Ο Μουσταφά Σιμσεκλέρ και η Ακαδημία των Μικρών Μηχανικών 

Συνέντευξη με έναν νέο άνθρωπο από την Τουρκία που εμπνέει στον χώρο της εκπαίδευσης 

Είμαστε σ’ ένα κέντρο πολιτισμού στην πόλη Ουτρέχτη της Ολλανδίας.

Ο Μουσταφά Σιμσεκλέρ έχει δίπλα του 20 περίπου παιδιά ηλικίας 3 έως 10 ετών μαζί με τους γονείς τους. Μέσα σε 1 ώρα, ως μέρος των εκπαιδευτικών εργαστηρίων ρομποτικής, έχει ως σκοπό να τους διδάξει πώς να κατασκευάζουν το πιο γρήγορο μοντέλο αυτοκινήτου. 

Ανάμεσα σε μπαταρίες, μηχανές και χρωματιστές κάρτες μπορεί κανείς να δει τα χαμόγελα τόσο των παιδιών όσο και των γονιών τους που φαίνεται να το διασκεδάζουν εξίσου. 

Η οργάνωσή του ονομάζεται ”Ακαδημία Μικρών Μηχανικών”. Περιλαμβάνει μια σειρά εκπαιδευτικών εργαστηρίων ρομποτικής κατά την διάρκεια των οποίων τα παιδιά μπορούν να μάθουν όχι μόνο να κατασκευάζουν με τα χέρια τους, αλλά και να λύνουν αληθινά προβλήματα.

Μίλησα με τον Μουσταφά για την ζωή του και τις λειτουργίες της οργάνωσής του. 

”Μπορείς να μου μιλήσεις για σένα; 

Σπούδασα ηλεκτρολόγος μηχανικός στην Ιταλία και νομική στην Τουρκία. Έκανα ένα μεταπτυχιακό στην ρομποτική και στην ανάπτυξη του εγκεφάλου των παιδιών. 

Στην συνέχεια, εργάστηκα σε μια αεροναυπηγική εταιρεία Boeing στις ΗΠΑ σε 3 διαφορετικά μέρη: στο Λος Άντζελες, στη Βοστώνη και στο Σιάτλ. Ύστερα εργάστηκα στην Χιλή και η τελευταία μου δουλειά ήταν στην Γαλλία. Συμμετείχα και σε έρευνες του ΝΑΤΟ. Μετά, γύρισα στην Τουρκία όπου εργάστηκα για την αεροπορία της χώρας. 

Και ύστερα; 

Το 2016 με απέλυσαν, επειδή δεν κάναμε ό,τι μας ζητούσε η κυβέρνηση και ήμουν αντίθετος σε ένα ενδεχόμενο πόλεμο Τουρκίας-Συρίας και αυτό δεν άρεσε στην κυβέρνηση. Έτσι, έχασα την δουλειά μου. Η κυβέρνηση μας χαρακτήρισε τρομοκράτες, τ’ αδέρφια μου πήγαν φυλακή, έχασαν όλοι τις δουλειές τους και ένας αποκλείστηκε από το πανεπιστήμιο… Ο πατέρας μου δεν το άντεξε και πέθανε. Ήταν δύσκολο για εμάς κάτω από την πίεση της κυβέρνησης… Τότε ίδρυσα την οργάνωση ” την Ακαδημία των Μικρών Μηχανικών” πριν από 7 χρόνια. 

Με τους συναδέλφους μου αξιοποιήσαμε την ακαδημαϊκή εργασία στη ανάπτυξη του εγκεφάλου των παιδιών και η οργάνωση έγινε πολύ δημοφιλής στην Τουρκία. Η διδασκαλία μας βασίζεται στο παιχνίδι. Πράγματι, τα παιδιά έχουν μια δουλειά και η δουλειά τους είναι να λύσουν το παιχνίδι. Σ’ αυτά τα παιχνίδια προτείνουμε στα παιδιά παιχνίδια χωρίς φορητούς υπολογιστές, κινητά τηλέφωνα ή οποιασδήποτε μορφής οθόνη που κάνουν κακό σ’ αυτή την ηλικία. 

Γιατί έφυγες από την Τουρκία;

Ίδρυσα αυτή την οργάνωση στην Τουρκία, όπου έγινε τόσο δημοφιλής και απασχολούσε 20 άτομα. Αφού η κυβέρνηση ζήτησε την συμβουλή μας, μετά μου έστειλαν δικαστική απόφαση που με κατηγορούσε ως τρομοκράτη. Έτσι, αποφάσισα να φύγω. Άρχισα να κολυμπάω από την Τουρκία στις 12 και έφθασα στην Ελλάδα στις 6. Μετά πήγα στην Ιταλία, όπου είχα την ταυτότητα από τότε που σπούδαζα και τελικά έφθασα στην Ολλανδία το 2021, είναι περίπου 15 μήνες από τότε. 

Ήρθα ως πρόσφυγας και πήγα σε μια δομή και μου φαινόταν τόσο περίεργο που περνούσα την ώρα μου στο κρεβάτι και έτσι άρχισα να κάνω μαθήματα στα παιδιά της δομής. Ξεκίνησα εθελοντικά και ήρθα σ’ επαφή με την δήμαρχο της Ουτρέχτης Sharon Dijksma η οποία πραγματικά με βοήθησε. Άρχισα να κάνω μαθήματα σ’ όλη την χώρα και πλέον διδάσκω σε 14 διαφορετικά μέρη της χώρας. Ακόμα και αν εταιρείες υψηλής τεχνολογίας μου δώσουν καλύτερες απολαβές, είμαι ικανοποιημένος με την δουλειά μου, θέλω να κάνω κάτι με παιδιά, γι’ αυτό το επέλεξα. Είναι ένας τρόπος να πω ευχαριστώ στην χώρα.

Πώς λειτουργεί το εργαστήριο σου;

Γενικά, όλες οι εταιρείες ρομποτικής χρησιμοποιούν έτοιμα υλικά και προγράμματα που εξαρτώνται από την οθόνη η οποία κάνει πολύ κακό στα παιδιά σε τόσο μικρή ηλικία. 

Σκοπός μας είναι να δώσουμε στα παιδιά μόνο την μηχανή και την μπαταρία, αφού όλα τα άλλα υλικά υπάρχουν στη φύση και μπορούμε να τα βρούμε εκεί. Για παράδειγμα, κατασκευάζουμε κάποια ρομποτ από ρίζες, πέτρες, κάστανα… Τα παιδιά μπορούν να κάνουν ρομποτική με οτιδήποτε, δεν χρειάζονται επιπλέον υλικά. Και κάνουμε κάτι που θα χρησιμοποιούν στο σπίτι τους, στο αεροπλάνο, στο δωμάτιο τους. 

Τώρα εκπαιδεύουμε 1.000 παιδιά στην Ολλανδία και περισσότερα από 6.000 σ’ όλο τον κόσμο. Αυτό το πρόγραμμα εκπαίδευσης φθάνει στις Ηνωμένες Πολιτείες, στο Ηνωμένο Βασίλειο, στην Ολλανδία και στην Τουρκία. 

Σκοπός μας είναι να διδάξουμε στα παιδιά πώς να λύνουν προβλήματα, χωρίς κωδικούς και προγράμματα. Οι άνθρωποι βλέπουν τους κωδικούς και τα προγράμματα ως στόχο, αλλά δεν είναι ο στόχος, είναι η ανάπτυξη του εγκεφάλου, τους βοηθάμε να βελιτώνουν τις ικανότητες τους για να λύνουν προβλήματα. Αυτό γιατί στο μέλλον δεν ξέρουμε ποια ζητήματα και ποιες τεχνολογίες θα έχουν να αντιμετωπίσουν, αλλά ξέρουμε ότι θα έχουν προβλήματα στην ζωή τους. Αν είσαι καλός στο να λύνεις τα προβλήματα στην ζωή σου, σε κάθε περίπτωση, όταν είσαι αγχωμένος ή σου ασκούν κριτική οι άλλοι, τότε θα μπορείς να λάβεις τις σωστές αποφάσεις. 

Translated by Alexia Kapsabeli from the original Mustafa Simsekler and the Little Engineers Academy