President van Turkije, Recep Tayyip Erdogan, bezoekt Albanië Broederschap of strategisch instrument?

Op 17 januari 2022 bracht de president van Turkije, Recep Tayyip Erdogan, een bezoek aan Albanië met een agenda die de inhuldiging van infrastructurele werken omvatte, met name het appartementencomplex gebouwd in Lac met de fondsen van de Turkse regering, om gezinnen die getroffen zijn door de aardbeving van 2019 te beschermen die Albanië trof, waarbij 51 doden vielen, meer dan 1000 gewonden en 17.000 anderen ontheemd raakten. Door Turkije gefinancierde werken omvatten de restauratie van 2 scholen en een plein dat, als teken van dankbaarheid, “Recep Tayyip Erdogan” werd genoemd. De titel “ereburger” werd toegekend aan de president van Turkije.

Bovendien heeft de Turkse president de Ethem Bey-moskee in het centrum van Tirana ingehuldigd, een waardevol en uniek monument uit het Ottomaanse tijdperk in Albanië dat werd gerestaureerd door TIKA (Turks Agentschap voor Samenwerking en Coördinatie).

Het plan omvatte het versterken van de bilaterale banden, wat werd afgerond door zeven samenwerkingsovereenkomsten te ondertekenen. Tijdens de bijeenkomst prezen de Turkse president Erdogan en premier Edi Rama de nauwe samenwerking tussen de twee landen, vooral op het gebied van economie, cultuur, wetshandhaving, enz. Volgens het laatste rapport over buitenlandse handel in Albanië staat Turkije op de tweede plaats na Italië wat betreft van de waarde van uitwisselingen, waardoor Turkije een belangrijke strategische partner wordt.

Het is vermeldenswaard dat de bijeenkomst werd besproken in termen van ‘broederschap tussen de landen’. “Wat ik wil benadrukken is het principe-geloof dat het teken van broederschap niet is om te komen wanneer hij wordt geroepen, maar om te komen wanneer de broeder in nood is. Daarom zullen we u blijven steunen”, verklaarde president Erdogan.

 

Maar komt deze broederschap onvoorwaardelijk?

Als we de voortzetting van de vergadering zien en de woorden van de president zelf: “Het schaadt onze natie diep dat FETO nog steeds kan opereren in … Albanië. In de komende periode is onze oprechte verwachting dat er meer concrete, aanhoudende en snelle stappen zullen worden genomen tegen FETO-structuren in Albanië.” We kunnen zeggen dat de broederschap komt met een verzoek, zo niet met een voorwaarde.

“FETO” is de zogenaamde organisatie van aanhangers van de verbannen Turkse prediker Fethullah Gülen die Erdogan en zijn regering ervan beschuldigden een terroristische organisatie te zijn en de mislukte putsch van 2016 te orkestreren waarbij meer dan 270 mensen omkwamen. “Het verwondt ons land dat zijn kinderen heeft laten martelen dat FETO nog steeds activiteiten kan vinden in vriend en broer Albanië”, zei Erdogan.

Het begin van Gülens investeringen begon in Albanië in 1992 met de opening van het Mehmet Akif-college voor jongens, en nu controleert het de traditionele islamitische scholen in Albanië, bekend als Turkse madrasa’s en hogescholen, en is het ook actief in verschillende andere organisaties.

taken from: https://www.facebook.com/MACGraduates

De organisatie heeft een grote impact op de Balkan. Volgens gegevens gepubliceerd door het Turkse Anadolu News Agency, is het actief op ongeveer 40 scholen, waaronder 15 scholen in Bosnië en Herzegovina, 12 in Albanië, 7 in Macedonië, 5 in Kosovo en één in Servië.

De druk van de Turkse regering op de Balkanlanden begon in dit verband in 2016. De regering verhinderde de Turkse scholen om de Turkse vlag en andere symbolen te gebruiken. Sindsdien heeft Albanië officieel geweigerd om met de Turkse autoriteiten op te treden voor de hand van de meeste leden van de Gülen-beweging.

Bovendien staat Albanië sinds 2016 de overname van de aan Gülen gelieerde onderwijsinstellingen door de door de Turkse staat gerunde Maarif Foundation niet toe, maar gaf de Albanese regering toestemming aan de Maarif Foundation om hun eigen scholen te openen.

 

Over de voorwaarde die op 17 januari werd gesteld, zei het hoofd van de Albanese regering dat Albanië niets verschuldigd is aan Erdogan of Turkije, net zoals Turkije noch Erdogan Albanië iets verschuldigd zijn. “Er zijn geen schulden tussen vrienden en broers”, zei Rama, waarmee hij opnieuw met weigering reageerde op Erdogan’s verzoek aan de Gülen-beweging.

Deze bijeenkomst werd breed uitgemeten in binnen- en buitenlandse media. De lokale pers merkte op dat de conferentie samenviel met de 554e verjaardag van de nationale held, Gjergj Kastrioti (Skanderbeg), het symbool van het Albanese verzet tegen de bezetting van het Ottomaanse rijk in Albanese gebieden en daarbuiten in de Balkan. Via een lang artikel op sociale netwerken reageerde premier Edi Rama door enkele punten op te sommen die volgens hem aantonen dat er geen verband bestaat tussen de twee gebeurtenissen.

Opinieleiders en politiek analisten in Albanië zagen deze bijeenkomst niet als een broederschap, maar als een “vazal”. Volgens hen maakt zijn uitgesproken broederschap Albanië minder westers georiënteerd, waarden die Albanië heeft omarmd. Dit werd ook opgemerkt in de Griekse media, waar eerder de Penta Postagma het doel van het bezoek had gezien om Erdogan in staat te stellen Groot-Albanië te verenigen, dat hij volgens het artikel als een provincie van het Grote Rijk zag.

Concluderend kunnen we stellen dat de betrokkenheid van Turkije bij Albanië en de Balkan in het algemeen deel uitmaakt van zijn grotere strategie: het probeert zijn imago als eerlijke partner te verbeteren door middel van economische en humanitaire hulp in de Balkan en de aandacht van de EU af te leiden . Als doelstelling voor de middellange termijn streeft Turkije ernaar zijn invloed in Europa te vergroten en zijn hand en aanwezigheid te versterken door middel van voortdurende debatten met de EU.

 

By Xhina Cekani  English Version : https://brokenchalk.org/president-of-turkey-recep-tayyip-erdogan-visits-albania-brotherhood-or-strategic-instrument/

Vertaald door Annemieke Rixt van der Meer

 

Turkish leader Erdogan visits Albania to boost ties – ABC News (go.com)

Turkey’s Erdogan in Albania to boost bilateral ties | The Independent

Erdogan Opens Apartment Complex in Albania for Quake Victims | Balkan Insight

What Did Erdoğan Do In Albania? — Greek City Times

Turkish President Recep Erdogan visits Albania | Foreign Brief

Vizita e Erdogan, Nesho: Rama sillet si vasal, Shq – Syri | Lajmi i fundit

Vizita e Erdogan në Shqipëri, si u komentua në mediat greke – Opinion.al

Turkish President Recep Erdogan visits Albania | Foreign Brief

Rama i përgjigjet ultimatumit të Erdoganit për sulm ndaj Lëvizjes Gulen – Gazeta Express

Besluit van de Internationale Arbeidsorganisatie (IAO) na de mislukte staatsgreep in 2016 in Turkije

Op 15 juli 2016 vond in Turkije een mislukte staatsgreep plaats tegen president Tayyip Erdogan en staatsinstellingen. De desintegratie van de democratische heerschappij, de bedreiging van de mensenrechten en het secularisme waren enkele van de redenen voor de staatsgreep. De poging tot staatsgreep werd uitgevoerd door een klein deel van de Turkse strijdkrachten, die zichzelf de ‘Peace at Home Council’ noemden. De Turkse regering koppelde de coupplegers aan de Gülen-beweging, die door de Turkse regering als een terroristische organisatie wordt beschouwd. Fethullah Gülen, een Turkse islamitische geleerde, predikant en voormalig opinieleider die momenteel in Pennsylvania woont na een zelfopgelegde ballingschap, leidde de Gülen-beweging. Gülen heeft elke link met de coup-aanval ontkend. Na de gebeurtenis hebben massale arrestaties plaatsgevonden.

 

A group of Government Workers known as “Yuksel Direniscileri” asking to the Turkish Government to get their work back. from: https://gercekhaberajansi.org/fotograflarla-yuksel-direnisi/

Minstens 20.000 Turkse burgers werden vastgehouden vanwege vermeende banden met de Gülen-beweging. Turkse functionarissen wilden de repatriëring van Gülen; het ministerie van Justitie en het ministerie van Buitenlandse Zaken vonden het door hun Turkse tegenhangers gepresenteerde bewijs echter onsamenhangend en niet-geloofwaardig. Onder de arrestanten waren 5.000 leden van de onderwijssector en 21.000 leraren wiens licenties werden ingetrokken, en nationale veiligheidsnummers werden toegevoegd aan de Turkse database om toekomstige werkgelegenheid te beperken. Het bewijs dat de loyaliteit van 20.000 burgers aan Gülen suggereert, was echter zwak. Bovendien suggereerden theorieën dat de staatsgreep in scène was gezet. Na de eerste week van de staatsgreep werden duizenden ambtenaren en soldaten gezuiverd. Desalniettemin was ‘de lijst van vermeende coupplegers zo uitgebreid dat het onmogelijk was om deze in de uren na de coup samen te stellen’. Personen die weken en maanden voor de staatsgreep waren overleden, maakten deel uit van deze lijst. De twijfel over de kwaliteit en eerlijkheid van het onderzoek groeide. De Verenigde Staten, de Duitse inlichtingendienst en de Britse regering hebben getwijfeld aan het officiële Turkse verhaal.

Volgens de Turkse regering zijn meer dan 135.000 ambtenaren, waaronder ongeveer 4.000 leraren, ontslagen of geschorst sinds de regering haar toevlucht nam tot repressie na de mislukte staatsgreep in juli. Geen enkele bron van inkomsten en beschuldiging van banden met een terroristische organisatie leidt niet alleen tot financiële verliezen, maar vormt ook een bedreiging voor verbanning door de hele Turkse samenleving. De Internationale Arbeidsorganisatie heeft de detentie van deze personen aan de kaak gesteld en heeft volgehouden dat dit is gebeurd zonder enig toezicht van de gerechtelijke instanties, zonder behoorlijk onderzoek en zonder het ‘beginsel van vermoeden van onschuld en rechten’ zoals vastgelegd in de IAO-verdragen.

De Turkse regering stelt dat de ontbinding van de Action Workers’ Union Confederation (Aksiyon-Is) en de daarmee verbonden vakbond te wijten was aan hun banden met de zogenaamde Fethullahist Terrorist Organization (FETÖ/PDY), die volgens de Turkse regering verantwoordelijk was voor de poging tot staatsgreep. De regering stelt dat Aksiyon-Is en zijn aangesloten vakbonden geen aanvraag bij de onderzoekscommissie hebben ingediend, omdat ze niet alle beschikbare binnenlandse kanalen en rechtsmiddelen hebben gebruikt.

Uit de bevindingen van de IAO-commissie blijkt echter dat het besluit en de bevoegdheid om de noodtoestand uit te roepen voor de ontbinding van deze vakbonden werd toegekend aan de Raad van Ministers, terwijl de beslissingsbevoegdheid bij het parlement zou moeten berusten. Deze machtiging stelde het uitvoerend orgaan in staat om decreten met kracht van wet uit te vaardigen in plaats van de gewone wetgevingsprocedures van het parlement. Daarom zijn nu alle binnenlandse kanalen voor het aanvragen van juridische wijzigingen komen te vervallen.

De IAO verklaarde dat personen die lid zijn van vakbonden die verbonden zijn met FETÖ/PDY volledig wettig waren krachtens artikel 2 van Verdrag nr. 87. Ze beweerden dat deze vakbonden waren opgericht en wettig functioneerden totdat de noodtoestand werd uitgeroepen. Daarom is het onwettig om werknemers te straffen omdat ze lid zijn van een vakbond zonder bewijs van betrokkenheid, een specifieke actie of zelfs maar weten dat ze mogelijke banden hebben met een terroristische organisatie. Aksiyon-Is stelt dat al deze ontslagen plaatsvonden vóór enig onderzoek en zonder een behoorlijk proces. Aksiyon-Is stelt verder dat geen van de gedetineerden de beslissing van hun ontslag mocht aanvechten bij een neutraal orgaan, wat in strijd is met artikel 8 van het Verdrag.

De Uitvoerende Raad van de Internationale Arbeidsorganisatie (IAO) van de Verenigde Naties dd 24 maart 2021, genummerd GB.341/INS/13/5/, concludeert dat de ontslagen met de wettelijke besluiten en de sluiting van instellingen in Turkije in strijd zijn met de internationale verdragen nr. 158 en nr. 87 en dus illegaal.

De AKP-regering van Erdogan wordt gevraagd deze onwettigheid recht te zetten. Hoewel er meer dan tien maanden verstreken zijn sinds het besluit, heeft de AKP-regering niet aan haar vereisten voldaan en heeft ze ook geen interesse getoond om het uit te voeren. De IAO moet haar besluit handhaven en druk uitoefenen op de AKP-regering, aangezien het onwaarschijnlijk is dat zij het besluit zelf zal uitvoeren als er geen toezicht wordt gehouden.

De uitvoering van het besluit van de raad van bestuur van de IAO is verplicht, zowel op het gebied van internationaal recht als op het gebied van Turks recht. De volgende petitie biedt een diepgaande manier om de oneerlijkheid ervan recht te zetten.

De petitie vraagt ​​de IAO om haar beslissing te handhaven en op te treden ten gunste van de uitvoering van de beslissing van de Raad van Bestuur neem even de tijd om de oorzaak en ondersteuning door te lezen. Draag bij aan de actie van de ILO en AKP-overheidsfunctionarissen door te ondertekenen.

 

Written by Mahnoor Tariq

Translated by Annemieke Rixt Van Der Meer    from [The decision of the International Labor Organization (ILO) following the failed 2016 coup in Turkey]

 

Referenties

Michael Rubin, (2017), ‘Did Erdogan stage the coup?’,  AEIdeas
David Lepeska, (2020), The ‘gift from god’ that crushed Turkish democracy, Retrieved from http://ahval.co/en-84353

Source URL: https://www.ilo.org/wcmsp5/groups/public/—ed_norm/—relconf/documents/meetingdocument/wcms_775695.pdf
Source URL: Human Rights Watch, https://www.hrw.org/news/2016/07/18/turkey-protect-rights-law-after-coup-attempt

 

[1] (Rubin, 2017)

[2] https://www.ilo.org/wcmsp5/groups/public/—ed_norm/—relconf/documents/meetingdocument/wcms_775695.pdf

Nuriye Gülmen: een zesjarige strijd tegen systematisch misbruik

Nuriye Gulmen

Bijna zes jaar geleden werd Turkije opgeschrikt door de vermeende poging tot staatsgreep op 15 juli 2016. Een dag na de poging stelde de Turkse regering snel de noodtoestand in en nam ze nooduitvoeringsdecreten nrs. 667-676 aan die voornamelijk gecensureerde media en journalisten, ,[i] maar breidde het bereik vervolgens uit tot duizenden ambtenaren, politieagenten, strijdkrachten, universiteitsprofessoren en personeel met naam in de bijlagen van decreet 679 op 6 januari 2017. [ii] Dit resulteerde in een totaal van meer dan 150.000 mensen die hun baan verliezen, toegang tot sociale diensten, hun bewegingsvrijheid wordt beperkt, hun leven bezoedeld door de beschuldiging van de regering dat ze betrokken waren bij de staatsgreep die zou zijn veroorzaakt door Fetullah Gülen, een Turkse geleerde-geestelijke die in zelfballingschap heeft geleefd in de VS sinds 1999 en die de aanklacht uit Ankara hardnekkig heeft ontkend.[iii]

Een van die personen die getroffen is in de nasleep van deze gebeurtenissen is Nuriye Gülmen, een voormalige Turkse professor in vergelijkende literatuurwetenschap aan de Selçuk Universiteit in 2012 en die, voorafgaand aan de poging tot staatsgreep, werd aangesteld als onderzoeksassistent aan de Eskişehir Osmangazi Universiteit in 2015.[iv] Gülmen is niet alleen een academicus, maar heeft ook een geschiedenis van activisme en juridische strijd tegen het misbruik van instellingen in Turkije als gevolg van een politieke rechtszaak na haar benoeming en zag haar 109 dagen vastzitten, waardoor haar studies vertraging opliepen en ze opnieuw werd opgenomen in Eskişehir.[v] De dag dat ze weer in haar onderzoekspositie werd benoemd, was de dag van de poging tot staatsgreep, wat leidde tot haar schorsing uit Eskişehir de volgende dag. Dit was te wijten aan de nieuwe decreten waarin haar werd beschuldigd, zoals duizenden met haar, van lidmaatschap van FETO, de zogenaamde organisatie van aanhangers van de verbannen Gülen die Erdogan en zijn regering ervan beschuldigden een terroristische organisatie te zijn. Dit leidde tot de volgende fase van haar activistische geschiedenis en sinds 9 november 2016, waarin ze had geprotesteerd tegen haar schorsing, eventueel ontslag, en hardnekkig elke dag vroeg om haar baan bij Eskişehir voor het Mensenrechtenmonument in Yüksel Street, Ankara, waar de Raad voor Hoger Onderwijs is gevestigd en die aan haar eisen moet voldoen. [vi] Gülmen legt uit dat dit een ‘revolutionaire traditie’ is die vastbesloten is aandacht te trekken en te krijgen wat je wilt, waarbij in dit geval wordt geëist een einde te maken aan de noodtoestand, zodat de revolutionaire democratische ambtenaren die werden ontslagen en ontslagen weer aan het werk konden gaan. zekerheid voor de 13.000 OYP-onderzoeksassistenten en het vragen van werkzekerheid voor alle onderwijs- en wetenschapswerkers. [vi] Gülmen begon haar protest grotendeels alleen, ze werd in totaal 26 keer gearresteerd, wat kan worden toegeschreven aan de toenemende aandacht van buitenlandse en binnenlandse toeschouwers die haar acties observeren, haar ervaring lezen op haar online WordPress-blog en uiteindelijk door CNN worden genoemd als een van de acht uitmuntende vrouwen van 2016 op haar 50e dag van protest. [viii]

Deze aandacht werd aanzienlijk vergroot na het decreet van 6 januari 2017 toen Gülmen werd ontslagen uit Eskişehir, wat ertoe leidde dat ze haar strategie naar een volgende versnelling verlegde door op 9 maart 2017 in hongerstaking te gaan. onderwijzer Semih Özakça, de vrouwen hebben de weerslag van de nooddecreten meegemaakt. [ix]  De grondgedachte achter de staking was dat verbale protesten de norm zijn in de activistische toolkit, die vaker wel dan niet genoeg aandacht van de autoriteiten krijgt, maar een hongerstaking is een krachtige actie die actoren die zich ermee bezighouden, plaatst met de ernstige gezondheidsproblemen. risico’s die op het spel staan, vergelijkbaar met wat Gülmen uitlegt als ‘noodzakelijk om het verzet naar een hoger niveau te tillen’ en ‘ze echt onder druk te zetten om actie te ondernemen’.[x]  Als reactie op de hongerstaking werd op 2 mei 2017 een aanklacht ingediend bij het 19e zware strafhof in Ankara, waarbij zowel Gülmen als Özakça werden beschuldigd van lidmaatschap van en betrokkenheid bij de illegale activiteiten van het Revolutionaire Volksbevrijdingspartijfront (DHKP-C), wat op zijn beurt leidde tot hun detentie op 23 mei 2017 in de Sincan-gevangenis in Ankara. [xi] De rechtbank vond het paar schuldig omdat ‘als ze niet werden teruggezonden, ze de rechtsgang zouden schaden’, een regel die lijkt tegenstrijdig gezien het gebrek aan bewijs in de ingediende aanklachten en wanneer beide docenten waakzaam blijven in het ontkennen van enige betrokkenheid bij DHKP-C tot het punt dat hun advocaat zelfs hun strafblad openbaar maakte als bewijs dat een dergelijke betrokkenheid niet bestaat en de inspanningen van de minister van Justitie tegengingen Binnenlandse Zaken Suleyman Soylu en het onderzoeks- en studiecentrum van zijn ministerie om te proberen de beschuldigingen te staven. [xii]

 

Er werd gevreesd dat beide leraren zouden worden geconfronteerd met verdere mensenrechtenschendingen, aangezien gevangenisbewakers en artsen wettelijk mogen ingrijpen en een hongerstaking beëindigen zonder de toestemming van de leraren. Ze kunnen ook ingrijpen wanneer ze bewusteloos zijn, zoals vermeld in artikel 82 van de wet op de tenuitvoerlegging van vonnis nr. 5275, wat als gevolg daarvan de vrijheid van meningsuiting zou schenden en waarschijnlijk zal leiden tot bij wrede, onmenselijke of onterende behandeling of bestraffing.[xiii] Tijdens een bezoek van de voorzitter van de Orde van Advocaten van Ankara, Hakan Canduran, en enkele van zijn collega’s, uitte Gülmen de benarde situatie waarin zij en Özakça zich bevinden, en vertelde Canduran dat ze ziet ‘het recht vervaagt net als [haar] spieren’ terwijl ze niet in staat is haar nek zonder hulp omhoog te houden, haar armen te bewegen of een pen vast te houden. Op zijn beurt zagen we Canduran de regering oproepen om een ​​einde te maken aan de hongerstaking door middel van maatschappelijke verzoening en te onderhandelen met degenen die onterecht zijn getroffen door de nooddecreten.[xiv] Medio 2017 diende het duo bij het Grondwettelijk Hof en ook bij het Europees Hof voor de Rechten van de Mens een verzoek in om een ​​einde te maken aan hun detentie omdat hun hongerstaking tegen die tijd duidelijke gezondheidsrisico’s met zich meebracht, maar beide rechtbanken wezen hun verzoek af omdat deze risico’s niet levensbedreigend waren en de juiste medische maatregelen waren getroffen om hen bij te staan ​​als dat het geval zou zijn. [xv]

De gezondheid van Gülmen werd uiteindelijk ernstig en tegen 26 september 2017 had ze haar overplaatsing naar een gevangenencel in het Numune-ziekenhuis gerechtvaardigd. Ze werd vervolgens op 1 december uit haar detentie vrijgelaten, toen het 19e zware strafhof haar veroordeelde tot 6 jaar en 3 maanden gevangenisstraf, maar haar vrijlating onder gerechtelijk toezicht mogelijk maakte. [xvi] Ondanks hun vrijlating bleven Gülmen en Özakça protesteren voor het Mensenrechtenmonument, maar moesten uiteindelijk hun hongerstaking beëindigen op 26 januari 2018, na de afwijzing van een regeringscommissie die was aangetikt om hun zaken te beoordelen, en in plaats daarvan probeerden hun inspanningen in de toekomst te concentreren op het binnenlandse rechtssysteem, waarbij ze benadrukten dat hun verzet niet was geëindigd en zou voortduren.[xvii]  Na 324 dagen in hongerstaking te zijn gegaan, had Gülmen een aanzienlijk deel van haar oorspronkelijke gewicht verloren, van 59 kilogram naar 33,8 kilogram, wat aantoont hoe serieus haar inspanningen waren om haar baan te behouden en haar rechten te respecteren.[xviii]

De volgende keer dat Gülmen in de schijnwerpers stond, was toen ze op 11 augustus 2020 opnieuw werd gearresteerd tijdens een politie-inval in het Idil Culture Centre in Istanbul op 5 augustus, een centrum dat wordt gerund door de linkse folkband Grup Yurum, waarvan de redenen onverklaard blijven.[xix] Later dat jaar werden Gülmen en andere collega’s van haar uit de Education and Science Workers’ Union (Eğitim-Sen) gezet vanwege hun imago als ‘Yüksel Resistanceists’ of verzetsstrijders in de publieke belangstelling. [xx] De laatste ontwikkeling was zo recent als 4 november 2021, toen het paar een klacht indiende bij het Grondwettelijk Hof, dat later hun beweringen verwierp dat de aanklacht van 2 mei 2017 hetzelfde bewijs gebruikte als een eerder onderzoek op 14 maart 2017, wat leidde tot tot hun arrestatie, maar werd vervolgens ontslagen en werden vrijgelaten onder gerechtelijk toezicht, wat aangeeft dat de aanklacht en detentie op 2 mei 2017 hun recht op vrijheid en veiligheid schonden, verder stellend dat de gerechtelijke autoriteiten die over de zaak beslisten, onpartijdig of onafhankelijk waren .[xxi] Het Hof verwierp hun zaak omdat de beweringen van Gülmen en Özakça geen concreet bewijs bevatten, dat hun geschonden rechten onaanvaardbaar waren om naar voren te brengen en dat ze niet alle binnenlandse middelen hadden uitgeput voordat ze hun vorderingen indienden.[xxii]

Wat duidelijk blijkt uit het gedurfde activisme van Nuriye Gülmen, is dat de regering van Turkije sinds 2016 honderdduizenden individuen onterecht heeft aangevallen op basis van argumenten die geen steek houden, en degenen die het meest getroffen zijn en besluiten zich te verzetten tegen de regeringsbesluiten. acties zullen te maken krijgen met aanzienlijke repressie door middel van detentie en juridische intimidatie. Broken Chalk roept de Turkse regering en de juiste autoriteiten op om haar acties ernstig te heroverwegen, waardoor duizenden mensen geen werkzekerheid meer hebben of de mogelijkheid hebben om het land te verlaten en werk te zoeken in het buitenland. Broken Chalk roept in het bijzonder op tot het herstel van onder meer Nuriye Gülmen en Semih Özakça, in hun respectievelijke banen op het gebied van onderwijs, en hun verwijdering heeft de toegang en kwaliteit van het onderwijs in Turkije zeker verminderd.

 

Door Karl Baldacchino

Edited by Erika Grimes

Vertaald door Karl Baldacchino uit  Nuriye Gülmen: A Six-Year Struggle Against Systematic Abuses

Sources:

[i] Grabenwarter, C. et al. (2017) ‘Draft Opinion on the Measures Provided in the Recent Emergency Decree Laws with Respect to Freedom of the Media’. European Commission for Democracy Through Law (Venice Commission). Available online from: https://www.venice.coe.int/webforms/documents/default.aspx?pdffile=CDL(2017)006-e [Accessed on 08/03/2022], pp. 3-4.

[ii] Decree-Law No. 679 (6th January 2017) ‘Measures Regarding Public Personnel’. Available online from: https://insanhaklarimerkezi.bilgi.edu.tr/media/uploads/2017/02/09/KHK_679_ENG.pdf [Accessed 08/03/2022], p. 1.

[iii] Jones, T. (2018) ‘Two Turkish Teachers End Almost 11-Month Hunger Strike’.  DW. Available online from: https://www.dw.com/en/two-turkish-teachers-end-almost-11-month-hunger-strike/a-42318478 [Accessed 08/03/2022]; Işık, A. (2017) ‘In Turkey, Hope for ‘Justice is Fading Away Just like my Muscles’’. DW. Available online from: https://www.dw.com/en/in-turkey-hope-for-justice-is-fading-away-just-like-my-muscles/a-39482207 [Accessed 08/03/2022].

[iv] Halavut, H. (2017) ‘Interview with Nuriye Gülmen: ‘I Have More Hope Today Than I Did on the First Day’’.  5 Harliler. Available online from: https://www.5harfliler.com/interview-with-nuriye-gulmen/ [Accessed on 08/03/2022].

[v] Ibid.

[vi] Ibid.

[vii] Ibid.; see also Gülmen, N. (2016) ‘DİRENİŞİN TALEPLERi’. Available online from: https://nuriyegulmendireniyor.wordpress.com/2016/11/08/basin-aciklamasina-cagri/ [Accessed on 08/03/2022]; see also Wikipedia (2022) ‘Nuriye Gülmen’. Available online from: https://en.wikipedia.org/wiki/Nuriye_G%C3%BClmen#cite_note-18 [Accessed 08/03/2022].

[viii] Ibid.

[ix] Ibid.; see also Amnesty International (2017) ‘Urgent Action: Fear for Hunger Strikers’ Wellbeing’. Available online from: https://www.amnesty.org/en/wp-content/uploads/2021/05/EUR4463402017ENGLISH.pdf [Accessed on 08/03/2022].

[x] Ibid.

[xi] ‘Urgent Action: Fear for Strikers’ Wellbeing’.

[xii] Cumhuriyet (2017) ‘Criminal Record of Gülmen and Özakça, Declared ‘Terrorists’ by Minister Soylu’. Available online from: https://www.cumhuriyet.com.tr/haber/bakan-soylunun-terorist-ilan-ettigi-gulmen-ve-ozakcanin-adli-sicil-kaydi-748105 [Accessed on 08/03/2022]; see also NTV (2017) ‘Statements by Minister Soylu about Semih Özakça and Nuriye Gülmen’. Available online from: https://www.ntv.com.tr/turkiye/bakan-soyludan-aclik-grevi-yapan-nuriye-gulmenle-ilgili-aciklamalar,Jg2i0I634EyPWqK_cXdIbg [Accessed on 08/03/2022]; see also Milliyet (2017) ‘The Unending Scenario of a Terrorist Organisation: “The Truth of Nuriye Gülmen and Semih Özakça”’. Available online from: https://web.archive.org/web/20170813220846/http://www.milliyet.com.tr/bir-teror-orgutunun-bitmeyen-senaryosu-ankara-yerelhaber-2179760/ [Accessed on 08/03/2022].

[xiii] ‘Urgent Action: Fear for Strikers’ Wellbeing’; see also ‘In Turkey, Hope for ‘Justice is Fading Away Just like My Muscles’.

[xiv] ‘In Turkey, Hope for ‘Justice is Fading Away Just like My Muscles’.

[xv] Armutcu, O. (2017) ‘The Constitutional Court Rejected the Appeal Against the Detention of Nuriye Gülmen and Semih Özakça’ Hurriyet. Available online from: https://www.hurriyet.com.tr/gundem/anayasa-mahkemesi-nuriye-gulmen-ve-semih-ozakcanin-tutukluluguna-yapilan-itirazi-reddetti-40503721 [Accessed on 08/03/2022]; see also Cakir, A. (2017) ‘ECHR Rejects Semih Özakça and Nuriye Gülmen’s Application’. Voice of America. Available online from: https://www.amerikaninsesi.com/a/aihm-semih-ozakca-ve-nuriye-gulmen-in-basvurusunu-reddetti/3969669.html [Accessed on 08/03/2022].

[xvi] Bianet (2017) ‘Nuriye Gülmen Released’. Available online from: https://bianet.org/english/human-rights/192100-nuriye-gulmen-released [Accessed on 08/03/2022].

[xvii] ‘Two Turkish Teachers End Almost 11-Month Hunger Strike’.

[xviii] Ibid.

[xix] Duvar English (2020) ‘Dismissed Turkish Academic, Known for Hunger Strike, Arrested Again’. Available online from: https://www.duvarenglish.com/human-rights/2020/08/11/dismissed-turkish-academic-known-for-hunger-strike-arrested-again [Accessed on 08/03/2022].

[xx] Yeni Bir Mecra (2020) ‘Critical Decisions in Eğitim-Sen: Nuriye Gülmen was Expelled’. Available online from: https://yeni1mecra.com/egitim-sende-kritik-kararlar-nuriye-gulmen-ihrac-edildi/ [Accessed on 08/03/2022].

[xxi] Duvar English (2021) ‘Turkey’s Top Court Rules Dismissed Educators’ Rights Not Violated’. Available online from: https://www.duvarenglish.com/turkeys-top-court-rules-rights-of-dismissed-educators-nuriye-gulmen-and-semih-ozakca-not-violated-news-59436 [Accessed on 08/03/2022].

[xxii] Ibid.

Mijn verhaal – 1

We kwamen drie en een half jaar geleden in Nederland aan. Dat was eind April 2018. We hebben in vier AZCs gewoond. Allereerst in Ter Apel, maar dat was maar voor tien dagen. Daarna verhuisden we naar Budel waar we drie maanden verbleven. Vervolgens naarGilze voor een maand. Daar hebben we ook ons interview met IND gehad. Als laatste kwamen we aan in het AZC in Leersum. Daar hebben we AZC bijna twee jaar gewoond. Onze kinderen gingen daar ook naar school. Daar hebben ze ook goed Nederlands geleerd. Mijn jongste zoon zit in groep 6, en mijn oudste zoon zit in de tweede klas van het Gymnasium. Het was echt moelijk om in de AZCs te winnen. Want we leefden met het hele gezin in een kamer. We deelden de keuken, badkamer en wc met andere gezinnen. Nu woon ik met mijn vrouw en twee zonen in onze huis in Bilthoven. Ik ben Turks van geboorte maar we woonden niet meer in Turkije sinds 2003. Ik heb als docent wiskunde en schoolleider in drie verschillend landen gewerkt: Ghana, Irak en Nigeria. Onze kinderen zijn in Nigeria geboren. We waren gelukkig v toen we in die landen woonden. We hebben geen probleem gehad met de mensen in die landen. Alle mensen hielden van ons.
Nu wil ik graag uitleggen waarom we hier zijn. En waarom we hier asiel gezocht hebben en waarom we onze familie en vrienden hebben achter gelaten. De paspoorten van onze kinderen waren bijna verlopen. De Turkse ambassade heeft de paspoorten van onze kinderen niet verlengd. Vervolgens werden de paspoorten van mijn vrouw en van mij geannuleerd of ingetrokken. Jullie zouden je af kunnen vragen wat daarvoor de reden was. Dat kwam omdat de school waar ik voor werkte bij de Gulen Beweging hoorde. De Turkse regering onder leiding van president Erdogan verklaarde de Gulen Beweging als een terroristische organisatie. Daarom werden onze passpoorten ingetrokken en de paspoorten van onze kinderen niet verlengd. De Turkse overheid ontvoert de docenten overal in de wereld. Het Ministerie van binnenlandse zaken zegt dat Turkse nationale inlichtingendienst meer dan 100 docenten uit 18 verschillende landen heeft ontvoerd.
We moeten iets doen om onze probleem op te lossen. Ik heb geprobeerd om naar andere landen te gaan waar er meer vrijheid en respect voor mensenrechten is. We konden geen visa voor andere landen krijgen. Als je met de scholen van de Gulen beweging werkt, dan je kan je geen visum krijgen. We hadden geen andere optie. De paspoorten van onze kinderen waren nog drie maanden geldig. We moesten iets doen voor dat de paspoorten zouden gaan verlopen. We probeerden naar Roemenië te reizen via Amsterdam met de KLM. Het werkte. We kwamen op Schiphol aan en dan hebben we gewacht om zo onze volgende vlucht te missen. Daarna gingen we naar de politie op Schipol, vroegen we voor asiel aan.
De periode van wachten in de AZC’s was erg lang. Ik vond dat ik iets moet doen. Ik heb veel e-mails naar scholen verstuurd. Maar helaas kreeg ik altijd een negatieve antwoord. Ze zeiden ‘sorry’ omdat ik geen statushouder was. Ik probeerde om Nederlans les te krijgen maar dat was echt duur voor mij. Ik heb drie verschillende ICT opleidingen gedaan. Dat waren Data Science, Full Stack Web Developer and Microsoft Azure Cloud Enginner. Na mijn opleiding deed ik mijn stage bij Fujitsu. Gelukkig bood Fujitsu mij een vast contract aan. Dat heb ik aangenomen. En nu werk ik alweer meer dan een jaar als systeem-engineer bij Fujitsu.
Ik ben lid van Broken Chalk en Amnesty International als vrijwillegers.

Wie is Broken Chalk?

In Turkije zijn er veel overtredingen van mensen rechten in de afgelopen vijf jaren. President Erdogan word elke dag meer dictator. Als iemand tegen hem of zijn overheid praat,  verklaard  hij ze als terrorist. Vaandag in Turkije, niemand kan tegen Erdogan en zijn overheid praten.

 

Mijn vrienden, vriendinnen en ik heben stichting Broken Chalk opgericht. We als opgerichten van Broken Chalk hebben veel overtreding van mensen rechten in onze land gehad. We zij nu blij in Nederland, en hier hebben we meer vrijheid en respect voor mensenrechten gevonden. Maar onze vrienden en vriendinnen die in Turkije wonen hebben overtreding van mensen rechten. Het leven werd elke dag moelijker voor hun. We moeten iets doen voor hun. We kunnen onze leven niet voort zetten door hun te vergeten. Daarom hebben we de stichting Broken Chalk opgericht. Na de mislukte coup aanval, in de afgelopen vijf jaaren, meerdan thousand  prive scholen werden gesloten door de Turkse overheid met decree law.  Volgens de gegevens verzameld door de Unie van Onderwijs (Egitim-Sen), heeft de regering 41.005 leraren uit hun beroep gezet, en hun docent certificaten werden geannulleerd. Deze docenten kunnen niet hun bereopen doen. Daarnaast werden ook zestien universiteiten, waar meer dan 56.000 studenten hoger onderwijs volgden, gesloten, waardoor 5.342 mensen, waaronder 2.465 academici, hun baan verloren. Alles door de Turkse overheid met decree law. Op een andere manier zijn alle bevengenoemde instellingen of mensen verbonden met de Gulenbeweging. Dat was de reden waarom ze werder gesloten of van het werk werden gestuurd.

 

We begonen als platform maar het was niet genoeg om onze werk te doen. Dan de afgelopen jaar in September maakten we deze paltform als sticting. Nu kunnen we meer dingen doen voor mensen rechten.

Broken Chalk stelt rapporten op over overtredingen van mensen rechten in het onderwijs. We dienen onze rapporten in bij de mensenrechten organisaties van de United Nations en de Eurpoen Union. Broken Chalk organiseert straatprotesten om de aandacht van het publiek te trekken en regeringen onder druk te zetten.Publiceer persberichten over de overtredingen van rechten in het onderwijsveld en stuur brieven naar de regeringen en vraag om hulp in de zaken. Organiseren en geven van trainingsprogramma’s voor de vluchtelingenleraren, enz.

We deden al onze werk met onze vrijwillegers. Als u wilt kunt u een vrijwilleger van Broken Chalk worden.

Dag Van De Leraar

Uitnodiging voor: Spreekavond voor de gevluchte leraren
“Er zijn maar weinig mensen die de macht hebben om de jeugd van tegenwoordig op te voeden. Je doet het best goed!”
Broken Chalk* organiseert een avond om getuige te zijn van de verhalen van de gevluchte leraren naar Nederland. Luister en praat mee met de hartverscheurende verhalen van deze vluchtelingen. Wij nodigen iedereen uit om deze moedige mensen hart onder de riem te steken.

Datum: 9 Oktober 2021
Locataie: Sara Burgerhartstraat 1, 1055 KV Amsterdam
Tijd: 19:00 – 21:00

Van harte gefeliciteerd met de  DAG VAN DE LERAAR!

5 oktober is vanaf 1994 door de United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization (Unesco) uitgeroepen tot ‘Dag van de leraar’. Dit is een bijzondere dag, namelijk een dag waar alle leraren en docenten over de hele wereld in het zonnetje worden gezet.

    Please check any of the messenger app

    Do you want to be informed of our activities with an email?












    *Broken Chalk werkt met meer dan 100 vrijwilligers. De stichting heeft als nummer 1 prioriteit de rechtenschendingen op het gebied van Onderwijs.

    Persbericht: Mensenrechtendag met thema #RecoverBetter, #StandUp4HumanRights

    De voorstanders van de mensenrechten zijn het erover eens dat de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens tweeënzeventig jaar na de uitvaardiging ervan nog steeds meer een droom is dan de werkelijkheid. Overal ter wereld zijn er schendingen. Met inbegrip van de meest ontwikkelde en democratische landen. Human Rights Watch publiceert haar rapport voor 2020; het omvat Australië, Canada en de Verenigde Staten.[1]

    Artikel 1 van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens

    Alle mensen worden vrij en gelijk in waardigheid en rechten geboren.[2]

    Volgens de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens hebben alle mensen recht op toegang tot onderwijs, gezondheidszorg, economische kansen en een fatsoenlijke levensstandaard. Dat gaat niet alleen over onze toekomst, maar ook over de toekomst van onze kinderen en kleinkinderen.

    De inspanningen van staatsregeringen, mensenrechtenorganisaties en mensenrechtenactivisten zijn niet voldoende om de schending van de mensenrechten te bestrijden. We moedigen alle belanghebbenden aan om zich te concentreren op artikel 26 van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens.

    (1) Iedereen heeft recht op onderwijs. Het onderwijs is vrij, in ieder geval in de elementaire en fundamentele stadia. Het basisonderwijs is verplicht.

    (2) Het onderwijs is gericht op de volledige ontwikkeling van de menselijke persoonlijkheid en de versterking van de eerbiediging van de mensenrechten en de fundamentele vrijheden. Het bevordert het begrip, de verdraagzaamheid en de vriendschap tussen alle naties, rassen of religieuze groepen en bevordert de activiteiten van de Verenigde Naties voor de handhaving van de vrede.[3]

    Het belangrijkste probleem van de mensheid is het gebrek aan goed onderwijs.  Onderwijs blijft een ontoegankelijk recht voor miljoenen kinderen over de hele wereld. Meer dan 72 miljoen kinderen in de leeftijd van het basisonderwijs gaan niet naar school en 759 miljoen volwassenen zijn analfabeet. Zij hebben niet het bewustzijn dat nodig is om zowel hun levensomstandigheden als die van hun kinderen te verbeteren.[4]  Door het effect van de Covid-19-pandemie hadden ten minste 463 miljoen kinderen wereldwijd geen toegang tot onderwijs op afstand toen COVID-19 hun scholen afsloot.[5]

    Het licht van het onderwijs kan ons helpen het kwaad uit de samenleving te elimineren en goede gedachten te introduceren. We willen alle belanghebbenden en de aandacht van het publiek zo veroveren dat het onderwijs in verschillende delen van de wereld in gevaar is. De aanslagen variëren van het bombarderen van scholen tot het vermoorden van studenten en docenten. Ook verkrachting en seksueel geweld, willekeurige arrestaties en gedwongen rekrutering, aangezet door gewapende groepen, komen voor. Aanvallen op het onderwijs brengen schade toe aan de studenten en leraren, maar ze treffen ook de gemeenschappen, zowel op de korte als op de lange termijn.

    Om er maar een paar van te noemen,

    • Nigeria: 611 Leraren gedood, 910 scholen verwoest in negen jaar in het noordoosten.[6]
    • Meer dan 22.000 studenten en docenten zijn de afgelopen vijf jaar bij aanvallen op het onderwijs gewond geraakt of gedood. [7]
    • Amerika: Sinds 2009 hebben ten minste 177 van de Amerikaanse scholen een schietpartij meegemaakt.[8] Aanvallers doodden 110 studenten en leraren, 246 gewonden.[9]
    • Tussen 2015 en 2019 hebben 93 landen ten minste één aanval op het onderwijs meegemaakt, 19 meer landen dan in de vorige verslagperiode 2013-2017.[10]
    • Jemen en de Democratische Republiek Congo werden bijzonder zwaar getroffen, met 1 500 aanvallen op scholen in elk land, en Afghanistan, Palestina en Syrië kregen allemaal 500 aanvallen te verwerken.[11]
    • Oekraïne: Sinds het begin van het conflict begin 2014 zijn meer dan 750 onderwijsvoorzieningen aan beide zijden van de contactlijn beschadigd of vernield als gevolg van de vijandelijkheden.[12]
    • In Turkije: Volgens de gegevens van de Unie van Onderwijs (Eğitim-Sen) heeft de regering 41.005 opvoeders ontslagen.[13] Daarnaast werden ook zestien privé-universiteiten, waar meer dan 56.000 studenten hoger onderwijs volgden, gesloten, waardoor 5.342 mensen, waaronder 2.465 academici, hun baan kwijtraakten.[14]

    Kinderen en jongeren zijn stille slachtoffers van wereldwijde bureaucratieën, waarvan de creatieve statistieken en de ontwijkende woordenschat verhullen dat ze er niet in slagen om de gedane beloften in werkelijkheid om te zetten. De wet, die het onderwijs verplicht stelt om vrij en verplicht te zijn, is terzijde geschoven.  Mensen in opkomende landen worden gedwongen om tot een derde van hun jaarlijks inkomen te betalen om een kind op school te houden. Erger nog, kinderen moeten werken, zelfs op school, om de kosten van hun basisonderwijs te betalen.[15]

    Als Broken Chalk, met de gerenommeerde gemeenschap en de persleden, blijven we de rechten op onderwijs opeisen via de nationale en internationale rechterlijke macht. We willen de aandacht van regeringen, belanghebbenden, niet-gouvernementele organisaties en mensenrechtenactivisten vestigen op de strijd tegen de mensenrechtenschendingen waarmee opvoeders worden geconfronteerd.

    We willen met deze grote Mensenrechtendagen het tijdperk van het hele individu tegen de Schendingen van de Mensenrechten in stand houden.

     

    Broken Chalk kondigt het met respect aan aan het publiek.

     

    Getekend door

    Broeken Chalk

     

    Persbericht: Mensenrechtendag met thema PDF

    [1] https://www.hrw.org/sites/default/files/world_report_download/hrw_world_report_2020_0.pdf

    [2] https://www.un.org/en/universal-declaration-human-rights/

    [3] https://www.un.org/en/universal-declaration-human-rights/

    [4] https://www.humanium.org/en/right-to-education/

    [5] https://www.unicef.org/press-releases/covid-19-least-third-worlds-schoolchildren-unable-access-remote-learning-during

    [6] https://allafrica.com/stories/202009090067.html

    [7] https://www.telegraph.co.uk/global-health/science-and-disease/22000-students-teachers-harmed-killed-attacks-education-last/

    [8] https://storymaps.arcgis.com/stories/3dbf6b680fc84036a3503159a96d50f2

    [9] https://edition.cnn.com/interactive/2019/07/us/ten-years-of-school-shootings-trnd/

    [10] https://www.telegraph.co.uk/global-health/science-and-disease/22000-students-teachers-harmed-killed-attacks-education-last/

    [11] https://www.telegraph.co.uk/global-health/science-and-disease/22000-students-teachers-harmed-killed-attacks-education-last/

    [12] https://www.unicef.org/press-releases/attacks-schools-quadruple-conflict-hit-eastern-ukraine-unicef

    [13] https://stockholmcf.org/turkish-teacher-not-assigned-over-his-alleged-links-to-gulen-movement-killed-in-workplace-accident/

    [14] https://stockholmcf.org/turkey-celebrates-teachers-day-as-tens-of-thousands-of-dismissed-teachers-jobless-or-in-prisons/

    [15] http://www.katarinatomasevski.com/

    De Wereld Dag van de Kinderen

    Vandaag is het 20 november, de wereld dag van de kinderen.

    Vandaag zijn veel van onze kinderen, die alle schoonheden van de wereld in verschillende geografieën verdienen, helaas verstoken van zelfs de meest elementaire mensenrechten.

    Kinderen die worden getroffen door de sfeer die door de oorlog in landen als Jemen en Syrië is ontstaan. Kinderen gedwongen tot culturele assimilatie in de Oeigoerse geografie. Kinderen die lijden aan elementaire voedsel- en gezondheidsproblemen in verschillende landen van Afrika. De gevangene zuigelingen en kinderen met hun gevangen ouders in Turkije. Kinderen die in verschillende landen zijn misbruikt. En in veel andere gebieden zijn er kinderen die verstoken zijn van de meest elementaire mensenrechten.

    In de wereld van vandaag hebben volwassenen de harde levensomstandigheden die ze nauwelijks aankunnen op de zachte schouders van onze kinderen gelegd.

    Wij wensen een wereld waarin ieder pasgeborene de ogen opent voor een wereld waarin zij onder gelijke omstandigheden kunnen leven en waarin zij niet verstoken blijven van de meest elementaire mensenrechten en wij vieren de werelddag van de kinderrechten voor alle kinderen ter wereld.

    Beste kinderen, we zullen vandaag en morgen harder werken dan gisteren om jullie rechten terug te geven die jullie zijn ontnomen.


    Broeken Chalk

    Ik woon met mijn familie. Ik ben erg blij met mijn moeder, vader, broer en zus. In andere delen van de wereld leven sommige kinderen zonder hun familie. Ik wens dat alle kinderen zich herenigen met hun familie.
    Ik hou van mijn school. Daar leer ik heel veel goede dingen. Ik ben erg blij met mijn juffen, meesters en mijn vrienden.
    In andere delen van de wereld hebben sommige kinderen geen kans op onderwijs.
    Ik wens dat alle kinderen goede onderwijs kunnen krijgen.
    Ik kan hier naar de dokter gaan als ik ziek word.
    Maar in andere delen van de wereld krijgen sommige kinderen deze kans niet.
    Ik wens dat alle kinderen deze kans kunnen krijgen.
    Ik krijg gezonde eten en een warme maaltijd van mijn moeder.
    Maar in sommige delen van de wereld krijgen kinderen geen gezond eten.
    Ik wens dat alle kinderen deze warme moeder maaltijd kunnen krijgen.
    Ik kan met mijn speelgoed spelen in mijn vrije tijd. Ik hou van mijn speelgoed.
    Maar niet alle kinderen hebben dit kans in sommige delen van de wereld.
    Ik wens dat alle kinderen met hun eigen speelgoed kunnen spelen.
    Ik heb een mooi speeltuin in de buurt en daar breng ik veel plezierige tijd door met mijn vrienden.
    Maar in sommige delen van de wereld, krijgen kinderen deze gelegenheid niet.
    Ik wens dat alle kinderen in speeltuinen kunnen spelen met hun vrienden.

    Ik houd van de natuur, vogels, bloemen en bomen. En ik kan wandelen, rennen en genieten van de natuur.
    In sommige delen van de wereld hebben kinderen niet de gelegenheid om van de natuur te genieten.
    Ik wens dat alle kinderen kunnen genieten van wandelen en rennen in de natuur.

    WGAD-besluit van de Verenigde Naties over de willekeurige detentie en illegale overdracht van 6 Turkse naties van Kosovo naar Turkije

    Persbericht

    Betreft: WGAD-besluit van de  Verenigde Naties over de willekeurige detentie en illegale overdracht van 6 Turkse naties van Kosovo naar Turkije

    Datum: 18 november 2020

    Bron:https://www.ohchr.org/Documents/Issues/Detention/Opinions/Session88/A_HRC_WGAD_2020_47_Advance_Edited_Version.pdf

     

    Samenvatting

    Tijdens de 88eth  zitting van 24 tot en met 28 augustus 2020 heeft de Werkgroep willekeurige detentie van de Verenigde Naties (WGAD) advies nr. 47/2020  (A/HRC/WGAD/2020/47), het vinden van ernstige mensenrechtenschendingen gepleegd door de autoriteiten van Kosovo en de regering van Turkije tegen  Kahraman Demirez, Mustafa Erdem, Hasan Hüseyin Günakan, Yusuf Karabina, Osman Karakaya en Cihan Özkan. Het advies is in november 2020 gepubliceerd door de werkgroep willekeurige detentie.

     

    In zijn advies, vervat in document A/HRC/WGAD/2020/47, de Werkgroep willekeurige detentie (WGAD) van de Verenigde Naties concludeerde dat de arrestatie, detentie en gedwongen overdracht van Kahraman Demirez, Mustafa Erdem, Hasan Hüseyin Günakan, Yusuf Karabina, Osman Karakaya en Cihan Özkan,  op 29 maart 2018 in Kosovo, willekeurig was en in strijd was met de internationale mensenrechtennormen en -normen.

     

    Wat Kosovobetreft, heeft de werkgroep geoordeeld dat de vrijheidsberoving van de zes Turkse onderdanen in strijd was met artikel 2 (recht op gelijkheid en non-discriminatie); artikel 3 (recht op leven, vrijheid en veiligheid); artikel 8 (recht op een doeltreffend rechtsmiddel), artikel 9 (vrijheid van willekeurige arrestatie en detentie); artikel 10 (recht op een eerlijk proces); en artikel 19 (recht op vrijheid van meningsuiting) van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens. Daarom  is de vrijheidsberoving van de zes Turkse onderdanen arbitrair en valt het onder de categorieën I, II, III en V van de werkgroep.

     

    Wat Turkije betreft, heeft de werkgroep geoordeeld dat de vrijheidsberoving van zes Turkse onderdanen in strijd was met artikel 2 (recht op gelijkheid en non-discriminatie); artikel 3 (recht op leven, vrijheid en veiligheid); artikel 8 (recht op een doeltreffend rechtsmiddel); artikel 9 (vrijheid van willekeurige aanhouding en detentie); artikel 10 (recht op een eerlijk proces); en artikel 19 (recht op vrijheid van meningsuiting) van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens, en  ook artikel  2, leden 1 en 3 [ recht op non-discriminatie en een doeltreffend rechtsmiddel]; artikel 9 (recht op vrijheid en veiligheid); artikel 14 (recht op een eerlijk proces); artikel 19 (recht op vrijheid van meningsuiting); en artikel 26 (recht op gelijkheid voor de wet) van het Internationaal Verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten. Daarom  is de vrijheidsberoving van de zes Turkse onderdanen arbitrair en valt het onder de categorieën I, II, III en V van de werkgroep.

    In dit verband roept de werkgroep a) de Regering van Turkije op de zes personen onmiddellijk vrijte laten ; enb) de regering van Turkije en de autoriteiten van Kosovo om de slachtoffers een afdwingbaar recht op schadevergoeding en andere schadevergoedingen toe te staan, overeenkomstig het internationaal recht. In de huidige context van de wereldwijde coronavirusziekte (COVID-19) pandemie en de dreiging die deze vormt in detentiecentra, roept de werkgroep de Turkse regering op dringend actie te ondernemen om de onmiddellijke vrijlating van de zes personen te waarborgen.

     

    De werkgroep willekeurige detentie dringt er verder bij de regering van Turkije en de autoriteiten in Kosovo op aan te zorgen voor een volledig en onafhankelijk onderzoek naar de omstandigheden rond de willekeurige vrijheidsberoving van de zes personen en passende maatregelen te nemen tegen degenen die verantwoordelijk zijn voor de schending van  de  rechten van de slachtoffers.

     

    Overeenkomstig punt 33, onder a), van zijn werkmethoden heeft de werkgroep de onderhavige zaak voorgelegd aan de speciale rapporteur inzake de bevordering en bescherming van de mensenrechten en de fundamentele vrijheden, terwijl zij het terrorisme bestrijden en verzocht zij de regeringen om het onderhavige advies met alle beschikbare middelen en zo ruim mogelijk te verspreiden.

     

    In de afgelopen drie jaar heeft de werkgroep een aanzienlijke toename vastgesteld van het aantal zaken dat haar is voorgelegd met betrekking tot willekeurige detentie in Turkije.  De werkgroep willekeurige detentie spreekt zijn ernstige bezorgdheid uit over het patroon dat in al deze gevallen is vastgesteld en herinnert de Turkse regering eraan dat onder bepaalde omstandigheden wijdverbreide of systematische vrijheidsberoving of andere ernstige vrijheidsberoving in strijd met de regels van het internationaal recht misdaden tegen de menselijkheid kunnen zijn. reminds the Government of Turkey

     

    Achtergrond

    Op 29 maart 2018,  rond  7:00:00 uur per .m. ,  als onderdeel van een zorgvuldig uitgewerkt plan met verschillende hoge ambtenaren van Kosovo, werden zes politieteams naar twee verschillende steden gestuurd en de heer Demirez, de heer Erdem, de heer Günakan, de heer Karabina, de heer Karakaya en de heer Özkan werden binnen enkele uren na elkaar gearresteerd.

     

    De heer Yusuf Karabina werd op 29 maart 2018 om 8..m gearresteerd toen hij naar de school reed waar hij met enkele familieleden werkte, langs een zeer drukke weg. Een agent opende de deur van de passagier, pakte een lid van de familie van de heer Karabina’s en trok hem uit de auto, terwijl een ander familielid verliet de auto instinctief. Toen Mr Karabina ook de auto verliet, werd hij geboeid en met geweld in een politieauto geduwd, die zich onmiddellijk omdraaide om terug te keren naar Pristina.

     

    Tien (10) politieagenten in twee politieauto’s en een ongemarkeerd voertuig arriveerden op 29 maart 2018 om 08.m in Gjakovë/ Đakovica  en zijn het pand van het Mehmet Akif College binnengedrongen en arresteerden de heer Demirez, de heer Günakan en de heer Özkan. De drie leerkrachten werden geboeid op het schoolplein en direct naar het vliegveld gebracht.

     

    De heer Mustafa Erdem werd gearresteerd door de Kosovaarse politie op de parkeerplaats van het centraal politiebureau in Pristina, toen hij haastte om te informeren naar de arrestatie van vier leraren in zijn hoedanigheid van directeur van de school. Mr. Erdem werd door meerdere politieagenten in een auto geduwd waarin Mr Karabina al werd vastgehouden. Ze werden direct naar het vliegveld gebracht, zonder eerst naar het politiebureau te worden gebracht.

     

    Twee politieagenten arriveerden bij de residentie van De heer Karakaya in Pristina om 9.07 a.m. van Maart 29, 2018 vragend om “Osman de emigrant” en verzocht hem om klaar te maken en met hen te gaan om sommige documenten betreffende de vernieuwing van zijn verblijfsvergunning te ondertekenen. De heer Karakaya nam zijn documenten met hem en organiseerde voor een vriend om hem te ontmoeten op de verblijfsvergunning kantoor om te helpen met vertalingen. Hij vergezelde de twee politieagenten en werd direct naar het vliegveld overgebracht.

     

    De hele operatie werd volledig gepland en uitgevoerd door de Kosovo Intelligence Agency, die het politiegezag had overgenomen en de controle over politiekantoren had overgenomen, wat in strijd is met de nationale en internationale normen voor juridische procedures. Agenten van het agentschap gaven ook orders aan grenscontroleambtenaren op de luchthaven en het was het Agentschap, niet het ministerie van Binnenlandse Zaken, dat de vliegtickets verkreeg en alle logistiek van de overdracht verzorgde.

     

    De heren Demirez, Erdem, Günakan, Karabina, Karakaya en Özkan zijn overgedragen aan de Turkse agenten op Pristina International Airport. De zes personen arriveerden om 9.27 uur op de luchthaven.m, passeerden de grenscontrole en stapten aan boord van een vliegtuig van Birleşik İnşaat Turizm Ticaret Ve Sanayi, een bedrijf gevestigd in Turkije, dat om 10.50 uur opsteedde.m van 29maart2018. De verwarring over de identiteit van de heer Günakan bleef op de luchthaven, omdat hij was aangezien voor een andere Turkse onderdaan wiens naam op het bevel tot verklede verwijdering stond. Günakan’s identiteit werd uiteindelijk vastgesteld, maar de kosovaarse inlichtingendiensten besloten hem toch te deporteren, ook al was er geen bevel tot verwijdering.

     

    Gezien de omvang van de mensenrechtenschendingen tegen de zes personen werd het nationale preventieve mechanisme van  de ombudsman-instelling van Kosovo onmiddellijk in kennis gesteld en een onderzoek ingesteld. De  oprichting van een parlementaire onderzoekscommissie werd ook aangekondigd op 29 maart 2018, maar werd pas op 28 juni 2018 formeel opgericht, met een mandaat van vier maanden om een rapport op te stellen over de incidenten voor indiening bij de hoofdofficier van justitie van Kosovo voor eventueel verder onderzoek.

     

    In haar verslag concludeerde de ombudsman-instelling van Kosovo dat de autoriteiten door het uitzetten van de zes Turkse burgers de volgende bepalingen van nationaal en internationaal recht hebben geschonden die relevant zijn voor Kosovo: de artikelen 29,  31,  32 van de grondwet van Kosovo; De artikelen 14, 15, 16,  17 betreffende de internationale juridische samenwerking op het gebied van strafzaken; de artikelen 8 en 10 van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens; De artikelen 9 en 13 van het Convenant (ICCPR); de artikelen 3, 5 en 6 van het Europees Verdrag tot rechten van de mens; Eenrticle 1, lid 1, van Protocol nr. Artikel 3 van het Verdrag tegen foltering en andere wrede, onmenselijke of vernederende behandeling of bestraffing. Daarnaastheefthij, leden van de  Kosovo Parliamentary  Investigative  Commission, verschillende belangrijke spelers in de zaak geïnterviewd en 31 schendingen van de grondrechten vastgesteld.

    Persbericht: Terreuraanslag in Nice

    Als het Broken Chalk Platform veroordelen wij de tragische aanslag in Nice, Frankrijk, ten zeerste. Wij delen het verdriet van de onschuldigen die bij de aanslag om het leven zijn gekomen.

     

    Deze en soortgelijke gebeurtenissen hebben eens te meer aangetoond dat radicale motivaties een ernstige bedreiging vormen voor de mensheid. Het is een feit dat de aanslag in kwestie gericht is op de vrede en de rust van de mensheid.

    Politieagenten lopen voor de kerk Notre Dame voor een mis om hulde te brengen aan de slachtoffers van de mesaanval in Nice. Foto: Eric Gaillard / Reuters

    Het is onaanvaardbaar dat deze en soortgelijke radicaal gemotiveerde groepen hun acties hebben uitgevoerd in naam van de islam.

    Wij zijn van mening dat de negatieve sfeer die door dit trieste incident is ontstaan, alleen kan worden overwonnen met een verstandige houding.

     

    Hoewel vermeld wordt dat alle religies, talen, kleuren en mensen van verschillende nationaliteiten samen kunnen leven met hun verschillen, wereldvrede, tolerantie, liefde en universele menselijke waarden, heeft het terreurincident in Frankrijk ons diep bedroefd.

     

    We hopen dat het gezond verstand en de vrede de wereld van de toekomst zullen domineren, niet de duistere gedachten.

     

    Om het persbericht in PDF te downloaden

    Broken Chalk