Unseen and Unheard: The Global Crisis of Missing Children and the Shadows Cast by Epstein Case

By Leticia Cox for Broken Chalk  

Every year, millions of children around the world disappear. The reasons are manifold: abduction, trafficking, runaways, and the tragic situations where young lives are lost to accidents or natural disasters. The pain and turmoil that these disappearances cause in families and communities are unimaginable, yet too often, these cases remain unresolved, the children unseen, and their stories unheard. 

The case of Jeffrey Epstein, though primarily known for other grave crimes, crosses with this global crisis in ways that are illuminating and deeply disturbing. Epstein’s case brought to light not just individual criminality but a broader systemic failure that has, at its core, the exploitation of the vulnerable. By examining how systemic failures allowed Epstein’s crimes to continue unchecked for decades, we can learn much about the broader issue of missing children around the world. 

The Scope of the Problem 

The International Centre for Missing & Exploited Children (ICMEC) estimates that millions of children are considered missing around the world at any given time. In the United States alone, the National Center for Missing & Exploited Children (NCMEC) reports that approximately 800,000 children are reported missing each year, which averages more than 2,000 per day. Globally, the numbers are much more significant and far less precise due to varying data collection and reporting capabilities in different countries. 

Systemic Failures: The Epstein Case as a Mirror 

Jeffrey Epstein’s criminal activities, which included the trafficking and abuse of minors, were known to some extent by various authorities and individuals who chose, through action or inaction, to ignore them.  

Epstein’s case reflects a broader societal and systemic issue: the frequent failure of institutions supposed to protect the vulnerable. Despite the gravity of his offences, Epstein’s ability to evade justice for so long underscores how those with power and resources can manipulate systems. 

The Epstein saga also highlights the problematic nature of international law enforcement cooperation and legal frameworks when dealing with cross-border crimes involving minors. Epstein’s private island in the Caribbean and his travels across the globe facilitated by his wealth and connections expose how easily borders can be crossed when one has the means, making it more difficult to track and safeguard minors. 

Connecting Global Networks 

The issues highlighted by the Epstein case are not confined to one country; they are global. Children are trafficked across borders, and their disappearances often go unnoticed by the worldwide community. The lack of strong mechanisms to track and recover missing children across nations is a gaping hole in the global safety net. 

In 2004, when a tsunami hit Southeast Asia, thousands of children went missing. Not only the disaster but also the chaos that followed was exploited by traffickers to abduct vulnerable children. Similar practices have been witnessed in other crises, including natural disasters, wars, and economic collapses. 

Image by Leticia Cox.

The Role of Technology and Data 

Modern technology has the potential to aid significantly in addressing the crisis of missing children. Data management, facial recognition, and real-time information-sharing innovations can transform how authorities and organisations track and recover missing children. However, this same technology can also be exploited by perpetrators, as seen in the online grooming tactics used by traffickers and abusers. 

Regional and International Law Recommendations and Actions 

Addressing the crisis requires coordinated global action. First, there needs to be an international standard for reporting and responding to cases of missing children, akin to the Amber Alert system in the United States, but on a global scale. This system should be supported by international law enforcement cooperation and empowered by treaties that prioritise the welfare of children above national interests and bureaucratic red tape. 

Furthermore, preventive measures are crucial. Education programs that teach children about potential dangers, as well as training for parents and community members to recognise signs of grooming and trafficking, are vital. Additionally, strengthening economic and social structures can reduce vulnerability by ensuring families are not forced to make choices that could put their children at risk. 

Conclusion 

The issue of missing children is a multifaceted problem that stems from local, international, and the issue of missing children is a complex and urgent problem influenced by local, international, and systemic factors. The Jeffrey Epstein scandal starkly illustrates how systems meant to safeguard the most vulnerable can fail, undermined by the corrupting forces of power and greed. By examining these failures and recommitting to the protection of every child, society can begin to tackle this severe crisis. 

Broken Chalk outlines lessons from high-profile cases like Epstein’s to emphasise the necessity of bringing perpetrators to justice and enacting systemic reforms to prevent future abuses.  

Each missing child represents a multitude of failures—a breakdown in protection, a lapse in systems, or a community or family in crisis. It is imperative that their stories, unlike Epstein’s, are not relegated to the shadows but brought into the light where they can inform change and inspire action. 

Broken Chalk’s forthcoming detailed report on global child disappearances will use the Epstein case as a focal point to explore broader systemic issues and suggest effective strategies for improvement. 

There is a critical need to increase awareness about human trafficking, especially in light of recent high-profile cases like the investigations into Sean “Diddy” Combs. It is crucial to cover these stories as they act as an educational tool and help raise global awareness about this pervasive and profoundly destructive criminal industry. 

Sources:  

International Missing Children statistics  https://www.google.com/search?client=safari&rls=en&q=children+missing+around+the+wolrd&ie=UTF-8&oe=UTF-8 

Child Sexual Abuse Material: Model Legislation & Global Review 10th Edition, 2023  

Who was Jeffrey Epstein, and what are the court documents about?  https://www.theguardian.com/us-news/2024/jan/03/who-is-jeffrey-epstein-list-court-documents-explained  

Jeffrey Epstein’s Island Visitors Exposed by Data Brokerhttps://www.wired.com/story/jeffrey-epstein-island-visitors-data-broker-leak/ 

Epstein Files: Full List Of High-Profile People Named In Unsealed Docs https://www.ndtv.com/world-news/jeffrey-epstein-epstein-files-full-list-of-high-profile-people-named-in-unsealed-court-docs-4810003 

FBI’s $139M settlement with Larry Nassar victims breathes life into Epstein accusers lawsuit https://www.foxnews.com/us/fbis-139m-settlement-larry-nassar-victims-breathes-life-epstein-accusers-lawsuit 

Universal Periodic Review of the Comoros

This report drafted by Broken Chalk contributes to the fourth cycle of the Universal Periodic Review (UPR) for the Union of the Comoros. This report focuses exclusively on human rights issues in Comoros’s education field.

  • Comoros, formally known as the Union of The Comoros, is an independent country made up of three islands in Southeastern Africa, located at the northern end of the Mozambique Channel in the Indian Ocean.
  • Comoros stands as one of the most economically disadvantaged and underdeveloped countries globally. The three islands contend with insufficient transportation connections, a youthful and swiftly growing population, and a scarcity of natural resources.
  • There are two educational systems concurrently in Comoros: l’École Quranic (Koranic School) and l’École Officielle (Official School). Almost all children attend a Quranic school for 2 or 3 years before beginning primary school. L’Enseignement elémentaire(Primary school) is six years, starting at age six.
  • In Comoros, it is mandated by law that every child must undergo eight years of schooling from the age of seven to fifteen. This education system consists of six years dedicated to primary education, catering to students aged six to twelve, succeeded by an additional seven years of secondary school education.
  • Today, the education system comprises the formal school, taught mainly in French, and the Koranic school due to the extended majority of Comorans being Sunni Muslims.
  • Often, due to financial issues, many families send their children to Koranic schools, where students can receive an Islamic education for free.
  • This report first explores the main issues in the educational field in Comoros, reflecting on the recommendations the country received in the 3rd cycle UN UPR review in 2019 and its progress since. Finally, Broken Chalk offers some suggestions to Comoros on further improving its human rights in the educational field.

By Leticia Cox

Download the PDF.

46th_Session_UN-UPR_Country_Review_Comoros_S

References

https://www.ohchr.org/en/hr-bodies/upr/km-index

Letter by the High Commissioner to the Foreign Minister, 2018. https://www.ohchr.org/sites/default/files/lib-docs/HRBodies/UPR/Documents/Session32/KM/HC_letter_Comoros_ENG.pdf

https://www.ilo.org/dyn/natlex/docs/ELECTRONIC/72696/74026/F-92095240/COM-72696.pdf

https://www.ohchr.org/sites/default/files/lib-docs/HRBodies/UPR/Documents/Session32/KM/Infographic_Comoros.pdf

https://bnn.network/breaking-news/comorian-teachers-announces-strike-over-unfulfilled-promises-to-improve-welfare/

https://www.unicef.org/media/135826/file/Comoros-2022-COAR.pdf

https://uis.unesco.org/sites/default/files/country-profile/Comoros_SDG4-Profile.pdf

https://documents1.worldbank.org/curated/en/354101559590231457/pdf/Comoros-Towards-a-More-United-and-Prosperous-Union-of-Comoros-Systematic-Country-Diagnostic.pdf

Cover image by aboodi vesakaran via Pexels

Unlawful Deportation of Ukrainian Children to Russia

Written by Leticia Cox

Since the invasion of Ukraine by Russia in February 2022, it’s believed that more than 16,000 Ukrainian children have been forcibly transferred to Russia.

United Nations investigators have stated that Russia’s compelled displacement of Ukrainian children to Russia or areas under Russian control constitutes a war crime. According to the UN Commission of Inquiry on Ukraine, there is evidence of other war crimes, including hospital attacks, rape, torture, and wilful killings.

The Geneva Conventions and other international laws and agreements determine the rules for war crimes. Murder, extermination, enslavement, deportation or forcible transfer of population, imprisonment or severe deprivation of physical liberty in violation of fundamental rules of international law and torture are known as “crimes against humanity”– in some cases, “genocide”.

Military forces can’t deliberately attack civilians or the infrastructure they depend on, including power stations or water sources. Weapons, such as anti-personnel landmines and chemical or biological weapons, are banned, and the sick and the wounded must be cared for, including injured soldiers, who have rights as prisoners of war.

In March, The International Criminal Court (ICC) in The Hague formally indicted the Russian President, Vladimir Putin, and Maria Lvova-Belova, the Children’s Commissioner, on charges of orchestrating the mass abduction of Ukrainian children.

As a result, an international arrest warrant was issued for Putin, highlighting the pace with which the international legal community has pursued allegations of war crimes amid Russia’s invasion of Ukraine.

These instances mark the ICC’s first cases since its prosecutors initiated an investigation into war crimes, crimes against humanity, and genocide in Ukraine the previous February.

The pre-trial judges of the court have asserted that there are “substantial grounds to believe that each suspect holds responsibility for the war crime of forcibly displacing the population, as well as the unlawful transfer of population from occupied areas of Ukraine to the Russian Federation, to the harm of Ukrainian children.” The judges chose to disclose the suspects’ names to prevent further offences.

Initial reports appeared in the previous spring, revealing that Ukrainian children residing in occupied territories were being transported to Russia, with some even being adopted by Russian families. While Russia framed its actions as a humanitarian effort to rescue Ukrainian children from the war, Ukraine has accused Russia of committing genocide and characterizing these actions as war crimes.

Who are the children affected, and where do they come from?

The purported victims encompass children taken from Ukrainian state institutions within the occupied regions, children whose parents had sent them to Russian-administered “summer camps” from which they never returned, children whose parents were detained by Russian occupying forces, and children orphaned due to the conflict.

Most Ukrainian children captured by Russia originate from the regions currently occupied in the south and east of Ukraine. These regions include Kherson, Kharkiv, Zaporizhzhia, Donetsk, and Luhansk, along with a smaller area in the Mykolaiv region.

Russia has acknowledged holding at least 1,400 Ukrainian children it designates as orphans, although it indicated that at least 2,000 had entered Russia unaccompanied. Additionally, several hundred children from the occupied areas remain in Russia after attending “re-education” camps with parental consent, yet were not returned as expected.

Since the invasion, approximately 400 Ukrainian orphans have been adopted by Russian families, as reported by the Ukrainian Regional Center for Human Rights, which based its assessment on statements from the Russian government.

Russia asserts that an additional 1,000 orphans are awaiting adoption. Maria Lvova-Belova, the Russian Children’s Commissioner, has recounted “adopting” a 15-year-old child from Mariupol, a city in southeastern Ukraine devastated and seized by Russian forces.

Nonetheless, many of these Ukrainian children have surviving relatives diligently searching for them. Roughly 90% of Ukrainian children in state care during the invasion were classified as “social orphans,” indicating they had family members. Still, these relatives lacked the means to care for them.

The Russian government’s declarations regarding the orphans withhold their identities and pertinent details, making it challenging for Ukrainian and international authorities to identify and monitor them.

In certain instances, relatives have recognized children through videos disseminated by Russian state media, initiating efforts to secure their return. There are also documented cases of children ending up in Russian state care after fleeing the conflict in Ukraine via evacuation buses to Russia, as well as instances where children were separated from their parents in Russian filtration camps.

What are the “re-education” summer camps?

Over 6,000 Ukrainian children from the occupied areas attended summer camps funded by the Russian government. Several hundred of these children have not been reunited with their families. These camps, described as “re-education camps” in a February study by Yale University, were promoted by the occupying authorities as a means for children to experience peace from the war.

Since the onset of the conflict, even children as young as four months residing in occupied territories have been transported to 43 camps across Russia, including in the annexed Crimea and Siberia, for education with a pro-Russian patriotic and military focus.

Some parents have managed to retrieve their children by embarking on arduous journeys from Ukraine through Poland and the Baltics to southern Russia. Others have entrusted clandestine networks of anti-Putin volunteers with the power of attorney to facilitate their children’s extraction from Russia. However, videos released by regional Russian occupying authorities in November revealed hundreds of children still residing in these camps.

The United Nations Convention on the Prevention and Punishment of the Crime of Genocide forbids the “forcible transfer of children of the group to another group,” the UN Convention on the Rights of the Child prohibits the “illicit transfer and non-return of children abroad.” The specific international law section under which the ICC intends to pursue this case remains uncertain.

Russia claims its actions are intended to protect Ukrainian children from the conflict. Dmitry Peskov, the spokesperson for Putin, has additionally stated that Russia does not acknowledge the authority of the ICC.

“The decisions of the international criminal court have no meaning for our country, including from a legal point of view,” the foreign ministry spokeswoman, Maria Zakharova, said on her Telegram channel. “Russia is not a party to the Rome statute of the international criminal court and bears no obligations under it.”

Can President Putin be arrested and tried by the ICC?

Currently, President Putin of Russia exerts undisputed authority within his homeland, making it unlikely that the Kremlin would hand him over to the ICC. As long as he stays in Russia, Putin faces no risk of arrest.

However, if Putin were to leave the country, the potential for detention would arise. Considering the substantial restrictions on his international mobility due to existing sanctions, it is unlikely that he would travel to a jurisdiction that aims to prosecute him.

Since the Russian military’s incursion into Ukraine in February 2022, Putin’s travels have been limited to just eight nations. Seven are considered part of Russia’s historical sphere of influence due to their Soviet Union heritage. The exception is Iran, where he met with Supreme Leader Ali Khamenei in July of the preceding year. Given Iran’s support for Russia’s military efforts through equipment supply, a return visit to Tehran would probably not endanger Putin.

There is an unlikely scenario that President Putin and Ms. Lvova-Belova will face a trial despite international arrest warrants and charges against them. Not only does Russia not recognize the jurisdiction of the ICC, established in 2002 by the Rome Statute, this statute asserts that each nation should exercise its criminal jurisdiction over those accountable for international crimes.

The ICC only intervenes if a state can not conduct investigations and prosecutions. While 123 nations have accepted this statute, Russia and others are exceptions. Some countries, including Ukraine, have signed but not ratified the treaty.

The international community interprets the arrest warrant as a signal against the violations of international law in Ukraine. The ICC’s decision to publicize these warrants arises from the ongoing nature of these crimes, intending to deter further offences. Russia’s response has primarily been to dismiss these warrants as insignificant. The Kremlin denies any wrongdoing by its forces in Ukraine, and Putin’s spokesperson labelled the ICC’s decision as “outrageous and unacceptable.”

Given Russia’s defiance, it appears unlikely that the ICC’s actions will significantly influence the ongoing conflict in Ukraine. Consequently, Putin’s military endeavours are likely to persist unabated.

Sources: 

https://www.bbc.com/news/world-europe-64992727

Universal Periodic Review of Central African Republic

  • This report drafted by Broken Chalk contributes to the fourth cycle of the Universal Periodic Review (UPR) for the Central African Republic. This report focuses exclusively on human rights issues in Central Africa Republic’s education field.
  • The Central African Republic, a landlocked country in the heart of Africa, stands among the world’s most impoverished nations. It grapples with a turbulent past marked by conflicts, instability, and mass displacement, which present significant obstacles to its peaceful progress. One of the pressing issues confronting the nation is the profound educational crisis it faces. Regarded as one of the most challenging environments for children to grow up in globally, the country is plagued by a critical problem of insufficient access to education that is both of high quality and safe.
  • Approximately two-thirds of children in the Central African Republic either do not attend school regularly or are deprived of educational opportunities.
  • In the previous UPR cycle, the Central African Republic was reviewed by UPR WG 31 in November 2018. It received 207 recommendations and supported 179 recommendations at the adoption of its UPR outcome at Human Rights Council 40 in March 2019 (an increase of 1% with respect to the 2nd cycle).
  • Supported recommendations relate to Legal and general framework of implementation, universal and cross-cutting issues, civil and political rights, economic, social, and cultural rights (including rights to education), women’s rights, and rights of other vulnerable groups and persons.
  • This report first explores the main issues in the educational field in the Central African Republic, reflecting on the recommendations the country received in the 3rd cycle UN UPR review in 2018 and its progress since. Finally, Broken Chalk offers some suggestions to the Central African Republic on further improving its human rights in the educational field.
  • As per the letter by the High Commissioner for Foreign Affairs[], issues were raised explicitly for the right to education, which included making necessary measures to ensure universal and free access to education, particularly for the most marginalised and disadvantaged populations.
  • Making efforts to improve school infrastructure and seeking the assistance of international partners to that end; tackling the root causes of school dropout; and implementing a social transfer scheme for the poorest households to ensure equitable access to education.
  • Making education and the restoration of the education system a priority in the peace and reconciliation initiatives, taking practical and adequate measures to prevent the parties to the conflict from requisitioning schools, and ensuring that demobilised child soldiers have access to education.
  • Adopting an inclusive education policy, particularly for girls, children with disabilities and indigenous children, and sustainably restoring access to education, including internally displaced children, by implementing non-formal education programmes.

By Leticia Cox

Download the PDF.

45th_Session_UN-UPR_Country_Review_Central_African_Republic

Cover image by PxHere.

Πώς οι Ταλιμπάν κατάργησαν τα δικαιώματα των γυναικών στο Αφγανιστάν

by Leticia Cox

Όταν μιλάμε για τους Ταλιμπάν, εννοούμε καταπίεση της γυναίκας, υποβάθμιση της θέσης της και του ρόλου της στην κοινωνία. Όταν μιλάμε για τους Ταλιμπάν, εννοούμε ότι οι γυναίκες δεν έχουν πρόσβαση στην εκπαίδευση και στην εργασία, αλλά ασχολούνται μόνο με τις δουλειές στο σπίτι και την ανατροφή των παιδιών. Αυτό σημαίνει καταπάτηση των θεμελιωδών δικαιωμάτων για τις γυναίκες που ζουν με φόβο και χωρίς αξιοπρέπεια.

Η πλειοψηφία στο Αφγανιστάν, μεταξύ αυτών και κάποιοι Ταλιμπάν, δεν πιστεύει πως οι γυναίκες και τα κορίτσια πρέπει να αποκλείονται από την εκπαίδευση, καθώς αυτό θα έχει συνέπειες σ’ όλο το έθνος.

Μετά την ανακοίνωση για την απαγόρευση τους στα πανεπιστήμια, φοιτητές διαμαρτυρήθηκαν για την απόφαση αυτή και πολλοί καθηγητές παραιτήθηκαν.

Μουσουλμανικές χώρες όπως η Τουρκία, η Σαουδική Αραβία, το Πακιστάν και το Κατάρ εξέφρασαν για την θλίψη τους και προέτρεψαν τους Ταλιμπάν να αναιρέσουν την απόφαση.

”Η απόφαση αυτή δεν βασίζεται στην θρησκεία ή στην κουλτούρα” εξηγεί η 26χρονη Husna Jalal πτυχιούχος Πολιτικών Επιστημών από την Καμπούλ.

Η Jalal έφυγε από το Αφγανιστάν πέρυσι τον Αύγουστο, αφού οι Ταλιμπάν πήραν υπό τον έλεγχό τους την Καμπούλ. Η Jalal εργαζόταν για 4 χρόνια στην Καμπούλ, αφού πήρε το πτυχίο της, αλλά όπως πολλές εργαζόμενες Αφγανές γυναίκες, κατάλαβε ότι θα επιβαλλόταν αυστηρή Σαρία σύντομα, μετά την κατάληψη της χώρας από τους Ταλιμπάν.

”Με στεναχωρεί να βλέπω να παραβιάζονται τα θεμελιώδη δικαιώματα των αδερφών μου. Τις είδα να βγαίνουν στον δρόμο ζητώντας ελευθερία και ισότητα και πώς οι δυνάμεις των Ταλιμπάν διέλυσαν με την βία το πλήθος και καταπάτησαν την ελευθερία του λόγου” λέει η Jalal. ”Άνθρωποι από όλο τον κόσμο χρειάζεται να ενώσουν τις φωνές τους για τις αδερφές μου, οι Ταλιμπάν μας έχουν καταστρέψει όλες τις ελπίδες”.

Οι Ταλιμπάν, γνωστοί ως Ταλίμπ, που ήθελαν να τελειώσουν τους πολέμαρχους στο Αφγανιστάν με την αυστηρότερη επιβολή Σαρίας από το 1996 κατέλαβαν την χώρα το Ισλαμικό Εμιράτο του Αφγανιστάν δια της βίας το 2021.

Εδώ και δεκαετίες η Σαρία είναι ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα θέματα παγκοσμίως. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ)  έχει κρίνει αρκετές υποθέσεις σχετικά με την Σαρία τονίζοντας ότι ”η Σαρία έρχεται σε αντίθεση με θεμελιώδεις αρχές της δημοκρατίας”. Μερικές παραδοσιακές πρακτικές οδηγούν στην παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ειδικά στις γυναίκες και στο δικαίωμά τους στην παιδεία.

Όταν ήρθαν οι Ταλιμπάν, κατάργησαν το υπουργείο για την Γυναίκα. Οι γυναίκες σταδιακά απομακρύνθηκαν από τις οθόνες της τηλεόρασης. Δεκάδες χιλιάδες γυναίκες από διάφορα μαγαζιά κατέληξαν στην ανεργία. Απαγορεύτηκε να απομακρύνονται από το σπίτι τους σε απόσταση 72 χιλιομέτρων χωρίς να συνοδεύονται από κάποιον συγγενή τους. Οι γυναίκες εξαφανίστηκαν από την κοινωνική ζωή.  Οι υπηρεσίες υγείας είναι για αυτές περιορισμένες, οι ευκαιρίες στην εργασία είναι περιορισμένες και έχασαν το δικαίωμα στην παιδεία.

Η πρόσφατη ανακοίνωση των Ταλιμπάν να απαγορεύσουν μέχρι νεωτέρας τις γυναίκες από τα πανεπιστήμια της χώρας είναι μια κατάφωρη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους, όπως ορίζουν διάφορες συμβάσεις παγκοσμίως.

”Το Ισλάμ το αναφέρει ρητά. Το Ισλάμ προτρέπει άνδρες και γυναίκες να αναζητήσουν την γνώση. Όσο για το Κοράνι που αναφέρεται στους ανθρώπους, συμβουλεύει άνδρες και γυναίκες ν’ αποκτήσουν την γνώση, να βρουν την αλήθεια, ν’ αναπτυχθούν και να γίνουν τέλειοι άνθρωποι” δήλωσε ο κάτοχος διδακτορικού διπλώματος στην Ισλαμική Θεολογία Δρ Ali Unsal σε πρόσφατη συνέντευξή του στο  Broken Chalk.

O Δρ. Ali Unsal είναι ένας έμπειρος συγγραφέας, ερευνητής, δάσκαλος και ιεροκήρυκας με γνώσεις στην Ισλαμική Θεολογία και στο Ισλαμικό Δίκαιο. Ο Δρ. Unsal ολοκλήρωσε την διδακτορική του μελέτη στην Ισλαμική Θεολογία και τις μεταπτυχιακές και προπτυχιακές του σπουδές στην Τουρκία. Έχει ζήσει αρκετά χρόνια στις Ηνωμένες Πολιτείες όπου εμπλούτισε τις ακαδημαϊκές και επαγγελματικές του γνώσεις, καθώς ήρθε σε επαφή με Μουσουλμάνους και μη μέσω σεμιναρίων, εργαστηρίων, συμβουλευτικής, υπηρεσιών σε τοπική κοινότητα και ακαδημαϊκών κειμένων. Ήταν επικεφαλής του Ινστιτούτου Ισλαμικών και Τουρκικών Σπουδών στο Fairfax στη Βιρτζίνια.

Ο Δρ. Unsal διοργανώνει πάνελ, σεμινάρια και συζητήσεις με ακαδημαϊκούς από διαφόρες χώρες και μιλάει άπταιστα Αγγλικά, Τουρκικά, Αραβικά, Μπαχάσα την γλώσσα της Ινδονησίας και Ταταρικά.

Σύμφωνα με τον Δρ. Unsal, ο Μωάμεθ ενθαρρύνει την εκπαίδευση και την ανατροφή των κοριτσιών, τα οποία ειδικά έχουν δεχθεί πολύ μίσος και έχουν χάσει την πραγματική τους θέση μέσα στην ιστορία. Για παράδειγμα, ένα από τα Χαντίθ αναφέρει: ”Μ’ αυτόν που αναθρέφει δύο κορίτσια μέχρι να ενηλικιωθούν είμαστε μαζί του μέχρι την Ημέρα της Κρίσης” εξηγεί ο Δρ. Unsal.

Η Αΐσα, σύζυγος του Μωμάμεθ, ήταν εξέχουσα προσωπικότητά στην κοινωνία της. Καθένας ερχόταν και μάθαινε από αυτήν ό,τι χρειαζόταν. Στην ιστορία του Ισλάμ οι γυναίκες κατείχαν μια σημαντική θέση στην επιστημονική και πολιτιστική ζωή. Συνεχίζοντας την εκπαίδευση σε μια ανεπίσημη δομή στον ισλαμικό κόσμο και κοντά σ’ έναν δάσκαλο παρά στο σχολείο ήταν πιο εύκολο για τις γυναίκες να διδαχθούν από κάποιον λόγιο στον κοντινό τους κύκλο. Ανάμεσα στους δασκάλους του Taceddin es-Subki, ενός από τους μεγάλους λόγιους του Ισλάμ, που άκουσε και έμαθε Χαντίθ, αναφέρονται 19 γυναίκες. Ο Suyuti έμαθε Χαντίθ από 33, ο Ibn-i Hacer 53 και ο Ibn-i Asakir 80 γυναίκες” δήλωσε ο Δρ. Unsal.

Πέρυσι στις 24 Αυγούστου οι υπουργοί Εξωτερικών των χωρών στην σύνοδο G7 προέτρεψαν τους Ταλιμπάν ν’ άρουν τις απαγορεύσεις στην εκπαίδευση των γυναικών προειδοποιώντας ότι ”οι διακρίσεις βάσει φύλου μπορεί να οδηγήσουν σε έγκλημα κατά της ανθρωπότητας που διώκεται”.

Αρκετά μέσα ενημέρωσης ανέφεραν πως οι δυνάμεις των Ταλιμπάν έξω από τα πανεπιστήμια στην Καμπούλ, μετά την απαγόρευση, δεν επέτρεπαν στις γυναίκες την είσοδο στα πανεπιστήμια, ενώ άφηναν τους άνδρες να εισέλθουν.

Ο υπουργός Παιδείας, Nida Mohammad  Nadim, πρώην κυβερνήτης, αρχηγός της αστυνομίας και στρατιωτικός ήταν κατά της εκπαίδευσης των γυναικών λέγοντας ότι έρχεται σε αντίθεση με τις αξίες του Ισλάμ και του Αφγανιστάν.

”Κατά την γνώμη μου δεν έχει να κάνει με το Ισλάμ” τονίζει ο Δρ. Unsal. ”Δεν συμφωνεί καθόλου με τις παραδόσεις των Παστούν. Σύμφωνα μ’ αυτές, μια γυναίκα πρέπει να μένει μόνο στο σπίτι, να μαγειρεύει,  να γεννάει παιδιά και να μην βγαίνει έξω, αν δεν χρειάζεται. Αυτό δεν έχει να κάνει με το Ισλάμ. Η σύζυγος του Προφήτη, Χατιτζέ, ήταν μεγάλη επιχειρηματίας. Οι γυναίκες συμμετείχαν σ’ όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής. Στην αγορά, στο τζαμί. O Hz Omer διόρισε μια γυναίκα ονόματι Sifa ως υπεύθυνη να επιβλέπει το μπαζάρ”.

Ο υπουργός Nadim είπε επίσης στα μέσα πως η απαγόρευση είναι απαραίτητη για πολλούς λόγους: αποφεύγεται η επαφή των δύο φύλων στα πανεπιστήμια, οι γυναίκες δεν συμμορφώνονται με τον ενδυματολογικό κώδικα, οι φοιτήτριες πηγαίνουν σ’ άλλες επαρχίες και δεν ζουν με τις οικογένειές τους και οι σπουδές με συγκεκριμένο αντικείμενο και μαθήματα παραβιάζουν τις αρχές του Ισλάμ. Αυτοί οι λόγοι δεν φαίνεται να πείθουν την κοινή γνώμη.

Γιατί οι Ταλιμπάν περιόρισαν την εκπαίδευση των γυναικών; Το Ισλάμ δεν απαγορεύει την εκπαίδευση των γυναικών, άρα γιατί το έκαναν; 

”Κατά την γνώμη μου, δύο είναι οι λόγοι” εξηγεί ο Δρ. Unsal. ”Δεν έχουν εμπειρία στην διακυβέρνηση της χώρας. Δεν μπορούν να αφουγκραστούν σωστά την κοινωνία. Έχουν ακόμα τη νοοτροπία της φυλής τους. Γι’ αυτό κάνουν λάθη και δεν μπορούν να αγκαλιάσουν τους πάντες στην κοινωνία.

Το δεύτερο είναι πως διακατέχονται από άγνοια. Ερμηνεύουν το Ισλάμ βάσει της φυλετικής τους παράδοσης. Δυστυχώς, αυτό έρχεται σ’ αντίθεση με την οικουμενικότητα του Ισλάμ και απέχει πολύ από τις ανάγκες της εποχής μας. Ενεργούν, λοιπόν, με βάση μια ακραία και περιθωριακή ερμηνεία.

Σ’ όλη την χώρα οι Ταλιμπάν έχουν απαγορεύσει τα κορίτσια από το σχολείο μετά την έκτη τάξη, εμπόδισαν τις γυναίκες από την εργασία και τις υποχρέωσαν να φορούν μπούργκα από πάνω μέχρι κάτω σε δημόσιους χώρους. Οι γυναίκες επίσης δεν επιτρέπονται στα πάρκα και στα γυμναστήρια.

Πολλά νέα κορίτσια τραυματίστηκαν, όταν κρατήθηκαν. Μερικές οικογένειες είπαν στα μέσα πως οι κόρες τους έκλαιγαν και δεν μπορούσαν να ησυχάσουν. Νέοι άνθρωποι και οι οικογένειές τους ανησυχούν για το μέλλον τους” δήλωσε ο δρ. Unsal.

”Οι αδερφές μας, οι άνδρες έχουν τα ίδια δικαιώματα, θα ωφεληθούν από τα δικαιώματα, φυσικά μέσα στα πλαίσια που έχουμε ορίσει” ανέφερε ο εκπρόσωπος των Ταλιμπάν Zabihullah Mujahid. Παρά τις αρχικές υποσχέσεις για μια πιο μετριασμένη Σαρία ως προς τα δικαιώματα των γυναικών, εφάρμοσαν την δική τους ερμηνεία για το δίκαιο του Ισλάμ/Σαρία, από τότε που πήραν τον έλεγχο του Αύγουστο του 2021 και η συνέχεια απέδειξε πως οι Ταλιμπάν παραβίασαν τα δικαιώματα των γυναικών”.

 

Επομένως πώς μπορεί η διεθνής κοινότητα να βοηθήσει τις γυναίκες στο Αφγανιστάν;

”Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να σταματήσει να χρηματοδοτεί επιχειρήσεις των Ταλιμπάν. Τα παιδιά από τις οικογένειες των Ταλιμπάν πρέπει να γυρίσουν πίσω στο Αφγανιστάν να σπουδάσουν εκεί, όχι στο εξωτερικό”, λέει η Jalal.

”Οι χορηγίες από το εξωτερικό πρέπει να βρεθούν και μέσω αυτών να ασκήσουν πίεση στους Ταλιμπάν, με διπλωματικές, οικονομικές κυρώσεις, βοήθεια, πολιτική πίεση και οποιοδήποτε άλλο τρόπο. Πρέπει να το κάνουν αυτό, ώστε να πετύχουν συγκεκριμένες δεσμεύσεις για τα δικαιώματα των γυναικών που θα έχουν νόημα για τις γυναίκες και τα κορίτσια και θα μπορούν να υποστούν έλεγχο” προσθέτει η Jalal.

Σύμφωνα με τον δρ. Unsal, οι κυρώσεις για τις χορηγίες από το εξωτερικό ίσως δεν έχουν αποτέλεσμα. Οι Ταλιμπάν είναι σκληροί. Αυτό που θα μπορούσε να γίνει είναι οι κοινωνίες των Μουσουλμάνων, όπως ο Οργανισμός Ισλαμικής Διάσκεψης ή η Οργάνωση Ισλαμικής Συνεργασίας ή κοινότητες μουσουλμάνων να συνεργαστούν με οργανώσεις για τ’ ανθρώπινα δικαιώματα, ώστε να είναι καλύτερο το αποτέλεσμα.

Οι Ταλιμπάν ενοχλούνται από την κριτική για τις αποφάσεις τους στην κοινωνία και το αίτημα να διορθώσουν τα λάθη τους. Γι’ αυτό, λένε: ”Μην ανακατεύεστε στις εσωτερικές μας υποθέσεις”.

Κάποια διεθνή πανεπιστήμια ή οργανώσεις μπορεί να προσφέρουν ευκαιρίες εκπαίδευσης και δωρεάν διαλέξεις, μαθήματα και διπλώματα.

Κάτι άλλο είναι ότι μερικές χώρες, με τις οποίες οι Ταλιμπάν, όχι από τον Δυτικό κόσμο αλλά από τον Ισλαμικό, μπορούν να συνεργαστούν μπορούν να βοηθήσουν να πέσουν οι τόνοι μέσω των πνευματικών ανθρώπων τους” προτείνει ο δρ. Unsal.

”Οι γυναίκες στο Αφγανιστάν έχουν κουραστεί από τα λόγια και να δημοσιοποιούν τις ιστορίες τους στον ξένο Τύπο και στις οργανώσεις. Νιώθουν πως κανείς δεν θα βοηθήσει ή δεν μπορεί να βοηθήσει” λέει η Jalal.

Η εκπαίδευση είναι ένα διεθνώς αναγνωρισμένο ανθρώπινο δικαίωμα απαραίτητο για την οικονομική ανάπτυξη του Αφγανιστάν και την σταθερότητα. Οι Ταλιμπάν είναι υποχρεωμένοι με βάση το διεθνές δίκαιο και την Παγκόσμια Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων να σεβαστούν απόλυτα τα δικαιώματα των γυναικών. Το Αφγανιστάν υπέγραψε την σύμβαση για την εξάλειψη όλων των μορφών διάκρισης κατά των γυναικών (CEDAW) το 2003.

Οι Ταλιμπάν δεσμεύονται από τις υποχρεώσεις του Αφγανιστάν με βάση αυτή την σύμβαση που μεταξύ άλλων αναφέρει πως με όλα τα κατάλληλα μέτρα και χωρίς καθυστέρηση πρέπει να εφαρμόσουν μια πολιτική που να εξαλείφει τις διακρίσεις κατά των γυναικών.

Οι γυναίκες τώρα χρειάζονται έναν άνδρα συνοδό, όταν ταξιδεύουν περισσότερο από 48 μίλια ή για βασικές δραστηριότητες, όπως να μπουν σ’ ένα κυβερνητικό κτήριο, να επισκεφθούν τον ιατρό ή να πάρουν ένα ταξί. Έχουν αποκλειστεί από όλα τα επαγγέλματα εκτός από τα ιατρικά και μέχρι την Τετάρτη, από την διδασκαλία. Οι γυναίκες επίσης δεν μπορούν να επισκέπτονται τα δημόσια πάρκα.

Η απαγόρευση των Ταλιμπάν στις γυναίκες και στα κορίτσια για την εκπαίδευση τις καταδίκασε οριστικά σ’ ένα ζοφερό μέλλον χωρίς ευκαιρίες.

”Το μισό της κοινωνίας αποτελείται από άνδρες και το άλλο μισό από γυναίκες. Επομένως, τα κορίτσια έχουν το ίδιο δικαίωμα στην εκπαίδευση με τα αγόρια. Υπάρχουν ζωτικοί ρόλοι που μπορούν να παίξουν οι γυναίκες σ’ όλες τις πτυχές της ζωής. Σε κάποια επαγγέλματα μπορεί να είναι καλύτερες από τους άνδρες”. Η απόφαση του υπουργείου Παιδείας του Αφγανιστάν, όπως λέει ο δρ. Unsal, είναι μια κατάφωρη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και μια κακοτυχία για το Αφγανιστάν.

Η Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων είναι ένας ακρογωνιαίος λίθος στην ιστορία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Συντάχθηκε από εκπροσώπους με διαφορετικό νομικό και πολιτιστικό υπόβαθρο από όλα τα μέρη του κόσμου και υιοθετήθηκε από την Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ  στο Παρίσι στις 10 Δεκεμβρίου 1948 (απόφαση Γενικής Συνέλευσης 217Α) ως ένα πρότυπο για όλους τους ανθρώπους και τα έθνη. Έθεσε για πρώτη φορά τα θεμελιώδη δικαιώματα που προστατεύονται παγκοσμίως και μεταφράστηκε σε περισσότερες από 500 γλώσσες. Η Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων είναι ευρέως αναγνωρισμένη και έχει εμπνεύσει για την υιοθέτηση άλλων 7 συμβάσεων για τα ανθρώπινα δικαιώματα που εφαρμόζονται σήμερα επί μονίμου βάσεως σε παγκόσμιο και τοπικό επίπεδο (όλες περιέχουν αναφορά στους προλόγους τους). 

Πηγές: 

https://en.wikipedia.org/wiki/War_in_Afghanistan_(2001–2021)

https://www.pbs.org/newshour/world/talibans-higher-education-minister-defends-ban-on-women-from-universities

https://www.ohchr.org/en/countries/afghanistan

https://www.pbs.org/newshour/world/afghan-women-weep-over-university-ban-as-taliban-begin-enforcement

https://www.bbc.com/news/world-south-asia-11451718

https://www.theguardian.com/global-development/2022/mar/10/robbed-of-hope-afghan-girls-denied-an-education-struggle-with-depression

https://amp.cnn.com/cnn/2021/12/03/asia/afghanistan-taliban-decree-womens-rights-intl/index.html

https://edition.cnn.com/2022/12/20/asia/taliban-bans-women-university-education-intl/index.html

https://www.right-to-education.org/page/campaign

https://www.unesco.org/en/education/right-education/campaign

https://www.hrw.org/news/2021/09/02/how-international-community-can-protect-afghan-women-and-girls

Translated by Alexia Kapsabeli/Αλεξία Καψαμπέλη from the original Taliban’s wicked abolition of women’s rights  in Afghanistan.

La ley tailandesa de “lèse-majesté” viola los derechos humanos de los jóvenes

Escrito por Leticia Cox

El 28 de marzo de 2023, la policía arrestó a Thanalop “Yok” Phalanchai, una activista estudiantil de 15 años, acusada de difamar a la monarquía. Yok está detenida en custodia preventiva en el Centro de Capacitación Profesional Juvenil Ban Pranee del Ministerio de Justicia para Niñas en la provincia de Nakhon Pathom, al oeste de Bangkok. Enfrenta hasta 15 años de prisión.

Yok está acusada de violar el artículo 112 del código penal de Tailandia, que prohíbe difamar e insultar a la monarquía, durante una manifestación en octubre de 2022 frente al Ayuntamiento de Bangkok.

Imagen de Leticia Cox

¿Por qué Tailandia tiene esta ley?

El monarca tiene un estatus elevado en la sociedad tailandesa. El difunto rey Bhumibol Adulyadej, quien murió en octubre de 2016, fue venerado casi como una divinidad, a veces tratado como un ser divino.

El hijo de Adulyadej, el rey Maha Vajiralongkorn, no goza de la misma popularidad y ha reinado desde la muerte de su padre, ejerciendo un poder limitado desde diciembre de 2016. Es el jefe de Estado, asistido en sus funciones por el Consejo Privado de Tailandia, pero aún mantiene un estatus sagrado en el país.

Hoy en día, Tailandia es una monarquía constitucional con una forma de gobierno democrática. El monarca reina pero no gobierna.

En mayo de 2014, los militares -en gran parte monárquico- derrocaron al gobierno civil.. El primer ministro tailandés, Prayuth Chan-ocha, ha destacado que la ley de lèse-majesté es necesaria para proteger a la realeza.

En noviembre de 2020, el primer ministro Prayut instruyó a las autoridades a utilizar todas las leyes contra los manifestantes a favor de la democracia, restableciendo los procesos por lèse-majesté según el artículo 112 del código penal después de una pausa de tres años.

Según los Abogados Tailandeses por los Derechos Humanos, al menos 1.895 personas han sido objeto de diversas acusaciones penales por su participación en manifestaciones desde 2020.

Entre estas personas, al menos 237 han sido acusadas de lèse-majesté por acciones en protestas pro democracia o comentarios en redes sociales, incluidos 18 niños.

Además, realizar comentarios críticos u ofensivos sobre la monarquía es un delito grave según la Ley de Delitos Informáticos Relacionados con la Computadora de 2560. Desde entonces, las autoridades han acusado a algunos activistas políticos de traición según el artículo 116 del código penal.

La interpretación judicial de los delitos de lèse-majesté parece variar según las interpretaciones de diferentes tribunales, lo que hace que las condenas sean arbitrarias y, a veces, vayan más allá de lo estipulado por la ley. En septiembre de 2022, el Tribunal Penal del Sur de Bangkok condenó a Jatuporn Sae-Ung a tres años de prisión por cargos de lèse-majesté por llevar un vestido nacional tailandés en una protesta a favor de la democracia en un contexto que las autoridades afirmaron que se hizo para burlarse de la reina Suthida.

Democratic Labor Organization Asking the government to help bail political prisoners. Photo by Prachatai

Mantener a Yok acusada de lèse-majesté en detención preventiva viola sus derechos según el derecho internacional de los derechos humanos. Según el artículo 2.2 de la Convención sobre los Derechos del Niño, los Estados Parte deben tomar todas las medidas apropiadas para garantizar que un niño, es decir, cualquier persona menor de 18 años, esté protegido contra todo castigo por expresar su opinión.

El Pacto Internacional de Derechos Civiles y Políticos (PIDCP), al cual Tailandia se ha adherido, también promueve la libertad bajo fianza para los acusados en procesos penales. El artículo 9 establece: “No deberá ser la regla general que las personas en espera de juicio sean detenidas en custodia, pero la liberación puede estar sujeta a garantías de comparecer en juicio”.

Aquellos cuyos cargos no hayan sido retirados deben ser juzgados sin demoras indebidas.

“El gobierno tailandés debería permitir la expresión pacífica de opiniones políticas, incluyendo preguntas sobre la monarquía”, dijo el director de Human Rights Watch. “Las autoridades tailandesas deberían colaborar con especialistas de las Naciones Unidas y otros para enmendar la ley de lèse-majesté y que cumpla con los estándares internacionales de derechos humanos”.

El caso de Yok no es un incidente aislado. En 2020, un niño de 16 años fue acusado penalmente bajo la misma ley después de que se le acusara de vestirse de manera similar al rey Maha Vajiralongkorn y mostrar palabras ofensivas en su cuerpo.

En enero de 2021, el Tribunal Penal de Bangkok condenó a un exfuncionario civil de 65 años a una pena de prisión de 43 años y seis meses, la sentencia más severa del país por insultar a la monarquía.

En junio de 2022, tres personas influyentes tailandeses fueron arrestadas por insultar a la familia real en una campaña de video publicada en TikTok.

En marzo de 2023, un hombre fue condenado a tres años de prisión por vender calendarios a través de una página de Facebook que las autoridades consideraron que violaba la ley de lèse-majesté. El calendario presentaba ilustraciones de un pato amarillo, símbolo del movimiento de protesta en Tailandia.

La ley de lèse-majesté de Tailandia, que prohíbe cualquier ofensa contra la dignidad de la monarquía, es una de las más draconianas del mundo.

El informe reciente de Amnistía Internacional “Estamos reclamando nuestro futuro” informó sobre cómo los niños en Tailandia se enfrentan a  una amplia gama de graves repercusiones por participar en manifestaciones masivas, incluyendo la ilegalización de sus actividades y la intimidación por parte de la policía.

El informe pide a las autoridades tailandesas a retirar todos los cargos contra los manifestantes infantiles pacíficos, poner fin a todas las formas de intimidación y vigilancia, y enmendar las leyes para negar el derecho de los niños a protestar y garantizar que se ajusten a la ley y los estándares internacionales de derechos humanos.

Artículos relacionados y referencias:

https://www.ohchr.org/en/instruments-mechanisms/instruments/convention-rights-child

https://www.ohchr.org/en/instruments-mechanisms/instruments/international-covenant-civil-and-political-rights

https://www2.ohchr.org/english/bodies/hrc/docs/gc34.pdf

https://www.amnesty.org/en/documents/asa39/6336/2023/en/

https://www.reuters.com/article/uk-thailand-king-insult-idUKKBN29O15B

https://asia.nikkei.com/Politics/Turbulent-Thailand/Thai-woman-sentenced-to-43-years-in-jail-for-lese-majeste

https://www.insider.com/influencers-arrested-thailand-insulting-royal-family-lese-majeste-2022-6

https://www.insider.com/thailand-king-maha-vajiralongkorn-everything-we-know-2019-8#maha-vajiralongkorn-bodindradebayavarangkun-was-born-in-1952-as-the-second-child-and-only-son-of-then-king-bhumibol-and-his-wife-queen-sirikit-3

https://www.bbc.com/news/world-asia-29628191

Translated from the original Thai ‘lèse-majesté law’ violates youth human rights

Silencing Minds: The Violation of Basic Human Rights Through School Censorship

Written by Leticia Cox

Efforts by US states to ban school curricula offering historically accurate accounts of racism in the United States is an attack on fundamental human rights and the First Amendment of the US Constitution.

Image by Leticia Cox.

Education is critical in shaping individuals’ understanding of the world and fostering a just and equitable society. Denying students access to accurate and comprehensive information about racism undermines their ability to grasp the full extent of historical injustices and perpetuates systemic discrimination.

“The May 3 Day of Action in support of the freedom to learn underscores that children and adults have fundamental rights to education and to access accurate information,” said Alison Parker, deputy US director at Human Rights Watch. “Attacks on education are attacks on US democracy because they ban access to the information that motivates voting and political participation.”

Historically accurate accounts of racism provide students with a broader perspective on the development of American society, shedding light on the experiences of marginalised communities and the struggles they have faced. These curricula examine topics such as slavery, segregation, and the civil rights movement, and they are essential for a complete understanding of US history. By learning about the historical roots of racism, students can better comprehend the current social and racial inequalities.

‘One of the ten amendments of the Bill of Rights, the First Amendment, gives everyone residing in the United States the right to hear all sides of every issue and to make their own judgments about those issues without government interference or limitations. The First Amendment allows individuals to speak, publish, read and view what they wish, worship (or not worship) as they wish, associate with whomever they choose, and gather to ask the government to make changes in the law or correct the wrongs in society.’ 

Banning the teaching of these subjects not only distorts history but also eternalises a cycle of ignorance and prejudice. Students shielded from confronting the truth about racism are deprived of the opportunity to develop empathy and critical thinking skills necessary for active participation in a diverse and inclusive society. By denying students access to accurate information, these bans undermine the principles of academic freedom and hinder the development of a well-informed citizenry.

A crowd protesting then U.S. Secretary of Education Betsy Devos in 2017. Photo by Ted Eytan.

Furthermore, such bans on teaching accurate accounts of racism affect marginalised communities and perpetuate systemic inequalities. People of colour, who have historically been the victims of racism, have a right to see their experiences and contributions acknowledged in the curriculum. By erasing or downplaying the history of racism, these bans silence marginalised voices and contribute to a culture of exclusion and inequality.

The right to education is a fundamental human right recognised internationally. It encompasses not only the access to education but also the content and quality of education. States should provide an inclusive and comprehensive education that enables students to understand and respect the diversity of human experiences. Banning historically accurate accounts of racism contradicts this obligation and undermines the principles of equality and non-discrimination.

Efforts to ban curricula offering historically accurate accounts of racism must be challenged and resisted. Educators, activists, and advocates must defend the right to education, promote inclusive curricula, and ensure that students have a genuine and nuanced understanding of history. By doing so, we can strive to create a society that confronts its past, acknowledges its flaws, and actively works towards a more just and equitable future for all.

https://www.ala.org/advocacy/intfreedom/censorship

https://www.hrw.org/news/2023/05/03/us-school-censorship-violates-basic-human-rights

https://libguides.pima.edu/bannedbooks/history

THE 100 SCHOOLS PROJECT – The Magic Future Foundation

Written by Leticia Cox

Education Is A Powerful Poverty-Fighting Tool.

The education sector, in general, has been under the spotlight, especially after Covid -19 and other natural disasters that have affected many rural areas worldwide. 

Today, there is a growing number of charities dedicated to helping affected and fragile education systems worldwide —The Magic Future Foundation is one of them. 

Photo by The Magic Future Foundation.

The 100 Schools Project, initiated by The Magic Future Foundation, is a groundbreaking educational initiative to transform children’s and communities’ lives worldwide. This visionary project strives to establish 100 innovative schools in underserved areas, providing quality education, empowerment, and opportunities for children who would otherwise be denied access to education.

The Magic Future Foundation, a non-profit organization dedicated to creating positive change through education, believes that education is the key to unlocking the potential of every child and empowering them to shape their futures. With this belief at its core, the foundation launched the 100 Schools Project in 2019 to revolutionize education in marginalized communities.

The Magic Future Foundation, a UK-based charity, was set up to raise funds to support outstanding organizations and causes that are helping people achieve their dreams by building opportunities through education and inspiration, both locally and globally.

“Our purpose is to create a better world because of education and engagement”

Stefan Wissenbach, founder of The Magic Future Foundation.

“A Better World Because Of Education And Engagement”

The Beginning 

In October 2013, the Wissenbach family travelled to Jumbo, Malawi, to help build the first Magic Future school, together with other charities and the community members of Jumbo.

Together they managed to build the new Kasambankhole school in nine weeks. The school will serve 210 girls, 228 boys, and eight teachers.

“In Jumbo, a cycle of poverty continues largely because of the inaccessibility of education and resources. Yet the community’s energy, passion and enthusiasm are incredible,” said Wissenbach.

On 10 September 2019, the body of Wissenbach’s 25-year-old son Oliver was found lying peacefully at the bottom of a swimming pool in Menorca. 

The subsequent diagnosis was that he had suffered from ‘sudden adult death syndrome’. He had died unexpectedly, doing something he loved, taking a late-night swim. “We are still trying to accept our loss, and our lives will never be the same again,” said Wissenbach.

“Oliver had a zest for life. In his 25 years, he achieved more than many do in a lifetime. He was a qualified snowboarding instructor, diving instructor, electronic music producer and English teacher. He was gentle, kind and humble.”

Oliver had travelled extensively, living in Whistler, Thailand and America. He was just about to embark on another chapter and travel to China to teach English in a school. Not bad for a dyslexic boy who wasn’t well served by our education system. 

The morning he died, Oliver’s younger siblings Alex and Max said they wanted to build a school in his honour—something meaningful to come out of a tragedy. Together as a family, they built a school in Africa in 2013 and raised funds to build a further three the following year. 

Oliver was a remarkable young man who wanted to leave the world a better place. In the days following his death, the family discovered his anonymous writing on Quora, helping others without wanting recognition or reward. The family decided to publish a book of his wisdom. 

The Magic Future Foundation is a genuinely inspirational story where the Wissenbach family have used the tragedy as a platform for good. They have published two books and are building 100 schools worldwide in Oli’s name.

The 100 Schools Project takes a holistic approach to education, focusing on academic learning and personal development, creativity, critical thinking, and life skills. These schools are designed to provide a nurturing and inclusive environment where students can thrive, fostering a love for learning and enabling them to reach their full potential.

Each school is carefully designed and equipped with modern facilities and diverse resources. The Magic Future Foundation collaborates with local communities, governments, buildOn charity, and the communities of the school locations to ensure that the schools meet the specific needs of each community.

One of the project’s key aspects is teachers’ training and development. The foundation invests heavily in professional development programs to empower teachers with the latest teaching methodologies, tools, and techniques. The project aims to create a sustainable educational ecosystem that uplifts student generations by nurturing and supporting teachers.

Moreover, the 100 Schools Project goes beyond the confines of the classroom by engaging parents, caregivers, and the wider community. The foundation recognizes the importance of involving all stakeholders in the education process, fostering a sense of ownership and collective responsibility for the children’s education. This approach strengthens community bonds, encourages lifelong learning, and builds a foundation for sustainable development.

The impact of the 100 Schools Project extends far beyond the individual students and communities it serves. The Magic Future Foundation works closely with buildOn, a registered charity with an unparalleled track record of success, having built over 2,200 schools over the last 28 years. By providing quality education to underserved populations, the project addresses social inequalities and empowers individuals to become agents of change in their own lives and societies.

Through partnerships, sponsorships, and donations, The Magic Future Foundation aims to expand the reach of the 100 Schools Project, making quality education a reality for even more marginalized communities worldwide. 

“Our schools break the cycle of poverty, illiteracy and low expectations, transforming the lives of the attendees and the communities they live in,” said Wissenbach.

By scaling up this transformative initiative, the foundation envisions a future where all children, regardless of their background or circumstances, have equal access to education and the opportunity to shape their magical futures.

The foundation has now built  24 out of 100 schools in build or built. Over 8,000 lives are impacted for the better today and for future generations to come. More schools will be built in Burkina Faso, Guatemala, Haiti, Mali, Malawi, Nepal, Nicaragua and Senegal. 

https://oliverwissenbach.com/

https://www.buildon.org/

Thai ‘lèse-majesté law’ violates youth human rights

Written by Leticia Cox

On March 28, 2023, the police arrested Thanalop “Yok” Phalanchai, a 15-year-old student activist, for allegedly defaming the monarchy. Yok is detained in pretrial custody at the Justice Ministry’s Ban Pranee Juvenile Vocational Training Center for Girls in Nakhon Pathom province, west of Bangkok. She is facing up to 15 years in prison.

Yok is accused of violating article 112 of Thailand’s criminal code -defaming and insulting the monarchy- during a demonstration in October 2022 in front of the Bangkok City Hall.

Photo by @Leticia Cox

Why does Thailand have this law?

The monarch has an exalted status in Thai society. The late King Bhumibol Adulyadej, who died in October 2016, was accorded an almost divine reverence, sometimes treated as god-like.

Adulyadej’s son, King Maha Vajiralongkorn, does not relish the same popularity and has reigned since his father’s death, exercising limited rule since December 2016. He is the head of state, assisted in his duties by the Privy Council of Thailand, but still holds a sacred status in the country.

Today, Thailand is a constitutional monarchy with a democratic form of government. The monarch reigns but does not rule. 

In May 2014, the military – greatly royalist- overthrew the civilian government. Thai Prime Minister Prayuth Chan-ocha has highlighted that the lese-majeste law is needed to protect the royals.

In November 2020, Prime Minister Prayut instructed authorities to use all laws against democracy protesters, bringing back lèse-majesté prosecution under Article 112 of the penal code after a three-year pause. 

According to Thai Lawyers for Human Rights, at least 1,895 individuals have been subject to various criminal charges for their involvement in rallies since 2020. Among these individuals, at least 237 have been charged with lèse-majesté for actions at pro-democracy demonstrations or comments on social media, including 18 children. 

In addition, making critical or offensive comments about the monarchy is a serious criminal offence under the Computer-Related Crime Act. 2560. Authorities have since charged some political activists with treason under Article 116 of the penal code. 

Judicial interpretation of lèse-majesté offences seems to vary according to interpretations by different courts, making convictions arbitrary and sometimes going beyond what is stipulated in the law. In September 2022, the Bangkok South Criminal Court sentenced Jatuporn Sae-Ung to three years on lèse-majesté charges for wearing a Thai national dress at a democracy protest in a context that authorities claimed was done to mock Queen Suthida.

Democratic Labor Organization Asking the government to help bail political prisoners. Photo by Prachatai

Holding Yok charged with lèse-majesté in pretrial detention violates her rights under international human rights law. 

Under Article 2.2 of the Convention on the Human Rights of the Child, State Parties shall take all appropriate measures to ensure a child -every human under 18 years of age- is protected against all punishments based on their express opinion. 

In addition, The International Covenant on Civil and Political Rights (ICCPR), which Thailand has ratified, also encourages bail for criminal suspects. Article 9 states: “It shall not be the general rule that persons awaiting trial shall be detained in custody, but release may be subject to guarantees to appear for trial.” 

Those whose charges have not been dropped should be tried without undue delay. 

“The Thai government should permit peaceful expression of political views, including questions about the monarchy,” said the director of Human Rights Watch. “Thai authorities should engage with United Nations specialists and others about amending the lèse-majesté law to comply with international human rights standards.”

Yok’s case is not an isolated incident. In 2020, a 16-year-old boy was criminally charged under the same law after he was accused of dressing similarly to King Maha Vajiralongkorn and displaying offensive words on his body. 

In January 2021, the Bangkok Criminal Court sentenced a 65-year-old former civil servant to a jail term of 43 years and six months—the country’s harshest ever sentence for insulting the monarchy.

On June 2022, three Thai influencers were arrested for insulting the royal family in a video campaign posted on TikTok.

On March 2023, a man was sentenced to three years imprisonment for selling calendars via a Facebook page that the authorities considered violating the lèse-majesté law. The calendar featured cartoon illustrations of a yellow duck, symbolising Thailand’s protest movement. 

Thailand’s lese-majeste law, which prohibits any offence against the dignity of the monarchy, is among the most draconian in the world.

Amnesty International’s recent report “We Are Reclaiming Our Future” reported how children in Thailand face a wide range of severe repercussions for participating in mass demonstrations, including illegalising their activities and intimidation by the police.

The report calls for the Thai authorities to withdraw all charges against peaceful child protesters, end all forms of intimidation and surveillance and amend laws to deny children’s right to protest to ensure they align with international human rights law and standards.

Thai lèse-majesté law

— A Constitutional Court decision in 2012. Section 112 of Thai Criminal Code currently reads as follows: “Whoever defames, insults or threatens the King, the Queen, the Heir-apparent or the Regent, shall be punished with imprisonment of three to fifteen years.”

**Lèse-majesté or lese-majesty is an offence against the dignity of a ruling head of state or the state itself. The English name for this crime is a borrowing from the French, where it means “a crime against The Crown.”

——————————————————————————————————————————————————————-

Related articles and references:

https://www.ohchr.org/en/instruments-mechanisms/instruments/convention-rights-child

https://www.ohchr.org/en/instruments-mechanisms/instruments/international-covenant-civil-and-political-rights

https://www2.ohchr.org/english/bodies/hrc/docs/gc34.pdf

https://www.amnesty.org/en/documents/asa39/6336/2023/en/

https://www.reuters.com/article/uk-thailand-king-insult-idUKKBN29O15B

https://asia.nikkei.com/Politics/Turbulent-Thailand/Thai-woman-sentenced-to-43-years-in-jail-for-lese-majeste

https://www.insider.com/influencers-arrested-thailand-insulting-royal-family-lese-majeste-2022-6

https://www.insider.com/thailand-king-maha-vajiralongkorn-everything-we-know-2019-8#maha-vajiralongkorn-bodindradebayavarangkun-was-born-in-1952-as-the-second-child-and-only-son-of-then-king-bhumibol-and-his-wife-queen-sirikit-3

https://www.bbc.com/news/world-asia-29628191

“DIE BÖSARTIGE ABSCHAFFUNG DER FRAUENRECHTE IN AFGHANISTAN DURCH DIE TALIBAN”

by Leticia Cox

Taliban bedeutet Unterdrückung der Frauen. Taliban bedeutet, die Qualitäten, den Platz und die Rolle der Frau in der Gesellschaft herabzusetzen. Taliban bedeutet, dass es für Frauen keine Bildung oder Arbeit außer Hausarbeit und Kinderkriegen gibt. Taliban bedeutet, dass den Frauen die grundlegenden Menschenrechte vorenthalten werden, dass sie in Angst und ohne Würde leben.

Die meisten Afghanen, darunter auch einige Taliban, lehnen den Ausschluss von Frauen und Mädchen aus dem Bildungssystem ab und sind ernsthaft besorgt über die Folgen für das gesamte Land.

Nach der Ankündigung der Taliban, weibliche Studenten von der Universität zu verbannen, verließen männliche Studenten aus Protest gegen die Entscheidung der Taliban ihre Prüfungen, und mehrere männliche Professoren kündigten.

Muslimische Länder wie die Türkei, Saudi-Arabien, Pakistan und Katar haben ihr Bedauern über das Universitätsverbot zum Ausdruck gebracht und die Taliban-Behörden aufgefordert, ihre Entscheidung zurückzunehmen.

“Dafür gibt es keine religiöse oder kulturelle Rechtfertigung”, sagte die 26-jährige Husna Jalal, eine Absolventin der Politikwissenschaften aus Kabul.

Jalal floh im August letzten Jahres aus Afghanistan, nachdem die Taliban die Stadt Kabul übernommen hatten. Jalal hat nach ihrem Universitätsabschluss vier Jahre lang in Kabul gearbeitet, aber wie viele berufstätige afghanische Frauen hatte sie vorhergesagt, dass die strenge Scharia bald nach der Übernahme des Landes durch die Taliban eingeführt werden würde.

“Es bricht mir das Herz, wenn ich sehe, wie meine Schwestern in ihren grundlegenden Menschenrechten verletzt werden. Ich habe gesehen, wie sie durch die Straßen marschierten und Freiheit und Gleichheit forderten, und wie die Sicherheitskräfte der Taliban Gewalt anwandten, um die Gruppe aufzulösen und sie daran zu hindern, ihr Recht auf freie Meinungsäußerung auszuüben”, sagte Jalal. “Die Menschen weltweit müssen ihre Stimme für meine Schwestern erheben; die Taliban haben uns all unsere Hoffnungen genommen.”

Die Taliban, auch bekannt als Talib, die seit 1996 versuchen, das Warlordentum in Afghanistan durch eine striktere Einhaltung der Scharia zu beenden, übernahmen 2021 als Islamisches Emirat Afghanistan gewaltsam die Kontrolle über Afghanistan.

Seit Jahrzehnten ist die Rolle der Scharia weltweit ein zunehmend umstrittenes Thema. Der Internationale Europäische Gerichtshof für Menschenrechte in Straßburg hat in mehreren Fällen entschieden, dass die Scharia “im Widerspruch zu den Grundprinzipien der Demokratie” steht. Einige traditionelle Praktiken beinhalten schwerwiegende Menschenrechtsverletzungen, insbesondere für Frauen und deren Recht auf Bildung.

Als die Taliban kamen, schafften sie das Frauenministerium ab. Frauen wurden nach und nach von den Fernsehbildschirmen gestrichen. Zehntausende von Frauen wurden in verschiedenen Branchen arbeitslos. Es war ihnen verboten, ohne Mahram mehr als 72 km zu gehen. Die Frauen werden aus dem gesellschaftlichen Leben herausgezogen. Die ihnen angebotene Gesundheitsversorgung ist begrenzt, ihre Beschäftigungsmöglichkeiten sind eingeschränkt, und ihr Recht auf Bildung wurde ihnen genommen.

Die jüngste Ankündigung der Taliban, Frauen bis auf weiteres von den Universitäten im ganzen Land zu suspendieren, ist ein eklatanter Verstoß gegen ihre in zahlreichen internationalen Verträgen verankerten gleichen Menschenrechte.

“Das erste Gebot des Islam lautet “Lies”. Der Islam fordert sowohl Männer als auch Frauen auf, nach Wissen zu streben. Der Koran wendet sich an Menschen und rät Männern und Frauen, Wissen zu erlangen, die Wahrheit zu finden, ihr eigenes Potenzial zu entdecken und zu entwickeln und vollkommene Menschen zu werden”, sagte Dr. Ali Unsal, Doktor der islamischen Theologie, kürzlich in einem Interview für Broken Chalk.

Dr. Ali Unsal ist ein erfahrener Autor, Forscher, Lehrer und Prediger mit einem fundierten Hintergrund in islamischer Theologie und islamischer Rechtswissenschaft. Dr. Unsal promovierte in islamischer Theologie und erwarb einen Master und einen Bachelor of Divinity an renommierten Theologenschulen in der Türkei. Er hat mehrere Jahre in den USA gelebt, wo er seine akademischen und beruflichen Studien und Erfahrungen durch Seminare, Workshops, Beratungen, Gemeindedienste und akademische Schriften mit muslimischen und nicht-muslimischen Amerikanern vertiefte. Er leitete das Institut für islamische und türkische Studien (IITS) in Fairfax, VA.

Dr. Unsal organisiert Podiumsdiskussionen, Seminare und Diskussionen mit Akademikern aus verschiedenen Ländern. Er spricht fließend Englisch, Türkisch, Arabisch, Bahasa Indonesia und Tatarisch.

Laut Dr. Unsal hat Hz. Muhammad die Bildung und Erziehung von Mädchen gefördert, die im Laufe der Geschichte besonders verachtet und unterbewertet wurden. “In einem seiner Hadithe heißt es beispielsweise: “Wer zwei Mädchen erzieht und diszipliniert, bis sie erwachsen sind, mit dem werden wir am Tag des Jüngsten Gerichts zusammen sein”, erklärt Dr. Unsal.

“Als die Frauen zu ihm kamen und sagten, dass er die Männer in der Moschee ständig unterrichtete und die Botschaft Allahs vermittelte, dass aber die Frauen davon ausgeschlossen waren, gab er ihnen eine besondere Zeit und gab ihnen eine Art Bildung.

Hz. Aisha, die Frau von Muhammad, wurde mit dem, was sie von ihm lernte, zu einer der bedeutendsten Gelehrten ihrer Gesellschaft. Jeder kam zu ihr, um von ihr zu lernen, was ihm fehlte. In der Geschichte des Islam nahmen Frauen einen bedeutenden Platz im wissenschaftlichen und kulturellen Leben ein. Die Fortbildung in einer inoffiziellen Struktur in der islamischen Welt und die Bindung an den Lehrer und nicht an die Schule erleichterten es den Frauen, von Gelehrten aus ihrem Umkreis unterrichtet zu werden. Unter den Meistern von Tâceddin es-Subki, einem der großen islamischen Gelehrten, die Hadithen hörten und lernten, werden 19 Frauen genannt. Suyûtî lernte Hadithe von 33, İbn-i Hacer von 53 und İbn-i Asâkir von 80 Frauen”, so Dr. Unsal.

Am 24. August letzten Jahres forderten die Außenminister der G-7-Staatengruppe – ein zwischenstaatliches politisches Forum – die Taliban auf, das Verbot der Frauenbildung zurückzunehmen, und warnten, dass “die Verfolgung aufgrund des Geschlechts ein Verbrechen gegen die Menschlichkeit darstellen kann, das strafrechtlich verfolgt werden wird”.

Mehrere Medien berichten, dass Taliban-Kräfte seit dem Verbot vor den Universitäten in Kabul stehen und Frauen am Betreten der Gebäude hindern, während sie den Männern erlauben, hineinzugehen und ihre Arbeit zu beenden.

Der Minister für höhere Bildung, Nida Mohammad Nadim, ein ehemaliger Provinzgouverneur, Polizeichef und Militärkommandant, ist strikt gegen die Bildung von Frauen, da sie gegen islamische und afghanische Werte verstoße.

“Meiner Meinung nach hat das nichts mit dem Islam zu tun”, sagte Dr. Unsal. “Weil es den paschtunischen Traditionen völlig widerspricht. Nach dieser Tradition sollte eine Frau nur zu Hause bleiben, ihr Essen kochen, ein Kind zur Welt bringen und nur ausgehen, wenn es notwendig ist. Das hat nichts mit dem Islam zu tun. Denn die Frau des Propheten, Hatice, war eine große Geschäftsfrau. Frauen waren in allen Bereichen des gesellschaftlichen Lebens präsent. Auf dem Markt, in der Moschee. Hz. Ömer setzte eine Frau namens Şifa als Inspektorin ein, um den Basar zu beaufsichtigen.”

Minister Nadim erklärte gegenüber den Medien, das Verbot sei aus mehreren Gründen notwendig: um die Vermischung der Geschlechter an den Universitäten zu verhindern, weil die Frauen sich nicht an die Kleiderordnung hielten, weil die Studentinnen in andere Provinzen gingen und ohne ihre Familien lebten und weil das Studium bestimmter Fächer und Kurse gegen die Grundsätze des Islam verstoße. Diese Gründe scheinen die öffentliche Meinung in der Welt nicht zu überzeugen.

Warum schränken die Taliban die Bildung von Frauen ein? Der Islam verweigert Frauen nicht die Bildung, warum also die Taliban?

“Meiner Meinung nach könnte es dafür zwei Gründe geben”, erklärt Dr. Unsal. “Erstens fehlt es ihnen an staatlicher Erfahrung. Sie können die Dynamik der Gesellschaft nicht richtig einschätzen. Sie haben immer noch eine Stammesmentalität. Das bringt sie dazu, sehr falsche Dinge zu tun. Sie können nicht alle Teile der Gesellschaft einbeziehen. Der zweite Grund ist eine Art von Perspektivwechsel oder eine Art von Ignoranz. Sie interpretieren den Islam im Einklang mit ihrer eigenen Stammeskultur. Leider steht dies im Widerspruch zur Universalität des Islam und ist weit davon entfernt, den Bedürfnissen der modernen Zeit zu entsprechen. Deshalb handeln sie mit einer radikalen und marginalen Interpretation.“

Im ganzen Land haben die Taliban Mädchen den Schulbesuch über die sechste Klasse hinaus verboten, Frauen von der Arbeit ausgeschlossen und ihnen befohlen, in der Öffentlichkeit eine Burka oder eine Ganzkörperverschleierung zu tragen. Auch der Zutritt zu Parks und Turnhallen ist Frauen untersagt worden.

“Viele junge Mädchen sind traumatisiert, wenn sie festgehalten werden. Einige Familien berichten in den Nachrichten, dass ihre Tochter ständig weint und nicht getröstet werden kann. Junge Menschen und Familien machen sich Sorgen um ihre Zukunft”, sagte Dr. Unsal.

“Unsere Schwestern und unsere Männer haben die gleichen Rechte; sie werden in der Lage sein, ihre Rechte zu nutzen … natürlich innerhalb des Rahmens, den wir haben”, sagte Taliban-Sprecher Zabihullah Mujahid.

Trotz anfänglicher Versprechen, die Scharia gemäßigter zu handhaben und die Rechte der Frauen zu respektieren, haben die Taliban seit ihrer Machtübernahme im August 2021 ihre Auslegung des islamischen Rechts/der Scharia durchgesetzt, und es gibt immer wieder Hinweise darauf, dass die Taliban die Rechte der Frauen verletzen.

Wie also kann die internationale Gemeinschaft den Frauen in Afghanistan helfen?

“Die EU sollte die Finanzierung der Geschäfte der Taliban einstellen. Kinder aus Taliban-Familien sollten nach Afghanistan zurückgeschickt werden, um dort zu studieren, nicht im Ausland”, sagte Jalal.

“Die internationalen Spender sollten den Einfluss, den sie auf die Taliban haben, erkennen und ausüben, sei es durch diplomatische Sanktionen, Wirtschaftssanktionen, Hilfe, politischen Druck oder andere Mittel. Sie sollten dieses Druckmittel nutzen, um konkrete Verpflichtungen in Bezug auf die Rechte der Frauen einzufordern, die für Frauen und Mädchen von Bedeutung und durch Überwachung messbar sind”, sagte Jalal.

Nach Ansicht von Dr. Unsal könnten Sanktionen internationaler Spender nicht funktionieren. Die Taliban haben einen festen und robusten Charakter. Das Richtige wäre, dass muslimische Gesellschaften wie die Organisation der Islamischen Konferenz oder die Organisation für Islamische Zusammenarbeit oder die Gemeinschaften islamischer Gelehrter in Zusammenarbeit mit Menschenrechtsorganisationen etwas unternehmen, das schnellere Ergebnisse bringt.

“Die Taliban sind beunruhigt über die Kritik der Welt an ihren Entscheidungen für ihre Gesellschaft und über die Forderung, ihre Fehler zu korrigieren. Sie sagen: “Mischt euch nicht in unsere inneren Angelegenheiten ein”.

Einige internationale Universitäten oder Organisationen könnten Ausbildungsmöglichkeiten anbieten und kostenlose Vorlesungen, Kurse und Diplome zur Verfügung stellen.

Außerdem können einige Länder, mit denen die Taliban nicht aus der westlichen, sondern aus der islamischen Welt zusammenarbeiten, durch ihre Gelehrten zur Entspannung beitragen”, schlug Dr. Unsal vor.

“Die Frauen in Afghanistan sind es leid, mit der ausländischen Presse und Organisationen zu sprechen und ihre Geschichten zu erzählen. Sie haben das Gefühl, dass ihnen niemand hilft oder dass sie nicht helfen können”, sagte Jalal.

Bildung ist ein international anerkanntes Menschenrecht, das für das wirtschaftliche Wachstum und die Stabilität Afghanistans unerlässlich ist. Die Taliban sind nach internationalem Recht und der Allgemeinen Erklärung der Menschenrechte verpflichtet, die Rechte der Frauen uneingeschränkt zu achten. Afghanistan hat das Übereinkommen zur Beseitigung jeder Form von Diskriminierung der Frau (CEDAW) im Jahr 2003 ratifiziert.

Die Taliban übernehmen die Verpflichtungen Afghanistans aus dieser Konvention, einschließlich der “Verfolgung einer Politik zur Beseitigung der Diskriminierung von Frauen mit allen geeigneten Mitteln und ohne Verzögerung”.

Frauen brauchen jetzt einen männlichen Vormund, um mehr als 48 Meilen zu reisen oder um grundlegende Aufgaben wie das Betreten von Regierungsgebäuden, Arztbesuche oder Taxifahrten zu erledigen. Sie sind von fast allen Berufen ausgeschlossen, mit Ausnahme der medizinischen Berufe und – bis Mittwoch – der Lehrtätigkeit. Frauen dürfen auch keine öffentlichen Parks mehr besuchen.

Das von den Taliban verhängte Bildungsverbot für Frauen und Mädchen hat die afghanischen Frauen dauerhaft zu einer düsteren Zukunft ohne Chancen verurteilt.

“Die Hälfte der Gesellschaft besteht aus Männern, die andere Hälfte aus Frauen. Deshalb haben Mädchen das gleiche Recht auf Bildung wie Jungen. Es gibt wichtige Rollen, die Frauen in allen Lebensbereichen spielen können. In einigen Bereichen können sie sogar bessere Arbeit leisten als Männer. Diese Entscheidung des afghanischen Bildungsministeriums ist sowohl eine Verletzung der Menschenrechte als auch ein Unglück für Afghanistan”, so Dr. Unsal.

*Die Allgemeine Erklärung der Menschenrechte (UDHR) ist ein Meilenstein in der Geschichte der Menschenrechte. Sie wurde von Vertretern mit unterschiedlichem rechtlichem und kulturellem Hintergrund aus allen Regionen der Welt verfasst und von der Generalversammlung der Vereinten Nationen am 10. Dezember 1948 in Paris (Resolution 217 A der Generalversammlung) als gemeinsamer Standard für alle Völker und Nationen proklamiert. In ihr wurden zum ersten Mal grundlegende Menschenrechte festgelegt, die universell zu schützen sind, und sie wurde in über 500 Sprachen übersetzt. Es wird allgemein anerkannt, dass die UDHR die Verabschiedung von mehr als siebzig Menschenrechtsverträgen inspiriert und ihnen den Weg geebnet hat, die heute auf globaler und regionaler Ebene ständig angewandt werden (alle enthalten in ihren Präambeln Verweise auf die UDHR).

 

https://en.wikipedia.org/wiki/War_in_Afghanistan_(2001–2021)

https://www.pbs.org/newshour/world/talibans-higher-education-minister-defends-ban-on-women-from-universities 

https://www.ohchr.org/en/countries/afghanistan 

https://www.pbs.org/newshour/world/afghan-women-weep-over-university-ban-as-taliban-begin-enforcement 

https://www.bbc.com/news/world-south-asia-11451718

https://www.theguardian.com/global-development/2022/mar/10/robbed-of-hope-afghan-girls-denied-an-education-struggle-with-depression 

https://amp.cnn.com/cnn/2021/12/03/asia/afghanistan-taliban-decree-womens-rights-intl/index.html

https://edition.cnn.com/2022/12/20/asia/taliban-bans-women-university-education-intl/index.html

https://www.right-to-education.org/page/campaign 

https://www.unesco.org/en/education/right-education/campaign 

https://www.hrw.org/news/2021/09/02/how-international-community-can-protect-afghan-women-and-girls