Nuriye Gülmen: een zesjarige strijd tegen systematisch misbruik

Bijna zes jaar geleden werd Turkije opgeschrikt door de vermeende poging tot staatsgreep op 15 juli 2016. Een dag na de poging stelde de Turkse regering snel de noodtoestand in en nam ze nooduitvoeringsdecreten nrs. 667-676 aan die voornamelijk gecensureerde media en journalisten, ,[i] maar breidde het bereik vervolgens uit tot duizenden ambtenaren, politieagenten, strijdkrachten, universiteitsprofessoren en personeel met naam in de bijlagen van decreet 679 op 6 januari 2017. [ii] Dit resulteerde in een totaal van meer dan 150.000 mensen die hun baan verliezen, toegang tot sociale diensten, hun bewegingsvrijheid wordt beperkt, hun leven bezoedeld door de beschuldiging van de regering dat ze betrokken waren bij de staatsgreep die zou zijn veroorzaakt door Fetullah Gülen, een Turkse geleerde-geestelijke die in zelfballingschap heeft geleefd in de VS sinds 1999 en die de aanklacht uit Ankara hardnekkig heeft ontkend.[iii]

Een van die personen die getroffen is in de nasleep van deze gebeurtenissen is Nuriye Gülmen, een voormalige Turkse professor in vergelijkende literatuurwetenschap aan de Selçuk Universiteit in 2012 en die, voorafgaand aan de poging tot staatsgreep, werd aangesteld als onderzoeksassistent aan de Eskişehir Osmangazi Universiteit in 2015.[iv] Gülmen is niet alleen een academicus, maar heeft ook een geschiedenis van activisme en juridische strijd tegen het misbruik van instellingen in Turkije als gevolg van een politieke rechtszaak na haar benoeming en zag haar 109 dagen vastzitten, waardoor haar studies vertraging opliepen en ze opnieuw werd opgenomen in Eskişehir.[v] De dag dat ze weer in haar onderzoekspositie werd benoemd, was de dag van de poging tot staatsgreep, wat leidde tot haar schorsing uit Eskişehir de volgende dag. Dit was te wijten aan de nieuwe decreten waarin haar werd beschuldigd, zoals duizenden met haar, van lidmaatschap van FETO, de zogenaamde organisatie van aanhangers van de verbannen Gülen die Erdogan en zijn regering ervan beschuldigden een terroristische organisatie te zijn. Dit leidde tot de volgende fase van haar activistische geschiedenis en sinds 9 november 2016, waarin ze had geprotesteerd tegen haar schorsing, eventueel ontslag, en hardnekkig elke dag vroeg om haar baan bij Eskişehir voor het Mensenrechtenmonument in Yüksel Street, Ankara, waar de Raad voor Hoger Onderwijs is gevestigd en die aan haar eisen moet voldoen. [vi] Gülmen legt uit dat dit een ‘revolutionaire traditie’ is die vastbesloten is aandacht te trekken en te krijgen wat je wilt, waarbij in dit geval wordt geëist een einde te maken aan de noodtoestand, zodat de revolutionaire democratische ambtenaren die werden ontslagen en ontslagen weer aan het werk konden gaan. zekerheid voor de 13.000 OYP-onderzoeksassistenten en het vragen van werkzekerheid voor alle onderwijs- en wetenschapswerkers. [vi] Gülmen begon haar protest grotendeels alleen, ze werd in totaal 26 keer gearresteerd, wat kan worden toegeschreven aan de toenemende aandacht van buitenlandse en binnenlandse toeschouwers die haar acties observeren, haar ervaring lezen op haar online WordPress-blog en uiteindelijk door CNN worden genoemd als een van de acht uitmuntende vrouwen van 2016 op haar 50e dag van protest. [viii]

Deze aandacht werd aanzienlijk vergroot na het decreet van 6 januari 2017 toen Gülmen werd ontslagen uit Eskişehir, wat ertoe leidde dat ze haar strategie naar een volgende versnelling verlegde door op 9 maart 2017 in hongerstaking te gaan. onderwijzer Semih Özakça, de vrouwen hebben de weerslag van de nooddecreten meegemaakt. [ix]  De grondgedachte achter de staking was dat verbale protesten de norm zijn in de activistische toolkit, die vaker wel dan niet genoeg aandacht van de autoriteiten krijgt, maar een hongerstaking is een krachtige actie die actoren die zich ermee bezighouden, plaatst met de ernstige gezondheidsproblemen. risico’s die op het spel staan, vergelijkbaar met wat Gülmen uitlegt als ‘noodzakelijk om het verzet naar een hoger niveau te tillen’ en ‘ze echt onder druk te zetten om actie te ondernemen’.[x]  Als reactie op de hongerstaking werd op 2 mei 2017 een aanklacht ingediend bij het 19e zware strafhof in Ankara, waarbij zowel Gülmen als Özakça werden beschuldigd van lidmaatschap van en betrokkenheid bij de illegale activiteiten van het Revolutionaire Volksbevrijdingspartijfront (DHKP-C), wat op zijn beurt leidde tot hun detentie op 23 mei 2017 in de Sincan-gevangenis in Ankara. [xi] De rechtbank vond het paar schuldig omdat ‘als ze niet werden teruggezonden, ze de rechtsgang zouden schaden’, een regel die lijkt tegenstrijdig gezien het gebrek aan bewijs in de ingediende aanklachten en wanneer beide docenten waakzaam blijven in het ontkennen van enige betrokkenheid bij DHKP-C tot het punt dat hun advocaat zelfs hun strafblad openbaar maakte als bewijs dat een dergelijke betrokkenheid niet bestaat en de inspanningen van de minister van Justitie tegengingen Binnenlandse Zaken Suleyman Soylu en het onderzoeks- en studiecentrum van zijn ministerie om te proberen de beschuldigingen te staven. [xii]

 

Er werd gevreesd dat beide leraren zouden worden geconfronteerd met verdere mensenrechtenschendingen, aangezien gevangenisbewakers en artsen wettelijk mogen ingrijpen en een hongerstaking beëindigen zonder de toestemming van de leraren. Ze kunnen ook ingrijpen wanneer ze bewusteloos zijn, zoals vermeld in artikel 82 van de wet op de tenuitvoerlegging van vonnis nr. 5275, wat als gevolg daarvan de vrijheid van meningsuiting zou schenden en waarschijnlijk zal leiden tot bij wrede, onmenselijke of onterende behandeling of bestraffing.[xiii] Tijdens een bezoek van de voorzitter van de Orde van Advocaten van Ankara, Hakan Canduran, en enkele van zijn collega’s, uitte Gülmen de benarde situatie waarin zij en Özakça zich bevinden, en vertelde Canduran dat ze ziet ‘het recht vervaagt net als [haar] spieren’ terwijl ze niet in staat is haar nek zonder hulp omhoog te houden, haar armen te bewegen of een pen vast te houden. Op zijn beurt zagen we Canduran de regering oproepen om een ​​einde te maken aan de hongerstaking door middel van maatschappelijke verzoening en te onderhandelen met degenen die onterecht zijn getroffen door de nooddecreten.[xiv] Medio 2017 diende het duo bij het Grondwettelijk Hof en ook bij het Europees Hof voor de Rechten van de Mens een verzoek in om een ​​einde te maken aan hun detentie omdat hun hongerstaking tegen die tijd duidelijke gezondheidsrisico’s met zich meebracht, maar beide rechtbanken wezen hun verzoek af omdat deze risico’s niet levensbedreigend waren en de juiste medische maatregelen waren getroffen om hen bij te staan ​​als dat het geval zou zijn. [xv]

De gezondheid van Gülmen werd uiteindelijk ernstig en tegen 26 september 2017 had ze haar overplaatsing naar een gevangenencel in het Numune-ziekenhuis gerechtvaardigd. Ze werd vervolgens op 1 december uit haar detentie vrijgelaten, toen het 19e zware strafhof haar veroordeelde tot 6 jaar en 3 maanden gevangenisstraf, maar haar vrijlating onder gerechtelijk toezicht mogelijk maakte. [xvi] Ondanks hun vrijlating bleven Gülmen en Özakça protesteren voor het Mensenrechtenmonument, maar moesten uiteindelijk hun hongerstaking beëindigen op 26 januari 2018, na de afwijzing van een regeringscommissie die was aangetikt om hun zaken te beoordelen, en in plaats daarvan probeerden hun inspanningen in de toekomst te concentreren op het binnenlandse rechtssysteem, waarbij ze benadrukten dat hun verzet niet was geëindigd en zou voortduren.[xvii]  Na 324 dagen in hongerstaking te zijn gegaan, had Gülmen een aanzienlijk deel van haar oorspronkelijke gewicht verloren, van 59 kilogram naar 33,8 kilogram, wat aantoont hoe serieus haar inspanningen waren om haar baan te behouden en haar rechten te respecteren.[xviii]

De volgende keer dat Gülmen in de schijnwerpers stond, was toen ze op 11 augustus 2020 opnieuw werd gearresteerd tijdens een politie-inval in het Idil Culture Centre in Istanbul op 5 augustus, een centrum dat wordt gerund door de linkse folkband Grup Yurum, waarvan de redenen onverklaard blijven.[xix] Later dat jaar werden Gülmen en andere collega’s van haar uit de Education and Science Workers’ Union (Eğitim-Sen) gezet vanwege hun imago als ‘Yüksel Resistanceists’ of verzetsstrijders in de publieke belangstelling. [xx] De laatste ontwikkeling was zo recent als 4 november 2021, toen het paar een klacht indiende bij het Grondwettelijk Hof, dat later hun beweringen verwierp dat de aanklacht van 2 mei 2017 hetzelfde bewijs gebruikte als een eerder onderzoek op 14 maart 2017, wat leidde tot tot hun arrestatie, maar werd vervolgens ontslagen en werden vrijgelaten onder gerechtelijk toezicht, wat aangeeft dat de aanklacht en detentie op 2 mei 2017 hun recht op vrijheid en veiligheid schonden, verder stellend dat de gerechtelijke autoriteiten die over de zaak beslisten, onpartijdig of onafhankelijk waren .[xxi] Het Hof verwierp hun zaak omdat de beweringen van Gülmen en Özakça geen concreet bewijs bevatten, dat hun geschonden rechten onaanvaardbaar waren om naar voren te brengen en dat ze niet alle binnenlandse middelen hadden uitgeput voordat ze hun vorderingen indienden.[xxii]

Wat duidelijk blijkt uit het gedurfde activisme van Nuriye Gülmen, is dat de regering van Turkije sinds 2016 honderdduizenden individuen onterecht heeft aangevallen op basis van argumenten die geen steek houden, en degenen die het meest getroffen zijn en besluiten zich te verzetten tegen de regeringsbesluiten. acties zullen te maken krijgen met aanzienlijke repressie door middel van detentie en juridische intimidatie. Broken Chalk roept de Turkse regering en de juiste autoriteiten op om haar acties ernstig te heroverwegen, waardoor duizenden mensen geen werkzekerheid meer hebben of de mogelijkheid hebben om het land te verlaten en werk te zoeken in het buitenland. Broken Chalk roept in het bijzonder op tot het herstel van onder meer Nuriye Gülmen en Semih Özakça, in hun respectievelijke banen op het gebied van onderwijs, en hun verwijdering heeft de toegang en kwaliteit van het onderwijs in Turkije zeker verminderd.

 

Door Karl Baldacchino

Edited by Erika Grimes

Vertaald door Karl Baldacchino uit  Nuriye Gülmen: A Six-Year Struggle Against Systematic Abuses

Sources:

[i] Grabenwarter, C. et al. (2017) ‘Draft Opinion on the Measures Provided in the Recent Emergency Decree Laws with Respect to Freedom of the Media’. European Commission for Democracy Through Law (Venice Commission). Available online from: https://www.venice.coe.int/webforms/documents/default.aspx?pdffile=CDL(2017)006-e [Accessed on 08/03/2022], pp. 3-4.

[ii] Decree-Law No. 679 (6th January 2017) ‘Measures Regarding Public Personnel’. Available online from: https://insanhaklarimerkezi.bilgi.edu.tr/media/uploads/2017/02/09/KHK_679_ENG.pdf [Accessed 08/03/2022], p. 1.

[iii] Jones, T. (2018) ‘Two Turkish Teachers End Almost 11-Month Hunger Strike’.  DW. Available online from: https://www.dw.com/en/two-turkish-teachers-end-almost-11-month-hunger-strike/a-42318478 [Accessed 08/03/2022]; Işık, A. (2017) ‘In Turkey, Hope for ‘Justice is Fading Away Just like my Muscles’’. DW. Available online from: https://www.dw.com/en/in-turkey-hope-for-justice-is-fading-away-just-like-my-muscles/a-39482207 [Accessed 08/03/2022].

[iv] Halavut, H. (2017) ‘Interview with Nuriye Gülmen: ‘I Have More Hope Today Than I Did on the First Day’’.  5 Harliler. Available online from: https://www.5harfliler.com/interview-with-nuriye-gulmen/ [Accessed on 08/03/2022].

[v] Ibid.

[vi] Ibid.

[vii] Ibid.; see also Gülmen, N. (2016) ‘DİRENİŞİN TALEPLERi’. Available online from: https://nuriyegulmendireniyor.wordpress.com/2016/11/08/basin-aciklamasina-cagri/ [Accessed on 08/03/2022]; see also Wikipedia (2022) ‘Nuriye Gülmen’. Available online from: https://en.wikipedia.org/wiki/Nuriye_G%C3%BClmen#cite_note-18 [Accessed 08/03/2022].

[viii] Ibid.

[ix] Ibid.; see also Amnesty International (2017) ‘Urgent Action: Fear for Hunger Strikers’ Wellbeing’. Available online from: https://www.amnesty.org/en/wp-content/uploads/2021/05/EUR4463402017ENGLISH.pdf [Accessed on 08/03/2022].

[x] Ibid.

[xi] ‘Urgent Action: Fear for Strikers’ Wellbeing’.

[xii] Cumhuriyet (2017) ‘Criminal Record of Gülmen and Özakça, Declared ‘Terrorists’ by Minister Soylu’. Available online from: https://www.cumhuriyet.com.tr/haber/bakan-soylunun-terorist-ilan-ettigi-gulmen-ve-ozakcanin-adli-sicil-kaydi-748105 [Accessed on 08/03/2022]; see also NTV (2017) ‘Statements by Minister Soylu about Semih Özakça and Nuriye Gülmen’. Available online from: https://www.ntv.com.tr/turkiye/bakan-soyludan-aclik-grevi-yapan-nuriye-gulmenle-ilgili-aciklamalar,Jg2i0I634EyPWqK_cXdIbg [Accessed on 08/03/2022]; see also Milliyet (2017) ‘The Unending Scenario of a Terrorist Organisation: “The Truth of Nuriye Gülmen and Semih Özakça”’. Available online from: https://web.archive.org/web/20170813220846/http://www.milliyet.com.tr/bir-teror-orgutunun-bitmeyen-senaryosu-ankara-yerelhaber-2179760/ [Accessed on 08/03/2022].

[xiii] ‘Urgent Action: Fear for Strikers’ Wellbeing’; see also ‘In Turkey, Hope for ‘Justice is Fading Away Just like My Muscles’.

[xiv] ‘In Turkey, Hope for ‘Justice is Fading Away Just like My Muscles’.

[xv] Armutcu, O. (2017) ‘The Constitutional Court Rejected the Appeal Against the Detention of Nuriye Gülmen and Semih Özakça’ Hurriyet. Available online from: https://www.hurriyet.com.tr/gundem/anayasa-mahkemesi-nuriye-gulmen-ve-semih-ozakcanin-tutukluluguna-yapilan-itirazi-reddetti-40503721 [Accessed on 08/03/2022]; see also Cakir, A. (2017) ‘ECHR Rejects Semih Özakça and Nuriye Gülmen’s Application’. Voice of America. Available online from: https://www.amerikaninsesi.com/a/aihm-semih-ozakca-ve-nuriye-gulmen-in-basvurusunu-reddetti/3969669.html [Accessed on 08/03/2022].

[xvi] Bianet (2017) ‘Nuriye Gülmen Released’. Available online from: https://bianet.org/english/human-rights/192100-nuriye-gulmen-released [Accessed on 08/03/2022].

[xvii] ‘Two Turkish Teachers End Almost 11-Month Hunger Strike’.

[xviii] Ibid.

[xix] Duvar English (2020) ‘Dismissed Turkish Academic, Known for Hunger Strike, Arrested Again’. Available online from: https://www.duvarenglish.com/human-rights/2020/08/11/dismissed-turkish-academic-known-for-hunger-strike-arrested-again [Accessed on 08/03/2022].

[xx] Yeni Bir Mecra (2020) ‘Critical Decisions in Eğitim-Sen: Nuriye Gülmen was Expelled’. Available online from: https://yeni1mecra.com/egitim-sende-kritik-kararlar-nuriye-gulmen-ihrac-edildi/ [Accessed on 08/03/2022].

[xxi] Duvar English (2021) ‘Turkey’s Top Court Rules Dismissed Educators’ Rights Not Violated’. Available online from: https://www.duvarenglish.com/turkeys-top-court-rules-rights-of-dismissed-educators-nuriye-gulmen-and-semih-ozakca-not-violated-news-59436 [Accessed on 08/03/2022].

[xxii] Ibid.

No comment yet, add your voice below!


Add a Comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *