Ruslands invasie in Oekraïne: wie betaalt de prijs voor deze oorlog?

Mahmud Darwish zei ooit over oorlog:

“De oorlog zal eindigen. De leiders zullen elkaar de hand schudden. De oude vrouw zal blijven wachten op haar gemartelde zoon. Dat meisje zal wachten op haar geliefde echtgenoot. En die kinderen zullen wachten op hun heldenvader. Ik weet niet wie ons vaderland heeft verkocht, maar ik heb gezien wie de prijs heeft betaald.”

Door de jaren heen zijn veel landen verwoest door oorlog en dictatuur. Veel van deze landen waren beschaafd genoeg voordat de oorlog ze had geruïneerd; vol cultuur en ontwikkeling en beschaving, zoals Syrië, Palestina, Libië, Afghanistan, Irak, Somalië, Jemen en nog veel meer.

De hebzucht en het egoïsme van dictators en corrupte politici hebben deze landen alleen maar schade berokkend. Veel onschuldige levens zijn verloren gegaan; veel landen lijden onder armoede als gevolg van slecht bestuur door onderdrukkende regimes. Nationale infrastructuren zijn door oorlog ingestort en ook het milieu is zwaar getroffen.

Oekraïne heeft zich nu aangesloten bij de trein van de landen die door de oorlog zijn verwoest door de hebzucht van dictators. Vladimir Poetin viel niet alleen een naburige soevereine staat binnen, zijn regime oefent ook volledige censuur uit op Russisch grondgebied. Onafhankelijke Russische media en journalisten die zich uitspreken tegen het regime van Poetin en over het lijden van de Russen onder zijn leiding, worden lastiggevallen, geïntimideerd en onwettig vastgehouden. Dezelfde behandeling wordt toegepast op demonstranten die zich verzetten tegen Poetin en de misdaden die zijn begaan door zijn regime in Oekraïne, zoals het dwingen van jonge Russen om zich bij de strijdkrachten aan te sluiten zonder hen te informeren dat ze zullen deelnemen aan de invasie van Oekraïne. Al deze beschrijven goed hoe “totalitaire staat” eruit ziet.

Hoe is het onderwijs beïnvloed?

De impact van de oorlog is duidelijk zichtbaar in de onderwijssector, aangezien er beperkte toegang tot onderwijs zal zijn vanwege het tekort aan onderwijsmateriaal, armoede die een grote rol speelt bij het gebrek aan onderwijs, en propaganda die wordt verspreid door dictators om een ​​invasie te rechtvaardigen of om misdaden van dictators tegen hun eigen burgers rechtvaardigen.

Veel onderwijsvoorzieningen, zoals scholen en kleuterscholen, zijn verwoest en beschadigd door de aanhoudende oorlog in Oekraïne, waardoor de toekomst van de kinderen in het land in gevaar komt en ze geen toegang hebben tot onderwijs.

UNICEF heeft onlangs een rapport gepubliceerd over de impact van de Russische invasie op Oekraïne. Volgens het rapport heeft de invasie meer dan 350.000 schoolkinderen geen toegang tot onderwijs gegeven, omdat de schoolinfrastructuur is beschadigd of vernietigd, terwijl onvoldoende onderwijsmethoden de toegang tot onderwijs beperken, waardoor kinderen geen toegang hebben tot veilig onderdak, water en opleiding.

Het effect van oorlog op Oekraïense vluchtelingen en internationale studenten in Oekraïne:

Veel Oekraïners hebben sinds het begin van de oorlog hun toevlucht gezocht in verschillende landen. Er is veel zorg geweest voor kindvluchtelingen en hoe ze zullen worden opgenomen in schoolsystemen in andere landen, vooral met het bestaan ​​van taalbarrières. Er is een positieve reactie op deze uitdagingen geweest, aangezien scholen in Polen Oekraïense kindvluchtelingen op hun scholen hebben verwelkomd en Poolse leraren deze studenten hebben geholpen om de taalbarrière te overwinnen en zich aan te passen aan het Poolse onderwijssysteem. Aan de andere kant staan ​​Oekraïense kindvluchtelingen in het VK voor een enorme uitdaging, aangezien de meeste scholen in het VK die nieuwe studenten opnemen hun registratiecapaciteit overschrijden. Daar komt nog bij dat onvoldoende financiering van de onderwijssector scholen onder grote druk zet en ertoe leidt dat vluchtelingstudenten worden afgewezen.

https://www.youtube.com/watch?v=Dm0DVkgiw5U (link van de video die in het artikel moet worden ingesloten)

Internationale studenten die aan Oekraïense universiteiten studeerden, van wie velen afkomstig zijn uit Afrika, Zuid-Azië en het Midden-Oosten, zijn ook het slachtoffer van de aanhoudende oorlog. Velen van hen konden hun studie niet afmaken en werden gedwongen naar andere landen te vluchten in de hoop dat ze spoedig terug zouden kunnen keren naar Oekraïne om hun studie af te ronden. Veel van deze buitenlandse studenten hebben daadwerkelijk geworsteld om een ​​toevluchtsoord te vinden of te vluchten, en het meest gruwelijke is dat in de begindagen van de oorlog minstens twee bezoekende studenten werden gedood.

https://www.youtube.com/watch?v=iVQurlERmic (link van de video die in het artikel moet worden ingesloten)

Het effect van oorlog op post-Sovjetstaten en op Rusland:

Sinds de Russische invasie van Oekraïne, is er veel angst geweest van de burgers van post-Sovjetstaten dat de controle van Poetin hun landen zal bereiken, vooral nadat de Azerbeidzjaanse president Ilham Aliyev een alliantieovereenkomst tussen Rusland en Azerbeidzjan heeft ondertekend. De overeenkomst van 43 punten omvat een educatieve en economische alliantie die de controle van het Poetin-regime in Azerbeidzjan zal vergroten. Zo zal de Russische taal verplicht worden in onderwijsinstellingen, meer dan voorheen in post-Sovjetstaten.

De laatste tijd is het Russische ministerie van Onderwijs begonnen met het verspreiden van propaganda in online onderwijs, in een poging kinderen te beïnvloeden met ideologieën die het leiderschap van Poetin verheerlijken en de Russische invasie van Oekraïne rechtvaardigen. Deze online lessen proberen uit te leggen “waarom de bevrijdingsmissie in Oekraïne nodig was”. Het risico is groot dat deze lessen zullen bijdragen aan de vorming van een generatie die oorlog aanmoedigt en de dictatuur in Rusland steunt, die een bedreiging vormt voor de toekomst van de Russische samenleving.

 https://twitter.com/ichbinilya/status/1499308474563534849?s=20&t=Dzk1g3aO1D04KF9vbEMoPg (link van de tweet die in het artikel moet worden ingesloten)

Er zal zeker een dag komen waarop de oorlog zal eindigen en de ontheemden zullen terugkeren naar het thuisland waar ze hun dierbaren hebben achtergelaten om hun toevlucht te zoeken in andere landen. Leiders zullen elkaar de hand schudden om vrede in de wereld te stichten, maar tegen welke prijs zal dit gebeuren als er al zoveel schade is aangericht? Net zoals Mahmoud Darwish zegt: “Ik weet niet wie ons vaderland heeft verkocht, maar ik heb gezien wie de prijs heeft betaald”.

 

Written by: Zinat Asadova

Translated by: Annemieke Rixt Van Der Meer [Russia’s Invasion to Ukraine: Who Will Pay the Price for This War?]

Besluit van de Internationale Arbeidsorganisatie (IAO) na de mislukte staatsgreep in 2016 in Turkije

Op 15 juli 2016 vond in Turkije een mislukte staatsgreep plaats tegen president Tayyip Erdogan en staatsinstellingen. De desintegratie van de democratische heerschappij, de bedreiging van de mensenrechten en het secularisme waren enkele van de redenen voor de staatsgreep. De poging tot staatsgreep werd uitgevoerd door een klein deel van de Turkse strijdkrachten, die zichzelf de ‘Peace at Home Council’ noemden. De Turkse regering koppelde de coupplegers aan de Gülen-beweging, die door de Turkse regering als een terroristische organisatie wordt beschouwd. Fethullah Gülen, een Turkse islamitische geleerde, predikant en voormalig opinieleider die momenteel in Pennsylvania woont na een zelfopgelegde ballingschap, leidde de Gülen-beweging. Gülen heeft elke link met de coup-aanval ontkend. Na de gebeurtenis hebben massale arrestaties plaatsgevonden.

 

A group of Government Workers known as “Yuksel Direniscileri” asking to the Turkish Government to get their work back. from: https://gercekhaberajansi.org/fotograflarla-yuksel-direnisi/

Minstens 20.000 Turkse burgers werden vastgehouden vanwege vermeende banden met de Gülen-beweging. Turkse functionarissen wilden de repatriëring van Gülen; het ministerie van Justitie en het ministerie van Buitenlandse Zaken vonden het door hun Turkse tegenhangers gepresenteerde bewijs echter onsamenhangend en niet-geloofwaardig. Onder de arrestanten waren 5.000 leden van de onderwijssector en 21.000 leraren wiens licenties werden ingetrokken, en nationale veiligheidsnummers werden toegevoegd aan de Turkse database om toekomstige werkgelegenheid te beperken. Het bewijs dat de loyaliteit van 20.000 burgers aan Gülen suggereert, was echter zwak. Bovendien suggereerden theorieën dat de staatsgreep in scène was gezet. Na de eerste week van de staatsgreep werden duizenden ambtenaren en soldaten gezuiverd. Desalniettemin was ‘de lijst van vermeende coupplegers zo uitgebreid dat het onmogelijk was om deze in de uren na de coup samen te stellen’. Personen die weken en maanden voor de staatsgreep waren overleden, maakten deel uit van deze lijst. De twijfel over de kwaliteit en eerlijkheid van het onderzoek groeide. De Verenigde Staten, de Duitse inlichtingendienst en de Britse regering hebben getwijfeld aan het officiële Turkse verhaal.

Volgens de Turkse regering zijn meer dan 135.000 ambtenaren, waaronder ongeveer 4.000 leraren, ontslagen of geschorst sinds de regering haar toevlucht nam tot repressie na de mislukte staatsgreep in juli. Geen enkele bron van inkomsten en beschuldiging van banden met een terroristische organisatie leidt niet alleen tot financiële verliezen, maar vormt ook een bedreiging voor verbanning door de hele Turkse samenleving. De Internationale Arbeidsorganisatie heeft de detentie van deze personen aan de kaak gesteld en heeft volgehouden dat dit is gebeurd zonder enig toezicht van de gerechtelijke instanties, zonder behoorlijk onderzoek en zonder het ‘beginsel van vermoeden van onschuld en rechten’ zoals vastgelegd in de IAO-verdragen.

De Turkse regering stelt dat de ontbinding van de Action Workers’ Union Confederation (Aksiyon-Is) en de daarmee verbonden vakbond te wijten was aan hun banden met de zogenaamde Fethullahist Terrorist Organization (FETÖ/PDY), die volgens de Turkse regering verantwoordelijk was voor de poging tot staatsgreep. De regering stelt dat Aksiyon-Is en zijn aangesloten vakbonden geen aanvraag bij de onderzoekscommissie hebben ingediend, omdat ze niet alle beschikbare binnenlandse kanalen en rechtsmiddelen hebben gebruikt.

Uit de bevindingen van de IAO-commissie blijkt echter dat het besluit en de bevoegdheid om de noodtoestand uit te roepen voor de ontbinding van deze vakbonden werd toegekend aan de Raad van Ministers, terwijl de beslissingsbevoegdheid bij het parlement zou moeten berusten. Deze machtiging stelde het uitvoerend orgaan in staat om decreten met kracht van wet uit te vaardigen in plaats van de gewone wetgevingsprocedures van het parlement. Daarom zijn nu alle binnenlandse kanalen voor het aanvragen van juridische wijzigingen komen te vervallen.

De IAO verklaarde dat personen die lid zijn van vakbonden die verbonden zijn met FETÖ/PDY volledig wettig waren krachtens artikel 2 van Verdrag nr. 87. Ze beweerden dat deze vakbonden waren opgericht en wettig functioneerden totdat de noodtoestand werd uitgeroepen. Daarom is het onwettig om werknemers te straffen omdat ze lid zijn van een vakbond zonder bewijs van betrokkenheid, een specifieke actie of zelfs maar weten dat ze mogelijke banden hebben met een terroristische organisatie. Aksiyon-Is stelt dat al deze ontslagen plaatsvonden vóór enig onderzoek en zonder een behoorlijk proces. Aksiyon-Is stelt verder dat geen van de gedetineerden de beslissing van hun ontslag mocht aanvechten bij een neutraal orgaan, wat in strijd is met artikel 8 van het Verdrag.

De Uitvoerende Raad van de Internationale Arbeidsorganisatie (IAO) van de Verenigde Naties dd 24 maart 2021, genummerd GB.341/INS/13/5/, concludeert dat de ontslagen met de wettelijke besluiten en de sluiting van instellingen in Turkije in strijd zijn met de internationale verdragen nr. 158 en nr. 87 en dus illegaal.

De AKP-regering van Erdogan wordt gevraagd deze onwettigheid recht te zetten. Hoewel er meer dan tien maanden verstreken zijn sinds het besluit, heeft de AKP-regering niet aan haar vereisten voldaan en heeft ze ook geen interesse getoond om het uit te voeren. De IAO moet haar besluit handhaven en druk uitoefenen op de AKP-regering, aangezien het onwaarschijnlijk is dat zij het besluit zelf zal uitvoeren als er geen toezicht wordt gehouden.

De uitvoering van het besluit van de raad van bestuur van de IAO is verplicht, zowel op het gebied van internationaal recht als op het gebied van Turks recht. De volgende petitie biedt een diepgaande manier om de oneerlijkheid ervan recht te zetten.

De petitie vraagt ​​de IAO om haar beslissing te handhaven en op te treden ten gunste van de uitvoering van de beslissing van de Raad van Bestuur neem even de tijd om de oorzaak en ondersteuning door te lezen. Draag bij aan de actie van de ILO en AKP-overheidsfunctionarissen door te ondertekenen.

 

Written by Mahnoor Tariq

Translated by Annemieke Rixt Van Der Meer    from [The decision of the International Labor Organization (ILO) following the failed 2016 coup in Turkey]

 

Referenties

Michael Rubin, (2017), ‘Did Erdogan stage the coup?’,  AEIdeas
David Lepeska, (2020), The ‘gift from god’ that crushed Turkish democracy, Retrieved from http://ahval.co/en-84353

Source URL: https://www.ilo.org/wcmsp5/groups/public/—ed_norm/—relconf/documents/meetingdocument/wcms_775695.pdf
Source URL: Human Rights Watch, https://www.hrw.org/news/2016/07/18/turkey-protect-rights-law-after-coup-attempt

 

[1] (Rubin, 2017)

[2] https://www.ilo.org/wcmsp5/groups/public/—ed_norm/—relconf/documents/meetingdocument/wcms_775695.pdf