Universal Periodic Review of Vietnam

The following report has been drafted by Broken Chalk as a stakeholder contribution to the The Socialist Republic of VietNam.

  • In education, Viet Nam has shown some outstanding achievements. The literacy rate is above 95%, and the country is committed to creating intellectual growth and development. Children start education at primary school from six years old until they are 11 years old. Primary education is compulsory and free of charge, resulting in a completion rate of 98%.[i]
  • After primary school, children move on to lower secondary school, completed by 87% of the children. Lastly, the children attend upper secondary school, completed by 59%. It is important to note that 92% of the wealthiest people end up in upper secondary school, and only 31% of the poorest people; this is a significant difference and shows the critical role of economic backgrounds in shaping educational outcomes.[ii]
  • Gender-based differences in completion rates are minimal, with very close rates for primary and secondary school. The most significant difference is in the completion rate for upper secondary education, where 51% of men and 65% of women graduate.
  • One of the reasons for Viet Nam’s high-quality education is the skilled teachers. Teachers receive extra training and are allowed to make the classes more engaging and exciting, improving the overall learning experience for students. Notably, the quality of education remains consistent across rural and urban schools. This is partly due to the government’s initiative to attract more teachers to remote areas by paying them more.[iii]
  • To continuously improve education, the Vietnamese Government mandates that all provinces invest 20% of their budget into education. The government has also created the ‘Fundamental School Quality Level Standards’, a framework that ensures universal access to education and guarantees minimum standards across all primary schools.[iv]
  • However, there are some problems in Vietnamese schools. Many LGBTQ students are harassed at school and do not see school as a safe space, sometimes leading LGBTQ students to drop out or even become homeless. Some problems arise due to natural disasters, which disproportionately affect students of poorer families.
  • Viet Nam has ratified most conventions such as CAT, ICCPR, CEDAW, CERD, CESCR, CRPD, and the CRC, accompanied by the two optional protocols (Optional Protocol to the Convention on the Rights of the Child on the Involvement of Children in armed conflict, and the Optional Protocol to the Convention on the Rights of the Child on the sale of children child prostitution and child pornography). However, Viet Nam has not ratified the 1960 Convention on Discrimination in Education.[v]

By Fenna Eelkema

Download the PDF.

46th_Session_UN-UPR_Country_Review_VietNam_S

References

[i] “Viet Nam SDGCW Survey 2020-2021,” UNICEF, accessed August 14, 2023, https://www.unicef.org/vietnam/media/8686/file/Education.pdf.

[ii] Ibid.

[iii] “Why are Vietnam’s schools so good” The Economist, accessed August 14, 2023, https://www.economist.com/asia/2023/06/29/why-are-vietnams-schools-so-good.

[iv] “School Education System In Vietnam” Education destination Asia, accessed August 15, 2023, https://educationdestinationasia.com/essential-guide/vietnam/education-system-in-vietnam.

[v] “Ratification of International Human Rights Treaties – Vietnam” University of Minnesota, Human Rights Library, accessed August 14, 2023, http://hrlibrary.umn.edu/research/ratification-vietnam.html.

Cover image by Hector García via Wikimedia

Образовательные проблемы во Вьетнаме

ФИЗИЧЕСКОЕ И СЕКСУАЛЬНОЕ НАСИЛИЕ ВО ВЬЕТНАМСКИХ ШКОЛАХ

 

Физическое и сексуальное насилие является одной из наиболее распространенных проблем во вьетнамском образовательном секторе. Все виды жестокого обращения с детьми, начиная от физического и сексуального и заканчивая эмоциональным насилием имеет место во Вьетнаме. Согласно отчету Human Rights Watch 2021 г., насилие в отношении детей, в том числе сексуальное насилие, широко распространено во Вьетнаме, в том числе дома и в школах. В многочисленных сообщениях средств массовой информации описывались случаи, когда опекуны, учителя или государственные опекуны прибегали к сексуальным домогательствам, избивали детей или били их палками. В течение первых шести месяцев 2021 года, в условиях изоляции от пандемии, поступали сообщения о росте физического и сексуального насилия над детьми во Вьетнаме.[1]

Эта статья направлена ​​на изучение некоторых проблем образования во Вьетнаме, в основном с акцентом на жестокое обращение со студентами и проблемы, с которыми сталкивается сообщество ЛГБТК + в образовательном секторе.

В 2019 году ЮНИСЕФ опубликовал отчет об эпидемии жестокого обращения с детьми во Вьетнаме. В нем рассказывается история Тао, 13-летней вьетнамской девочки, над которой учитель математики издевался в течение двух лет. Насильник никогда не был назван и не предстал перед судом из-за стигматизации и культуры секретности. Тао поделилась, что ее учитель математики избивал ее: «Я была так напугана, но не осмелилась сказать родителям, потому что он угрожал мне, что убьет меня». Когда ей исполнилось 14 лет, насилие стало сексуальным. Даже после того, как она рассказала об этом ее матери, мать и дочь предпочли не сообщать об этом из-за бездействия полиции и властей, а также из-за страха осуждения и слухов в школе. В отчете ЮНИСЕФ говорится, что большинство громких дел о жестоком обращении с детьми во Вьетнаме в 2019 году касались учителей, причем серьезные случаи, такие как арест учителя за сексуальное насилие, повлекшее беременность ученицы. [2]

Согласно статистике, предоставленной Tran, кандидатом наук, 31,8% из 1900 опрошенных вьетнамских школьников подвергались эмоциональному насилию, а 19% подвергались физическому насилию.[3]

Photo by Tra Nguyen on Unsplash

Статья, опубликованная в 2017 году Vietnam Insider, осуждает отсутствие надзора, повышенный стресс на работе и низкую заработную плату как вероятные факторы увеличения жестокого обращения с детьми в детских садах Вьетнама. В прошлом месяце молодежная газета опубликовала видео, показывающее шокирующие кадры избиения младенцев в частном детском саду. Обычные предметы в классе, такие как тапочки, расчески, метлы, ложки и даже ножи, являются предметами, которые учителя используют, чтобы внушить страх своим ученикам. Нгуен Тхань Лоан, учительница государственного детского сада в ханойском районе Хай Ба Чынг, сказала, что в каждом классе детского сада из 50 детей есть 2-3 учителя, которые должны делать все: от кормления детей и убаюкивания их ко сну до обучения и уборки классных комнат.[4] Низкие доходы в сочетании с недостаточным контролем государства за частными детскими садами являются факторами, определяющими агрессивное поведение работников образования. По данным правительства, более 2000 детей во Вьетнаме ежегодно страдают от жестокого обращения, что требует особой помощи и вмешательства. [5] Несмотря на предполагаемые усилия правительства по решению этой проблемы, Vietnam Insider опубликовал в 2019 году еще одну статью о жестоком обращении с детьми со стороны учителей в частных детских садах Ханоя. Maple Bear Westlake, элитный канадский детский сад, оказался в центре внимания после того, как родитель попросил школу позволить ей посмотреть записи с камер наблюдения. На кадрах видно, как учитель запирает ребенка в шкафу. [6]

В апреле 2016 года учитель начальной школы в Шапа на севере Вьетнама был взят под стражу полицией по подозрению в непристойных действиях с пятиклассником в своей школе. Более того, в декабре 2017 года полиция южной провинции Анзянг возбудила уголовное дело против учителя физической культуры, которого родители обвинили в сексуальных домогательствах по меньшей мере к десяти четвероклассникам и пятиклассникам в его школе. В том же году Ланг Тхань Дуан, школьный охранник в провинции Центральное нагорье Даклак, был привлечен к ответственности за изнасилование пяти 11-летних школьниц и одного девятилетнего ученика в период с 2015 по 2017 год. [7] Департамент образования посоветовал муниципальной администрации привлекать местные детские сады к установке камер видеонаблюдения, чтобы лучше контролировать своих детей, дилемма все еще распространена и вызывает крайнюю тревогу.

Это касается не только детских садов. Местная вьетнамская газета Vnexpress сообщила, что в декабре 2018 года было обнаружено, что директор средней школы в северной провинции Фу Тхо годами заставлял многочисленных учеников мужского пола «оказывать ему сексуальные услуги».[8]

 

ЛГБТК+

Вьетнамская молодежь ЛГБТ сталкивается с широко распространенной дискриминацией и насилием дома и в школе. Распространенные мифы о сексуальной ориентации и гендерной идентичности, в том числе ложное убеждение, что влечение к представителям своего пола является диагностируемым и излечимым психическим расстройством, распространены среди вьетнамских школьных чиновников и населения в целом. В этом разделе будет проанализирован отчет Human Rights Watch за 2020 г. о насилии.

«Мой учитель сказал, что я болен»: барьеры на пути к образованию для ЛГБТ-молодежи во Вьетнаме», 65-страничный отчет, опубликованный Human Rights Watch в 2020 г., задокументировал, как ЛГБТ-молодежь во Вьетнаме сталкивается со стигмой и дискриминацией в школах по мифы, такие как ложное убеждение, что влечение к представителям своего пола является диагностируемым, подвергающимся лечению и излечимым состоянием психического здоровья. Многие подвергаются словесным оскорблениям и издевательствам, что в некоторых случаях приводит к физическому насилию. Учителя часто плохо подготовлены к тому, чтобы справляться со случаями дискриминации по отношению к ЛГБТ, и их уроки часто поддерживают широко распространенный во Вьетнаме миф о том, что влечение к представителям своего пола — это болезнь, сказано в отчете Human Rights Watch. Отчет основан на подробных интервью с 52 молодыми представителями ЛГБТ, а также учителями и другим школьным персоналом во Вьетнаме. В то время как некоторые учителя и школы берут на себя обязательство включать уроки по сексуальной ориентации и гендерной идентичности, отсутствие включения на национальном уровне оставляет большинство учащихся во Вьетнаме без базовых знаний о сексуальной ориентации и гендерной идентичности. [9]

Photo by Aaron Burden on Unsplash

Сделав многообещающий шаг в 2019 году, министерство образования при содействии агентств Организации Объединенных Наций разработало руководство для учебной программы по половому воспитанию, включающей ЛГБТ, но такая учебная программа еще не создана.[10]

Организация Human Rights Watch установила, что во вьетнамских школах широко распространены словесные домогательства к ЛГБТ-учащимся. Учащиеся различных типов школ — сельских и городских, государственных и частных — рассказали, что учащиеся и учителя обычно используют уничижительные слова по отношению к ЛГБТ, иногда адресованные непосредственно им и сопровождаемые угрозами насилия.

Другие исследования, в том числе исследования агентств ООН и вьетнамских групп, включали аналогичные данные. В отчете за 2014 год Программа развития ООН (ПРООН) отметила, что «образовательные учреждения небезопасны для ЛГБТ-студентов из-за отсутствия политики борьбы с травлей и дискриминации. Кроме того, образование по вопросам пола, сексуальной ориентации и гендерной идентичности по-прежнему ограничено во Вьетнаме и считается деликатной темой, которую учителя обычно избегают».

Хотя это кажется менее распространенным, некоторые молодые ЛГБТ также сообщают о физическом насилии. «Запугивание было в основном словесным, но однажды меня избили пять или шесть парней в восьмом классе только потому, что им не нравилось, как я выгляжу», — заявил один из собеседников.

В случаях как словесных, так и физических оскорблений сотрудники школы реагируют непоследовательно. Большинство опрошенных ЛГБТ-молодежи, переживших издевательства в школе, заявили, что им неудобно сообщать об инцидентах. Иногда это происходило из-за откровенного дискриминационного поведения персонала. В других случаях студенты полагали, что обращаться за помощью к взрослым вокруг них небезопасно.

Даже в тех случаях, когда учащиеся не подвергались словесному или физическому насилию, многие сообщали, что их учителя явно и неявно отчуждают и исключают их. Это происходит в классах, где учителя называют все, кроме репродуктивных гетеросексуальных отношений, «неестественными». [11]

By Olga Ruiz Pilato

Translated by Elizaveta Rusakova  [Educational Challenges in Vietnam]

Sources;

[1] https://www.hrw.org/world-report/2022/country-chapters/vietnam

[2] https://www.unicef.org/vietnam/stories/shame-and-pain-vietnam-starts-grapple-child-abuse-epidemic

[3] https://www.universiteitleiden.nl/en/news/2017/12/promotie-child-abuse-in-vietnam

[4] https://vietnaminsider.vn/child-abuse-vietnams-kindergartens-continues-keep-parents-awake-night/

[5] Ibid

[6] https://vietnaminsider.vn/teacher-fired-for-child-abuse/

[7] https://vietnaminsider.vn/child-abuse-remains-unsolved-problem-vietnam/

[8] https://e.vnexpress.net/news/life/trend/vietnam-shocked-by-extent-of-sexual-abuse-children-face-3905361.html

[9] https://www.hrw.org/news/2020/02/12/vietnam-lgbt-youth-unprotected

[10] Ibid

[11] Ibid

Cover photo source – Image by David Peterson from Pixabay

वियतनामी स्कूलों में शारीरिक और यौन शोषण

वियतनामी स्कूलों में शारीरिक और यौन शोषण

 

वियतनामी शैक्षिक क्षेत्र में शारीरिक और यौन शोषण सबसे आम मुद्दों में से एक है। शारीरिक और यौन से लेकर भावनात्मक शोषण तक सभी प्रकार के बाल दुर्व्यवहार अत्यधिक प्रचलित हैं। ह्यूमन राइट्स वॉच 2021 की रिपोर्ट के अनुसार, वियतनाम में बच्चों के खिलाफ हिंसा, यौन शोषण सहित, व्यापक है, जिसमें घर और स्कूल भी शामिल हैं। कई मीडिया रिपोर्टों में अभिभावकों, शिक्षकों, या सरकारी देखभाल करने वालों के यौन शोषण, बच्चों की पिटाई, या उन्हें लाठियों से मारने के मामलों का वर्णन किया गया है। 2021 के पहले छह महीनों के दौरान, महामारी लॉकडाउन के बीच, वियतनाम में बच्चों के शारीरिक और यौन शोषण में वृद्धि की खबरें आई थीं।

इस लेख का उद्देश्य वियतनाम में कुछ शैक्षिक चुनौतियों का पता लगाना है, मुख्य रूप से छात्रों के साथ दुर्व्यवहार और शैक्षिक क्षेत्र में LGBTQ+ समुदाय के सामने आने वाली चुनौतियों पर ध्यान केंद्रित करना।

2019 में, यूनिसेफ ने वियतनाम में बाल शोषण महामारी पर एक रिपोर्ट प्रकाशित की। इसने एक वियतनामी 13 वर्षीय लड़की थाओ की कहानी साझा की, जिसे उसके गणित शिक्षक ने दो साल तक गाली दी थी। गोपनीयता के कलंक और हानिकारक संस्कृति के कारण दुर्व्यवहार करने वाले का कभी नाम नहीं लिया गया और न ही उसे अदालत में ले जाया गया। थाओ ने साझा किया कि उसके गणित के शिक्षक उसे मारते थे, “मैं बहुत डरा हुआ था लेकिन मैंने अपने माता-पिता को बताने की हिम्मत नहीं की क्योंकि उसने मुझे धमकी दी थी कि वह मुझे मार डालेगा”। 14 साल की होने पर, दुर्व्यवहार यौन रूप से बदल गया। पुलिस और अधिकारियों द्वारा कार्रवाई की कमी और स्कूल में निर्णय और अफवाहों के डर के कारण, अपनी मां को बताने के बाद भी, उन्होंने मामले को रिपोर्ट न करने का फैसला किया। यूनिसेफ की रिपोर्ट में कहा गया है कि 2019 में वियतनाम में बाल शोषण के अधिकांश मामलों में शिक्षक शामिल थे, जिसमें एक छात्र को गर्भवती करने के लिए एक शिक्षक की गिरफ्तारी जैसे गंभीर मामले शामिल थे।

एक पीएचडी उम्मीदवार ट्रान द्वारा उपलब्ध कराए गए आंकड़ों के अनुसार, सर्वेक्षण में शामिल 1900 वियतनामी स्कूली बच्चों में से 31.8% ने भावनात्मक शोषण का सामना किया, और 19% को शारीरिक शोषण का सामना करना पड़ा।

Photo by Tra Nguyen on Unsplash

वियतनाम इनसाइडर द्वारा 2017 में प्रकाशित एक समाचार लेख वियतनाम के किंडरगार्टन में बढ़ते बाल शोषण के संभावित कारकों के रूप में पर्यवेक्षण की कमी, काम पर तनाव में वृद्धि और कम वेतन की निंदा करता है। पिछले महीने, एक यूथ अखबार ने एक निजी डेकेयर सेंटर में शिशुओं को पीटे जाने के चौंकाने वाले फुटेज दिखाते हुए एक वीडियो प्रकाशित किया था। सामान्य कक्षा की वस्तुएं जैसे चप्पल, कंघी, झाड़ू, चम्मच और यहां तक ​​कि चाकू ऐसे प्रॉप्स के उदाहरण हैं जिनका उपयोग शिक्षक अपने छात्रों में डर पैदा करने के लिए करते हैं। हनोई के हाई बा ट्रुंग जिले में एक सार्वजनिक किंडरगार्टन के शिक्षक गुयेन थान लोन ने कहा कि 50 बच्चों की प्रत्येक किंडरगार्टन कक्षा में 2-3 शिक्षक हैं, जिन्हें बच्चों को खिलाने और उन्हें सुलाने के लिए, उन्हें पढ़ाने और कक्षाओं की सफाई करने से लेकर सब कुछ करना चाहिए। निजी किंडरगार्टन के अपर्याप्त सरकारी पर्यवेक्षण के साथ जोड़े गए कम आय शैक्षिक कर्मचारियों द्वारा किए गए आक्रामक व्यवहार के कारक हैं। सरकारी आंकड़ों के अनुसार, वियतनाम में 2,000 से अधिक बच्चे गंभीर दुर्व्यवहार का शिकार होते हैं जिसके लिए हर साल विशेष मदद और हस्तक्षेप की आवश्यकता होती है। इस मुद्दे से निपटने के सरकार के कथित प्रयासों के बावजूद, वियतनाम इनसाइडर ने 2019 में हनोई में निजी किंडरगार्टन में शिक्षकों द्वारा बच्चों के साथ दुर्व्यवहार पर एक और समाचार लेख प्रकाशित किया। एक उच्च श्रेणी के कनाडाई किंडरगार्टन मेपल बियर वेस्टलेक, एक माता-पिता द्वारा स्कूल से उसे सुरक्षा कैमरा फुटेज देखने के लिए कहने के बाद ध्यान की सुर्खियों में था। फुटेज में शिक्षक को एक बच्चे को अलमारी में बंद करते हुए दिखाया गया है।

अप्रैल 2016 में, उत्तरी वियतनाम के सा पा में एक प्राथमिक विद्यालय के एक शिक्षक को अपने स्कूल में पांचवीं कक्षा के साथ अश्लील हरकत करने के आरोप में पुलिस हिरासत में ले लिया गया था। इसके अलावा, दिसंबर 2017 में, दक्षिणी प्रांत एन जियांग में पुलिस ने एक पी.ई. शिक्षक, जिसे माता-पिता ने अपने स्कूल में कम से कम दस चौथी और पांचवीं कक्षा के यौन शोषण के रूप में निंदा की थी। उसी वर्ष, डाक लक के सेंट्रल हाइलैंड्स प्रांत में एक स्कूल गार्ड लैंग थान डुआन पर 2015 और 2017 के बीच पांच 11 वर्षीय स्कूली छात्राओं और एक नौ वर्षीय छात्रा के साथ बलात्कार करने का मुकदमा चलाया गया था। हालांकि हो ची मिन्ह सिटी शिक्षा विभाग ने स्थानीय किंडरगार्टन को अपने बच्चों की बेहतर निगरानी के लिए सीसीटीवी कैमरे लगाने के लिए प्रोत्साहित करने के लिए नगर निगम प्रशासन को सलाह दी है, दुविधा अभी भी प्रचलित है और बेहद चिंताजनक है।

मामला केवल किंडरगार्टन के बीच का नहीं है। एक स्थानीय वियतनामी समाचार पत्र, Vnexpress ने खुलासा किया कि दिसंबर 2018 में, उत्तरी प्रांत फुथो के एक हाई स्कूल के प्रिंसिपल ने कई पुरुष छात्रों को वर्षों तक “यौन सेवा करने” के लिए मजबूर किया था।

एलजीबीटीक्यू+

वियतनामी एलजीबीटी युवाओं को घर और स्कूल में व्यापक भेदभाव और हिंसा का सामना करना पड़ता है। यौन अभिविन्यास और लिंग पहचान के बारे में व्यापक मिथक, जिसमें झूठी धारणा शामिल है कि समान-लिंग आकर्षण एक निदान और इलाज योग्य मानसिक स्वास्थ्य स्थिति है, वियतनामी स्कूल अधिकारियों और बड़े पैमाने पर आबादी के बीच आम है। यह खंड वियतनाम में समलैंगिक समुदाय के साथ दुर्व्यवहार पर ह्यूमन राइट्स वॉच 2020 की रिपोर्ट का विश्लेषण करेगा।

ह्यूमन राइट्स वॉच द्वारा 2020 में जारी 65-पृष्ठ की एक रिपोर्ट, “‘माई टीचर ने कहा कि मुझे एक बीमारी है’: वियतनाम में एलबीजीटी युवाओं के लिए शिक्षा के अधिकार के लिए बाधाएं”, दस्तावेज किया गया है कि वियतनाम में एलजीबीटी युवाओं को स्कूलों में कलंक और भेदभाव का सामना कैसे करना पड़ता है। इस तरह के झूठे विश्वास कि समलैंगिक आकर्षण एक निदान योग्य, उपचार योग्य और इलाज योग्य मानसिक स्वास्थ्य स्थिति है। कई लोग मौखिक उत्पीड़न और धमकाने का अनुभव करते हैं, जो कुछ मामलों में शारीरिक हिंसा की ओर ले जाता है। ह्यूमन राइट्स वॉच ने पाया कि शिक्षक अक्सर एलजीबीटी विरोधी भेदभाव के उदाहरणों को संभालने के लिए अक्षम होते हैं, और उनके सबक वियतनाम में व्यापक मिथक को बनाए रखते हैं कि समलैंगिक आकर्षण एक बीमारी है। रिपोर्ट 52 एलजीबीटी युवाओं के साथ-साथ वियतनाम में शिक्षकों और अन्य स्कूल कर्मचारियों के साथ गहन साक्षात्कार पर आधारित है। जबकि कुछ शिक्षक और स्कूल यौन अभिविन्यास और लिंग पहचान पर पाठ शामिल करने के लिए इसे अपने ऊपर लेते हैं, राष्ट्रीय स्तर के समावेश की कमी वियतनाम में अधिकांश छात्रों को यौन अभिविन्यास और लिंग पहचान पर बुनियादी ज्ञान के बिना छोड़ देती है।

Photo by Aaron Burden on Unsplash

2019 में एक आशाजनक कदम में, संयुक्त राष्ट्र एजेंसियों की सहायता से शिक्षा मंत्रालय ने एलजीबीटी-समावेशी व्यापक कामुकता शिक्षा पाठ्यक्रम के लिए दिशानिर्देश तैयार किए, लेकिन ऐसा पाठ्यक्रम अभी तक नहीं बनाया गया है।

ह्यूमन राइट्स वॉच ने पाया कि वियतनामी स्कूलों में एलजीबीटी छात्रों का मौखिक उत्पीड़न आम है। विभिन्न प्रकार के स्कूलों में छात्रों – ग्रामीण और शहरी, सार्वजनिक और निजी – ने कहा कि छात्र और शिक्षक आमतौर पर एलजीबीटी लोगों को संदर्भित करने के लिए अपमानजनक शब्दों का उपयोग करते हैं, कभी-कभी सीधे उन पर लक्षित होते हैं और हिंसा के खतरों के साथ युग्मित होते हैं।

संयुक्त राष्ट्र एजेंसियों और वियतनामी समूहों के शोध सहित अन्य अध्ययनों में इसी तरह के सबूत शामिल हैं। 2014 की एक रिपोर्ट में, संयुक्त राष्ट्र विकास कार्यक्रम (यूएनडीपी) ने उल्लेख किया कि “एलजीबीटी छात्रों के लिए शिक्षा संस्थान सुरक्षित नहीं हैं क्योंकि बदमाशी विरोधी और भेदभाव रहित नीतियां। इसके अलावा, वियतनाम में सेक्स और यौन अभिविन्यास और लिंग पहचान शिक्षा अभी भी सीमित है और इसे संवेदनशील विषय माना जाता है जिससे शिक्षक आमतौर पर बचते हैं”।

हालांकि यह कम आम प्रतीत होता है, कुछ एलजीबीटी युवा शारीरिक हिंसा की भी रिपोर्ट करते हैं। एक साक्षात्कारकर्ता ने कहा, “बदमाशी ज्यादातर मौखिक थी, लेकिन एक समय ऐसा भी था जब आठवीं कक्षा में पांच या छह लोगों ने मुझे सिर्फ इसलिए पीटा था क्योंकि उन्हें यह पसंद नहीं था कि मैं कैसा दिखता हूं”, एक साक्षात्कारकर्ता ने कहा।

मौखिक और शारीरिक शोषण दोनों के मामलों में, स्कूल के कर्मचारी असंगत प्रतिक्रिया देते हैं। अधिकांश एलजीबीटी युवाओं ने साक्षात्कार किया, जिन्होंने स्कूल में बदमाशी का अनुभव किया था, उन्होंने कहा कि वे घटनाओं की रिपोर्ट करने में सहज महसूस नहीं करते हैं। यह कभी-कभी कर्मचारियों द्वारा खुले तौर पर, भेदभावपूर्ण व्यवहार के कारण होता था। अन्य मामलों में, छात्रों ने माना कि मदद के लिए अपने आसपास के वयस्कों की ओर मुड़ना असुरक्षित था।

यहां तक ​​कि ऐसे मामलों में जहां छात्रों को मौखिक या शारीरिक शोषण का सामना नहीं करना पड़ा, कई ने बताया कि उनके शिक्षक स्पष्ट रूप से और स्पष्ट रूप से उन्हें अलग कर देते हैं और उन्हें बाहर कर देते हैं। यह कक्षाओं में होता है, जहां शिक्षक प्रजनन संबंधी विषमलैंगिक संबंधों के अलावा किसी अन्य चीज को “अप्राकृतिक” कहते हैं।

By Olga Ruiz Pilato   English Version : https://brokenchalk.org/educational-challenges-in-vietnam/

Translated by Yoshita Mehta 

  1. https://www.hrw.org/world-report/2022/country-chapters/vietnam
  2. https://www.unicef.org/vietnam/stories/shame-and-pain-vietnam-starts-grapple-child-abuse-epidemic
  3. https://www.universiteitleiden.nl/en/news/2017/12/promotie-child-abuse-in-vietnam
  4. https://vietnaminsider.vn/child-abuse-vietnams-kindergartens-continues-keep-parents-awake-night/
  5. पूर्वोक्त
  6. https://vietnaminsider.vn/teacher-fired-for-child-abuse/
  7. https://vietnaminsider.vn/child-abuse-remains-unsolved-problem-vietnam/
  8. https://e.vnexpress.net/news/life/trend/vietnam-shocked-by-extent-of-sexual-abuse-children-face-3905361.html
  9. https://www.hrw.org/news/2020/02/12/vietnam-lgbt-youth-unprotected
  10. पूर्वोक्त
  11. पूर्वोक्त
  12. Cover photo source – Image by David Peterson from Pixabay

Sfidat Arsimore në Vietnam

ABUZIMI FIZIK DHE SEKSUAL NË SHKOLLAT VIETNAMEZE

 

Abuzimi fizik dhe seksual është një nga çështjet më të zakonshme në sektorin arsimor vietnamez. Të gjitha llojet e keqtrajtimit të fëmijëve janë shumë të përhapura, duke filluar nga abuzimi fizik dhe seksual deri tek abuzimi emocional. Sipas Raportit të Human Rights Watch 2021, dhuna ndaj fëmijëve, duke përfshirë abuzimin seksual, është e përhapur në Vietnam, duke përfshirë në shtëpi dhe në shkolla. Raporte të shumta mediatike kanë përshkruar raste të kujdestarëve, mësuesve ose kujdestarëve të qeverisë që janë përfshirë në abuzim seksual, rrahin fëmijët ose i godasin me shkopinj. Gjatë gjashtë muajve të parë të vitit 2021, në mes të bllokimit pandemik, pati raportime për abuzime fizike dhe seksuale në rritje të fëmijëve në Vietnam.[1]

 

Ky artikull synon të eksplorojë disa nga sfidat arsimore në Vietnam, duke u fokusuar kryesisht në abuzimin e pësuar nga studentët dhe sfidat me të cilat përballet komuniteti LGBTQ+ në sektorin arsimor.

 

Në vitin 2019, UNICEF publikoi një raport mbi epideminë e abuzimit me fëmijët në Vietnam. Ai ndau historinë e Thao, një vajze vietnameze 13-vjeçare, të cilën mësuesi i saj I  matematikës e kishte abuzuar për dy vjet. Abuzuesi nuk u emërua asnjëherë dhe as u dërgua në gjykatë për shkak të stigmës dhe kulturës së dëmshme të fshehtësisë. Thao tregoi se mesuesi e rrihte, “Isha shumë e frikësuar, por nuk guxoja t’u tregoja prindërve të mi sepse ai më kërcënoi se do të më vriste”. Pasi mbushi 14 vjeç, abuzimi u kthye në seksual. Edhe pasi ia treguan nënës së saj, ata zgjodhën ta linin çështjen pa raportim, për shkak të mungesës së veprimeve të policisë dhe autoriteteve dhe frikës së gjykimit dhe thashethemeve në shkollë. Raporti i UNICEF-it thekson se shumica e rasteve të profilit të abuzimit të fëmijëve në Vietnam në vitin 2019 përfshinin mësues, me raste të rënda si arrestimi i një mësuesi për lenien shtatzane te një studenteje.[2]

 

Sipas statistikave të ofruara nga Tran, një kandidat për doktoraturë, 31.8% e 1900 fëmijëve të shkollës vietnameze të anketuar pësuan abuzim emocional dhe 19% pësuan abuzim fizik.[3]

 

Një artikull lajmesh i publikuar në 2017 nga Vietnam Insider dënon mungesën e mbikëqyrjes, stresin e shtuar në punë dhe pagat e ulëta si faktorë të mundshëm për rritjen e abuzimit të fëmijëve në kopshtet e Vietnamit. Muajin e kaluar, një gazetë per te rinj publikoi një video që tregon pamjet tronditëse të foshnjave duke u rrahur në një qendër private të kujdesit ditor. Artikujt e zakonshëm të klasës si pantofla, krehër, fshesa, lugë, madje edhe thika janë shembuj të rekuizitave që mësuesit përdorin për të ngjallur frikë tek nxënësit e tyre. Nguyen Thanh Loan, një mësues në një kopsht fëmijësh publik në distriktin Hai Ba Trung të Hanoi, tha se çdo klasë kopshti me 50 fëmijë ka 2-3 mësues të cilët duhet të bëjnë gjithçka, nga ushqyerja e fëmijëve dhe nxitja e tyre për të fjetur, deri tek mësimi i tyre dhe pastrimi i klasave.[4]

Të ardhurat e ulëta të shoqëruara me mbikëqyrjen e pamjaftueshme të qeverisë ndaj kopshteve private janë faktorë që çojnë në sjelljen agresive të personelit arsimor. Sipas të dhënave të qeverisë, më shumë se 2000 fëmijë në Vietnam vuajnë nga abuzimi i rëndë që kërkon ndihmë dhe ndërhyrje të veçantë çdo vit. Pavarësisht përpjekjeve të supozuara të qeverisë për të trajtuar këtë çështje, Vietnam Insider publikoi një artikull tjetër lajmesh në vitin 2019 mbi keqtrajtimin e fëmijëve nga mësuesit në kopshtet private në Hanoi.

Maple Bear Westlake, një kopsht fëmijësh kanadez i nivelit të lartë, ishte në qendër të vëmendjes pasi një prind i kërkoi shkollës ta lejonte të shikonte pamjet e kamerave të sigurisë. Pamjet treguan mësuesin duke mbyllur një fëmijë në një dollap.[5]

 

Në prill të vitit 2016, një mësues në një shkollë fillore në Sa Pa, Vietnami verior, u arrestua nga policia pasi dyshohet se kishte kryer akte të turpshme me një nxënës të klasës së pestë në shkollën e tij. Për më tepër, në dhjetor 2017, policia në provincën jugore të An Giang nisi procedurat ligjore kundër një mësuesi, P.E., i cili u denoncua nga prindërit se kishte abuzuar seksualisht të paktën dhjetë nxënës të klasës së katërt dhe të pestë në shkollën e tij. Në të njëjtin vit, Lang Thanh Duan, një roje shkolle në provincën e Dak Lak në Highlands Qendrore u ndoq penalisht për përdhunimin e pesë nxënëseve 11-vjeçare dhe një nxënëseje nëntë-vjeçare midis 2015 dhe 2017.[6]

 

Edhe pse departamenti i arsimit i qytetit Ho Chi Minh ka këshilluar administratën bashkiake që të inkurajojë kopshtet lokale të instalojnë kamera CCTV për të siguruar mbikëqyrje më të mirë të fëmijëve të tyre, dilema është ende e përhapur dhe jashtëzakonisht shqetësuese.

 

Çështja nuk është vetëm shqetësuese mes kopshteve. Vnexpress, një gazetë lokale vietnameze, zbuloi se në dhjetor 2018, drejtori i një shkolle të mesme në provincën veriore të PhuTho u zbulua se kishte detyruar shumë studentë meshkuj që t’i “kryenin shërbime seksuale” atij për vite me rradhë.[7]

 

LGBTQ+

Të rinjtë LGBT vietnamezë përballen me diskriminim dhe dhunë të përhapur në shtëpi dhe shkollë. Mitet e përhapura rreth orientimit seksual dhe identitetit gjinor, duke përfshirë besimin e rremë se tërheqja ndaj të njëjtit seks është një gjendje e shëndetit mendor e diagnostikueshme dhe e shërueshme, janë të zakonshme midis zyrtarëve të shkollave vietnameze dhe popullatës në përgjithësi. Ky seksion do të analizojë raportin e Human Rights Watch 2020 mbi abuzimet me të cilat përballet komuniteti në Vietnam.

 

“Mësuesi im tha se kisha një sëmundje’: Barrierat ndaj së drejtës për arsim për të rinjtë LBGT në Vietnam”, një raport 65 faqesh nga Human Rights Watch në 2020, dokumentoi se si të rinjtë LGBT në Vietnam përballen me stigmë dhe diskriminim në shkolle –  mite të tilla si besimi i rremë se tërheqja ndaj të njëjtit seks është një gjendje e shëndetit mendor e diagnostikueshme, e trajtueshme dhe e shërueshme. Shumë prej tyre përjetojnë ngacmim verbal dhe ngacmim, i cili në disa raste çon në dhunë fizike. Mësuesit shpesh nuk janë të pajisur për të trajtuar raste të diskriminimit anti-LGBT dhe mësimet e tyre shpesh mbështesin mitin e përhapur në Vietnam se tërheqja ndaj të njëjtit seks është një sëmundje, zbuloi Human Rights Watch. Raporti bazohet në intervista të thelluara me 52 të rinj LGBT, si dhe mësues dhe personel tjetër të shkollës në Vietnam. Ndërsa disa mësues dhe shkolla marrin përsipër të përfshijnë mësime mbi orientimin seksual dhe identitetin gjinor, mungesa e përfshirjes në nivel kombëtar i lë shumicën e studentëve në Vietnam pa njohuri bazë mbi orientimin seksual dhe identitetin gjinor.[8]

 

Në një hap premtues në vitin 2019, ministria e arsimit, me ndihmën e agjencive të Kombeve të Bashkuara, përpiloi udhëzime për një kurrikulë gjithëpërfshirëse të edukimit seksual për LGBT, por një kurrikulë e tillë ende nuk është krijuar.[9]

Human Rights Watch zbuloi se ngacmimi verbal i nxënësve LGBT është i zakonshëm në shkollat vietnameze. Nxënësit në lloje të ndryshme shkollash – rurale dhe urbane, publike dhe private – thanë se nxënësit dhe mësuesit zakonisht përdorin fjalë nënçmuese për t’iu referuar personave LGBT, ndonjëherë të shënjestruar drejtpërsëdrejti ndaj tyre dhe të shoqëruara me kërcënime me dhunë.

Studime të tjera, përfshirë kërkimet nga agjencitë e OKB-së dhe grupet vietnameze, kanë përfshirë prova të ngjashme. Në një raport të vitit 2014, Programi i OKB-së për Zhvillim (UNDP) vuri në dukje se “institucionet arsimore nuk janë të sigurta për studentët LGBT për shkak të mungesës së politikave kundër bullizmit dhe jo-diskriminimit. Për më tepër, edukimi për seksin dhe orientimin seksual dhe identitetin gjinor është ende i kufizuar në Vietnam dhe konsiderohen tema të ndjeshme që mësuesit zakonisht i shmangin”.

While it appears to be less common, some LGBT youth report physical violence as well. “The bullying was mostly verbal but there was one time when I was beat up by five or six guys in eighth grade just because they didn’t like how I looked”, an interviewee stated.

 

In cases of both verbal and physical abuse, school staff responds inconsistently. Most of the LGBT youth interviewed who had experienced bullying at school said they did not feel comfortable reporting the incidents. This was sometimes because of overt, discriminatory behaviour by the staff. In other cases, students assumed it was unsafe to turn to the adults around them for help.

 

Even in cases where students did not face verbal or physical abuse, many reported that their teachers implicitly and explicitly alienate and exclude them. This occurs in classrooms, where teachers refer to anything other than procreative heterosexual relationships as “unnatural”.[10]

 

Ndërsa duket të jetë më pak e zakonshme, disa të rinj LGBT raportojnë gjithashtu dhunë fizike. “Bulizmi ishte kryesisht verbal, por ka qenë një herë kur unë jam rrahur nga pesë apo gjashtë djem në klasën e tetë vetëm sepse nuk u pëlqente si dukesha”, tha një i intervistuar.

 

Në rastet e abuzimit verbal dhe fizik, stafi i shkollës përgjigjet në mënyrë jokonsistente. Shumica e të rinjve LGBT të intervistuar që kishin përjetuar ngacmim në shkollë thanë se nuk ndiheshin rehat të raportonin incidentet. Kjo ishte ndonjëherë për shkak të sjelljes së hapur, diskriminuese nga stafi. Në raste të tjera, studentët supozuan se ishte e pasigurt t’u drejtoheshin të rriturve përreth tyre për ndihmë.

 

Edhe në rastet kur nxënësit nuk u përballën me abuzim verbal apo fizik, shumë prej tyre raportuan se mësuesit e tyre në mënyrë implicite dhe eksplicite i tjetërsojnë dhe i përjashtojnë. Kjo ndodh në klasa, ku mësuesit i referohen çdo gjëje tjetër përveç marrëdhënieve heteroseksuale prokreative si “të panatyrshme”. [11]

 

By Olga Ruiz Pilato

Përkthyer nga Xhina Cekani from [Educational Challenges in Vietnam]

 

Burimet;

[1]https://www.hrw.org/world-report/2022/country-chapters/vietnam

[2]https://www.unicef.org/vietnam/stories/shame-and-pain-vietnam-starts-grapple-child-abuse-epidemic

[3]https://www.universiteitleiden.nl/en/news/2017/12/promotie-child-abuse-in-vietnam

[4]https://vietnaminsider.vn/child-abuse-vietnams-kindergartens-continues-keep-parents-awake-night/

[5]https://vietnaminsider.vn/teacher-fired-for-child-abuse/

[6]https://vietnaminsider.vn/child-abuse-remains-unsolved-problem-vietnam/

[7]https://e.vnexpress.net/news/life/trend/vietnam-shocked-by-extent-of-sexual-abuse-children-face-3905361.html

[8]https://www.hrw.org/news/2020/02/12/vietnam-lgbt-youth-unprotected

[9]Ibid

[10] Ibid

[11] Ibid

Desafíos Educativos En Vietnam

ABUSO FÍSICO Y SEXUAL EN EL SECTOR EDUCATIVO VIETNAMITA

 

El abuso físico y sexual es uno de los problemas más comunes en el sector educativo vietnamita. Todos los tipos de maltrato infantil son frecuentes, desde el abuso físico y sexual hasta el abuso emocional. Según el informe de Human Rights Watch de 2021, la violencia contra los niños, incluido el abuso sexual, está generalizada en Vietnam, tanto en el hogar como en la escuela. Numerosos informes han descrito casos de tutores, maestros o cuidadores gubernamentales que cometen abusos sexuales, golpean a los niños con sus propias manos o incluso con palos. Durante los primeros seis meses de 2021, en medio del confinamiento por la pandemia, hubo informes de un aumento de los abusos físicos y sexuales de niños en Vietnam.[1]

 

El objetivo de este artículo es explorar algunos de los desafíos educativos en Vietnam, centrándose en el abuso que sufren los estudiantes y los desafíos que enfrenta la comunidad LGBTQ+ en el sector educativo.

 

En 2019, UNICEF publicó un informe sobre la epidemia de abuso infantil en Vietnam. Compartió la historia de Thao, una niña vietnamita de 13 años a la cual su profesor de matemáticas abusó durante dos años. El abusador nunca fue nombrado ni llevado a juicio debido al estigma y los prejuicios. Thao compartió que su profesor de matemáticas solía golpearla: “Tenía mucho miedo pero no me atrevía a decírselo a mis padres porque me amenazó con matarme”. Al cumplir 14 años, el abuso se volvió sexual. Incluso después de decírselo a su madre, optaron por dejar el asunto sin denunciar, debido a la falta de acción de la policía y las autoridades y al temor a los juicios y rumores en la escuela. El informe de UNICEF establece que la mayoría de los casos de abuso infantil en Vietnam en 2019 involucraron a maestros, con casos extremadamente graves como el arresto de un maestro por dejar embarazada a una estudiante.[2]

 

Según las estadísticas proporcionadas por Tran, una candidata de doctorado, el 31,8 % de los 1900 escolares vietnamitas encuestados sufrieron abuso emocional y el 19 % sufrió abuso físico.[3]

Un artículo de noticias publicado en 2017 por Vietnam Insider condena la falta de supervisión, el aumento del estrés en el trabajo y los bajos salarios como factores probables del aumento del abuso infantil en las guarderías vietnamitas. El mes anterior, un periódico local publicó un video que mostraba imágenes impactantes de bebés golpeados en una guardería privada. Los artículos comunes de las aulas, como pantuflas, peines, escobas, cucharas e incluso cuchillos, son ejemplos de accesorios que los maestros usan para infundir miedo entre sus alumnos. Nguyen Thanh Loan, maestra de una guardería pública en el distrito de Hai Ba Trung de Hanoi, dijo que cada una de las clases contaba con 50 niños preescolares, al cuidado de tan solo 2 o 3 maestros que debían hacer de todo, desde alimentar a los niños y convencerlos para que se duerman, hasta enseñarles y limpiar las aulas.[4] Los bajos ingresos junto con la supervisión gubernamental insuficiente de las guarderías privadas son factores que contribuyen al comportamiento agresivo llevado a cabo por el personal educativo. Según los datos del gobierno, más de 2,000 niños en Vietnam sufren cada año abusos graves que requieren ayuda e intervención especial.[5] A pesar de los supuestos esfuerzos del gobierno para abordar el problema, Vietnam Insider publicó otro artículo de noticias en 2019 sobre el maltrato infantil por parte de maestros en guarderías privadas en Hanoi. Maple Bear Westlake, una guardería canadiense de alto

nivel, fue el centro de atención después de que una madre le pidiera a la escuela que le permitiera ver las imágenes de la cámara de seguridad. Las imágenes mostraban a la profesora encerrando a un niño en un armario.[6]

En abril de 2016, un maestro de una escuela primaria en Sa Pa, en el norte de Vietnam, fue detenido por la policía por presuntamente realizar actos lascivos con un alumno de quinto grado en su escuela. Además, en diciembre de 2017, la policía de la provincia sureña de An Giang inició un proceso judicial contra un profesor de deporte físico, que fue denunciado por padres de familias por haber abusado sexualmente de al menos diez alumnos de cuarto y quinto grado de su escuela. En el mismo año, Lang Thanh Duan, un guardia escolar en la provincia de Dak Lak, en las Tierras Altas Centrales, fue detenido por violar a cinco escolares de 11 años y a una estudiante de nueve años entre 2015 y 2017.[7] Aunque el departamento de educación de la ciudad de Ho Chi Minh ha aconsejado a la administración municipal que anime a las guarderías a instalar cámaras de circuito cerrado de televisión para supervisar mejor a sus hijos, el dilema sigue siendo frecuente y extremadamente preocupante.

El asunto no es meramente preocupante en cuanto a guarderías. Vnexpress, un periódico vietnamita local, reveló que, en diciembre de 2018, se descubrió que el director de una escuela secundaria en la provincia norteña de Phu Tho había obligado a numerosos estudiantes varones a “prestarle servicios sexuales” durante años.[8]

 

LGBTQ+

Los jóvenes LGBT vietnamitas suelen ser las principales víctimas de discriminación y violencia generalizadas en el hogar y la escuela. Mitos sobre la orientación sexual y la identidad de género, incluida la falsa creencia de que la atracción por personas del mismo sexo es una condición de salud mental diagnosticable y curable, son comunes entre los funcionarios escolares vietnamitas y la población en general. Esta sección analizará el informe de Human Rights Watch de 2020 sobre los abusos que sufre la comunidad LGBTQ+ en Vietnam.

“‘My Teacher Said I Had a Disease’: Barriers to the Right to Education for LBGT Youth in Vietnam”, un informe de 65 páginas publicado por Human Rights Watch en 2020, documentó cómo los jóvenes LGBT en Vietnam enfrentan el estigma y la discriminación en las escuelas por mitos como la falsa creencia de que la atracción por personas del mismo sexo es una condición de salud mental diagnosticable, tratable y curable. Muchos experimentan acoso verbal e intimidación, que en algunos casos conduce a la violencia física. Los maestros a menudo no están preparados para manejar casos de discriminación anti-LGBT, y sus lecciones frecuentemente confirman el mito generalizado en Vietnam de que la atracción por personas del mismo sexo es una enfermedad. El informe se basa en profundas entrevistas con 52 jóvenes LGBT, así como con maestros y otro personal escolar en Vietnam. Si bien algunos maestros y escuelas se encargan de incluir lecciones sobre orientación sexual e identidad de género, la falta de inclusión a nivel nacional deja a la mayoría de los estudiantes en Vietnam sin conocimientos básicos sobre orientación sexual e identidad de género.[9]

 

 

En un paso prometedor en 2019, el Ministerio de Educación, con la asistencia de las agencias de las Naciones Unidas, elaboró ​​​​directrices para un plan de estudios de educación sexual integral que incluya a LGBT, pero dicho plan de estudios aún no se ha creado.[10]

Human Rights Watch descubrió que el acoso verbal de estudiantes LGBT es común en las escuelas vietnamitas. Los estudiantes de varios tipos de escuelas (rurales y urbanas, públicas y privadas) dijeron que los estudiantes y los maestros suelen usar palabras despectivas para referirse a las personas LGBT, a veces dirigidas directamente a ellas y acompañadas de amenazas de violencia.

Otros estudios, incluida la investigación de agencias de la ONU y grupos vietnamitas, han incluido evidencia similar. En un informe de 2014, el Programa de las Naciones Unidas para el Desarrollo (PNUD) señaló que “las instituciones educativas no son seguras para los estudiantes LGBT debido a la falta de políticas contra el acoso y la discriminación. Además, la educación sobre sexo, orientación sexual e identidad de género todavía es escasa en Vietnam y se consideran temas delicados que los maestros generalmente evitan”.

Si bien parece ser menos común, algunos jóvenes LGBT también denuncian violencia física. “El acoso era principalmente verbal, pero hubo una vez en que cinco o seis chicos me golpearon en octavo grado solo porque no les gustaba mi apariencia”, dijo un entrevistado.

En casos de abuso tanto verbal como físico, el personal de la escuela responde de manera inconsistente. La mayoría de los jóvenes LGBT entrevistados que habían sufrido acoso escolar dijeron que no se sentían cómodos denunciando los incidentes. Esto se debía en ocasiones al comportamiento discriminatorio manifiesto por parte del personal. En otros casos, los estudiantes asumieron que no era seguro pedir ayuda a los adultos que los rodeaban.

Incluso en los casos en que los estudiantes no enfrentaron abuso verbal o físico, muchos informaron que sus maestros los alienan y excluyen implícita y explícitamente. Esto ocurre en las aulas, donde los maestros se refieren a todo lo que no sean relaciones heterosexuales procreativas como “antinaturales”.[11]

 

Escrito y Traducción por Olga Ruiz Pilato       [Educational Challenges in Vietnam]

 

Las Fuentes;

[1] https://www.hrw.org/world-report/2022/country-chapters/vietnam

[2] https://www.unicef.org/vietnam/stories/shame-and-pain-vietnam-starts-grapple-child-abuse-epidemic

[3] https://www.universiteitleiden.nl/en/news/2017/12/promotie-child-abuse-in-vietnam

[4] https://vietnaminsider.vn/child-abuse-vietnams-kindergartens-continues-keep-parents-awake-night/

[5] Ibid

[6] https://vietnaminsider.vn/teacher-fired-for-child-abuse/

[7] https://vietnaminsider.vn/child-abuse-remains-unsolved-problem-vietnam/

[8] https://e.vnexpress.net/news/life/trend/vietnam-shocked-by-extent-of-sexual-abuse-children-face-3905361.html

[9] https://www.hrw.org/news/2020/02/12/vietnam-lgbt-youth-unprotected

[10] Ibid

[11] Ibid

Sfide educative in Vietnam

ABUSI FISICI E SESSUALI NELLE SCUOLE VIETNAMITE

L’abuso fisico e sessuale è uno dei problemi più comuni nel settore educativo vietnamita. Tutti i tipi di maltrattamento sui minori sono molto diffusi: dall’abuso fisico a quello sessuale fino a quello emotivo. Secondo il rapporto Human Rights Watch 2021, la violenza contro i bambini, compresi gli abusi sessuali, è diffusa in Vietnam, sia a casa che nelle scuole. Numerosi resoconti dei media hanno descritto casi di tutori, insegnanti o assistenti governativi coinvolti in abusi sessuali, percosse contro bambini o percosse contro gli stessi con bastoni. Durante i primi sei mesi del 2021, durante il blocco della pandemia, sono stati segnalati crescenti abusi fisici e sessuali sui bambini in Vietnam[1].

Questo articolo si propone di esplorare alcune delle sfide educative in Vietnam, concentrandosi principalmente sugli abusi subiti dagli studenti e sulle sfide affrontate dalla comunità LGBTQ+ nel settore educativo.

Nel 2019 l’UNICEF ha pubblicato un rapporto sull’epidemia di abusi sui minori in Vietnam. Il report racconta la storia di Thao, una ragazza vietnamita di 13 anni della quale il suo insegnante di matematica ha abusato per due anni. L’aggressore non è mai stato nominato o portato in tribunale a causa dello stigma e della dannosa cultura della segretezza. Thao ha condiviso che il suo insegnante di matematica la picchiava: “Ero così spaventata ma non ho osato dirlo ai miei genitori perché lui mi ha minacciata di uccidermi”. Dopo aver compiuto 14 anni, l’abuso è diventato sessuale. Anche dopo averlo detto a sua madre, hanno scelto di non denunciare la questione, a causa della mancanza di azione da parte della polizia e delle autorità e della paura del giudizio e delle voci a scuola. Il rapporto dell’UNICEF afferma che la maggior parte dei casi di abusi sui minori in Vietnam nel 2019 hanno coinvolto insegnanti, con casi gravi come l’arresto di un’insegnante per aver messo incinta una studentessa[2].

Secondo le statistiche fornite da Tran, un dottorando, il 31,8% dei 1900 studenti vietnamiti intervistati ha subito abusi emotivi e il 19% ha subito abusi fisici[3].

 

 

Un articolo pubblicato nel 2017 da Vietnam Insider condanna la mancanza di supervisione, l’aumento dello stress sul lavoro e i bassi salari come probabili fattori per l’aumento degli abusi sui minori negli asili del Vietnam. Il mese precedente, il quotidiano Youth ha pubblicato un video che mostrava filmati scioccanti di bambini picchiati in un asilo nido privato. Articoli comuni in classe come pantofole, pettini, scope, cucchiai e persino coltelli sono esempi di oggetti di scena che gli insegnanti usano per infondere paura tra i loro studenti. Nguyen Thanh Loan, un insegnante in un asilo pubblico nel distretto di Hai Ba Trung di Hanoi, ha detto che ogni classe di 50 bambini di un asilo nido ha 2-3 insegnanti che devono fare tutto, alimentare i bambini, convincerli a dormire, insegnarli e pulire le aule[4]. I redditi bassi abbinati a un’insufficiente supervisione governativa degli asili nido privati ​​sono fattori che equivalgono al comportamento aggressivo svolto dal personale educativo. Secondo i dati del governo, più di 2.000 bambini in Vietnam subiscono gravi abusi che richiedono aiuto e intervento speciale ogni anno[5]. Nonostante i presunti sforzi del governo per affrontare la questione, Vietnam Insider ha pubblicato un altro articolo nel 2019 sul maltrattamento dei bambini da parte degli insegnanti negli asili privati ​​di Hanoi. Maple Bear Westlake, un asilo nido canadese di fascia alta, è stato al centro dell’attenzione dopo che un genitore ha chiesto alla scuola di farle guardare il filmato della telecamera di sicurezza. Il filmato mostrava l’insegnante che chiudeva un bambino in un armadio[6].

Nell’aprile del 2016, un insegnante di una scuola elementare a Sa Pa, nel nord del Vietnam, è stato preso in custodia dalla polizia per aver commesso atti osceni con un bambino di quinta elementare nella sua scuola. Inoltre, a dicembre del 2017, la polizia della provincia meridionale di An Giang ha avviato un procedimento giudiziario contro un insegnante di educazione fisica, denunciato dai genitori per aver abusato sessualmente di almeno dieci alunni di quarta e quinta elementare nella sua scuola. Nello stesso anno, Lang Thanh Duan, una guardia scolastica nella provincia di Dak Lak nelle Highlands centrali, è stato condannato per aver violentato cinque studentesse di 11 anni e uno studente di nove anni tra il 2015 e il 2017[7]. Sebbene il dipartimento dell’istruzione della città di Ho Chi Minh abbia consigliato all’amministrazione comunale di incoraggiare gli asili nido locali a installare telecamere a circuito chiuso per controllare meglio i propri figli, il dilemma è ancora diffuso ed estremamente preoccupante.

La questione non riguarda solo gli asili nido. Vnexpress, un quotidiano locale vietnamita, ha rivelato che nel dicembre del 2018 il preside di una scuola superiore nella provincia settentrionale di Phu Tho aveva forzato numerosi studenti (maschi) a “svolgere servizi sessuali” su di lui per anni[8].

 

LGBTQ+

I giovani LGBT vietnamiti affrontano discriminazioni e violenze diffuse a casa e a scuola. Miti largamente diffusi sull’orientamento sessuale e sull’identità di genere, inclusa la falsa convinzione che l’attrazione per lo stesso sesso sia una condizione di salute mentale diagnosticabile e curabile, sono comuni tra i funzionari scolastici vietnamiti e la popolazione in generale. Questa sezione analizzerà il report di Human Rights Watch 2020 sugli abusi subiti dalla comunità queer in Vietnam.

“‘My Teacher Said I Had a Disease’: Barriers to the Right to Education for LBGT Youth in Vietnam” (Il mio insegnante ha detto che ho una malattia: Barriere al diritto all’educazione per la gioventù LGBT in Vietnam), un report di 65 pagine pubblicato da Human Rights Watch nel 2020, ha documentato come i giovani LGBT in Vietnam affrontino lo stigma e la discriminazione nelle scuole basati su miti come la falsa convinzione che l’attrazione per lo stesso sesso sia una condizione di salute mentale diagnosticabile, trattabile e curabile.

Molti subiscono molestie verbali e bullismo, che in alcuni casi portano alla violenza fisica. Gli insegnanti sono spesso mal equipaggiati per gestire i casi di discriminazione anti-LGBT e le loro lezioni spesso rafforzano il mito diffuso in Vietnam secondo cui l’attrazione per lo stesso sesso è una malattia, ha scoperto Human Rights Watch. Il rapporto si basa su interviste approfondite con 52 giovani LGBT, insegnanti e altro personale scolastico in Vietnam. Sebbene alcuni insegnanti e scuole si impegnino a includere lezioni sull’orientamento sessuale e sull’identità di genere, la mancanza di inclusione a livello nazionale lascia la maggior parte degli studenti in Vietnam senza conoscenze di base sull’orientamento sessuale e sull’identità di genere[9].

 

 

In un momento promettente del 2019, il ministero dell’Istruzione, con l’assistenza delle agenzie delle Nazioni Unite, ha prodotto delle linee guida per un curriculum completo di educazione sessuale LGBT-inclusivo, ma tale curriculum non è ancora stato creato[10].

Human Rights Watch ha scoperto che le molestie verbali contro gli studenti LGBT sono comuni nelle scuole vietnamite. Gli studenti di vari tipi di scuole – rurali e urbane, pubbliche e private – hanno affermato che studenti e insegnanti usano comunemente parole dispregiative per riferirsi alle persone LGBT, a volte rivolte direttamente a loro e accompagnate da minacce di violenza.

Altri studi, tra cui la ricerca delle agenzie delle Nazioni Unite e di gruppi vietnamiti, includono prove simili. In un rapporto del 2014, il Programma di sviluppo delle Nazioni Unite (UNDP) ha osservato che “gli istituti di istruzione non sono sicuri per gli studenti LGBT a causa della mancanza di politiche contro il bullismo e la non discriminazione. Inoltre, il sesso e l’orientamento sessuale e l’educazione all’identità di genere sono ancora limitati in Vietnam e sono considerati argomenti delicati che gli insegnanti di solito evitano”.

Anche se sembra essere meno comune, alcuni giovani LGBT denunciano anche violenze fisiche. “Il bullismo era per lo più verbale, ma c’è stata una volta in cui sono stato picchiato da cinque o sei ragazzi in terza media solo perché non gli piaceva il mio aspetto”, ha affermato un intervistato.

In caso di abusi, sia verbali che fisici, il personale scolastico risponde in modo incoerente. La maggior parte dei giovani LGBT intervistati che hanno subito atti di bullismo a scuola hanno affermato di non sentirsi a proprio agio nel denunciare gli incidenti. Questo, a volte, è dovuto ad un comportamento palesemente discriminatorio da parte del personale. In altri casi, gli studenti pensano che non sia sicuro rivolgersi agli adulti intorno a loro per chiedere aiuto.

Anche nei casi in cui gli studenti non hanno subito abusi verbali o fisici, molti hanno riferito che i loro insegnanti li alienano ed escludono implicitamente ed esplicitamente. Ciò si verifica nelle classi, dove gli insegnanti si riferiscono a qualsiasi cosa diversa dalle relazioni eterosessuali procreative come “innaturali”[11].

 

Scritto da Olga Ruiz Pilato

Tradotto da Francisca Orrego Galarce da Educational Challenges in Vietnam

 

Sources:

[1] https://www.hrw.org/world-report/2022/country-chapters/vietnam

[2] https://www.unicef.org/vietnam/stories/shame-and-pain-vietnam-starts-grapple-child-abuse-epidemic

[3] https://www.universiteitleiden.nl/en/news/2017/12/promotie-child-abuse-in-vietnam

[4] https://vietnaminsider.vn/child-abuse-vietnams-kindergartens-continues-keep-parents-awake-night/

[5] https://vietnaminsider.vn/child-abuse-vietnams-kindergartens-continues-keep-parents-awake-night/

[6] https://vietnaminsider.vn/teacher-fired-for-child-abuse/

[7] https://vietnaminsider.vn/child-abuse-remains-unsolved-problem-vietnam/

[8] https://e.vnexpress.net/news/life/trend/vietnam-shocked-by-extent-of-sexual-abuse-children-face-3905361.html

[9] https://www.hrw.org/news/2020/02/12/vietnam-lgbt-youth-unprotected

[10] https://www.hrw.org/news/2020/02/12/vietnam-lgbt-youth-unprotected

[11] https://www.hrw.org/news/2020/02/12/vietnam-lgbt-youth-unprotected

Educational Challenges in Vietnam

PHYSICAL AND SEXUAL ABUSE IN VIETNAMESE SCHOOLS

 

Physical and sexual abuse is one of the most common issues in the Vietnamese educational sector. All types of child maltreatment are highly prevalent, ranging from physical and sexual to emotional abuse. According to the Human Rights Watch 2021 Report, violence against children, including sexual abuse, is pervasive in Vietnam, including at home and in schools. Numerous media reports have described cases of guardians, teachers, or government caregivers engaging in sexual abuse, beating children, or hitting them with sticks. During the first six months of 2021, amid the pandemic lockdown, there were reports of increasing physical and sexual abuses of children in Vietnam.[1]

This article aims to explore some of the educational challenges in Vietnam, mainly focusing on the abuse suffered by students and the challenges faced by the LGBTQ+ community in the educational sector.

In 2019, UNICEF published a report on the child abuse epidemic in Vietnam. It shared the story of Thao, a Vietnamese 13-year-old girl who her math teacher abused for two years. The abuser was never named or taken to court due to the stigma and damaging culture of secrecy. Thao shared that her math teacher used to beat her up, “I was so scared but I didn’t dare to tell my parents because he threatened me that he would kill me”. Upon turning 14, the abuse turned sexual. Even after telling her mother, they chose to leave the matter unreported, due to the lack of action by police and authorities and the fear of judgement and rumours at school. UNICEF’s report states that most of the profile child abuse cases in Vietnam in 2019 involved teachers, with severe cases such as the arrest of a teacher for impregnating a student.[2]

According to the statistics provided by Tran, a PhD candidate, 31.8% of 1900 Vietnamese school children surveyed suffered emotional abuse, and 19% suffered physical abuse.[3]

Photo by Tra Nguyen on Unsplash

A news article published in 2017 by Vietnam Insider condemns lack of supervision, increased stress at work, and low salaries as probable factors for the increasing child abuse in Vietnam’s kindergartens. The previous month, a Youth newspaper published a video showing shocking footage of infants being beaten in a private daycare center. Common classroom items such as slippers, combs, brooms, spoons, and even knives are examples of props teachers use to instill fear among their students. Nguyen Thanh Loan, a teacher at a public kindergarten in Hanoi’s Hai Ba Trung District, said every kindergarten class of 50 children has 2-3 teachers who must do everything from feeding children and coaxing them to sleep, to teaching them and cleaning the classrooms.[4] Low incomes paired with insufficient government supervision of private kindergartens are factors amounting to the aggressive behaviour carried out by educational staff. According to government data, more than 2,000 children in Vietnam suffer severe abuse that requires special help and intervention every year.[5] Despite the government’s supposed efforts on tackling the issue, Vietnam Insider published another news article in 2019 on children mistreatment by teachers in private kindergartens in Hanoi. Maple Bear Westlake, a high-end Canadian Kindergarten, was the spotlight of attention after a parent asked the school to let her watch the security camera footage. The footage showed the teacher locking a child in a cupboard.[6]

In April 2016, a teacher at an elementary school in Sa Pa, northern Vietnam, was taken into police custody for allegedly conducting lewd acts with a fifth-grader at his school. Moreover, in December 2017, police in the southern province of An Giang launched legal proceedings against a P.E. teacher, who was denounced by parents as having sexually abused at least ten fourth and fifth graders at his school. In the same year, Lang Thanh Duan, a school guard in the Central Highlands province of Dak Lak was prosecuted for raping five 11-year-old schoolgirls and one nine-year-old student between 2015 and 2017.[7] Although the Ho Chi Minh City education department has advised the municipal administration to encourage local kindergartens to install CCTV cameras to give better oversight of their children, the dilemma is still prevalent and extremely worrying.

The matter is not merely of concern amongst kindergartens. Vnexpress, a local Vietnamese newspaper, revealed that in December 2018, the principal of a high school in the northern province of Phu Tho was found to have forced numerous male students to “perform sexual services” to him for years.[8]

LGBTQ+

Vietnamese LGBT youth face widespread discrimination and violence at home and school. Pervasive myths about sexual orientation and gender identity, including the false belief that same-sex attraction is a diagnosable and curable mental health condition, are common among Vietnamese school officials and the population at large. This section will analyse the Human Rights Watch 2020 report on abuses faced by the queer community in Vietnam.

“‘My Teacher Said I Had a Disease’: Barriers to the Right to Education for LBGT Youth in Vietnam”, a 65-page report released by Human Rights Watch in 2020, documented how LGBT youth in Vietnam face stigma and discrimination at schools over myths such as the false belief that same-sex attraction is a diagnosable, treatable, and curable mental health condition. Many experience verbal harassment and bullying, which in some cases leads to physical violence. Teachers are often ill-equipped to handle instances of anti-LGBT discrimination, and their lessons frequently uphold the widespread myth in Vietnam that same-sex attraction is a disease, Human Rights Watch found. The report is based on in-depth interviews with 52 LGBT youth as well as teachers and other school staff in Vietnam. While some teachers and schools take it upon themselves to include lessons on sexual orientation and gender identity, the lack of national-level inclusion leaves most students in Vietnam without basic knowledge on sexual orientation and gender identity.[9]

Photo by Aaron Burden on Unsplash

In a promising step in 2019, the education ministry, with the assistance of United Nations agencies, produced guidelines for an LGBT-inclusive comprehensive sexuality education curriculum, but such a curriculum has not yet been created.[10]

Human Rights Watch found that verbal harassment of LGBT students is common in Vietnamese schools. Students in various types of schools – rural and urban, public, and private – said that students and teachers commonly use derogatory words to refer to LGBT people, sometimes targeted directly at them and coupled with threats of violence.

Other studies, including research by UN agencies and Vietnamese groups, have included similar evidence. In a 2014 report, the UN Development Programme (UNDP) noted that “education institutions are not safe for LGBT students due to the lack of anti-bullying and

non-discrimination policies. Furthermore, sex and sexual orientation and gender identity education is still limited in Vietnam and are considered sensitive topics that teachers usually avoid”.

While it appears to be less common, some LGBT youth report physical violence as well. “The bullying was mostly verbal but there was one time when I was beat up by five or six guys in eighth grade just because they didn’t like how I looked”, an interviewee stated.

In cases of both verbal and physical abuse, school staff responds inconsistently. Most of the LGBT youth interviewed who had experienced bullying at school said they did not feel comfortable reporting the incidents. This was sometimes because of overt, discriminatory behaviour by the staff. In other cases, students assumed it was unsafe to turn to the adults around them for help.

Even in cases where students did not face verbal or physical abuse, many reported that their teachers implicitly and explicitly alienate and exclude them. This occurs in classrooms, where teachers refer to anything other than procreative heterosexual relationships as “unnatural”.[11]

By Olga Ruiz Pilato

Sources;

[1] https://www.hrw.org/world-report/2022/country-chapters/vietnam

[2] https://www.unicef.org/vietnam/stories/shame-and-pain-vietnam-starts-grapple-child-abuse-epidemic

[3] https://www.universiteitleiden.nl/en/news/2017/12/promotie-child-abuse-in-vietnam

[4] https://vietnaminsider.vn/child-abuse-vietnams-kindergartens-continues-keep-parents-awake-night/

[5] Ibid

[6] https://vietnaminsider.vn/teacher-fired-for-child-abuse/

[7] https://vietnaminsider.vn/child-abuse-remains-unsolved-problem-vietnam/

[8] https://e.vnexpress.net/news/life/trend/vietnam-shocked-by-extent-of-sexual-abuse-children-face-3905361.html

[9] https://www.hrw.org/news/2020/02/12/vietnam-lgbt-youth-unprotected

[10] Ibid

[11] Ibid

Cover photo source – Image by David Peterson from Pixabay