Από την Georgette Schonberger
Η Neslihan είναι πρόσφυγας από την Τουρκία που ήρθε στην Ολλανδία με τον άνδρα της και τα δύο παιδιά τους για μια καινούργια ζωή.
Τον Αύγουστο του 2018 άφησε πίσω την ζωή της στην Τουρκία και πήγε στην Ελλάδα. Εκεί έμεινε για 3 μήνες πριν φθάσει στην Ολλανδία. Έζησε με την οικογένειά της σ’ έναν ξενώνα στην περιοχή Amstelveen για αρκετά χρόνια. Έζησε με την οικογένεια της για 19 μήνες σε διάφορα κέντρα ασύλου της Ολλανδίας. Όπως λέει η ίδια: ”Ξέρω την Ολλανδία καλύτερα από τον μέσο Ολλανδό”.
Στην Τουρκία η Neslihan εργαζόταν ως δασκάλα χημείας, φυσικής και βιολογίας. Ήταν πρόθυμη να διδάξει ξανά, όταν ήρθε στην Ολλανδία. Ευτυχώς, το να βρει δουλειά δεν ήταν δύσκολο. Μέσα από το πρόγραμμα ”Statushouders voor de Klas project” έμαθε πώς λειτουργεί το εκπαιδευτικό σύστημα της Ολλανδίας, κάτι που την βοήθησε να κάνει κάπου πρακτική. Επίσης, εργάστηκε ως εθελόντρια σ’ ένα σχολείο. Εκεί ήταν τεχνική βοηθός δασκάλου στο λύκειο Apollo στο Άμστερνταμ. Στο ίδιο σχολείο μπόρεσε να εξελιχθεί και μετά από λίγο της επετράπη να δουλεύει 2 ημέρες την βδομάδα. Τον επόμενο χρόνο μπορούσε να διδάξει και δεν ήταν πια βοηθός.
Γιατί αποφασίσατε να γίνετε δασκάλα εκείνη την περίοδο;
«Διασκεδάζω διδάσκοντας, δεν το βλέπω σαν δουλειά, επειδή είναι ένα πάθος για μένα». Διδάσκει εδώ και 18 χρόνια και ακόμα και τώρα το διασκεδάζει. Μόλις τελείωσε τις σπουδές της, άρχισε να διδάσκει αμέσως. Επέλεξε να γίνει καθηγήτρια χημείας, φυσικής και βιολογίας, επειδή είχε τους υψηλότερους βαθμούς σ’ αυτά τα 3 μαθήματα και τα έβρισκε ενδιαφέροντα.
Γιατί αποφασίσατε να έρθετε στην Ολλανδία;
«Διαβάζαμε στο Ίντερνετ και στα νέα και ακούγαμε συχνά ότι στην Ολλανδία οι άνθρωποι είναι ελεύθεροι να μοιράζονται την γνώμη τους ή τις ιδέες τους. Δυστυχώς, αυτό δεν ισχύει στην Τουρκία, όπου δεν είσαι ελεύθερος και δεν μπορείς να πεις αυτό που θέλεις. Ακόμα και τα παιδιά πηγαίνουν συχνά στη φυλακή, επειδή λένε την άποψή τους». Εξαιτίας αυτού, ο αδερφός και η αδερφή της Neslihan ήρθαν επίσης στην Ολλανδία με τις οικογένειές τους. Η Neslihan βλέπει πλέον την οικογένειά της κάθε βδομάδα.
Ποιες δυσκολίες αντιμετωπίσατε, όταν ήρθατε στην Ολλανδία;
Η Neslihan είναι πολιτικός πρόσφυγας και θεωρείται τρομοκράτης στην χώρα της λόγω των απόψεων της. Με όλη την οικογένεια της έφυγε από την Τουρκία με βάρκα. Το ταξίδι προς την Ολλανδία δεν ήταν εύκολο. Έπρεπε να δώσει πολλά χρήματα και να διαπραγματευθεί με εμπόρους, κάτι που ήταν αρκετά επικίνδυνο.
Επίσης, η Neslihan ήθελε να μάθει Ολλανδικά, κάτι που ήταν ιδιαίτερα δύσκολο στην αρχή. Επειδή τότε δεν ήταν υποχρεωμένη να ενταχθεί, δεν μπορούσε να παρακολουθήσει δωρεάν μαθήματα της ολλανδικής, όσο βρισκόταν στο κέντρο ασύλου. Παρ’ όλα αυτά, έμαθε λίγα ολλανδικά από κάποιους φίλους και εθελοντές στο κέντρο ασύλου. Γι’ αυτό, είναι πολύ ευγνώμων. Η Neslihan ήθελε να ενσωματωθεί και να αφομοιωθεί, οπότε η κατανόηση της γλώσσας ήταν κάτι βασικό γι’ αυτή. Μετά από πολλή προσπάθεια, μπόρεσε να δανειστεί χρήματα και να παρακολουθήσει μαθήματα.
Κάποιες φορές ακόμα έχει πρόβλημα με την ολλανδική γλώσσα, ειδικά το er με τις διαφορετικές προθέσεις το βρίσκει δύσκολο. Επιπλέον, ακόμα δεν καταλαβαίνει κάποιες εκφράσεις στα ολλανδικά, αλλά πιστεύει ότι στο τέλος θα τα καταφέρει.
Ποιες είναι οι διαφορές ανάμεσα στο τουρκικό και στο ολλανδικό εκπαιδευτικό σύστημα;
«Δεν υπάρχουν πολλές διαφορές, πιστεύω. Φυσικά, σε κάποια σημεία υπάρχουν ομοιότητες. Για παράδειγμα, οι έφηβοι είναι έφηβοι και συμπεριφέρονται με συγκεκριμένο τρόπο, αλλά οι μαθητές στην Ολλανδία πάντα έχουν την ευκαιρία να συνεχίσουν εξαιτίας των διαφορετικών επιπέδων στα σχολεία. Επομένως, το σύστημα στην Ολλανδία είναι καλύτερο, επειδή δίνει ευκαιρίες». Η Neslihan εξηγεί ότι στην Τουρκία υπάρχει μόνο ένα επίπεδο και όλοι οι μαθητές πρέπει να μάθουν τα ίδια και να δώσουν τις ίδιες εξετάσεις. Έτσι, αν το επίπεδο είναι πάρα πολύ υψηλό, δεν έχεις άλλη επιλογή να συνεχίσεις τις σπουδές σου, κάτι που εξηγεί γιατί πολλοί νέοι παρατάνε το σχολείο.
Μια άλλη μεγάλη διαφορά είναι ότι δεν υπάρχει ιεραρχία στην Ολλανδία. «Ο διευθυντής μου και ο επικεφαλής της ομάδας μου είναι απλώς συνάδελφοί μου. Είμαστε το ίδιο και αντιμετωπιζόμαστε το ίδιο. Μπορώ να τους μιλήσω με το όνομά τους. Στην Τουρκία πρέπει να αποκαλείς κάποιον ή κάποια κύριο ή κυρία. Δεν θέλω άλλη την ιεραρχία στην Τουρκία. Θα ήθελα να αλλάξει αυτό».
Θα θέλατε να μοιραστείτε κάτι;
«Θα ήθελα να πω ότι όλοι είμαστε άνθρωποι που μπορούμε να συνυπάρξουμε, πρέπει να σέβεται ο ένας τον άλλο. Πρέπει να αντιμετωπίζεις τον άλλο με σεβασμό και να δημιουργείς μια ασφαλή και ωραία ατμόσφαιρα. Ήρθαμε εδώ για την ελευθερία μας και η Ολλανδία μας έδωσε πολλά δικαιώματα. Επομένως, πρέπει να κάνεις κάτι για την Ολλανδία, πρέπει να χρησιμοποιήσεις τις ικανότητες σου για να βοηθήσεις εδώ, να ενσωματωθείς. Το πρώτο βήμα είναι εύκολο: να χαιρετάς τους γείτονες σου ,να μιλάς με κάποιον και να είσαι καλός».
Η Neslihan ήθελε να υπενθυμίσει σε όλους ότι πολλοί άνθρωποι απειλούνται ακόμα στην Τουρκία ή είναι ξεχασμένοι στη φυλακή. Πάντα μπορείς να κάνεις κάτι για αυτούς, για παράδειγμα να μοιραστείς κάτι στο Twitter ή να μιλήσεις γι’ αυτό.
Μετάφραση από την Αλεξία Καψαμπέλη (Translated by Alexia Kapsabeli) from the original https://brokenchalk.org/story-of-neslihan-ozcan-sahin-after-all-her-struggle-a-refugee-teacher-begins-to-teach-again/