Universal Periodic Review of Cyprus

This report drafted by Broken Chalk contributes to the fourth cycle of the Universal Periodic Review (UPR) for the Republic of Cyprus. This report focuses exclusively on human rights issues in Cyprus’ education field.

  • Cyprus has turned the island into a place renowned for conflicts due to the differences between the two central communities, Greek Cypriots and Turkish Cypriots. In 1974, a Greek coup against the President of the country and Turkey’s military invasion and partition of the island led to the forceful division and completed the physical separation of the two central communities. (i) This situation and especially the consequences of the Turkish invasion affected every sector, such as the economy, the society, and the education system. 
  • Nowadays, two education systems exist in the country. The structural organisation of Turkish schools is similar to the Greek one. However, there are a lot of differences. The Republic of Cyprus, as a member of the European Union since 2004, complies with European standards about education. Compulsory education lasts for ten years and four months, starting from the age of 4 years (pre-preliminary education) and extending to the age of 15 years (end of lower secondary education). Public education, namely preliminary, primary, and secondary education, is free for all from the age of 4 years to 18 years. However, there are many private institutions. Furthermore, public tertiary (non-university level) education is free. As for public higher education (undergraduate level), it is free for Cypriots and citizens from the European Union, as the government fully pays the fees. [i]
  • As for the northern part of Cyprus, Turkey controls it, and the educational system is similar to the Turkish one. Education is compulsory and free from age 5 to 17 years. Higher education includes all the institutions after secondary education. The system consists of 5 private universities and one semi-public state academy. [ii] Under these circumstances, both educational systems of Cyprus have been criticised for supporting the idea of the other as an enemy.

By Alexia Kapsabeli

Download the PDF.

46th_Session_UN-UPR_Country_Review_Cyprus_S

References

[i] Cyprus Eurydice European Union https://eurydice.eacea.ec.europa.eu/national-education-systems/cyprus/overview Last accessed 3 September 2023

[ii] Ministry of Foreign Affairs Republic of Turkiye “Study in North Cyprus” https://www.mfa.gov.tr/data/cyprus.pdf   Last accessed on 5 September 2023

Cover image by EUCyprus via Wikimedia Commons

Η ζωή της Halime Gulsu: η θεϊκή δασκάλα που δολοφονήθηκε στη φυλακή

Το αποτυχημένο σωφρονιστικό σύστημα της Τουρκίας οδήγησε στον τραγικό θάνατο μια μοναδική ψυχή. Μια κριτική του βιβλίου “η ζωή της Halime Gulsu: η θεϊκή δασκάλα που σκοτώθηκε στην φυλακή” (2022)

Από την Vivien Kretz

Πώς μπορεί οι φυλακισμένοι που δεν έχουν καταδικασθεί σε θάνατο να δολοφονούνται;

Πώς οι πολίτες πληρώνουν με την ζωή τους; Ερωτήματα σαν αυτό προκύπτουν, όταν σκέφτεσαι την μοίρα της Halime Gulsu.

Το βιβλίο της Zeynep Kayadelen από τις εκδόσεις της αμερικανικής οργάνωσης ανθρωπίνων δικαιωμάτων ”οι Υπέρμαχοι της Σιωπηλής Τουρκίας” (AST) με τίτλο: ”Halime Gulsu: η θεϊκή δασκάλα που δολοφονήθηκε στη φυλακή” βασίζεται στις μαρτυρίες των συγκρατούμενων της Gulsu για τις τελευταίες στιγμές της όπως και σ’ αυτές των φίλων της και της οικογένειάς της.

Πέθανε ως κρατούμενη σε μια πτέρυγα της φυλακής στην επαρχία Μερσίνη της Τουρκίας, επειδή δεν είχε πρόσβαση σε ιατρική βοήθεια.

Η ιστορία της Halime Gulsu παρουσιάστηκε από την τουρκική ΜΚΟ ”οι Υπέρμαχοι της Σιωπηλής Τουρκίας” (AST). Η συγγραφέας Zeynep Kayadelen ξεκινάει το έργο της με την εξής εισαγωγή: ”Έχουμε πεθάνει πολλές φορές”. (Kayadelen 2022,9). Η απελπισία διαπερνάει τις λέξεις της. Αφιέρωσε το έργο της σ’ όσους είχαν οδυνηρό θάνατο για κάτι που πίστευαν.

Στη συγκινητική νουβέλα της, η Kayadelen ασχολείται με την άσχημη μοίρα της Halime Gulsu, μιας αφοσιωμένης δασκάλας που δίδαξε στην Τουρκία και συμμετείχε στο κίνημα Hizmet. Το κίνημα αυτό επηρεαζόταν από τις ιδέες και τους σκοπούς του ακαδημαϊκού Φετουλάχ Γκιουλέν. Το κίνημα Hizmet επεδίωκε μια πιο ελεύθερη, πιο ισότιμη και πιο βιώσιμη Τουρκία.

Η Gulsu ήταν μια εξαιρετικά αφοσιωμένη δασκάλα. Δίδασκε στους μαθητές της και στήριξε πολλούς εξ αυτών, όταν συνελήφθησαν από το τουρκικό καθεστώς.

Το τουρκικό καθεστώς ήταν κατά του κινήματος Hizmet και όσων συνδέονταν μ’ αυτό. Η Gulsu και οι περισσότεροι φίλοι της ήταν σε δύσκολη κατάσταση. Ένιωθε πως παρακολουθούσαν κάθε βήμα της. Ήξερε πως ήταν στόχος του καθεστώτος και δεν είχε καλές διαθέσεις απέναντι της. Όπως περιγράφει η Kayadelen: ”Αν η καταπίεση ήταν φωτιά, η κακία τους ήταν ο άνεμος που την φούντωνε”. Παρ’ όλα αυτά, η Gulsu αρνήθηκε να υποκύψει και απέρριψε την ευκαιρία να εγκαταλείψει την χώρα της.  Πολλοί από την οικογένεια της ζούσαν στον Καναδά, οπότε συχνά θα μπορούσε να ταξιδεύει για να τους δει. Ωστόσο, ήταν μια περήφανη υπήκοος της Τουρκίας και επέλεξε να μείνει και να υπερασπιστεί τον εαυτό της εναντίον του καθεστώτος. Σημειώνεται πολλές φορές στο βιβλίο ότι έβλεπε τον εαυτό της ως πολίτη της Τουρκίας και αποφάσισε να παλέψει για ένα καλύτερο μέλλον για την χώρα της. Όμως, το καθεστώς διαφωνούσε μ’ αυτό.

Στις 20 Φεβρουαρίου 2018 η Gulsu συνελήφθη, επειδή συμμετείχε στο κίνημα Hizmet. Η σύλληψή της την αιφνιδίασε. H Gulsu ήξερε ότι την παρακολουθούσαν, αλλά δεν περίμενε ότι θα την συλλάμβαναν και θα κατέληγε στη φυλακή.

Αφού οι αντιτρομοκρατικές δυνάμεις της Μερσίνης εισέβαλαν στο διαμέρισμά της και έλεγξαν τα πάντα, της πέρασαν χειροπέδες και την οδήγησαν στην φυλακή στην πόλη Ταρσό.

Η Gulsu δεν ήταν υγιής. Υπέφερε από χρόνιο ερυθηματώδη λύκο, ένα αυτοάνοσο νόσημα, που απαιτούσε καθημερινή και εβδομαδιαία θεραπεία.

Όταν οι τουρκικές δυνάμεις την συνέλαβαν, πήρε γρήγορα μαζί της τα φάρμακα της ημέρας και τις συνταγές του ιατρού. Δυστυχώς, ξέχασε την εβδομαδιαία θεραπεία.

Μόλις η Gulsu έφθασε στη φυλακή, ζήτησε τα ιατρικά έγγραφά της που επιβεβαίωναν πως ήταν άρρωστη και χρειαζόταν εβδομαδιαία θεραπεία, αλλά τα έγγραφα δεν βρέθηκαν πουθενά.

Η Gulsu βρέθηκε σε δύσκολη κατάσταση που μάλιστα απειλούσε την ζωή της.

Μπήκε σ’ ένα γεμάτο κελί μαζί με πολλές άλλες γυναίκες. Το κελί προοριζόταν για 10 άτομα με 10 κρεβάτια και όταν έφθασε η ίδια, ήταν ήδη διπλάσιος ο αριθμός.

Κάποιες από τις κρατούμενες είχαν μωρά, αλλά δεν ήταν μαζί τους. Οι κρατούμενες αναγκάστηκαν να στείλουν τα παιδιά τους στο σπίτι, επειδή δεν μπορούσαν να τα φροντίζουν στη φυλακή.

Η Gulsu έζησε την εμπειρία από πρώτο χέρι: την ρουτίνα, την αβεβαιότητα, τις ιστορίες των άλλων κρατούμενων, αλλά όχι για πολύ. Τρεις μήνες μετά την σύλληψή της, η Gulsu πέθανε λόγω ιατρικής αμέλειας.

H Gulsu δεν είχε πρόσβαση στην εβδομαδιαία θεραπεία ή δεν της δόθηκαν φάρμακα για τον χρόνιο ερυθηματώδη λύκο. Η κατάστασή της χειροτέρευε, έβγαλε εξογκώματα και η αγωνία της ήταν τρομερή.

Η Gulsu αδυνάτιζε μέρα με την ημέρα. Όταν ο αδερφός της μπόρεσε να της φέρει τα φάρμακα, ήταν ήδη πάρα πολύ αργά. Η Gulsu δεν άντεχε τον πόνο και η ασθένειά της είχε εξελιχθεί. Σύμφωνα με τις συγκρατούμενες και την οικογένειά της, η Gulsu καταλάβαινε πως έρχεται το τέλος της.

Αφού υπέφερε για βδομάδες, επετράπη στην Gulsu η πρόσβαση σε νοσοκομείο, αλλά ήταν αργά. Όταν επέστρεψε στη φυλακή, οι συγκρατούμενες της, οι οποίες ήταν πλέον φίλες που την νοιάζονταν, έπρεπε να την μεταφέρουν, καθώς ήταν υπερβολικά αδύνατη και δεν μπορούσε να περπατήσει, την φρόντιζαν, την τάιζαν και προσεύχονταν γι’ αυτήν.

Δυστυχώς, τον Απρίλιο του 2018, στις 3:10, πέθανε μόνη της στον διάδρομο της φυλακής. ”Σαν ένα άδειο κουκούλι, το στεγνό σώμα έμεινε πίσω, για να αναπαυθεί εκεί” όπως έγραψε η Kayadelen στο βιβλίο της.

Η συγγραφέας Kayadelen αφηγείται την ιστορία σε πρώτο πρόσωπο, που είναι πιο εύκολο για τον αναγνώστη να καταλάβει τι πέρασε η δασκάλα κατά το δύσκολο διάστημα του εγκλεισμού της.

Το βιβλίο της Kayadelen είναι μια όμορφη εμπειρία με μια προσωπική άποψη για το τι βίωσε η Gulsu τις τελευταίες ημέρες της ζωής της. Μέσα από πολλές συνεντεύξεις με ανθρώπους που εργάζονταν στη φυλακή και με αυτούς που συνδέονταν με την Gulsu, η οργάνωση συγκέντρωσε ιστορίες για τον χρόνο της στη φυλακή και δημιούργησε την βάση για μια ιστορία που ειπώθηκε από τα βάθη της καρδιάς.

Το έργο της Kayadelen είναι μια δυνατή φωνή κατά της παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στις φυλακές της Τουρκίας. Οι Υπέρμαχοι της Σιωπηλής Τουρκίας έκαναν μια εξαιρετική δουλειά αποδίδοντας την ελάχιστη δικαιοσύνη στην Halime Gulsu, την ”θεϊκή δασκάλα”.

Το βιβλίο διατίθεται εδώ: The Life of Halime Gulsu: The Heavenly Teacher Murdered in Prison: Kayadelen, Zeynep, Girdap, Hafza, Korku, Ummu, Nazif, Muhsin, Y., E., W., Barbara, Hur, Hande, Silenced Turkey, Advocates of, Publishing, AST: 9798365685956: Amazon.com: Books

Μετάφραση από την Αλεξία Καψαμπέλη /Translated by Alexia Kapsabeli from the original The life of Halime Gulsu: The Heavenly Teacher Murdered in Prison.

Ο Μουσταφά Σιμσεκλέρ και η Ακαδημία των Μικρών Μηχανικών 

Συνέντευξη με έναν νέο άνθρωπο από την Τουρκία που εμπνέει στον χώρο της εκπαίδευσης 

Είμαστε σ’ ένα κέντρο πολιτισμού στην πόλη Ουτρέχτη της Ολλανδίας.

Ο Μουσταφά Σιμσεκλέρ έχει δίπλα του 20 περίπου παιδιά ηλικίας 3 έως 10 ετών μαζί με τους γονείς τους. Μέσα σε 1 ώρα, ως μέρος των εκπαιδευτικών εργαστηρίων ρομποτικής, έχει ως σκοπό να τους διδάξει πώς να κατασκευάζουν το πιο γρήγορο μοντέλο αυτοκινήτου. 

Little Engineers Academy

Ανάμεσα σε μπαταρίες, μηχανές και χρωματιστές κάρτες μπορεί κανείς να δει τα χαμόγελα τόσο των παιδιών όσο και των γονιών τους που φαίνεται να το διασκεδάζουν εξίσου. 

Η οργάνωσή του ονομάζεται ”Ακαδημία Μικρών Μηχανικών”. Περιλαμβάνει μια σειρά εκπαιδευτικών εργαστηρίων ρομποτικής κατά την διάρκεια των οποίων τα παιδιά μπορούν να μάθουν όχι μόνο να κατασκευάζουν με τα χέρια τους, αλλά και να λύνουν αληθινά προβλήματα.

Μίλησα με τον Μουσταφά για την ζωή του και τις λειτουργίες της οργάνωσής του. 

”Μπορείς να μου μιλήσεις για σένα; 

Σπούδασα ηλεκτρολόγος μηχανικός στην Ιταλία και νομική στην Τουρκία. Έκανα ένα μεταπτυχιακό στην ρομποτική και στην ανάπτυξη του εγκεφάλου των παιδιών. 

Στην συνέχεια, εργάστηκα σε μια αεροναυπηγική εταιρεία Boeing στις ΗΠΑ σε 3 διαφορετικά μέρη: στο Λος Άντζελες, στη Βοστώνη και στο Σιάτλ. Ύστερα εργάστηκα στην Χιλή και η τελευταία μου δουλειά ήταν στην Γαλλία. Συμμετείχα και σε έρευνες του ΝΑΤΟ. Μετά, γύρισα στην Τουρκία όπου εργάστηκα για την αεροπορία της χώρας. 

Και ύστερα; 

Το 2016 με απέλυσαν, επειδή δεν κάναμε ό,τι μας ζητούσε η κυβέρνηση και ήμουν αντίθετος σε ένα ενδεχόμενο πόλεμο Τουρκίας-Συρίας και αυτό δεν άρεσε στην κυβέρνηση. Έτσι, έχασα την δουλειά μου. Η κυβέρνηση μας χαρακτήρισε τρομοκράτες, τ’ αδέρφια μου πήγαν φυλακή, έχασαν όλοι τις δουλειές τους και ένας αποκλείστηκε από το πανεπιστήμιο… Ο πατέρας μου δεν το άντεξε και πέθανε. Ήταν δύσκολο για εμάς κάτω από την πίεση της κυβέρνησης… Τότε ίδρυσα την οργάνωση ” την Ακαδημία των Μικρών Μηχανικών” πριν από 7 χρόνια. 

Με τους συναδέλφους μου αξιοποιήσαμε την ακαδημαϊκή εργασία στη ανάπτυξη του εγκεφάλου των παιδιών και η οργάνωση έγινε πολύ δημοφιλής στην Τουρκία. Η διδασκαλία μας βασίζεται στο παιχνίδι. Πράγματι, τα παιδιά έχουν μια δουλειά και η δουλειά τους είναι να λύσουν το παιχνίδι. Σ’ αυτά τα παιχνίδια προτείνουμε στα παιδιά παιχνίδια χωρίς φορητούς υπολογιστές, κινητά τηλέφωνα ή οποιασδήποτε μορφής οθόνη που κάνουν κακό σ’ αυτή την ηλικία. 

Little Engineers Academy

Γιατί έφυγες από την Τουρκία;

Ίδρυσα αυτή την οργάνωση στην Τουρκία, όπου έγινε τόσο δημοφιλής και απασχολούσε 20 άτομα. Αφού η κυβέρνηση ζήτησε την συμβουλή μας, μετά μου έστειλαν δικαστική απόφαση που με κατηγορούσε ως τρομοκράτη. Έτσι, αποφάσισα να φύγω. Άρχισα να κολυμπάω από την Τουρκία στις 12 και έφθασα στην Ελλάδα στις 6. Μετά πήγα στην Ιταλία, όπου είχα την ταυτότητα από τότε που σπούδαζα και τελικά έφθασα στην Ολλανδία το 2021, είναι περίπου 15 μήνες από τότε. 

Ήρθα ως πρόσφυγας και πήγα σε μια δομή και μου φαινόταν τόσο περίεργο που περνούσα την ώρα μου στο κρεβάτι και έτσι άρχισα να κάνω μαθήματα στα παιδιά της δομής. Ξεκίνησα εθελοντικά και ήρθα σ’ επαφή με την δήμαρχο της Ουτρέχτης Sharon Dijksma η οποία πραγματικά με βοήθησε. Άρχισα να κάνω μαθήματα σ’ όλη την χώρα και πλέον διδάσκω σε 14 διαφορετικά μέρη της χώρας. Ακόμα και αν εταιρείες υψηλής τεχνολογίας μου δώσουν καλύτερες απολαβές, είμαι ικανοποιημένος με την δουλειά μου, θέλω να κάνω κάτι με παιδιά, γι’ αυτό το επέλεξα. Είναι ένας τρόπος να πω ευχαριστώ στην χώρα.

Πώς λειτουργεί το εργαστήριο σου;

Γενικά, όλες οι εταιρείες ρομποτικής χρησιμοποιούν έτοιμα υλικά και προγράμματα που εξαρτώνται από την οθόνη η οποία κάνει πολύ κακό στα παιδιά σε τόσο μικρή ηλικία. 

Σκοπός μας είναι να δώσουμε στα παιδιά μόνο την μηχανή και την μπαταρία, αφού όλα τα άλλα υλικά υπάρχουν στη φύση και μπορούμε να τα βρούμε εκεί. Για παράδειγμα, κατασκευάζουμε κάποια ρομποτ από ρίζες, πέτρες, κάστανα… Τα παιδιά μπορούν να κάνουν ρομποτική με οτιδήποτε, δεν χρειάζονται επιπλέον υλικά. Και κάνουμε κάτι που θα χρησιμοποιούν στο σπίτι τους, στο αεροπλάνο, στο δωμάτιο τους. 

Τώρα εκπαιδεύουμε 1.000 παιδιά στην Ολλανδία και περισσότερα από 6.000 σ’ όλο τον κόσμο. Αυτό το πρόγραμμα εκπαίδευσης φθάνει στις Ηνωμένες Πολιτείες, στο Ηνωμένο Βασίλειο, στην Ολλανδία και στην Τουρκία. 

Σκοπός μας είναι να διδάξουμε στα παιδιά πώς να λύνουν προβλήματα, χωρίς κωδικούς και προγράμματα. Οι άνθρωποι βλέπουν τους κωδικούς και τα προγράμματα ως στόχο, αλλά δεν είναι ο στόχος, είναι η ανάπτυξη του εγκεφάλου, τους βοηθάμε να βελιτώνουν τις ικανότητες τους για να λύνουν προβλήματα. Αυτό γιατί στο μέλλον δεν ξέρουμε ποια ζητήματα και ποιες τεχνολογίες θα έχουν να αντιμετωπίσουν, αλλά ξέρουμε ότι θα έχουν προβλήματα στην ζωή τους. Αν είσαι καλός στο να λύνεις τα προβλήματα στην ζωή σου, σε κάθε περίπτωση, όταν είσαι αγχωμένος ή σου ασκούν κριτική οι άλλοι, τότε θα μπορείς να λάβεις τις σωστές αποφάσεις. 

Little Engineers Academy

Translated by Alexia Kapsabeli from the original Mustafa Simsekler and the Little Engineers Academy

 

Πώς οι Ταλιμπάν κατάργησαν τα δικαιώματα των γυναικών στο Αφγανιστάν

by Leticia Cox

Όταν μιλάμε για τους Ταλιμπάν, εννοούμε καταπίεση της γυναίκας, υποβάθμιση της θέσης της και του ρόλου της στην κοινωνία. Όταν μιλάμε για τους Ταλιμπάν, εννοούμε ότι οι γυναίκες δεν έχουν πρόσβαση στην εκπαίδευση και στην εργασία, αλλά ασχολούνται μόνο με τις δουλειές στο σπίτι και την ανατροφή των παιδιών. Αυτό σημαίνει καταπάτηση των θεμελιωδών δικαιωμάτων για τις γυναίκες που ζουν με φόβο και χωρίς αξιοπρέπεια.

Η πλειοψηφία στο Αφγανιστάν, μεταξύ αυτών και κάποιοι Ταλιμπάν, δεν πιστεύει πως οι γυναίκες και τα κορίτσια πρέπει να αποκλείονται από την εκπαίδευση, καθώς αυτό θα έχει συνέπειες σ’ όλο το έθνος.

Μετά την ανακοίνωση για την απαγόρευση τους στα πανεπιστήμια, φοιτητές διαμαρτυρήθηκαν για την απόφαση αυτή και πολλοί καθηγητές παραιτήθηκαν.

Μουσουλμανικές χώρες όπως η Τουρκία, η Σαουδική Αραβία, το Πακιστάν και το Κατάρ εξέφρασαν για την θλίψη τους και προέτρεψαν τους Ταλιμπάν να αναιρέσουν την απόφαση.

”Η απόφαση αυτή δεν βασίζεται στην θρησκεία ή στην κουλτούρα” εξηγεί η 26χρονη Husna Jalal πτυχιούχος Πολιτικών Επιστημών από την Καμπούλ.

Η Jalal έφυγε από το Αφγανιστάν πέρυσι τον Αύγουστο, αφού οι Ταλιμπάν πήραν υπό τον έλεγχό τους την Καμπούλ. Η Jalal εργαζόταν για 4 χρόνια στην Καμπούλ, αφού πήρε το πτυχίο της, αλλά όπως πολλές εργαζόμενες Αφγανές γυναίκες, κατάλαβε ότι θα επιβαλλόταν αυστηρή Σαρία σύντομα, μετά την κατάληψη της χώρας από τους Ταλιμπάν.

”Με στεναχωρεί να βλέπω να παραβιάζονται τα θεμελιώδη δικαιώματα των αδερφών μου. Τις είδα να βγαίνουν στον δρόμο ζητώντας ελευθερία και ισότητα και πώς οι δυνάμεις των Ταλιμπάν διέλυσαν με την βία το πλήθος και καταπάτησαν την ελευθερία του λόγου” λέει η Jalal. ”Άνθρωποι από όλο τον κόσμο χρειάζεται να ενώσουν τις φωνές τους για τις αδερφές μου, οι Ταλιμπάν μας έχουν καταστρέψει όλες τις ελπίδες”.

Οι Ταλιμπάν, γνωστοί ως Ταλίμπ, που ήθελαν να τελειώσουν τους πολέμαρχους στο Αφγανιστάν με την αυστηρότερη επιβολή Σαρίας από το 1996 κατέλαβαν την χώρα το Ισλαμικό Εμιράτο του Αφγανιστάν δια της βίας το 2021.

Εδώ και δεκαετίες η Σαρία είναι ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα θέματα παγκοσμίως. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ)  έχει κρίνει αρκετές υποθέσεις σχετικά με την Σαρία τονίζοντας ότι ”η Σαρία έρχεται σε αντίθεση με θεμελιώδεις αρχές της δημοκρατίας”. Μερικές παραδοσιακές πρακτικές οδηγούν στην παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ειδικά στις γυναίκες και στο δικαίωμά τους στην παιδεία.

Όταν ήρθαν οι Ταλιμπάν, κατάργησαν το υπουργείο για την Γυναίκα. Οι γυναίκες σταδιακά απομακρύνθηκαν από τις οθόνες της τηλεόρασης. Δεκάδες χιλιάδες γυναίκες από διάφορα μαγαζιά κατέληξαν στην ανεργία. Απαγορεύτηκε να απομακρύνονται από το σπίτι τους σε απόσταση 72 χιλιομέτρων χωρίς να συνοδεύονται από κάποιον συγγενή τους. Οι γυναίκες εξαφανίστηκαν από την κοινωνική ζωή.  Οι υπηρεσίες υγείας είναι για αυτές περιορισμένες, οι ευκαιρίες στην εργασία είναι περιορισμένες και έχασαν το δικαίωμα στην παιδεία.

Η πρόσφατη ανακοίνωση των Ταλιμπάν να απαγορεύσουν μέχρι νεωτέρας τις γυναίκες από τα πανεπιστήμια της χώρας είναι μια κατάφωρη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους, όπως ορίζουν διάφορες συμβάσεις παγκοσμίως.

”Το Ισλάμ το αναφέρει ρητά. Το Ισλάμ προτρέπει άνδρες και γυναίκες να αναζητήσουν την γνώση. Όσο για το Κοράνι που αναφέρεται στους ανθρώπους, συμβουλεύει άνδρες και γυναίκες ν’ αποκτήσουν την γνώση, να βρουν την αλήθεια, ν’ αναπτυχθούν και να γίνουν τέλειοι άνθρωποι” δήλωσε ο κάτοχος διδακτορικού διπλώματος στην Ισλαμική Θεολογία Δρ Ali Unsal σε πρόσφατη συνέντευξή του στο  Broken Chalk.

O Δρ. Ali Unsal είναι ένας έμπειρος συγγραφέας, ερευνητής, δάσκαλος και ιεροκήρυκας με γνώσεις στην Ισλαμική Θεολογία και στο Ισλαμικό Δίκαιο. Ο Δρ. Unsal ολοκλήρωσε την διδακτορική του μελέτη στην Ισλαμική Θεολογία και τις μεταπτυχιακές και προπτυχιακές του σπουδές στην Τουρκία. Έχει ζήσει αρκετά χρόνια στις Ηνωμένες Πολιτείες όπου εμπλούτισε τις ακαδημαϊκές και επαγγελματικές του γνώσεις, καθώς ήρθε σε επαφή με Μουσουλμάνους και μη μέσω σεμιναρίων, εργαστηρίων, συμβουλευτικής, υπηρεσιών σε τοπική κοινότητα και ακαδημαϊκών κειμένων. Ήταν επικεφαλής του Ινστιτούτου Ισλαμικών και Τουρκικών Σπουδών στο Fairfax στη Βιρτζίνια.

Ο Δρ. Unsal διοργανώνει πάνελ, σεμινάρια και συζητήσεις με ακαδημαϊκούς από διαφόρες χώρες και μιλάει άπταιστα Αγγλικά, Τουρκικά, Αραβικά, Μπαχάσα την γλώσσα της Ινδονησίας και Ταταρικά.

Σύμφωνα με τον Δρ. Unsal, ο Μωάμεθ ενθαρρύνει την εκπαίδευση και την ανατροφή των κοριτσιών, τα οποία ειδικά έχουν δεχθεί πολύ μίσος και έχουν χάσει την πραγματική τους θέση μέσα στην ιστορία. Για παράδειγμα, ένα από τα Χαντίθ αναφέρει: ”Μ’ αυτόν που αναθρέφει δύο κορίτσια μέχρι να ενηλικιωθούν είμαστε μαζί του μέχρι την Ημέρα της Κρίσης” εξηγεί ο Δρ. Unsal.

Η Αΐσα, σύζυγος του Μωμάμεθ, ήταν εξέχουσα προσωπικότητά στην κοινωνία της. Καθένας ερχόταν και μάθαινε από αυτήν ό,τι χρειαζόταν. Στην ιστορία του Ισλάμ οι γυναίκες κατείχαν μια σημαντική θέση στην επιστημονική και πολιτιστική ζωή. Συνεχίζοντας την εκπαίδευση σε μια ανεπίσημη δομή στον ισλαμικό κόσμο και κοντά σ’ έναν δάσκαλο παρά στο σχολείο ήταν πιο εύκολο για τις γυναίκες να διδαχθούν από κάποιον λόγιο στον κοντινό τους κύκλο. Ανάμεσα στους δασκάλους του Taceddin es-Subki, ενός από τους μεγάλους λόγιους του Ισλάμ, που άκουσε και έμαθε Χαντίθ, αναφέρονται 19 γυναίκες. Ο Suyuti έμαθε Χαντίθ από 33, ο Ibn-i Hacer 53 και ο Ibn-i Asakir 80 γυναίκες” δήλωσε ο Δρ. Unsal.

Πέρυσι στις 24 Αυγούστου οι υπουργοί Εξωτερικών των χωρών στην σύνοδο G7 προέτρεψαν τους Ταλιμπάν ν’ άρουν τις απαγορεύσεις στην εκπαίδευση των γυναικών προειδοποιώντας ότι ”οι διακρίσεις βάσει φύλου μπορεί να οδηγήσουν σε έγκλημα κατά της ανθρωπότητας που διώκεται”.

Αρκετά μέσα ενημέρωσης ανέφεραν πως οι δυνάμεις των Ταλιμπάν έξω από τα πανεπιστήμια στην Καμπούλ, μετά την απαγόρευση, δεν επέτρεπαν στις γυναίκες την είσοδο στα πανεπιστήμια, ενώ άφηναν τους άνδρες να εισέλθουν.

Ο υπουργός Παιδείας, Nida Mohammad  Nadim, πρώην κυβερνήτης, αρχηγός της αστυνομίας και στρατιωτικός ήταν κατά της εκπαίδευσης των γυναικών λέγοντας ότι έρχεται σε αντίθεση με τις αξίες του Ισλάμ και του Αφγανιστάν.

”Κατά την γνώμη μου δεν έχει να κάνει με το Ισλάμ” τονίζει ο Δρ. Unsal. ”Δεν συμφωνεί καθόλου με τις παραδόσεις των Παστούν. Σύμφωνα μ’ αυτές, μια γυναίκα πρέπει να μένει μόνο στο σπίτι, να μαγειρεύει,  να γεννάει παιδιά και να μην βγαίνει έξω, αν δεν χρειάζεται. Αυτό δεν έχει να κάνει με το Ισλάμ. Η σύζυγος του Προφήτη, Χατιτζέ, ήταν μεγάλη επιχειρηματίας. Οι γυναίκες συμμετείχαν σ’ όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής. Στην αγορά, στο τζαμί. O Hz Omer διόρισε μια γυναίκα ονόματι Sifa ως υπεύθυνη να επιβλέπει το μπαζάρ”.

Ο υπουργός Nadim είπε επίσης στα μέσα πως η απαγόρευση είναι απαραίτητη για πολλούς λόγους: αποφεύγεται η επαφή των δύο φύλων στα πανεπιστήμια, οι γυναίκες δεν συμμορφώνονται με τον ενδυματολογικό κώδικα, οι φοιτήτριες πηγαίνουν σ’ άλλες επαρχίες και δεν ζουν με τις οικογένειές τους και οι σπουδές με συγκεκριμένο αντικείμενο και μαθήματα παραβιάζουν τις αρχές του Ισλάμ. Αυτοί οι λόγοι δεν φαίνεται να πείθουν την κοινή γνώμη.

Γιατί οι Ταλιμπάν περιόρισαν την εκπαίδευση των γυναικών; Το Ισλάμ δεν απαγορεύει την εκπαίδευση των γυναικών, άρα γιατί το έκαναν; 

”Κατά την γνώμη μου, δύο είναι οι λόγοι” εξηγεί ο Δρ. Unsal. ”Δεν έχουν εμπειρία στην διακυβέρνηση της χώρας. Δεν μπορούν να αφουγκραστούν σωστά την κοινωνία. Έχουν ακόμα τη νοοτροπία της φυλής τους. Γι’ αυτό κάνουν λάθη και δεν μπορούν να αγκαλιάσουν τους πάντες στην κοινωνία.

Το δεύτερο είναι πως διακατέχονται από άγνοια. Ερμηνεύουν το Ισλάμ βάσει της φυλετικής τους παράδοσης. Δυστυχώς, αυτό έρχεται σ’ αντίθεση με την οικουμενικότητα του Ισλάμ και απέχει πολύ από τις ανάγκες της εποχής μας. Ενεργούν, λοιπόν, με βάση μια ακραία και περιθωριακή ερμηνεία.

Σ’ όλη την χώρα οι Ταλιμπάν έχουν απαγορεύσει τα κορίτσια από το σχολείο μετά την έκτη τάξη, εμπόδισαν τις γυναίκες από την εργασία και τις υποχρέωσαν να φορούν μπούργκα από πάνω μέχρι κάτω σε δημόσιους χώρους. Οι γυναίκες επίσης δεν επιτρέπονται στα πάρκα και στα γυμναστήρια.

Πολλά νέα κορίτσια τραυματίστηκαν, όταν κρατήθηκαν. Μερικές οικογένειες είπαν στα μέσα πως οι κόρες τους έκλαιγαν και δεν μπορούσαν να ησυχάσουν. Νέοι άνθρωποι και οι οικογένειές τους ανησυχούν για το μέλλον τους” δήλωσε ο δρ. Unsal.

”Οι αδερφές μας, οι άνδρες έχουν τα ίδια δικαιώματα, θα ωφεληθούν από τα δικαιώματα, φυσικά μέσα στα πλαίσια που έχουμε ορίσει” ανέφερε ο εκπρόσωπος των Ταλιμπάν Zabihullah Mujahid. Παρά τις αρχικές υποσχέσεις για μια πιο μετριασμένη Σαρία ως προς τα δικαιώματα των γυναικών, εφάρμοσαν την δική τους ερμηνεία για το δίκαιο του Ισλάμ/Σαρία, από τότε που πήραν τον έλεγχο του Αύγουστο του 2021 και η συνέχεια απέδειξε πως οι Ταλιμπάν παραβίασαν τα δικαιώματα των γυναικών”.

 

Επομένως πώς μπορεί η διεθνής κοινότητα να βοηθήσει τις γυναίκες στο Αφγανιστάν;

”Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να σταματήσει να χρηματοδοτεί επιχειρήσεις των Ταλιμπάν. Τα παιδιά από τις οικογένειες των Ταλιμπάν πρέπει να γυρίσουν πίσω στο Αφγανιστάν να σπουδάσουν εκεί, όχι στο εξωτερικό”, λέει η Jalal.

”Οι χορηγίες από το εξωτερικό πρέπει να βρεθούν και μέσω αυτών να ασκήσουν πίεση στους Ταλιμπάν, με διπλωματικές, οικονομικές κυρώσεις, βοήθεια, πολιτική πίεση και οποιοδήποτε άλλο τρόπο. Πρέπει να το κάνουν αυτό, ώστε να πετύχουν συγκεκριμένες δεσμεύσεις για τα δικαιώματα των γυναικών που θα έχουν νόημα για τις γυναίκες και τα κορίτσια και θα μπορούν να υποστούν έλεγχο” προσθέτει η Jalal.

Σύμφωνα με τον δρ. Unsal, οι κυρώσεις για τις χορηγίες από το εξωτερικό ίσως δεν έχουν αποτέλεσμα. Οι Ταλιμπάν είναι σκληροί. Αυτό που θα μπορούσε να γίνει είναι οι κοινωνίες των Μουσουλμάνων, όπως ο Οργανισμός Ισλαμικής Διάσκεψης ή η Οργάνωση Ισλαμικής Συνεργασίας ή κοινότητες μουσουλμάνων να συνεργαστούν με οργανώσεις για τ’ ανθρώπινα δικαιώματα, ώστε να είναι καλύτερο το αποτέλεσμα.

Οι Ταλιμπάν ενοχλούνται από την κριτική για τις αποφάσεις τους στην κοινωνία και το αίτημα να διορθώσουν τα λάθη τους. Γι’ αυτό, λένε: ”Μην ανακατεύεστε στις εσωτερικές μας υποθέσεις”.

Κάποια διεθνή πανεπιστήμια ή οργανώσεις μπορεί να προσφέρουν ευκαιρίες εκπαίδευσης και δωρεάν διαλέξεις, μαθήματα και διπλώματα.

Κάτι άλλο είναι ότι μερικές χώρες, με τις οποίες οι Ταλιμπάν, όχι από τον Δυτικό κόσμο αλλά από τον Ισλαμικό, μπορούν να συνεργαστούν μπορούν να βοηθήσουν να πέσουν οι τόνοι μέσω των πνευματικών ανθρώπων τους” προτείνει ο δρ. Unsal.

”Οι γυναίκες στο Αφγανιστάν έχουν κουραστεί από τα λόγια και να δημοσιοποιούν τις ιστορίες τους στον ξένο Τύπο και στις οργανώσεις. Νιώθουν πως κανείς δεν θα βοηθήσει ή δεν μπορεί να βοηθήσει” λέει η Jalal.

Η εκπαίδευση είναι ένα διεθνώς αναγνωρισμένο ανθρώπινο δικαίωμα απαραίτητο για την οικονομική ανάπτυξη του Αφγανιστάν και την σταθερότητα. Οι Ταλιμπάν είναι υποχρεωμένοι με βάση το διεθνές δίκαιο και την Παγκόσμια Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων να σεβαστούν απόλυτα τα δικαιώματα των γυναικών. Το Αφγανιστάν υπέγραψε την σύμβαση για την εξάλειψη όλων των μορφών διάκρισης κατά των γυναικών (CEDAW) το 2003.

Οι Ταλιμπάν δεσμεύονται από τις υποχρεώσεις του Αφγανιστάν με βάση αυτή την σύμβαση που μεταξύ άλλων αναφέρει πως με όλα τα κατάλληλα μέτρα και χωρίς καθυστέρηση πρέπει να εφαρμόσουν μια πολιτική που να εξαλείφει τις διακρίσεις κατά των γυναικών.

Οι γυναίκες τώρα χρειάζονται έναν άνδρα συνοδό, όταν ταξιδεύουν περισσότερο από 48 μίλια ή για βασικές δραστηριότητες, όπως να μπουν σ’ ένα κυβερνητικό κτήριο, να επισκεφθούν τον ιατρό ή να πάρουν ένα ταξί. Έχουν αποκλειστεί από όλα τα επαγγέλματα εκτός από τα ιατρικά και μέχρι την Τετάρτη, από την διδασκαλία. Οι γυναίκες επίσης δεν μπορούν να επισκέπτονται τα δημόσια πάρκα.

Η απαγόρευση των Ταλιμπάν στις γυναίκες και στα κορίτσια για την εκπαίδευση τις καταδίκασε οριστικά σ’ ένα ζοφερό μέλλον χωρίς ευκαιρίες.

”Το μισό της κοινωνίας αποτελείται από άνδρες και το άλλο μισό από γυναίκες. Επομένως, τα κορίτσια έχουν το ίδιο δικαίωμα στην εκπαίδευση με τα αγόρια. Υπάρχουν ζωτικοί ρόλοι που μπορούν να παίξουν οι γυναίκες σ’ όλες τις πτυχές της ζωής. Σε κάποια επαγγέλματα μπορεί να είναι καλύτερες από τους άνδρες”. Η απόφαση του υπουργείου Παιδείας του Αφγανιστάν, όπως λέει ο δρ. Unsal, είναι μια κατάφωρη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και μια κακοτυχία για το Αφγανιστάν.

Η Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων είναι ένας ακρογωνιαίος λίθος στην ιστορία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Συντάχθηκε από εκπροσώπους με διαφορετικό νομικό και πολιτιστικό υπόβαθρο από όλα τα μέρη του κόσμου και υιοθετήθηκε από την Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ  στο Παρίσι στις 10 Δεκεμβρίου 1948 (απόφαση Γενικής Συνέλευσης 217Α) ως ένα πρότυπο για όλους τους ανθρώπους και τα έθνη. Έθεσε για πρώτη φορά τα θεμελιώδη δικαιώματα που προστατεύονται παγκοσμίως και μεταφράστηκε σε περισσότερες από 500 γλώσσες. Η Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων είναι ευρέως αναγνωρισμένη και έχει εμπνεύσει για την υιοθέτηση άλλων 7 συμβάσεων για τα ανθρώπινα δικαιώματα που εφαρμόζονται σήμερα επί μονίμου βάσεως σε παγκόσμιο και τοπικό επίπεδο (όλες περιέχουν αναφορά στους προλόγους τους). 

Πηγές: 

https://en.wikipedia.org/wiki/War_in_Afghanistan_(2001–2021)

https://www.pbs.org/newshour/world/talibans-higher-education-minister-defends-ban-on-women-from-universities

https://www.ohchr.org/en/countries/afghanistan

https://www.pbs.org/newshour/world/afghan-women-weep-over-university-ban-as-taliban-begin-enforcement

https://www.bbc.com/news/world-south-asia-11451718

https://www.theguardian.com/global-development/2022/mar/10/robbed-of-hope-afghan-girls-denied-an-education-struggle-with-depression

https://amp.cnn.com/cnn/2021/12/03/asia/afghanistan-taliban-decree-womens-rights-intl/index.html

https://edition.cnn.com/2022/12/20/asia/taliban-bans-women-university-education-intl/index.html

https://www.right-to-education.org/page/campaign

https://www.unesco.org/en/education/right-education/campaign

https://www.hrw.org/news/2021/09/02/how-international-community-can-protect-afghan-women-and-girls

Translated by Alexia Kapsabeli/Αλεξία Καψαμπέλη from the original Taliban’s wicked abolition of women’s rights  in Afghanistan.

Η μαρτυρία του Marcel Voorhoeve ενός ανθρώπου από τον χώρο της παιδείας στην Ολλανδία που εμπνέει 

Συνέντευξη με τον Marcel Voorhoeve τον υπεύθυνο για τους δασκάλους  πρόσφυγες στην Ολλανδία 

Αφού πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του ως δάσκαλος μαθηματικών και φυσικής και αναπληρωτής διευθυντής ενός γυμνασίου, ο Marcel Voorhoeve ίδρυσε την οργάνωση DVDK, δηλαδή τον δάσκαλο πρόσφυγα στην τάξη. 

Σε συνεργασία με την Ολλανδική Ένωση Δασκάλων Μαθηματικών και το Ολλανδικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες, οι εθελοντές προσπαθούν να διασφαλίσουν ότι οι δάσκαλοι πρόσφυγες μπορούν να ασκήσουν το επάγγελμά τους στην Ολλανδία. 

Με αφορμή την Ημέρα Παιδείας 2023, το Broken Chalk αποφάσισε να μιλήσει με τον Marcel Voorhoeve για την εμπειρία του, την δημιουργία του DVDK  και τις προτάσεις του σε όσους θέλουν να συμβάλουν στην προώθηση ”της διδασκαλίας από δασκάλους πρόσφυγες.

Μιλήστε μας λίγο για την ζωή σας 

”Γεννήθηκα στο Νότο, στο Μάαστριχτ και τώρα είμαι 67. Σπούδασα στο Πανεπιστήμιο της Ουτρέχτης μαθηματικά και φυσική. Μετά από 5 χρόνια σπουδών, μπόρεσα να πάρω την άδεια για να διδάξω. Τότε άρχισα να ψάχνω για δουλειά στον χώρο της εκπαίδευσης, που δεν ήταν κάτι εύκολο εκείνη την εποχή. Τελικά, βρήκα στην Ουτρέχτη, έγινα δάσκαλος σε ένα Ρωμαιοκαθολικό σχολείο και άρχισα να διδάσκω φυσική”. 

Μετά, ο Marcel έγινε δάσκαλος μαθηματικών και στα μέσα της δεκαετίας του ’80 με την εξέλιξη των υπολογιστών, άρχισε επίσης να παραδίδει μαθήματα πληροφορικής. Όπως λέει ο ίδιος, τότε είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το εκπαιδευτικό σύστημα, καθώς προέκυψαν νέες ιδέες για την διδασκαλία των μαθηματικών.

”Στο Πανεπιστήμιο της Ουτρέχτης το τμήμα ανέπτυξε νέες ιδέες για την διδασκαλία των μαθηματικών. Σε αρκετά προγράμματα το σχολείο μας ήταν πειραματικό και ήταν πολύ ενδιαφέρον για εμένα, καθώς μου επέτρεπε να γίνω ένας καλός δάσκαλος. 

Σε πολλές χώρες τα μαθηματικά είναι κάτι που πρέπει να το μάθεις και να το κάνεις, η πράξη είναι το πιο σημαντικό. Αυτή η προσέγγιση δεν βοηθάει πολύ να αναπτύξεις την δική σου σκέψη, κάτι που είναι δυνατό, όταν έχεις χρόνο να δοκιμάσεις πράγματα μόνος σου, προφανώς με την βοήθεια ενός καλού δάσκαλου”. 

Αφού πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του ως δάσκαλος, τα τελευταία 15 χρόνια ήταν στην διεύθυνση του σχολείου. Και τα 4 τελευταία χρόνια πριν σταματήσει την δουλειά, δίδασκε στο Πανεπιστήμιο Εφαρμοσμένων Επιστημών στο Άμστερνταμ ως δάσκαλος στο τμήμα εκπαίδευσης. 

Έτσι, γύρισε στην διδασκαλία μαθηματικών, συγκεκριμένα στην στατιστική και στην διδακτική μαθηματικών σε νέους φοιτητές που ήθελαν να γίνουν δάσκαλοι μαθηματικών. 

Πώς σας προέκυψε η ιδέα του DVDK; 

”Σταμάτησα να δουλεύω πριν από 3 χρόνια, περίπου στην αρχή της πανδημίας του κορωνοϊού, αλλά μου άρεσε η δουλειά μου πάρα πολύ. Η σύντροφός μου και εγώ ταξιδεύαμε τότε. Τον Ιανουάριο, μετά τα Χριστούγεννα, σκεφτόμουν τι θα μπορούσα να κάνω. Το να περίμενα το επόμενο ταξίδι δεν με ικανοποιούσε.”

Κάποια στιγμή ο Marcel αποφάσισε να πάει στο Plan Einstein, ένα μέρος που δημιουργήθηκε  από τον δήμο της Ουτρέχτης και την οργάνωση Vluchtelingen Werk Nederland που βοηθάει πρόσφυγες κατά την υποδοχή και την ενσωμάτωση στην πόλη. Μιλώντας με έναν εργαζόμενο, ο Marcel συστήθηκε σ’ έναν Τούρκο πρόσφυγα που ήταν δάσκαλος μαθηματικών στην χώρα του και ήθελε να διδάξει ξανά. Το μόνο πρόβλημα ήταν ότι δεν ήξερε την Ολλανδική γλώσσα, την διδασκαλία μαθηματικών και το σύστημα εκπαίδευσης στην Ολλανδία. 

”Γίναμε φίλοι, τον βοήθησα με την γλώσσα, να καταλάβει το σύστημα εκπαίδευσης. Μετά, μου είπε ότι ήταν μέλος σ’ ένα γκρουπ στο Whatsapp με 100 περίπου δασκάλους μαθηματικών από την Τουρκία που είχαν φύγει από την χώρα τους, επειδή είχαν πρόβλημα με την πολιτική κατάσταση στην Τουρκία και δεν μπορούσαν πια να διδάξουν εκεί”. 

Εκείνη την εποχή, όπως εξηγεί ο Marcel, υπήρχε στην Ολλανδία έλλειψη δασκάλων μαθηματικών. 

Αυτό δημιούργησε μια παράδοξη κατάσταση: σε μια χώρα με όλο και λιγότερους δασκάλους, υπάρχουν αρκετοί πρόσφυγες δάσκαλοι που μπορούν να βοηθήσουν την τοπική κοινωνία και συγχρόνως να ασκήσουν το επάγγελμα που αγαπούν και έχουν επιλέξει. 

Η ιδέα του DVDK προήλθε από αυτό το παράδοξο. Με την βοήθεια του Ιδρύματος Δασκάλων Μαθηματικών στην Ολλανδία και της οργάνωσης VluchtelingenWerk Nederland, ο Marcel άρχισε ένα πρόγραμμα με σκοπό να βοηθήσει τους δασκάλους από το εξωτερικό να γίνουν δάσκαλοι στην Ολλανδία. 

”Θεωρητικά σ’ όλους αυτούς τους πρόσφυγες από την Τουρκία  τους επιτρέπεται να διδάσκουν στα σχολεία μας, καθώς έχουν άδεια άσκησης επαγγέλματος που συμβαδίζει με το Ολλανδικό εκπαιδευτικό σύστημα. Παρ’ όλα αυτά,  η γλώσσα φυσικά είναι πρόβλημα, επίσης το Ολλανδικό εκπαιδευτικό σύστημα αλλά και ακόμα ο τρόπος με τον οποίο διδάσκονται τα μαθηματικά στην Ολλανδία διαφέρει πάρα πολύ από ότι στην Τουρκία, το Ιράν ή την Συρία. Ακούσαμε πολλά από δασκάλους μαθηματικών, που δεν ήταν ικανοποιημένοι με τα υπάρχοντα προγράμματα σ’ άλλα πανεπιστήμια και σκεφτήκαμε πως θα μπορούσαμε να έχουμε μια ιδέα για να το κάνουμε καλύτερο”. 

”Κάναμε ένα σχέδιο, το στείλαμε στο υπουργείο Παιδείας για έναν καλά δομημένο τρόπο βοήθειας προς τους πρόσφυγες από το εξωτερικό που θα ξεκινάει από την στιγμή που θα φθάνουν στην Ολλανδία βοηθώντας τους να χρησιμοποιήσουν τα πτυχία τους και όλα τα σχετικά έγγραφα στην Ολλανδία και προετοιμάζοντάς τους να γίνουν δάσκαλοι γρήγορα και αποτελεσματικά”.

Τον Φεβρουάριο του 2022 μια ομάδα 15 δασκάλων, 13 δασκάλων μαθηματικών και 2 πληροφορικής άρχισαν μαθήματα στο Πανεπιστήμιο Εφαρμοσμένων Επιστημών στην Ουτρέχτη βάσει της ιδέας του DVDK.

(Φωτογραφία: Δύο δάσκαλοι πληροφορικής παίρνουν οδηγίες από την δασκάλα τους για τον τρόπο διδασκαλίας στο πανεπιστήμιο Vrje στο Άμστερνταμ)

Πώς λειτουργεί το  DVDK στην πράξη;

Σύμφωνα με την εκπαίδευση του DVDK  για την γλώσσα, ο τρόπος διδασκαλίας και το εκπαιδευτικό σύστημα είναι ένα μέρος αυτού που το DVDK αποκαλεί ”Περίοδος 2”

Πράγματι, ο ίδιος τόνισε πως οι πρόσφυγες που έρχονται στην Ολλανδία έχουν μια επιτακτική ανάγκη για μια φάση που θα προωθήσει αυτό τον τύπο της εκπαίδευσης. 

”Αυτοί οι πρόσφυγες που έρχονται στην Ολλανδία πρέπει να ξέρουν την γλώσσα, πριν μπουν στην Περίοδο 2. Εμείς θέλουμε να ξεκινάμε αμέσως ακόμα και πριν εγκριθεί το αίτημά τους.  Στα κέντρα ασύλου δεν τους επιτρέπεται να κάνουν μάθημα ή να διδάσκονται την Ολλανδική γλώσσα. Αυτό είναι τρομερό και αποθαρρυντικό. Φυσικά, υπάρχουν δράσεις, εθελοντές και οργάνωση, αλλά αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει συγκεκριμένη βοήθεια για τους αιτούντες άσυλο δασκάλους. Μια γρήγορη αρχή θα βοηθήσει τους πρόσφυγες δασκάλους να ξεκινήσουν ενθαρρυντικά, να εξερευνήσουν και να αναπτύξουν πράγματα για το μέλλον τους. 

Η ιδέα μας, αυτό που αποκαλούμε Περίοδος 1, είναι όταν ένας δάσκαλος από το εξωτερικό έρχεται στην Ολλανδία, είναι να του προσφέρουμε κάτι. Πιστεύουμε ότι είναι σημαντικό, επειδή δίνει την δυνατότητα να έχουν κίνητρο οι πρόσφυγες να κάνουν καλά πράγματα για τις ζωές τους”. 

(Φωτογραφία: Τον Ιούνιο του 2022 η ομάδα του Κολεγίου  στην Ουτρέχτη και μέλη του DVDK  συγχαίρουν τους συμμετέχοντες στο πρώτο μέρος του προγράμματος)

Επίσης, σύμφωνα με τον Marcel, αυτό που χρειάζεται είναι ο προσανατολισμός για το τι ακριβώς σημαίνει εκπαίδευση στην Ολλανδία, επειδή οι πρόσφυγες ίσως ξέρουν ελάχιστα ή δεν έχουν ιδέα για το τι σημαίνει να είσαι δάσκαλος στην Ολλανδία. 

”Εμείς πιστεύουμε ότι αυτό που είναι πραγματικά σημαντικό είναι η εκμάθηση της γλώσσας. Δημιουργήσαμε μια ιστοσελίδα μέσα από την οποία παρέχουμε μαθήματα ολλανδικής γλώσσας. Επίσης, οι ασκήσεις και το νόημα των μαθημάτων έχουν επαγγελματικό προσανατολισμό, ώστε να υπάρχει σχέση με το επάγγελμα του δασκάλου. Αυτό το σχέδιο έχει αποτέλεσμα και δίνει κίνητρα στους πρόσφυγες. Πολλοί δάσκαλοι στην πραγματικότητα είναι δάσκαλοι από καρδιάς και δίνοντας σ’ αυτούς την δυνατότητα να παρακολουθήσουν αυτά τα μαθήματα είναι ένας τρόπος να τους πεις ότι είναι καλοδεχούμενοι στην χώρα μας και στην εκπαιδευτική κοινότητα και ότι θέλουμε να τους βοηθήσουμε”.

Σ’ αυτό το πλαίσιο το DVDK είναι η μοναδική οργάνωση στην χώρα που ανέπτυξε τέτοιες ιδέες και υλικό την πρώτη περίοδο. 

Στο τέλος, ο Marcel μας εξήγησε για την εκπαίδευση στην τρίτη περίοδο. Σ’ αυτό το τελευταίο μέρος, αρχίζει η πράξη, όταν οι δάσκαλοι των μαθηματικών αρχίζουν να έχουν την πρώτη δουλειά τους, ενώ ακόμα χρειάζεται πολλή εκπαίδευση. 

”Ακόμα και όταν με την γλώσσα είμαστε εντάξει, ακόμα κι όταν με τον τρόπο διδασκαλίας είμαστε εντάξει, ο δάσκαλος θα πρέπει να προσαρμοσθεί στο περιβάλλον του νέου σχολείου και χρειάζεται πολλή βοήθεια. Ειδικά, στην γλώσσα, για παράδειγμα διορθώσεις στα emails και στα γράμματα, στο σχέδιο για ασκήσεις ή στο τεστ για τους μαθητές”. 

Αν έπρεπε να δώσετε κάποια συμβουλή σε άλλους ανθρώπους από τον χώρο της παιδείας, ποιες είναι οι βασικές δυσκολίες και πώς γίνεται αυτό; 

”Αρκετά πράγματα. Κατ’ αρχάς, οι συμμετέχοντες πρέπει να αφιερώσουν πολύ χρόνο, κάτι που είναι δυνατό, όταν πιστεύεις πραγματικά στην ιδέα και όταν έχεις μια ομάδα ανθρώπων και οργανώσεων που επίσης πιστεύουν στην ιδέα. Είναι ακόμα σημαντικό να υπάρχει καλή συνεργασία. Μπορώ να πω ότι με ανθρώπους που είναι τώρα στο πρόγραμμα, έχουμε γίνε κατά κάποιο τρόπο φίλοι. Αυτό βοηθάει στις δύσκολες και στις εύκολες στιγμές που έχει πάντα ένα πρόγραμμα. 

Δεύτερον, το DVDK εξέτασε αν η δομή του προγράμματος μπορεί να εφαρμοστεί και σ’ άλλους τομείς. Βρήκαμε πως δάσκαλοι φυσικής, χημείας, τεχνολογίας και πληροφορικής εξαιτίας της έλλειψης δασκάλων χρειάζονται επίσης δημιουργικές ιδέες, για να βρουν νέους δασκάλους. Αυτοί έχουν σκοπό να επικοινωνήσουν και αυτό σημαίνει ότι το DVDK θα επεκτείνει την δράση του και θα συμβάλει στο να αυξηθεί ο αριθμός των καλών δασκάλων. Αυτό είναι ένα παράδειγμα της πολιτικής μας: να περιλάβει όσο περισσότερες οργανώσεις και συμμετέχοντες με σκοπό να είναι διαθέσιμοι όσο περισσότεροι ειδικοί. Τρίτον, υπάρχουν πολλοί ειδικοί διαθέσιμοι. Ειδικοί στην διδασκαλία της γλώσσας, στην διδασκαλία μαθηματικών ιδιαίτερα για δασκάλους, στην εκπαίδευση δασκάλων από το εξωτερικό. Το DVDK είναι ικανοποιημένο με την συμβολή των πανεπιστημίων και μάλιστα με το Κολλέγιο της Ουτρέχτης που εκπαίδευσε το πρώτο μας γκρουπ. Και τώρα περιμένουμε από το υπουργείο Παιδείας. Οι προσπάθειές μας είχαν ως αποτέλεσμα να δεσμευθεί ο νέος μας υπουργός για μια δομημένη προσέγγιση και για τις οικονομικές ανάγκες. Η εθελοντική εργασία μας συνεχίζεται .”

(Φωτογραφία: Η ομάδα των 15 δασκάλων προσφύγων που άρχισαν μαθήματα στο Κολέγιο της Ουτρέχτης τον Φεβρουάριο του 2022)

Translated by Alexia Kapsabeli/ Αλεξία Καψαμπέλη from the original The testimony of  Marcel Voorhoeve, an inspiring man operating in the education field in the Netherlands.