Mijn verhaal – 1

We kwamen drie en een half jaar geleden in Nederland aan. Dat was eind April 2018. We hebben in vier AZCs gewoond. Allereerst in Ter Apel, maar dat was maar voor tien dagen. Daarna verhuisden we naar Budel waar we drie maanden verbleven. Vervolgens naarGilze voor een maand. Daar hebben we ook ons interview met IND gehad. Als laatste kwamen we aan in het AZC in Leersum. Daar hebben we AZC bijna twee jaar gewoond. Onze kinderen gingen daar ook naar school. Daar hebben ze ook goed Nederlands geleerd. Mijn jongste zoon zit in groep 6, en mijn oudste zoon zit in de tweede klas van het Gymnasium. Het was echt moelijk om in de AZCs te winnen. Want we leefden met het hele gezin in een kamer. We deelden de keuken, badkamer en wc met andere gezinnen. Nu woon ik met mijn vrouw en twee zonen in onze huis in Bilthoven. Ik ben Turks van geboorte maar we woonden niet meer in Turkije sinds 2003. Ik heb als docent wiskunde en schoolleider in drie verschillend landen gewerkt: Ghana, Irak en Nigeria. Onze kinderen zijn in Nigeria geboren. We waren gelukkig v toen we in die landen woonden. We hebben geen probleem gehad met de mensen in die landen. Alle mensen hielden van ons.

Nu wil ik graag uitleggen waarom we hier zijn. En waarom we hier asiel gezocht hebben en waarom we onze familie en vrienden hebben achter gelaten. De paspoorten van onze kinderen waren bijna verlopen. De Turkse ambassade heeft de paspoorten van onze kinderen niet verlengd. Vervolgens werden de paspoorten van mijn vrouw en van mij geannuleerd of ingetrokken. Jullie zouden je af kunnen vragen wat daarvoor de reden was. Dat kwam omdat de school waar ik voor werkte bij de Gulen Beweging hoorde. De Turkse regering onder leiding van president Erdogan verklaarde de Gulen Beweging als een terroristische organisatie. Daarom werden onze passpoorten ingetrokken en de paspoorten van onze kinderen niet verlengd. De Turkse overheid ontvoert de docenten overal in de wereld. Het Ministerie van binnenlandse zaken zegt dat Turkse nationale inlichtingendienst meer dan 100 docenten uit 18 verschillende landen heeft ontvoerd.

We moeten iets doen om onze probleem op te lossen. Ik heb geprobeerd om naar andere landen te gaan waar er meer vrijheid en respect voor mensenrechten is. We konden geen visa voor andere landen krijgen. Als je met de scholen van de Gulen beweging werkt, dan je kan je geen visum krijgen. We hadden geen andere optie. De paspoorten van onze kinderen waren nog drie maanden geldig. We moesten iets doen voor dat de paspoorten zouden gaan verlopen. We probeerden naar Roemenië te reizen via Amsterdam met de KLM. Het werkte. We kwamen op Schiphol aan en dan hebben we gewacht om zo onze volgende vlucht te missen. Daarna gingen we naar de politie op Schipol, vroegen we voor asiel aan.

De periode van wachten in de AZC’s was erg lang. Ik vond dat ik iets moet doen. Ik heb veel e-mails naar scholen verstuurd. Maar helaas kreeg ik altijd een negatieve antwoord. Ze zeiden ‘sorry’ omdat ik geen statushouder was. Ik probeerde om Nederlans les te krijgen maar dat was echt duur voor mij. Ik heb drie verschillende ICT opleidingen gedaan. Dat waren Data Science, Full Stack Web Developer and Microsoft Azure Cloud Enginner. Na mijn opleiding deed ik mijn stage bij Fujitsu. Gelukkig bood Fujitsu mij een vast contract aan. Dat heb ik aangenomen. En nu werk ik alweer meer dan een jaar als systeem-engineer bij Fujitsu.

Ik ben lid van Broken Chalk en Amnesty International als vrijwillegers.