South Korea’s Suneung: one of the hardest exams in the world

Written by Asiia Kilmukhametova 

Several countries have implemented standardised exams, typically taken during the students’ final school years. The SAT in the USA, A-levels in the UK, Suneung in Korea, EGE in Russia, and Gaokao in China— the importance of the tests varies from country to country, yet, the purpose remains the same: examine the students’ mental capacities and simplify the university admissions process. But does it provide an authentic measure of the mental abilities of students, and what is the cost behind the testing?  

What is Suneung? 

College Scholastic Ability Test, or Suneung, is a standardised exam, which is recognized by South Korean universities and plays a crucial role in university admission. Suneung, an eight-hour test, consists of six sections, including Korean, mathematics, English, Korean history, subordinate subjects, second foreign language. The exam is notably more difficult than standardized tests in other countries. For example, the math section delves into complex equations and requires students to solve questions without a calculator, unlike the internationally recognised International Baccalaureate test that approves the calculator use. Additionally, the difficulty of English questions is famous for leaving even native English speakers puzzled. In some years, such as 2002-2007 and 2010-2011, no student achieved a perfect score. 

When the exam day comes, stock markets, public offices, and many other businesses open an hour later to keep traffic off the roads, a practice which was implemented in 2006 when Suneung began to be scheduled on Thursday to avoid heavy Friday traffic. Moreover, local police officers are on duty to escort students to the test centres for free, and the taking off and landing of planes at Korean airports being banned during the English listening test.  

The standardised exam 

The intense focus on standardised testing has raised questions about its true effectiveness in assessing students’ intelligence, mental capacities, and readiness for higher education. Such exams may not accurately reflect a student’s true potential or ability in various subjects. Factors such as test anxiety and socioeconomic obstacles can influence test scores, potentially hindering test results and disadvantaging certain groups of students. Suneung may not accurately assess students’ true capabilities and can contribute to a narrow focus on mere memorization of materials, rather than on applying critical thinking and creativity. A strict assessment system also causes difficulties for students, which is confirmed by the fact that nearly every fifth of test-takers are high school graduates who did not receive the score they had hoped for the year before, putting themselves in a stressful preparation once again. 

What is the cost for students? 

The feeling of responsibility, alongside tiredness and stress from months, and even years of preparation and anticipation, culminates on the day of the Suneung exam. For many Korean students, their performance on this test can shape not only their academic futures but also their entire lives.  The pressure to succeed is enormous, with families often investing heavily in private tutoring and study materials to ensure their children achieve high scores and get into their dream universities. Suneung plays a crucial role in the admissibility process, including admission to the 3 most prestigious universities in Korea which are Seoul National University, Korea University, and Yonsei University, also referred to as SKY. A common saying in Korea is: “If you sleep three hours each night, you may get into a top ‘SKY university’. If you sleep four hours each night, you may get into another university. If you sleep five or more hours each night, especially in your last year of high school, forget about getting into any university.” 

The recent news of Korean students suing their teachers due to the early conclusion of the exam by a mere 90 seconds further emphasizes this reality. In December 2023, a lawsuit was filed by at least 39 students, claiming that the bell prematurely rang during a test in Seoul during the Korean section, the first subject of the exam. Despite immediate protests from some students, supervisors still collected their papers. Teachers recognized the mistake and gave the one and a half minutes back during the lunch break, but students were not allowed to change answers on the papers. Some students were in such distress, that they could not focus on the exam and gave up. 

Consequences of Suneung 

All the previously mentioned factors highlight the significant cultural and social importance of the exam, yet they also contribute to a distressing impact on schoolchildren, potentially leading to psychological problems. The intense competition fuelled by the exam can lead to burnout, anxiety, and depression, with serious implications for individual well-being. The complexity of the exam, along with its standardization and enormous psychological pressure from outside, has an irreversible impact on children and cannot be overlooked. 

Because of this, even while the exam’s cultural and social significance cannot be disputed, it is critical to acknowledge and deal with the distressing effects it may have on students, providing comprehensive support and assistance to reduce the likelihood of psychological damage. 

Featured image by JESHOOTS.COM on Unsplash

References

Desafíos en el sistema educativo de Sudáfrica

 

Para cumplir con las normas nacionales e internacionales de derechos humanos, Sudáfrica debe hacer frente a varios problemas en su ámbito educativo. Este artículo presentará algunos de los desafíos educativos más prevalentes del país.

 

Infraestructura

Uno de los problemas principales del sector educativo de Sudáfrica es la infraestructura. Las facilidades de las que disponen los estudiantes son inadecuadas a las necesidades de estos. Es de suma importancia que las escuelas incluyan instalaciones que sean seguras para los niños y el equipo necesario para que los estudiantes puedan continuar la educación. Según Equal Education (EE, 2016) de 2013, la Ministra de Educación Básica, Angie Montshegka, aceptó una ley que obligaba a las escuelas de todo el país a tener como mínimo agua, luz, internet, aulas seguras con hasta 40 alumnos por clase, seguridad, y las instalaciones necesarias para estudiar y practicar una variedad de deportes. Aunque el objetivo se fijó para 2016, hoy en día muchas escuelas cuentan con problemas mucho mayores que una mala conexión a Internet. El país mira hacia el cumplimiento de las metas trazadas, pero aún queda un largo camino por recorrer. Numerosos artículos destacan las muertes reportadas de estudiantes debido a la mala infraestructura de las instalaciones. Adicionalmente, el saneamiento inadecuado de las escuelas es un problema que afecta la salud de los estudiantes. Un ejemplo de esto se ve en sus baños y letrinas de pozo, donde los estudiantes corren el riesgo de tener problemas de salud debido a su higiene inadecuada. Estos obstáculos impiden que los estudiantes se concentren en su educación y desarrollo.

Desigualdad en la educación

La desigualdad es notoriamente visible en las escuelas sudafricanas. Según Amnesty International, los niños educados en las 200 mejores escuelas obtienen mejores calificaciones en matemáticas que los niños de las otras 6,600 escuelas. Otras estadísticas destacan que más del 75% de los niños de nueve años no tienen niveles suficientes de comprensión lectora. En algunas provincias, este porcentaje alcanza el 91%. El sistema educativo aún se está recuperando de la era del Apartheid, lo que hace que los niños reciban un trato diferente debido a su origen, riqueza o tono de piel. La Calidad de la Educación Primaria en Sudáfrica, un informe de la UNESCO, establece que, en teoría, todos los niños tienen el mismo acceso a los tres niveles de educación en el país. Sin embargo, muchas de las instituciones que educan a estudiantes de comunidades de bajos ingresos no han logrado mejorar la calidad de la educación que brindan. El gobierno debe abordar los problemas de la pobreza y la educación, pues son problemas directamente conectados.

 

Mala educación

La calidad educativa que ofrecen las escuelas en Sudáfrica es otro de los problemas más prevalentes en este sector. Según una investigación realizada por Gustafsson en 2021, la jubilación de docentes en Sudáfrica alcanzará niveles máximos en el año 2030, lo que, consecuentemente, resultará en la necesidad de establecer un nuevo profesorado y una reestructuración de aulas e instituciones. Actualmente, la mitad de las clases tienen 30 alumnos por clase, pero el otro 50% puede superar hasta los 50 niños por clase. Para reducir las cifras, se estima que alrededor de 100,000 nuevos docentes deberán integrarse en el sistema educativo, lo que requiere capacitación y financiamiento a gran escala.

Otro desafío que enfrenta el sector educativo en Sudáfrica hoy en día es la calidad de los instructores. Más de 5,000 de los profesores actuales no están lo suficientemente capacitados para su profesión. Los instructores no son competitivos en el mercado laboral; tienen poca comprensión de los planes de estudios y ninguna competencia pedagógica, lo que hace que los estudiantes se gradúen de la escuela sin los conocimientos necesarios.

Ciclo del analfabetismo

Finalmente, según el informe de la OCDE de 2019, Sudáfrica tiene la mayor proporción de personas de entre 20 y 24 años en el sector NINI (ni trabajo ni educación). Sudáfrica obtuvo casi el 50% en este criterio, el mayor de todos los países examinados por el informe de la OCDE. El informe de 2021 del profesor Khuluvhe analiza la gravedad del problema del analfabetismo y afirma que, en 2019, la tasa de adultos analfabetos (mayores de 20 años) era del 12,1%, o alrededor de 4,4 millones. Esto equivale a que una parte considerable de la población no haya alcanzado un nivel superior de educación. El analfabetismo tiene consecuencias de gran alcance para la población, incluida la descendencia sin educación y la falta de contribución a la sociedad, lo que perjudica la economía del país. Sudáfrica necesita hacer frente a este problema y minimizar el porcentaje de analfabetismo lo máximo posible.

 

Traducido por Olga Ruiz Pilato

 

Referencias

EE.UU. (2006, 19 de julio). Infraestructura Escolar. Eqaleeducation.Org.Za. Recuperado el 17 de febrero de 2022 de https://equaleducation.org.za/campaigns/school-infrastructure/

Amnistía Internacional. (2020, 7 de febrero). Sudáfrica: Educación rota y desigual que perpetúa la pobreza y la desigualdad. Www.Amnistía.Org. Consultado el 17 de febrero de 2022 en https://www.amnesty.org/en/latest/news/2020/02/south-africa-broken-and-unequal-education-perpetuating-poverty-and-inequality/

Gustafsson, M. (2021, 26 de agosto). Una ola de jubilación de maestros está a punto de golpear Sudáfrica: lo que significa para el tamaño de la clase. La conversación. Recuperado el 17 de febrero de 2022 de https://theconversation.com/a-teacher-retirement-wave-is-about-to-hit-south-africa-what-it-means-for-class-size-164345

Khuluvhe, MK (2021, 1 de marzo). Analfabetismo de adultos en Sudáfrica. Www.Dhet.Gov.Za. Recuperado el 17 de febrero de 2022 de https://www.dhet.gov.za/Planning%20Monitoring%20and%20Evalue%20Coordination/Fact%20Sheet%20on%20Adult%20Illiteracy%20in%20South%20Africa%20-%20March% 202021.pdf

Editor. (2019, 27 de diciembre). Opinión: Los desafíos que enfrenta el sistema educativo en Sudáfrica. iÁfrica. Recuperado el 17 de febrero de 2022, de https://iafrica.com/opinion-the-challenges-facing-the-education-system-in-south-africa/

इंडोनेशिया में शैक्षिक चुनौतियाँ

 

लेखिका: लेटिसिया कॉक्स

इंडोनेशिया की एक-तिहाई आबादी बच्चे हैं – लगभग 85 मिलियन, जो किसी भी देश में चौथी सबसे बड़ी संख्या है।

शिक्षा मानवता को जानकारी, ज्ञान, कौशल और नैतिकता प्रदान करती है ताकि हम समाज, परिवारों और राष्ट्र के प्रति अपने कर्तव्यों को जान सकें, समझ सकें और उनका सम्मान कर सकें, और हमें आगे बढ़ने में मदद करती है।

शिक्षा जीवन जीने का एक तरीका है, जिसमें व्यक्ति ज्ञान प्राप्त कर सकता है और दूसरों के साथ इसे साझा कर सकता है। “शिक्षा व्यक्तिगत विकास का महान साधन है। यह शिक्षा के माध्यम से ही है कि एक किसान की बेटी डॉक्टर बन सकती है, एक खदान श्रमिक का बेटा खदान का प्रमुख बन सकता है, और खेत में काम करने वाले श्रमिक का बच्चा एक महान राष्ट्र का राष्ट्रपति बन सकता है,” पूर्व दक्षिण अफ्रीकी राष्ट्रपति नेल्सन मंडेला ने कहा था।

इंडोनेशिया में, दुनिया के अधिकांश हिस्सों की तरह, बच्चों को बारह साल की अनिवार्य शिक्षा प्राप्त करनी होती है, जिसमें प्राथमिक (कक्षा 1–6), जूनियर माध्यमिक (कक्षा 7–9), सीनियर माध्यमिक (कक्षा 10–12) और उच्च शिक्षा शामिल हैं।

युवा राष्ट्रीय शिक्षा मंत्रालय (Kemdiknas) द्वारा संचालित गैर-सांप्रदायिक सरकारी स्कूलों या धार्मिक (इस्लामिक, ईसाई, कैथोलिक और बौद्ध) निजी या अर्ध-निजी स्कूलों के बीच चयन कर सकते हैं, जिन्हें धार्मिक मामलों के मंत्रालय द्वारा प्रबंधित और वित्तपोषित किया जाता है।

कोविड-19 महामारी के दो साल बाद भी, इंडोनेशिया और दुनिया भर के छात्र और शिक्षक एक बड़े शिक्षा संकट से जूझ रहे हैं। जून 2022 की एक रिपोर्ट, जिसे यूनिसेफ, यूनेस्को, विश्व बैंक और अन्य संगठनों द्वारा जारी किया गया, यह बताती है कि वैश्विक स्तर पर अनुमानित 70 प्रतिशत 10 साल के बच्चे एक साधारण लिखित पाठ को समझने में असमर्थ हैं, जबकि महामारी से पहले यह संख्या 57 प्रतिशत थी।

अनस्प्लैश पर एड अस द्वारा फोटो

कोविड-19 के बाद का प्रभाव

इंडोनेशिया में शिक्षा का स्तर पहले से ही पाठ्यक्रम की अपेक्षाओं से कम था, और इसमें लिंग, क्षेत्र, विकलांगता और अन्य हाशिए पर आने वाले वर्गों के बीच भारी असमानताएँ थीं। अधिकांश छात्रों का प्रदर्शन उनकी कक्षा के स्तर से दो ग्रेड कम था। उदाहरण के लिए, कक्षा 5 के छात्र औसतन कक्षा 3 के स्तर पर पढ़ रहे थे।

क्षेत्र में किए गए शोध और सर्वेक्षणों के अनुसार, इसका एक कारण यह था कि शिक्षण गतिविधियों से पहले स्पष्ट शैक्षिक लक्ष्यों की अनुपस्थिति थी, जिसके कारण छात्रों और शिक्षकों को यह पता नहीं था कि ‘लक्ष्य’ क्या होने चाहिए। इस वजह से शैक्षिक प्रक्रिया में उनके पास कोई स्पष्ट दृष्टिकोण नहीं था। देश के कुछ क्षेत्रों में यह भी पाया गया कि प्रारंभिक कक्षाओं के छात्रों में पढ़ने की अक्षमता का प्रतिशत बढ़ा है।

कोविड-19 के कारण बड़े पैमाने पर स्कूलों का बंद होना और नौकरियों का खोना स्थिति को और खराब कर चुका है। कमजोर परिस्थितियों में रहने वाले बच्चों, जैसे निम्न-आय वाले परिवारों के बच्चे, विकलांग बच्चे और देश के पिछड़े हिस्सों में रहने वाले बच्चों के लिए यह प्रदर्शन और भी गंभीर हो गया है, जो स्कूल से बाहर होने के सबसे अधिक जोखिम में हैं।

महामारी से पहले भी कुछ गरीब क्षेत्रों में बाल विवाह एक समस्या थी। प्रमाण बताते हैं कि महामारी के दौरान बाल विवाहों में वृद्धि हुई है क्योंकि निम्न-आय वाले परिवार अपने आर्थिक बोझ को कम करने के लिए ऐसा कर रहे हैं।

अब बाल श्रम के घर में होने या घर की आजीविका (जैसे खेती और मछली पकड़ने) में मदद करने की संभावना बढ़ गई है, क्योंकि लॉकडाउन उपायों ने रोजगार के अवसरों को सीमित कर दिया है।

इंडोनेशियाई विकलांग बच्चों को काफी चुनौतियों का सामना करना पड़ता है। शोध से पता चला है कि बच्चों और माता-पिता दोनों की विकलांगता उनके सीखने और स्कूल लौटने की संभावना को प्रभावित कर रही है।

खराब शैक्षणिक सुविधाएं और बुनियादी ढांचा

खराब स्कूल सुविधाएं और बुनियादी ढांचे की गुणवत्ता भी इंडोनेशिया की शिक्षा चुनौतियों का हिस्सा हैं। इंडोनेशिया के पचहत्तर प्रतिशत स्कूल आपदा जोखिम वाले क्षेत्रों में हैं; लगभग 800,000 वर्ग मील का देश बड़े भूकंप, सुनामी, तेज हवाओं, ज्वालामुखी, भूस्खलन और बाढ़ के संपर्क में है।

इंटरनेट तक असमान पहुंच, और शिक्षक योग्यता और शिक्षा की गुणवत्ता में विसंगति, दूरस्थ शिक्षा को लागू करने में सबसे बड़ी चुनौतियों के रूप में दिखाई दी। छोटे बच्चों के लिए दूरस्थ शिक्षा और देश के डिजिटल पहुंच स्तरों की विविधता हाशिए पर पड़े बच्चों के लिए और असमानताओं का कारण बनती है।

शिक्षकों की निम्न गुणवत्ता

इंडोनेशिया में शिक्षा की खराब गुणवत्ता के मुख्य कारणों में से एक शिक्षक भर्ती प्रक्रिया के कारण शिक्षकों की निम्न गुणवत्ता है, जो पेशेवर शिक्षा कर्मियों के चयन पर ध्यान केंद्रित नहीं करती है, बल्कि सिविल सेवकों की मांगों को पूरा करने पर केंद्रित है।

अधिकांश शिक्षकों के पास अपने कर्तव्यों को निभाने के लिए पर्याप्त व्यावसायिकता नहीं है जैसा कि कानून संख्या 39 के अनुच्छेद में कहा गया है। 2003 का 20, अर्थात् पाठों की योजना बनाना, पाठों को लागू करना, सीखने के परिणामों का आकलन करना, मार्गदर्शन करना, प्रशिक्षण आयोजित करना, अनुसंधान करना और सामुदायिक सेवा करना।

सिविल सेवक भर्ती प्रक्रिया के हिस्से के रूप में, शिक्षक भर्ती प्रक्रिया आम तौर पर एक पेशेवर शिक्षक के लिए आवश्यक कार्य कौशल पर ध्यान नहीं देती है।

हाल के एक सर्वेक्षण में, पढ़ाए जाने वाले विषयों को सीखने और समझने में योग्यता को मापने वाली शिक्षक योग्यता परीक्षा (यूकेजी) देने वाले शिक्षा प्रणाली के शिक्षक न्यूनतम अंकों को भी पूरा नहीं कर पाए।

सर्वेक्षण से यह भी पता चलता है कि जो शिक्षक सरकार द्वारा निर्धारित मानक से नीचे शिक्षित हैं, वे जूनियर हाई स्कूल के लिए 64.09%, हाई स्कूल के लिए 61.5% और व्यावसायिक स्कूल के लिए 10.14% हैं।

शिक्षण पेशे के लिए जटिल कार्य कौशल की आवश्यकता होती है। शिक्षकों को प्रभावी ढंग से पढ़ाने में सक्षम होना चाहिए और अपने छात्रों को शिक्षित करने के लिए उच्च प्रतिबद्धता और प्रेरणा होनी चाहिए।
इस बीच, सिविल सेवक भर्ती प्रणाली में शिक्षक भर्ती आम तौर पर राष्ट्रवाद और सामान्य ज्ञान को प्राथमिकता देती है न कि शिक्षण क्षमता को।

आवश्यक योग्यता चयन पर उच्चतम अंकों वाले संभावित शिक्षक एक लिखित खंड में भाग लेंगे जो उनके सीखने के प्रबंधन कौशल और उनके द्वारा पढ़ाए जाने वाले विषयों के ज्ञान की जांच करता है। लिखित सामान्य ज्ञान परीक्षा के माध्यम से एक पेशेवर शिक्षक की क्षमता को जानने का कोई तरीका नहीं है।

सामान्य तौर पर, सिविल सेवक प्रक्रिया में शिक्षकों की भर्ती सर्वोत्तम भावी शिक्षकों का चयन नहीं कर सकती है-प्रणाली राष्ट्रवाद और सामान्य ज्ञान को प्राथमिकता देती है, न कि शिक्षण को।

शिक्षा में, एक शिक्षक बनने के लिए “आह्वान” या जुनून आवश्यक है क्योंकि यह छात्रों को पढ़ाए जाने वाले ज्ञान के प्रति उनके प्यार और छात्रों की क्षमता का पता लगाने के उनके उत्साह से निकटता से संबंधित है। एक अच्छा शिक्षक होना चुनौतीपूर्ण है यदि यह आपका काम नहीं है।

लेटिसिया कॉक्स द्वारा लिखित

 

संदर्भ

https://ijble.com/index.php/journal/article/view/64/71

https://www.unicef.org/eap/media/9326/file/Sit An – Indonesia case study.pdf

https://www.unicef.org/indonesia/education-and-adolescents

https://www.intechopen.com/chapters/81594

https://jakartaglobe.id/news/poor-quality-of-education-casts-shadow-on-indonesias-future-job-market

अनस्प्लैश पर हुस्निआती सलमा द्वारा कवर फोटो

Education Monitor: Around The Globe between December 16st and December 30th, 2024 Edition

Broken Chalk proudly presents a new edition of “Education Monitor: Around the Globe” between December 16st and December 31st, 2024. Broken Chalk aims with this letter to increase public awareness of  Educational problems, challenges, and violations in the scope of the world. This newsletter is unique. This is a weekly newsletter in which we attempt to monitor and convey educational news from around the world in a concise manner. This monitor will be published biweekly with the effort of our young and enthusiastic team.

You can contribute to our work if you like. If you witness any violations in the scope of education, you can write the comment part of this post. Broken Chalk will try to address the issue in its next monitor edition.

December-16th-till-December-31st-2024

To download this edition as a PDF, click here

Broken Chalk Platform, in March 2019, was founded by a group of educators abroad who experienced and have been experiencing severe human rights violations in Turkey and had to ask for asylum currently in several countries.

These education volunteers also suffered greatly and started their new lives in their new countries without human rights violations. They gained respect just because they were considered human beings in those countries. However, they left one part of their minds and hearts in their homeland. They assigned themselves a new duty, and the human rights violations they left behind had to be announced to the World. A group of education volunteers who came together for this purpose started their activities under the Broken Chalk platform’s umbrella. However, the Broken Chalk platform was not enough to serve their aims. Therefore, they completed their official establishment as a Human Rights Foundation in October 2020.

Broken Chalk is now much more than a platform, and we have reviewed and enlarged our vision and mission within this framework. Violations of rights would be the first in our agenda in the field of Education all over the World. At the point we reached today, Broken Chalk opened its door to all individuals from all across the globe, from all professions, and to all individuals who say or can say ‘I also want to stand against violations of human rights in Education for our future and whole humanity, where our generations grow up together.’

Education is essential because it can help us eliminate the evils from society, introduce, and increase the good. We want to draw the public’s and stakeholders’ attention to the fact that Education is in danger in several different parts of the World. The attacks are wide-reaching, from the bombing of schools to the murder of students and teachers. Raping and sexual violence, arbitrary arrests, and forced recruitment also occurred, instigated by armed groups. Attacks on Education harm the students and teachers but also affect the communities in the short and long term.

We invite all individuals who want to stop human rights violations in Education to become Volunteers at Broken Chalk.

Vështirësitë a Arsimit në Kosovë

 

Perkthim i artikullit te shkruajtur nga Veronica Grazzi

E vendosur në qendër të Ballkanit, Kosova është kryesisht e njohur për ngjarjet e saj të turbullta historike dhe politike. Me 1.8 milion banorë, Kosova ka përjetuar shumë konflikte dhe shpallje pavarësie, duke përfshirë ndryshime në qeveri dhe kthesa në politikë. Pas ndarjes nga Serbia në vitin 2008, vendi përballet me shumë sfida në arsim, ku shumë pengesa parandalojnë krijimin e një sistemi të qëndrueshëm dhe përfshirës.

Për shkak të konfliktit, ndërhyrja ndërkombëtare dhe fondet pas-konflikt janë kanalizuar nëpërmjet vendit përmes Misionit Ndërkombëtar të Përkohshëm të OKB-së në Kosovë (UNMIK). Arsimi u perceptua si një nga mënyrat për të përmbajtur konfliktin midis serbëve dhe shqiptarëve të Kosovës, prandaj komuniteti ndërkombëtar zgjodhi një sistem arsimor të ndarë.

Sot, Kosova po përjeton reforma të rëndësishme në sistemin e saj të arsimit të lartë. Ky transformim përfshin krijimin dhe rritjen e institucioneve të arsimit të lartë, duke përfshirë nëntë universitete publike dhe njëzet e dy universitete private. Ndërsa janë bërë përmirësime të konsiderueshme, problemet e vazhdueshme vazhdojnë të pengojnë zhvillimin e një sistemi arsimor të fortë dhe gjithëpërfshirës.

Ndarja Etnike dhe Integrimi

Një komponent që zakonisht nuk mungon nga asnjë narrativë e historisë së një kombi është origjina ose themeli i tij.”

Konstruksioni Diskursiv i Identitetit Kombëtar, 2009

Ky citim përkufizon shumë mirë Kosovën; baza e diskursit aktual nacionalist në Serbi dhe Kosovë qëndron në interpretimet e ndryshme historike të zonës së kontestuar të Kosovës.

Shoqëria në Kosovë është e ndarë në baza etnike, dhe kjo është e dukshme gjithashtu në sistemin arsimor të Kosovës. Deri në vitin 1980, sistemi arsimor i Kosovës ishte një komponent i sistemit të vjetër jugosllav. Lufta e Kosovës në vitin 1999 la një antagonizëm të fortë midis komuniteteve shqiptare dhe serbe, duke penguar krijimin e një ambienti arsimor të integruar dhe harmonik.

Më konkretisht, për të shmangur përplasje të mëtejshme, nxënësit serbë të Kosovës mësojnë në shkolla që mbikëqyren nga qeveria serbe, ndërsa nxënësit shqiptarë të Kosovës dhe pakicat e tjera jo-serbe ndjekin institucione shtetërore të Republikës së Kosovës. Të dy grupet jo vetëm që ndjekin dy kurikula të ndryshme, por gjithashtu nuk ndërveprojnë ose komunikojnë me njëri-tjetrin. Kjo rezulton në një pengesë për bashkëpunimin mes brezave të rinj dhe, më në përgjithësi, për rindërtimin e një procesi të qëndrueshëm të bashkëjetesës paqësore.

Dëshmitë sugjerojnë se kurikulat aktuale në sistemet arsimore të Serbisë dhe Kosovës motivohen nga ideologji sociopolitike dhe nacionaliste që legjitimizojnë narrativën e viktimizimit të kontestuar. Të dy sistemet nuk i adresojnë objektivisht ngjarjet historike, paraqesin vetëm një anë të historisë dhe punojnë aktivisht për të promovuar një imazh pozitiv të grupit etnik përkatës.

Sidomos në universitete, ndarja ndjek vijat politike dhe bëhet më e fortë, me vizione të kundërta mbi politikat e ardhshme.

Arsimi Gjithëpërfshirës

Në Planin Strategjik të Arsimit të Kosovës 2021-2025, i promovuar nga Ministria e Arsimit, ofrimi i aksesit në arsim të barabartë dhe cilësor është jo vetëm një prioritet, por edhe një sfidë.

Kosova është një nga vendet e Ballkanit ku vajzat dhe djemtë nga mosha 0-6 vjeç kanë më pak mundësi për të ndjekur arsimin parashkollor. Sipas një hulumtimi të publikuar nga KOMF – një koalicion i 29 OJQ-ve të dedikuara për mbrojtjen e fëmijëve – vetëm 4.8 për qind e fëmijëve midis 0 dhe 4 vjeçare ndjekin çerdhe ose kopshte. Ky përqindje rritet në 90 për qind në grupmoshën 5-6 vjeçare.

Sipas UNMIK-ut, në vitin 2019, 38,000 fëmijë me aftësi të kufizuara nuk e ndjekin shkollën. Normat sociale janë hapi i parë në këtë proces, pasi ato kanë tendencën të stigmatizojnë individët me aftësi të kufizuara. Më pas, ndjekin barrierat strukturore si transporti i papërshtatshëm, klasat e paqasshme dhe mungesa e mbështetjes së specializuar. UNMIK raportoi të dhëna interesante në lidhje me shkaktarët sipas popullsisë së re; mentaliteti i shoqërisë (39%), mungesa e përfitimeve monetare (22%), mungesa e shërbimeve (14%) dhe mungesa e legjislacionit dhe politikave inkluzive (14%).

Në të gjitha nivelet arsimore, arsimi inkluziv në Kosovë përballet me shumë pengesa. Vendbanimet rurale kanë frekuentim të ulët në arsimimin parashkollor për shkak të perceptimit të distancës së udhëtimit dhe indiferencës. Në një analizë të promovuar nga portali Kosovo 2.0, u zbulua se shumica e kopshteve ndodhen në qytete dhe pak ndodhen në zona rurale. Kjo është gjithashtu pjesërisht e lidhur me mungesën e veprimeve koherente dhe të koordinuara ndërmjet autoriteteve qendrore dhe lokale. Nuk ka shërbime transporti publik për të çuar vajzat dhe djemtë në kopshtet më të afërta me vendbanimin e tyre.

Rritja e ndërgjegjësimit të prindërve, rritja e numrit të klasave parashkollore të ofruara dhe përmirësimi i shërbimeve të transportit janë disa mënyra që mund të përdoren për të rritur pjesëmarrjen. Edhe pse arsimi fillor (klasat 1–9) është i detyrueshëm, deri në 25% e studentëve braktisin shkollën. Distanca e udhëtimit, shqetësimet për sigurinë e vajzave dhe kufizimet buxhetore janë pengesa. Shkallët e regjistrimit për arsimin e mesëm janë më të ulëta në zonat rurale se në ato metropolitane, duke treguar një preferencë për gjimnazet mbi institucionet profesionale. Reforma e arsimit profesional është e domosdoshme, dhe financat e familjeve dhe distanca e udhëtimit kanë një rol në zgjedhjen e shkollës së mesme.

Me disa përjashtime të dukshme, si shkolla e suksesshme bujqësore në Lipjan, ekonomia rurale, e cila është ndikuar nga kolapsi industrial dhe konflikti i kaluar, ndikon në interesin për shkollat profesionale bujqësore. Ruajtja e interesit për programet e trajnimit praktik dhe përshtatja e ofertave edukative me kërkesat e ndryshueshme të ekonomisë rurale janë sfida të vazhdueshme.

Shkallë të Larte Braktisjeje dhe Papunësi

Shkalla e lartë e braktisjes është një problem në Kosovë, veçanërisht për arsimin e mesëm. Papunësia e rinisë është rezultat i vështirësive ekonomike dhe një mosmarrëveshjeje mes aftësive që mësohen në shkolla dhe atyre që kërkohen nga tregu i punës. Ky problem përkeqësohet nga mundësitë e dobëta për trajnim profesional, duke lënë shumë të rinj pa aftësitë e nevojshme për të gjetur punë. Problemet ekonomike të Kosovës, si shkallët e larta të papunësisë dhe një ekonomi në rënie, kanë një ndikim të drejtpërdrejtë në sistemin arsimor. Disponueshmëria e materialeve edukative, paga e mësuesve dhe cilësia e arsimit mund të preken nga mungesa e fondeve dhe burimeve.

Të rriturit në zonat rurale raportojnë se kanë akses më të kufizuar në arsim, ndërsa arsimi joformal është kryesisht i përqendruar në zonat urbane. Për të mbyllur hendekun arsimor që ekziston për të rriturit dhe të rinjtë që nuk janë në shkollë, janë të nevojshme programet e mësimit gjatë gjithë jetës, mbështetje nga qeveria, dhe angazhimi i sektorit privat në ndihmën e kapacitetit dhe promovimin e vetëpunësimit në zonat rurale. Financimi i vazhdueshëm nga OJQ-të është thelbësor për mbajtjen e iniciativave të ndihmës së kapacitetit në këto komunitete.

Shpenzimet Publike në Arsimin

Sipas një studimi të fundit të Kosovo 2.0, buxheti i shtetit për arsimin parashkollor nuk ka ndryshuar shumë në vitet e fundit. Ai u rrit nga 14 milionë euro në 2017 në 17 milionë euro në 2019, dhe më pas, në 2020, ra në 16 milionë euro. Në raportin e saj vjetor për Kosovën në 2020, Komisioni Evropian theksoi se mangësitë e sistemit arsimor të Kosovës – gjithashtu të evidentuara nga testet PISA – ishin gjithashtu të lidhura me përfshirjen e ulët të fëmijëve në arsimimin parashkollor.

Kërkesat e tregut të punës nuk po përmbushen mjaftueshëm nga sistemi arsimor. Krahasuar me vendet me të ardhura të mesme me demografi të ngjashme moshe, Kosova investon 4.7% të PBB-së në arsim; megjithatë, shuma e shpenzuar për arsimin fillor dhe të mesëm për student është relativisht e ulët. Kjo është kryesisht për shkak të raportit të lartë nxënës-mësues, i cili është dy herë më i lartë se mesatarja e BE-së, dhe kostos së lartë të pagave të mësuesve.

Shkallët e regjistrimit në shkollat fillore janë të larta, në 96%, dhe shkallët e regjistrimit në shkollat e mesme janë gjithashtu të larta, në 88.1%. Megjithatë, rezultatet e ulëta në PISA dhe shkallët relativisht të larta të papunësisë për të diplomuarit pas shkollës së mesme (19.2% në tremujorin e dytë të vitit 2018) tregojnë mangësi në cilësinë e arsimit. Në fazat e para të reformimit të sistemit të arsimit profesional, po shqyrtohet gjendja e shkollave të formimit profesional. Aktualisht, shpenzimet për kërkimin përbëjnë vetëm 0.1% të PBB-së. Pas inaugurimit të një Ministrie të Re të Inovacionit në vitin 2018, dy qendra rajonale të inovacionit morën një grant prej 1.1 milion eurosh për laboratore dhe pajisje të specializuara.

Veprime të Mundshme të Qeverisë

Disa përmirësime mund të vërehen në fushën e arsimit. Shkalla e regjistrimit në të gjitha nivelet po rritet, por ende është ndjeshëm nën mesataren, dhe shumë të rinj të komunitetit Roma dhe Ashkali nuk arrijnë të arsimohen në nivele më të larta. Në këtë vit akademik, Ministria e Arsimit, Shkencës dhe Teknologjisë ka rritur numrin e bursave për studentët Roma, Ashkali (dhe egjiptianë) nga 500 në 600, dhe gjithashtu ka alokuar fonde për qendrat e mësimit që më parë financoheshin kryesisht nga donatorët.

Promovimi i Arsimit Inkluziv

Qeveria duhet të inkurajojë klasat e integruara që bashkojnë nxënës nga shumë origjinë etnike si një mënyrë proaktive për të promovuar inkluzivitetin. Brezi i ri mund të bëhet më i bashkuar si shoqëri dhe të ndihmojë në shërimin e ndarjeve përmes shkëmbimeve kulturore dhe mundësive të përbashkëta për të mësuar. Kosova duhet të prioritetizojë implementimin e një sistemi arsimor inkluziv për të mbrojtur rininë e ndjeshme nga radikalizmi. Ka avancuar disi, siç tregohet nga zhvillimi i një manuali për mësuesit dhe trajnimi i thelluar i edukatorëve (shihni seksionin mbi arsimimin). Është një nga pjesëmarrësit aktivë në projektin për Luftimin e Terrorizmit në Ballkanin Perëndimor.

Investimi në Infrastrukturë

Një plan investimi i fokusuar është i nevojshëm për të adresuar boshllëqet në infrastrukturë dhe burime. Fondet e alokuara për modernizimin e klasave, furnizimin me materiale mësimore dhe rritjen e burimeve arsimore si një e tërë do të ndihmojnë në ndërtimin e një sistemi arsimor më të drejtë dhe efikas në të dyja rajonet, urbane dhe rurale.

Rindërtimi i Programeve të Trajnimit Profesional

Rindërtimi i programeve të trajnimit profesional duhet të jetë prioriteti kryesor i qeverisë për të adresuar shkallët e larta të braktisjes dhe papunësisë rinore. Duke i përshtatur këto programe me kërkesat e industrisë dhe duke bashkëpunuar për të ofruar përvojë reale dhe praktike, mund ta përgatisim më mirë studentët për tregun e punës, gjë që do të ulë shkallët e papunësisë dhe do të promovojë rritjen ekonomike.

Ndërtimi i Një Sistemi të Fortë Arsimor

Ndërtimi i një sistemi arsimor të fortë kërkon adresimin e dallimeve historike, rritjen e standardeve arsimore, inkurajimin e gjitheperfshirjes dhe trajtimin e kufizimeve financiare. Kosova mund të vendosë themelet për një shoqëri që është e përqendruar te njohuritë, bashkëpunimi dhe prosperiteti i përbashkët duke investuar në të rinjtë e saj. Edhe pse rruga përpara është ende e gjatë, Kosova mund të përmirësojë sistemin e saj arsimor dhe të krijojë një bazë për një të ardhme më të mirë duke punuar së bashku.

 

References

Educational challenges in Somalia – Arabic Translation

التحديات التعليمية في الصومال

 

بقلم بيليز هيرواboy in blue and white plaid shirt reading book

Photo by Ismail Salad Osman Hajji dirir on Unsplash

الصومال سابقا أرض الصومال ، التي عاصمتها مقديشو ، هي دولة صغيرة تقع في القرن الأفريقي. وعلى مر السنين، انخرطت الصومال في صراعات داخلية.  فعلى سبيل المثال، تشكل العشائر والفوارق بين العشائر مصدرا رئيسيا للصراع الذي يستخدم لتقسيم الصوماليين، بما في ذلك تأجيج الصدامات على الموارد والسلطة. وقد استخدمت هذه الاختلافات أيضا لحشد الميليشيات، وجعل تحقيق المصالحة على نطاق واسع أمرا بالغ الصعوبة. ينتج عن ذلك تلاعب القادة السياسيين بالعشائرية لأغراضهم الخاصة. ولم تتمكن أي حكومة ناشئة من إقامة تعايش سلمي ناجح بين الصوماليين. وقد لوحظ أنهم أقاموا في معظم المجتمعات المحلية وسائل السلام التقليدية الخاصة بهم لاستعادة دولة سلمية كانت كبيرة جدا. وقد أثارت هذه التحديات شواغل خطيرة بالنسبة للتعليم في البلد. وتناقش أدناه على وجه التحديد بعض التحديات التي يواجهها البلد فيما يتعلق بالحصول على التعليم.

الإرهاب

تشكيل حركة الشباب هو مساهم رئيسي في التحديات التعليمية التي تشهدها الصومال. وتتكون المجموعة الإرهابية من الكثير من المواطنين الشباب في الصومال الذين يجب أن يكونوا طلابًا في المدارس. خلال المعارك، ترسل حركة الشباب هؤلاء الشباب على خط المواجهة حيث يتم قتلهم بسهولة بسبب التدريب القليل جدًا الذي تم تقديمه لهم. وينشأ عن ذلك أيضا حالات اغتصاب ناجمة عن الزواج المبكر وحمل المراهقات. وبشكل عام، يؤثر الإرهاب على النظم التعليمية في الصومال.

الحروب المتكررة والفصول الدراسية المكتظة

ومن المشاكل الرئيسية الأخرى التي يعاني منها التلاميذ الصوماليون مشكلة اكتظاظ الفصول الدراسية. حتى المحظوظين الذين يصلون إلى المدرسة لا يمكنهم الاستفادة منها بشكل كامل. من الصعب حقا الحصول على تعليم جيد في الأماكن المكتظة ، ولكن هناك المزيد من المشاكل. الحروب الأهلية المتكررة التي تخصصتها الحرب الأهلية عام ١٩٩١ هي العوامل الرئيسية التي تسببت في ضعف النظم التعليمية في الصومال. وقد شكل ذلك انتكاسة للطلاب الذين يعودون إلى المدارس بسبب نزوحهم في مواقع مختلفة. الطلاب أيضا في هذه العملية، فقدت المواد الدراسية عندما تم غزو فصولهم، وهذا يجعل من الصعب بالنسبة لهم لمواصلة تعليمهم.

التحديات المرتبطة كوفيد-١٩

اكتُشف كوفيد-١٩ لأول مرة في ووهان، الصين ولاحقًا انتشر في معظم أنحاء العالم. وتأثرت أفريقيا عموما. وفي الصومال، لا تزال هناك تحديات لا يزال ظهور الفيروس يؤثر فيها على الأنشطة اليومية للطلاب. خاصة في أقسام التعليم العالي حيث كان الطلاب قد اعتمدوا التعلم عبر الإنترنت، ومن هنا يوجد الطلاب غير المتساوين والمرتبكين’ الحضور في هذه المؤسسات. على كل حال، يؤثر ذلك على جودة الخبرة التي يستطيع الطالب الخروج منه.

انعدام الأمن

الصومال بلد يواجه مشاكل أمنية داخلية على مدى العقود ال ٣ الماضية باستمرار. ولم يؤثر ذلك على صيغة هجرة الصوماليين فحسب، بل أثر أيضا إلى حد كبير على نظامهم التعليمي. تعتبر الطرق المغلقة والانفجارات والعنف من العوامل الشائعة التي تعيق حرية تنقل الطلاب وهذه النتائج للأسر التي ترسل الأطفال إلى المدارس القريبة بغض النظر عن جودة التعليم الذي تقدمه تلك المدارس, كل ذلك في محاولة لإعطاء الأولوية لسلامة أطفالهم. كما يتأثر المعلمون لأنهم بالكاد يحصلون على رواتبهم بشكل متكرر بسبب الهجمات غير المتوقعة. كما أن الرواتب التي يتلقاها المعلمون محدودة.

عدم وجود توجيه الوالدين والحاجز اللغوي

فكثير من الآباء والأمهات في الصومال لا يكادون يحصلون على تعليم رسمي، وبالتالي لا يستطيعون تقديم التوجيه والدعم المناسبين لأطفالهم فيما يتعلق بالعمل المدرسي. حاجز اللغة هو أيضا مشكلة أخرى يواجهها الصوماليون، ولا يزال يشكل تحديا للمعلمين وأولياء الأمور والطلاب. فاللغتين العربية والصومالية هما اللغتان الرسميتان، وبالتالي، في حالة وجود معظم الكتب المدرسية باللغة الإنجليزية، ستظهر مشكلة في حاجز اللغة.

عدم كفاية برامج التعلم وعدم التوحيد

معظم المدارس لديها برامج تعليمية غير كافية تلبي فقط التعلم النظري دون توفير التعلم العملي كذلك. في الصومال ، يحصل معظم الطلاب على الخبرة النظرية دون أي نتائج للتجربة العملية. وهذا يؤدي إلى عدم كفاية المعرفة بمعظم المواضيع. يعد عدم وجود منهج مماثل أيضًا تحديًا آخر يؤثر على النظام التعليمي في الدولة.

خيانة الأمانة الأكاديمية والفساد

هناك تقارير واسعة الانتشار عن الفساد بين المعلمين في الصومال. ويشمل ذلك حالات المعلمين الذين يطالبون برشاوى لقبول الطلاب الجدد، وتقديم وثائق مزورة مثل الشهادات، وإعطاء رشاوى للحصول على الترقيات. وتشكل جميع أعمال الفساد هذه، بما في ذلك مسألة المحسوبية، تحديات أمام التعليم في الصومال.

عدم الاستقرار المالي

في الصومال يعيش العديد من المواطنين كمرشدين داخليا بسبب الوسائل الأمنية القاسية. ونتيجة لذلك، لا يستطيعون دفع رسوم المدرسة أو الرسوم الدراسية والنقل والزي المدرسي والكتب. ويترك معظم من هم أقل حظا بدون مراقبة ولا يحصلون على التعليم.

التوصيات

  1. وينبغي أن تدعم الكتل الإقليمية التي حصلت الصومال على عضويتها الصومال بكل الوسائل للحد من نمو حركة الشباب التي لا تزال تهدد التعليم في البلد.
  2. يجب أن تتعاون وزارة الصحة ووزارة التعليم لإجراء اختبارات منتظمة لفيروس كوفيد-١٩ لأنه لا يزال داخل البلاد. ومن خلال إجراء فحوص منتظمة وتوزيع المواد المناسبة، يمكن الحد من آفة الفيروس في المدارس.
  3. يجب على حكومة الصومال تنظيم وخلق المزيد من المساحات للفصول الدراسية ، بدءا من المستوى الأدنى إلى مستويات التعليم العالي. سيؤدي ذلك إلى تقليل عدد الطلاب الذين يحضرون الفصول الدراسية في المساحات الصغيرة.
  4. الأمن مهم، خاصة في المؤسسات التعليمية. يجب على الحكومة الصومالية ضمان الأمن المشدد على جميع المستويات. وهذا سيحفز الآباء على اصطحاب أطفالهم إلى المدارس. وينبغي اتخاذ ترتيبات أمنية خاصة لحماية المدارس والمعلمين والطلاب.
  5. يجب تطوير العلاقة بين الآباء والمعلمين من خلال الزيارات المتكررة للآباء لمعلميهم ، وهذا سيؤدي إلى النمو المتبادل والتواصل بين الطلاب. وينبغي أيضا تشجيع إنشاء رابطات الآباء والمعلمين تشجيعا كبيرا.
  6. يجب أن يتعرض الطلاب، وخاصة أولئك في المدارس الثانوية، لمعرفة النظرية والجوانب العملية لبعض التخصصات (العلوم). يجب أن تلتزم المدارس بقبول الطلاب من خلال الأرقام الدقيقة للأجهزة العملية المتاحة. وينبغي أيضا أن تدرس الدراسات العملية على أساس منتظم جدا للفعالية.
  7. يجب أن تعمل معاهد تدريب المعلمين’ في حكومة الصومال تحت مجلس مماثل من أجل بناء قدرات المعلمين.
  8. ينبغي توفير التمويل الكافي في النظم التعليمية في الصومال. وينبغي للحكومة أن تشارك في التبرعات وتوزيع الكتب المدرسية وكتب التمارين الرياضية، على سبيل المثال. كما يجب على الحكومة الالتزام ببناء مدارس جديدة وإعادة بناء المدارس التي تعرضت للهجمات.

  

References

  1. Ahmed, H., Allaf, M., & Elghazaly, H. (2020). COVID-19 and Medical Education. The Lancet Infectious Diseases, 20, 777-778.
  2. Bao, W. (2020). COVID-19 and Online Teaching in Higher Education: A Case Study of Peking University. Human Behavior and Emerging Technologies, 2, 113-115.
  3. Barre, A. G. (2020). Somalia Education Sector COVID-19 Response Plan.
  4. Abdifatah Abdiaziz Dahie
  5. Somalia Education Cluster Note on COVID-19 Preparedness and Response 11 (2020).
  6. Cover Photo by Ismail Salad Osman Hajji dirir on Unsplash

बांग्लादेश में शैक्षिक चुनौतियांः बाल श्रम के परिणाम और भविष्य के रुझान

 

एना कोर्डेश द्वारा लिखित 

एक परिधान कारखाने में काम करने वाली महिलाएंमरूफ रहमान द्वारा पिक्साबे से लिया गया चित्र 

विश्व व्यापार संगठन (WTO) की रिपोर्ट के अनुसार, बांग्लादेश तैयार वस्त्रों का दुनिया का दूसरा सबसे बड़ा निर्यातक है, जिसने 2020 में वैश्विक वस्त्र निर्यात का लगभग 6.4% योगदान दिया। हालांकि, यह आर्थिक सफलता एक गंभीर कीमत पर प्राप्त होती है, क्योंकि बांग्लादेशी वस्त्र उद्योग में अक्सर 5 से 17 वर्ष की आयु के बच्चों का शोषण किया जाता है और उन्हें अवैध रूप से रोजगार दिया जाता है। यह अनैतिक प्रथा न केवल उन्हें शिक्षा से वंचित करती है, बल्कि उनके भविष्य के अवसरों को भी सीमित कर देती है। बुनियादी शिक्षा तक पहुंच के बिना, इन बच्चों को कारखानों में कम वेतन वाली नौकरियों में काम करने के लिए मजबूर होना पड़ता है, जिससे वे उन कौशलों को हासिल करने का मौका गंवा देते हैं, जो भविष्य में बेहतर वेतन वाली नौकरियों की ओर ले जा सकते हैं। परिणामस्वरूप, वे गरीबी और कम वेतन वाले कार्यों के एक दुष्चक्र में फंस जाते हैं, जिससे बाल श्रम का चक्र निरंतर बना रहता है। गुणवत्तापूर्ण शिक्षा की अनुपस्थिति इन बच्चों को उनके वास्तविक क्षमता से वंचित कर देती है और उन्हें अवैध और शारीरिक रूप से कष्टकारी श्रम से मुक्त होने की संभावना को गंभीर रूप से कम कर देती है। 

जागरूक उपभोक्ताओं के रूप में, यह आवश्यक है कि हम उन परिधानों की संपूर्ण आपूर्ति श्रृंखला पर विचार करें, जिन्हें हम खरीदते हैं, जिसमें उत्पादन पक्ष भी शामिल है, और अपनी खरीदारी के फैसलों के संभावित परिणामों को स्वीकार करें। हमें यह जानना चाहिए कि क्या एक टी-शर्ट नैतिक रूप से निर्मित की गई है और क्या उसके निर्माण के किसी भी चरण में बाल श्रम का उपयोग किया गया है। इन सवालों पर विचार करना बांग्लादेश के सैकड़ों बच्चों को गुणवत्तापूर्ण शिक्षा प्राप्त करने और गरीबी की बेड़ियों से मुक्त होने का अवसर प्रदान कर सकता है। 

इस लेख का उद्देश्य बांग्लादेश में असमान शैक्षिक उपलब्धियों के मुद्दे के बारे में जागरूकता बढ़ाना है, जिसे बाल श्रम की व्यापकता और बाल श्रम को समाप्त करने के लिए अपर्याप्त सरकारी नीतियों द्वारा और अधिक बढ़ावा मिलता है। 

बांग्लादेश में गरीबी का संक्षिप्त इतिहास

1971 में स्वतंत्रता प्राप्त करने के बाद, बांग्लादेश को अपनी 80% आबादी के साथ गरीबी रेखा से नीचे रहने के साथ एक महत्वपूर्ण चुनौती का सामना करना पड़ा। हालांकि, पिछले कुछ वर्षों में, सरकार ने अपनी विकास रणनीति में गरीबी उन्मूलन को एक प्रमुख प्राथमिकता दी है। नतीजतन, गरीबी दर 80% से घटकर 24.3% हो गई है, जिसका अर्थ है कि बांग्लादेश में लगभग 35 मिलियन लोग गरीबी रेखा से नीचे रह रहे हैं (यूनेस्को, 2009) । 

गरीबी से निपटने के लिए सरकार के प्रयासों को निरंतर आर्थिक विकास द्वारा समर्थित किया गया है, जो आंशिक रूप से ठोस व्यापक आर्थिक नीतियों और तैयार कपड़ों के निर्यात में वृद्धि से प्रेरित है। नतीजतन, कुल गरीबी दर 2016 में 13.47% से घटकर 2022 में 10.44% हो गई है (ढाका ट्रिब्यून,2022) ।

इन उपलब्धियों के बावजूद, हाल के रुझानों से पता चलता है कि बांग्लादेश में गरीबी में कमी की दर में कमी आई है। इसके अलावा, गरीबी उन्मूलन उपायों का प्रभाव ग्रामीण और शहरी क्षेत्रों के बीच असमान रहा है, क्योंकि देश तेजी से शहरीकरण से गुजर रहा है। यह इंगित करता है कि गरीबी को कम करने में प्रगति हुई है, लेकिन देश के विभिन्न क्षेत्रों में गरीबी में समान कमी सुनिश्चित करने में चुनौतियां बनी हुई हैं।  

हालाँकि बांग्लादेश ने तेजी से आर्थिक विकास का अनुभव किया है और इसे सबसे तेजी से बढ़ते देशों में से एक माना जाता है, आय असमानता एक महत्वपूर्ण और महत्वपूर्ण मुद्दा बना हुआ है। वास्तव में, बांग्लादेश में आय असमानता अभूतपूर्व स्तर पर पहुंच गई है जो 1972 के बाद से नहीं देखी गई है। तैयार वस्त्र निर्यात उद्योग के विकास के बावजूद, इस आर्थिक क्षेत्र के लाभों को समान रूप से वितरित नहीं किया गया है, जिससे मानव विकास सूचकांक में 189 देशों में से 133 वें स्थान पर है। 

आय असमानता का एक कठोर संकेतक जनसंख्या के निचले 40% और सबसे अमीर 10% के बीच आय शेयरों का विपरीत है। निचले 40% की आय का हिस्सा केवल 21% है, जबकि सबसे अमीर 10% 27% की काफी अधिक हिस्सेदारी का आनंद लेते हैं, जो धन वितरण में तेज असमानता को दर्शाता है (विश्व बैंक,2023)। आय वितरण में ये असमानताएं बांग्लादेश में आय असमानता को दूर करने की तत्काल आवश्यकता को उजागर करती हैं, क्योंकि यह समावेशी और न्यायसंगत विकास प्राप्त करने के लिए चुनौतियां पेश करती है। इस मुद्दे से निपटने के प्रयासों के लिए एक व्यापक दृष्टिकोण की आवश्यकता होती है जो आर्थिक नीतियों, सामाजिक कल्याण कार्यक्रमों और लक्षित हस्तक्षेपों जैसे कारकों पर विचार करता है ताकि यह सुनिश्चित किया जा सके कि आर्थिक विकास के लाभों को आबादी के सभी वर्गों के बीच अधिक व्यापक रूप से साझा किया जाए। 

बांग्लादेश में बाल श्रम

बांग्लादेश के भीतर अंतर्निहित असमानता और आय असमानताओं का देश भर में बच्चों की शैक्षिक प्राप्ति पर स्पष्ट प्रभाव पड़ता है। दुर्भाग्य से बांग्लादेश के कई हिस्सों में बाल श्रम प्रचलित है, विशेष रूप से ग्रामीण क्षेत्रों में जहां गरीबी दर अधिक है और शिक्षा तक पहुंच सीमित है। चटगाँव, राजशाही और सिलहट जैसे जिलों में विशेष रूप से बाल श्रम की उच्च घटनाएं हैं, क्योंकि वे बांग्लादेश के ग्रामीण बाहरी इलाकों में स्थित हैं, जो उपरोक्त अंतर-देश असमानता को उजागर करते हैं।

इस असमानता के परिणामस्वरूप गरीबी के बांग्लादेशी बच्चों के लिए गंभीर परिणाम हैं, जो गरीबी से निपटने के लिए अवैध रोजगार में संलग्न होने के लिए मजबूर हैं। हर पांच में से लगभग तीन बच्चे कृषि क्षेत्र में कार्यरत हैं, जबकि 14.7% औद्योगिक क्षेत्र में काम करते हैं, और शेष 23.3% सेवा क्षेत्र में काम करते हैं। (ग्लोबल पीपल स्ट्रैटजिस्ट, 2021). हालाँकि बांग्लादेश की सरकार ने 2022 की शुरुआत में अंतर्राष्ट्रीय श्रम संगठन कन्वेंशन की पुष्टि की, जो स्पष्ट रूप से अनुच्छेद 138 में रोजगार के लिए न्यूनतम आयु निर्धारित करता है, बांग्लादेश में बच्चों को बाल श्रम के सबसे खराब रूपों के अधीन किया जाता है, जिसमें वाणिज्यिक यौन शोषण और मछली और ईंट उत्पादन को सुखाने जैसी गतिविधियों में जबरन श्रम शामिल है।

एक परेशान करने वाला पहलू यह है कि बांग्लादेश श्रम अधिनियम अनौपचारिक क्षेत्र पर लागू नहीं होता है, जहां बांग्लादेश में अधिकांश बाल श्रम होता है। घरेलू काम सहित विभिन्न क्षेत्रों में बाल श्रमिकों के खिलाफ हिंसा की रिपोर्ट दर्ज की गई है। 2018 में, बांग्लादेश में 400,000 से अधिक बच्चे घरेलू काम में काम करते थे, जिसमें लड़कियों के साथ अक्सर उनके नियोक्ता द्वारा दुर्व्यवहार किया जाता था। इसके अतिरिक्त, रिपोर्टों से संकेत मिलता है कि जनवरी से नवंबर 2012 तक, 28 बच्चों को घरेलू नौकरानियों के रूप में काम करते हुए यातना दी गई थी (ग्लोबल पीपल स्ट्रैटजिस्ट, 2021)। 

ये बच्चे अपने परिवार के भरण-पोषण के लिए पूरी तरह से जीवित रहने की आवश्यकता के कारण औपचारिक और अनौपचारिक दोनों क्षेत्रों में कार्यबल में शामिल होने के लिए मजबूर हैं, और उनकी पढ़ाई पर लौटने की संभावना नहीं है। यूनिसेफ की एक रिपोर्ट से पता चला है कि 14 साल से कम उम्र के बच्चे जो काम के लिए स्कूल छोड़ चुके हैं, वे प्रति सप्ताह औसतन 64 घंटे काम कर रहे हैं। इस संख्या को परिप्रेक्ष्य में रखते हुए, यूरोपीय श्रम कानून ओवरटाइम सहित प्रति सप्ताह 48 घंटे तक काम करने के घंटों को सीमित करते हैं (यूनिसेफ, 2021)। 

सुबर्णोग्राम के स्कूल का दौरा: दलित दलित मोची के बच्चेमैथ्यू बेकर, 2012 शांति फेलो, सुबर्णोग्राम फाउंडेशन, सोनारगांव, बांग्लादेश 

वर्तमान शैक्षिक तस्वीर 

बांग्लादेश में शैक्षिक उपलब्धियों का मुद्दा महत्वपूर्ण असमानताओं को दर्शाता है, जो देश में संरचनात्मक असमानताओं और शिक्षा क्षेत्र के शासन में कमजोरियों से संबंधित है। 

स्कूल में भागीदारी की दरें भी असमानताओं को उजागर करती हैं, जिसमें 10% आधिकारिक प्राथमिक स्कूल की आयु के बच्चे स्कूल से बाहर हैं। बांग्लादेश में प्राथमिक विद्यालय की आयु के बच्चों के बीच सबसे बड़ी असमानता सबसे गरीब और सबसे अमीर बच्चों के बीच देखी जाती है, जिसे देश में घरेलू असमानता से जोड़ा जा सकता है। यह असमानता एक 2019 की यूनीसेफ रिपोर्ट द्वारा समर्थित है, जिसमें बताया गया है कि उच्च माध्यमिक विद्यालय की पूर्णता दर सबसे अमीर बच्चों के लिए 50% है, जबकि सबसे गरीब बच्चों के लिए केवल 12% (यूनीसेफ, 2019) है। 

बांग्लादेश सरकार ने गरीब बच्चों के लिए लक्षित एक शर्तित नकद हस्तांतरण कार्यक्रम के माध्यम से प्राथमिक स्तर पर शिक्षा असमानता को दूर करने का प्रयास किया है, जो ग्रामीण छात्रों के 40% को कवर करता है। हालाँकि, यह कार्यक्रम गरीब बच्चों का एक बड़ा हिस्सा कवर नहीं करता, हालाँकि उनकी गरीबी का स्तर बहुत उच्च है। इस पहल के परिणामस्वरूप प्राथमिक विद्यालय में नामांकन में तेजी से वृद्धि हुई है, जिसमें 7.8 मिलियन बच्चों को प्रति बच्चे $1 की छात्रवृत्ति प्राप्त हो रही है। 

फिर भी, गैर-गरीबों के पक्ष में पूर्वाग्रही निर्णय लेने के कारण, सरकार का शिक्षा पर आवर्ती खर्च असमान रूप से आवंटित किया गया है, जिसमें कुल सरकारी खर्च का 68% गैर-गरीबों की ओर निर्देशित किया गया है, जबकि यह समूह केवल प्राथमिक विद्यालय की आयु जनसंख्या का 50% है (विश्व बैंक, 2018)। ये आंकड़े यह दर्शाते हैं कि जबकि बांग्लादेश में शैक्षणिक उपलब्धियों में सुधार के लिए सरकारी इरादे हो सकते हैं, वास्तविकता एक अलग तस्वीर प्रस्तुत करती है, जिसमें ग्रामीण बच्चों को राष्ट्रीय शैक्षणिक शासन के संदर्भ में निरंतर नुकसान का सामना करना पड़ता है। 

निष्कर्ष 

संक्षेप में, गुणवत्ता वाली शिक्षा गरीबी के उन्मूलन के लिए आवश्यक है, जो बच्चों को एक बेहतर जीवन का अवसर देती है। बच्चों को बाल श्रम से दूर ले जाने में मदद करने के लिए, परिवार की गरीबी में कमी पर जोर देना आवश्यक है। केवल गुणवत्ता वाली शैक्षणिक उपलब्धि हर बच्चे के लिए उपलब्ध होनी चाहिए, चाहे उनका सामाजिक-आर्थिक पृष्ठभूमि कुछ भी हो, ताकि बांग्लादेश की भविष्य की पीढ़ी सरकारी सहायता कार्यक्रमों के तहत समृद्ध हो सके। बांग्लादेश सरकार का प्राथमिक उद्देश्य बच्चों को बाल श्रम के हानिकारक प्रभावों से बचाना और उनकी गुणवत्ता वाली शिक्षा सुनिश्चित करना होना चाहिए। 

असमान गुणवत्ता की शैक्षणिक उपलब्धि को कम करने का पहला समाधान सरकारी नीतियों को व्यापक बनाना है, ताकि हाशिए पर रहने वाले लोगों की वित्तीय समावेशिता सुनिश्चित हो सके। शिक्षा में समानता को प्राथमिकता देने वाली उचित मैक्रोइकॉनॉमिक नीति अपनाना आवश्यक है। शैक्षिक संसाधनों के आवंटन में अधिक पारदर्शिता बांग्लादेश सरकार को अधिक उपयोगितावादी दृष्टिकोण अपनाने के लिए मजबूर करेगी। संसाधनों का यह नया आवंटन स्कूलों में शिक्षकों की पर्याप्त संख्या की भर्ती जैसी मुलायम बुनियादी ढांचे में अधिक रुचि पैदा करेगा। 

इस मुद्दे का एक और समाधान यह होगा कि बांग्लादेश सरकार गुणवत्ता शिक्षा के महत्व के बारे में जागरूकता को प्रभावी ढंग से बढ़ावा दे। यह जागरूकता अभियान केवल शहरी क्षेत्रों को नहीं, बल्कि उन ग्रामीण क्षेत्रों को भी प्राथमिकता देनी चाहिए, जहां गरीबी दर विशेष रूप से उच्च है। 

इसके अतिरिक्त, जागरूकता बढ़ाने के लिए एक पूर्वापेक्षा के रूप में, बांग्लादेश सरकार को आवश्यक बुनियादी ढाँचे पर ध्यान केंद्रित करना चाहिए, जो लोगों को शिक्षा संबंधी जानकारी तक पहुँचने में सक्षम बनाता है। इसका मतलब है कि देश में गरीबी के मूल कारणों को संबोधित करना, ताकि ऐसा वातावरण बनाया जा सके जहाँ बच्चे श्रम में मजबूर न हों और वे शिक्षा के अवसरों का लाभ उठा सकें और सामान्य बचपन का अनुभव कर

सकें।  यह सुनिश्चित करना कि हर बच्चे को गुणवत्ता वाली शिक्षा और सुरक्षित पालन-पोषण का अवसर मिले, अत्यंत महत्वपूर्ण है।   

 

संदर्भ 

यूनेस्को। 2009. “बांग्लादेश में शासन और शिक्षा की असमानता।” 16 अप्रैल 2023 को एक्सेस किया गया।https://unesdoc.unesco.org/ark:/48223/pf0000180086/PDF/180086eng.pdf.multi#. 

यूनीसेफ। 2021. “बांग्लादेश के 37 मिलियन बच्चों का भविष्य खतरे में है, क्योंकि उनकी शिक्षा COVID-19 महामारी से गंभीर रूप से प्रभावित हुई है।” 14 अप्रैल 2023 को एक्सेस किया गया। https://www.unicef.org/bangladesh/en/press-releases/future-37-million-children-bangladesh-risk-their-education-severely-affected-covid. 

यूनीसेफ. n.d. “चुनौतीअप्रैल 2023 में एक्सेस किया गया।https://www.unicef.org/bangladesh/en/education. 

ग्लोबल पीपल स्ट्रैटिजिस्ट। 2021. “बांग्लादेश में बाल श्रम के बारे में तथ्य।” 13 अप्रैल 2023 को एक्सेस किया गया। https://www.globalpeoplestrategist.com/title-facts-about-child-labor-in-bangladesh/. 

होसेन, आउलाद, एस.एम. मुजाहिदुल इस्लाम, और सोगिर खंडोकर। 2010. “बांग्लादेश में बाल श्रम और बाल शिक्षा: मुद्दे, परिणाम और संलग्नताएँ।” अंतर्राष्ट्रीय व्यापार अनुसंधान मुद्दे 3, को संख्या. 2: 1-8। 

ढाका ट्रिब्यून। 2022. “रिपोर्ट: 35 मिलियन बांग्लादेशी अभी भी गरीबी रेखा से नीचे जीवन यापन कर रहे हैं।” 13 अप्रैल 2023 को एक्सेस किया गया। https://www.dhakatribune.com/business/2023/01/22/report-35m-bangladeshis-still-live-below-poverty-line. 

विश्व बैंक। 2023. “गरीबी और समानता ब्रीफ।” 10 अप्रैल 2023 को एक्सेस किया गया। https://databankfiles.worldbank.org/public/ddpext_download/poverty/987B9C90-CB9F-4D93-AE8C-750588BF00QA/current/Global_POVEQ_BGD.pdf. 

अंतर्राष्ट्रीय श्रम रिपोर्टों का ब्यूरो। 2021. “बाल श्रम और बलात्कारी श्रम रिपोर्ट।” 10 अप्रैल 2023 को एक्सेस किया गया। https://www.dol.gov/agencies/ilab/resources/reports/child-labor/bangladesh. 

यूनीसेफ। 2019. “बांग्लादेश शिक्षा तथ्य पत्रक 2020।” 13 अप्रैल 2023 को एक्सेस किया गया। file:///Users/annakordesch/Downloads/Bangladesh-Education-Fact-Sheets_V7%20(1).pdf. 

विश्व बैंक। 2018. “राष्ट्रीय शिक्षा प्रोफ़ाइल।” 14 अप्रैल 2023 को एक्सेस किया गया। https://www.epdc.org/sites/default/files/documents/EPDC_NEP_2018_Bangladesh.pdf. 

featured image, Women working at a garment factory – Image by Maruf Rahman from Pixabay

ईरान में शैक्षिक चुनौतियां

 

लेखकः उज़ैर अहमद सलीम

सिना द्रख्शानी द्वारा फोटो, अनस्प्लैश पर

ईरान के पास एक समृद्ध सांस्कृतिक विरासत और शैक्षिक उत्कृष्टता का एक लंबा इतिहास है, जो प्राचीन काल से है जब इसे फारस के नाम से जाना जाता था। हालाँकि, देश वर्तमान में शिक्षा क्षेत्र में विभिन्न मुद्दों का सामना कर रहा है जो अपने नागरिकों को उच्च गुणवत्ता वाली शिक्षा प्रदान करने की इसकी क्षमता को खतरे में डालते हैं।

ईरान में लगभग 7 मिलियन बच्चों की शिक्षा तक पहुंच नहीं है, और अनुमानित 25 मिलियन अनपढ़ हैं।

गरीबी

ईरान में 6 से 11 वर्ष की आयु के बच्चों के लिए शिक्षा को अनिवार्य माना जाता है। हालाँकि, ईरान में शिक्षा तक पहुँच एक महत्वपूर्ण बाधा बनी हुई है, विशेष रूप से कम आय वाले परिवारों के छात्रों के लिए।

शिक्षा के लिए मुख्य बाधाओं में से एक गरीबी है, विशेष रूप से ग्रामीण क्षेत्रों में, जहां स्कूलों, योग्य शिक्षकों और परिवहन तक पहुंच सीमित है।
पिछले तीन वर्षों में, कम छात्र कॉलेज जा रहे हैं। ईरानी राज्य मीडिया के अनुसार, यह कमी गरीबी, मुफ्त शिक्षा के अभाव और कॉलेज के छात्रों के लिए सरकारी सहायता की कमी के कारण है। कॉलेज के छात्रों की कुल संख्या शैक्षणिक वर्ष 2014-2015 में 4,811,581 से गिरकर शैक्षणिक वर्ष 2017-2018 में 3,616,114 हो गई।

लैंगिक असमानता

इसके अतिरिक्त, ईरान की शिक्षा प्रणाली अभी भी लैंगिक असमानता से जूझ रही है। उच्च शिक्षा में लड़कियों का प्रतिनिधित्व अभी भी कम है, इस तथ्य के बावजूद कि पिछले कुछ दशकों में प्राथमिक और माध्यमिक शिक्षा में उनके नामांकन में नाटकीय रूप से वृद्धि हुई है।
विश्व बैंक के अनुसार, ईरान में वयस्क लड़कियों की साक्षरता दर 85% है, जबकि वयस्क लड़कों की साक्षरता दर 92% है। कई परिवार अभी भी अपनी बेटियों की शिक्षा पर जल्दी शादी को प्राथमिकता देते हैं।

इस वजह से, महिला छात्रों को पहली कक्षा से परे शिक्षा प्राप्त करने की इच्छा रखते हुए पर्याप्त बाधाओं का सामना करना पड़ता है, और स्कूलों में लिंग अलगाव आगे की शिक्षा प्राप्त करने की उनकी क्षमता को प्रतिबंधित करता है।

पैसों से जुड़े मुद्दे

ईरान की शिक्षा प्रणाली के लिए एक और खतरा पूंजी की कमी है, जिससे प्रशिक्षित शिक्षकों, अपर्याप्त सुविधाओं और पुराने उपकरणों की कमी हो जाती है।

शिक्षण क्षेत्रों की कमी के साथ कई शैक्षणिक सुविधाएं कम और असुरक्षित हैं। वास्तव में, ईरान के एक तिहाई स्कूल इतने कमजोर हैं कि उन्हें ध्वस्त करके फिर से बनाया जाना चाहिए।
तेहरान में नगर परिषद के अध्यक्ष रे और ताजरिश, मोहसेन हाशेमी ने कहा कि “भूकंप की तो बात ही छोड़िए, गंभीर तूफान की स्थिति में तेहरान में 700 स्कूल नष्ट हो जाएंगे।”

शैक्षिक निवेश बढ़ाने के सरकार के प्रयासों के बावजूद, क्षेत्र के अन्य देशों की तुलना में ईरान का शैक्षिक व्यय कम है।
विश्व बैंक के अनुसार, 2020 में सकल घरेलू उत्पाद के प्रतिशत के रूप में ईरान का शिक्षा व्यय 3.6% था, जो अन्य उच्च-मध्यम आय वाले देशों में औसत शिक्षा व्यय की तुलना में बहुत कम था।

जबकि ईरानी संविधान में कहा गया है, “सरकार राष्ट्र के सभी सदस्यों के लिए मुफ्त प्राथमिक और उच्च विद्यालय शिक्षा प्रदान करने और सभी के लिए मुफ्त उच्च शिक्षा की सुविधा प्रदान करने के लिए बाध्य है जब तक कि देश आत्मनिर्भर न हो जाए।” इसके विपरीत, रूहानी ने पिछले कुछ वर्षों में ग्रामीण समुदायों के कई स्कूलों को बंद करने और बजट में कटौती करने का आदेश दिया है।
अल्लामेह विश्वविद्यालय के एक सहायक प्रोफेसर ने कहा कि ईरान का शिक्षा के लिए धन का प्रतिशत आवंटन संयुक्त राष्ट्र की सिफारिश से बहुत कम है।

इसके अलावा, संसाधनों की कमी के कारण स्कूल प्रणाली तकनीकी सुधारों को जारी नहीं रख सकती है। प्रौद्योगिकी निवेश की कमी ने पुराने उपकरणों और शिक्षक प्रशिक्षण की कमी को जन्म दिया है, जिसने शिक्षा में प्रौद्योगिकी के उपयोग को सीमित कर दिया है और ईरानी छात्रों के डिजिटल कौशल के अधिग्रहण में बाधा उत्पन्न की है।

डिजिटल असमानता

इसके अलावा, डिजिटल असमानता एक ऐसी समस्या है जिसका सामना छात्रों को हाल के वर्षों में करना पड़ा है। 2017 के एक सर्वेक्षण से पता चला है कि 28% ईरानियों के पास इंटरनेट का उपयोग नहीं था या केवल न्यूनतम इंटरनेट का उपयोग था। जबकि इंटरनेट एक्सेस वाले, 80% उपयोगकर्ता शहरों में रहते थे और केवल 20% ग्रामीण क्षेत्रों में रहते थे।

2019 में कोरोनावायरस महामारी के दौरान, जब वायरस के प्रसार को कम करने के लिए ईरान में ऑनलाइन शिक्षा को प्राथमिकता दी गई थी, तो काफी संख्या में छात्रों ने पढ़ाई छोड़ दी थी। यह इंटरनेट कनेक्शन खरीदने में उनकी असमर्थता और उनके क्षेत्र में इंटरनेट की सीमित पहुंच के कारण था।

राजनीतिक हस्तक्षेप

इसके अतिरिक्त, ईरान में शिक्षा प्रणाली सरकार से बहुत प्रभावित है, जिसके परिणामस्वरूप शिक्षा का राजनीतिकरण हुआ है और एक विशिष्ट विचारधारा को बढ़ावा मिला है।

ईरानी सरकार स्कूलों और विश्वविद्यालयों में उपयोग किए जाने वाले पाठ्यक्रम, पाठ्यपुस्तकों और निर्देशात्मक सामग्री को सख्ती से नियंत्रित करती है। स्कूली पाठ्यक्रम को अक्सर सरकार के राजनीतिक और धार्मिक विचारों से जोड़ा जाता है, जो इस्लामी मूल्यों और ईरानी संस्कृति और इतिहास के सरकारी संस्करण को बढ़ावा देने पर जोर देता है।

शिक्षा प्रणाली पर ईरानी सरकार का प्रभाव कक्षा की सामग्री से परे है।

यह शिक्षकों और विश्वविद्यालय के प्रोफेसरों की भर्ती और बर्खास्तगी और प्रशासकों की नियुक्ति को भी प्रभावित करता है। इसके परिणामस्वरूप भेदभावपूर्ण भर्ती प्रथाएं और उन व्यक्तियों का बहिष्कार हो सकता है जो सरकार की विचारधाराओं से मेल नहीं खाते हैं, जिससे शिक्षा प्रणाली के दृष्टिकोण और विचारों की विविधता सीमित हो जाती है।
इसके अलावा, ईरानी सरकार शैक्षणिक संस्थानों के भीतर अकादमिक अनुसंधान, प्रकाशनों और गतिविधियों की सक्रिय रूप से निगरानी और नियंत्रण करती है।

विद्वान, शिक्षक और छात्र जो विरोधी दृष्टिकोण व्यक्त करते हैं या सरकार के आख्यानों को कमजोर करने वाली आलोचनात्मक सोच में संलग्न होते हैं, उन्हें प्रतिबंध, धमकी और यहां तक कि उत्पीड़न का सामना करना पड़ता है। यह शिक्षकों और छात्रों के बीच भय और आत्म-सेंसरशिप पैदा करता है, शैक्षणिक स्वतंत्रता को सीमित करता है और विभिन्न विचारों और विचारों को साझा करता है।

नतीजतन, ईरान में शिक्षा की राजनीति छात्रों की आलोचनात्मक रूप से सोचने, सवाल करने और वैकल्पिक दृष्टिकोण पर विचार करने की क्षमता को प्रभावित कर सकती है। यह उनके विभिन्न दृष्टिकोण के संपर्क को सीमित कर सकता है, उनकी शैक्षणिक स्वतंत्रता को सीमित कर सकता है, और आलोचनात्मक सोच क्षमताओं को प्राप्त करने की उनकी क्षमता में बाधा डाल सकता है, जो व्यक्तिगत विकास, सामाजिक प्रगति और एक खुले और समावेशी बौद्धिक वातावरण को बढ़ावा देने के लिए आवश्यक हैं।

प्रतिभा में कमी अंत में, ब्रेन ड्रेन एक और शैक्षिक चुनौती है जिसका ईरान वर्तमान में सामना कर रहा है। कई प्रतिभाशाली और शिक्षित ईरानी बेहतर करियर की संभावनाओं और उच्च वेतन के लिए देश से भाग रहे हैं।

आईएमएफ के अनुसार, जिसने 61 देशों का अध्ययन किया, ईरान में ब्रेन ड्रेन की दर सबसे अधिक है, जिसमें हर साल 150,000 शिक्षित ईरानी अपना मूल देश छोड़ देते हैं। ब्रेन ड्रेन से होने वाला वार्षिक आर्थिक नुकसान 50 अरब डॉलर या उससे अधिक होने का अनुमान है।

यह ब्रेन ड्रेन देश को उसके प्रतिभाशाली दिमागों से वंचित करता है, जिससे देश की आर्थिक विकास और प्रगति की क्षमता कम हो जाती है।
इन चुनौतियों से निपटने के लिए शिक्षा प्रणाली में महत्वपूर्ण सुधारों और निवेश की आवश्यकता है।

ईरानी सरकार को स्कूलों और विश्वविद्यालयों में वित्त पोषण को बढ़ावा देकर, योग्य शिक्षकों को काम पर रखकर और प्रशिक्षित करके और आलोचनात्मक सोच, समस्या-समाधान और रचनात्मकता पर जोर देने के लिए पाठ्यक्रम को उन्नत करके शिक्षा को प्राथमिकता देनी चाहिए।
इसके अलावा, सरकार को विशेष रूप से ग्रामीण क्षेत्रों में महिला छात्रों द्वारा अनुभव की जाने वाली शैक्षिक चुनौतियों का समाधान करना चाहिए और शिक्षा में लैंगिक समानता को बढ़ावा देना चाहिए।

निष्कर्ष

ईरान की शिक्षा प्रणाली के विकास के लिए प्रौद्योगिकी में निवेश भी आवश्यक है। सरकार को स्कूलों और संस्थानों को नवीनतम तकनीक प्रदान करनी चाहिए और कक्षा में सफलतापूर्वक इसका उपयोग करने के लिए शिक्षकों को प्रशिक्षित करने में निवेश करना चाहिए। इससे न केवल छात्रों को डिजिटल क्षमताओं का निर्माण करने में मदद मिलेगी, बल्कि यह उन्हें इक्कीसवीं सदी के श्रम बाजार की मांगों के लिए भी तैयार करेगा।
ऐसा करके, ईरान इन चुनौतियों को पार कर सकता है और एक अधिक समृद्ध और सफल भविष्य का निर्माण कर सकता है।

 


संदर्भ:

https://www.britannica.com/place/Iran/Education

https://data.worldbank.org/indicator/SE.ADT.LITR.MA.ZS?locations=IR

https://data.worldbank.org/indicator/SE.XPD.TOTL.GD.ZS?locations=IR

https://iranfocus.com/life-in-iran/33917-the-iranian-education-system-in-tatters-due-to-poverty/

https://iran-hrm.com/2019/09/22/repressive-state-and-low-quality-of-education-in-iran/

https://observers.france24.com/en/20200421-iran-internet-covid19-distance-learning-poverty

http://www.us-iran.org/resources/2016/10/10/education

https://shelbycearley.files.wordpress.com/2010/06/iran-education.pdf

अनस्प्लैश के माध्यम से डेविड पेनिंगटन द्वारा चित्रित छवि

Educational Challenges in Saudi Arabia – Arabic Translation

التحديات التعليمية في المملكة العربية السعودية

 

بقلم ماتيلدا ريبيتي

ترجمة رويفة الريامية

أهمية التعليم

لكل فرد الحق في التعليم، إذ يُعد حجر الزاوية في تقدم البشرية. كان الإغريق القدماء، الذين ابتكروا مفهوم “الپايديا” (Paideia)، وهو التكوين الشامل للشاب (pais)، والرومان الذين ترجموا هذا المفهوم لاحقًا إلى “الإنسانية” (humanitas)، على دراية بالفعل بأهمية التعليم. في الواقع، أوضح شيشرون نفسه مضمون هذا المفهوم الأخير من خلال الربط الأساسي بين الشغف بالمعرفة والارتقاء بالطبيعة البشرية (Nybakken, O. E., 1939).

على مر العصور، شهد الحق في التعليم عددًا من التغيرات قبل أن يصل إلى صيغته الحالية في المادة 26 من الإعلان العالمي لحقوق الإنسان. وقد اعترفت المجتمعات الحديثة الآن بطبيعته العالمية والمتاحة والإلزامية، على الأقل في مراحله الأولى، وهو ما يعد ذا أهمية أساسية عند وضعه في سياق الثقافة المعاصرة. 

نبذة عن تاريخ النظام التعليمي في السعودية

Saudi students study in the Prince Salman Library at the King Saud University in Riyadh. Photo by Tribes of the World.

أدركت المملكة العربية السعودية، كما ورد في خطة النمو “رؤية السعودية 2030″، أهمية التعليم، وتصدرت دول منطقة الشرق الأوسط وشمال أفريقيا في هذا المجال.

لفهم هذه الخطة الابتكارية، من الضروري استعراض أبرز ملامح الخلفية التاريخية والسياسية. ترتكز الهوية السعودية على ثلاثة عناصر رئيسية: الإسلام، القبلية، وتجارة النفط (Ochsenwald, W. L., 2019). وبالنسبة للتعليم، فإن العنصر الديني هو الأكثر أهمية. فالمملكة العربية السعودية دولة ثيوقراطية سنية إسلامية، ولا يُمكن الحصول على الجنسية السعودية إلا لمن يعتنق الدين الإسلامي (وكالة وزارة الداخلية للأحوال المدنية، 1954).

الداعم الأكبر للعلاقة الوثيقة بين الدين والدولة هو النظام التعليمي، الذي تم تنظيمه منذ القرن السابع عبر مؤسسات مختلفة مرتبطة بالمجال الديني. من أبرز الأمثلة على ذلك “الكتاتيب”، وهي مدارس ابتدائية يُعلّم فيها الشباب السعوديون مبادئ القرآن الكريم (Esposito, John L., ed., 2003). وعلى مر القرون، وخصوصًا تحت الحكم العثماني، خضعت المدارس وأساليب التعليم للعديد من التغيرات، والتي بلغت ذروتها أخيرًا في العصور الحديثة إلى مركزية شاملة للنظام التعليمي، بإشراف المديرية الحكومية للتعليم (Rugh, W. A., 2002).

عائدات تجارة النفط لعبت دورًا أساسيًا في تمويل المشاريع التعليمية الحكومية. خاصة في أواخر السبعينيات، حيث قادت الدولة سلسلة من خطط التنمية التي أسفرت عن زيادة هائلة في نسبة الالتحاق بالمدارس بنسبة 192% في المرحلة الابتدائية، 375% في المرحلة المتوسطة، و712% في المرحلة الثانوية (Anon, 2020).

حاليًا، وفي إطار رؤية السعودية 2030، يشهد قطاع التعليم موجة جديدة من الاستثمارات تهدف إلى تزويد الطلاب السعوديين بالأدوات اللازمة لمواجهة “وظائف المستقبل” (Vision 2030, 2022). فعلى أرض الواقع، أدت النفقات العامة الكبيرة (17.5% من إجمالي 1.1 تريليون ريال سعودي في عام 2019) إلى بناء 719 مدرسة جديدة وبرنامج كبير لإعادة تدريب موظفي المدارس (تقرير ميزانية السعودية، 2018).

وقد بلغت عملية التحديث ذروتها في إنشاء نظام تعليمي واسع يتكون من شبكة من مراكز التعليم العامة مفصولة حسب الجنس ومقسمة إلى ثلاث مستويات أساسية: الابتدائية (ست سنوات)، المتوسطة (ثلاث سنوات)، والثانوية (ثلاث سنوات) (Barry, A., 2019).

اتاحة التعليم

من حيث اتاحة التعليم، يمكن القول إن النظام التعليمي في السعودية متقدم إلى حد كبير. بالنظر إلى المناطق الثلاث ذات أدنى مؤشر تنمية بشرية في البلاد (0.855 HDI)، وهي جنوب نجران، عسير، وجازان، يلاحظ أن نسبة المدارس إلى عدد السكان أكثر ملاءمة مقارنة بمنطقة الرياض الأكثر ازدهارًا في المملكة (Subnational HDI, 2023).

في الواقع، بينما تحتوي المحافظات الجنوبية على مدرسة لكل 600 مواطن تقريبًا، فإن العاصمة المكتظة بالسكان، على الرغم من أنها تضم 38.9% من المؤسسات التعليمية في السعودية، تسجل نسبة مدرسة واحدة لكل 1392 مواطنًا (تقرير التعليم في السعودية، 2021).

عامل آخر محدد لإمكانية الوصول هو القدرة على تحمل التكاليف؛ المدارس الحكومية مجانية لجميع السكان. ومع ذلك، فإن وجود العديد من المدارس الدولية الخاصة وسمعتها الرفيعة قد يؤدي إلى تقويض المساواة في الحصول على أفضل تعليم بسبب التمييز الاقتصادي (Anon, 2020). ومع ذلك، يُشار إلى أن النظام العام، بفضل مركزيته المذكورة أعلاه، هو الأكثر ترددًا من قِبل السكان، وبالتالي يُعد هذا مشكلة طفيفة (تقرير التعليم في السعودية، 2021).

بشكل عام، يمكن القول إن النظام التعليمي في السعودية يتمتع بقدر جيد من إمكانية الوصول، كما يتضح من نمو عدد الطلاب بأكثر من 6 نقاط مئوية في أربع سنوات فقط (تقرير التعليم في السعودية، 2021).

طلاب الأسر ذات الدخل المحدود

ومع ذلك، لا تعني العدالة الشكلية بالضرورة العدالة الفعلية؛ فعلى الرغم من أن النظام التعليمي يبدو متاحًا لجميع المواطنين من مختلف الفئات الاقتصادية، تشير الدراسات إلى أن الطلاب من الأسر ذات الدخل المحدود لا يتمتعون بنفس الامتيازات.

تشير البيانات إلى أن نسبة الطلاب دون سن الخامسة عشرة الذين يأتون من خلفيات اقتصادية ضعيفة والذين أعادوا سنة دراسية تبلغ 24.2%، مقارنة بمتوسط 20.3% في دول منظمة التعاون الاقتصادي والتنمية (OECD).

وعلى النقيض من ذلك، بلغت نسبة الطلاب من الفئات الاقتصادية الميسورة الذين اضطروا لإعادة سنة دراسية 3.3% فقط، مقارنة بـ 5.0% في دول منظمة التعاون الاقتصادي والتنمية. هذه البيانات تسلط الضوء على مدى الفجوة الكبيرة في فرص التعليم في السعودية، حيث تفصل 20.9 نقطة مئوية بين الطلاب المحرومين والطلاب الميسورين، مقارنة بمتوسط 15.3% في دول منظمة التعاون الاقتصادي والتنمية.

تشير مؤشرات أخرى ذات صلة إلى نسبة الطلاب إلى المعلمين في المدارس التي تضم طلابًا من خلفيات اجتماعية واقتصادية ضعيفة أو قوية. هنا أيضًا، تُقاس معدلات التفاوت بشكل مقلق عند مقارنتها بمتوسط منظمة التعاون الاقتصادي والتنمية، مما يُفسر الأداء الضعيف للطلاب المحرومين في كل من الرياضيات والعلوم الإنسانية (Education GPS، 2018).

في ضوء ما سبق، من الواضح أن المملكة لا تزال بحاجة إلى اتخاذ العديد من الخطوات لتحقيق المساواة التعليمية الكاملة، حتى يتمكن كل فرد من الاستمتاع الكامل بحقه في التعليم.

تعليم المرأة

ميزة أخرى يجب أخذها في الاعتبار هي الفصل بين الجنسين، والذي ليس عائقًا بحد ذاته أمام الاستفادة من الخدمات التعليمية، ولكنه قد يكون في بعض الحالات ذريعة لتقديم تعليم أقل جودة لجنس معين، وغالبًا ما يكون الجنس الأنثوي. ومع ذلك، فإن البيانات تعكس واقعًا مختلفًا: في المملكة العربية السعودية، تتبع الطالبات نفس المناهج الدراسية ويتم اختبارهن في نفس المجالات، ويتفوقن على الطلاب الذكور في جميع المجالات التي تم فحصها، بما في ذلك الرياضيات والعلوم والمواد الدراسية الأخرى (Abdourahmane، B، 2021).

يبدو أن هذه النتائج تدعم الفرضية القائلة بأن الفصل بين الذكور والإناث، وخاصة في منطقة الشرق الأوسط وشمال إفريقيا، يسمح للطالبات بالتعبير عن قدراتهن الفكرية بحرية أكبر دون ضغوط اجتماعية مرتبطة بالعلاقة بين الجنسين (Eisenkopf, Hessami, Fischbacher, & Ursprung, 2015).

مثال على ذلك هو اختيار المواد الدراسية؛ إذ وُجد أن الطالبات في المدارس الخاصة بالإناث يشعرن بارتياح أكبر عند اختيار مواد العلوم، حتى وإن كانت تُعتبر عادة “مواضيع خاصة بالذكور” (Sanford, K., & Blair, H., 2013).

في ضوء ذلك، يمكن استنتاج أن نظام الفصل بين الجنسين لا يشكل عائقًا أمام تعليم الشابات السعوديات، بل على العكس من ذلك، يسهم في تعزيز فرصهن التعليمية.

علاوة على ذلك، يتم الإبلاغ عن معدلات الالتحاق في المؤسسات التعليمية الابتدائية والثانوية على أنها متشابهة تقريبًا بين الرجال والنساء (Abdourahmane، B، 2021)، وفي عام 2018، كانت نسبة 66% من خريجي العلوم الطبيعية والرياضيات والإحصاء من النساء (OECD، 2019).

ومع ذلك، فإن القضية الحقيقية بالنسبة للمرأة السعودية تظهر بمجرد إتمام دراستها. معدل البطالة بين النساء يبلغ 21.5%، مقارنة بـ 3.5% بين الرجال (بيانات البنك الدولي، 2013). وفقًا لما أوردته منظمة التعاون الاقتصادي والتنمية، لا تزال النساء أقل احتمالًا للعمل على الرغم من تحسين المساواة بين الجنسين في مستويات التعليم العالي، وذلك بسبب “العقبات التنظيمية في مجتمع محافظ”، إلى جانب التمييز المستمر ضد النساء والنظام التعليمي الموجه حسب الجنس (Alfarran، A.، Pyke، J.، & Stanton، P.، 2018). وعلى الرغم من أن النظام التعليمي لا يمنع النساء من الحصول على تعليم كافٍ، إلا أنه يحد جزئيًا من قدرتهن على استخدام المعرفة التي اكتسبنها في سوق العمل. في هذا السياق، ينبغي قراءة بيانات إمكانية الوصول إلى النظام التعليمي للنساء جنبًا إلى جنب مع بيانات سوق العمل، للحصول على صورة أكثر اكتمالًا لنقاطه الحرجة.

Saudi Ambassador Visits His Children at ASIS. Photo by Lwi932.

الجودة

تؤدي هذه النواقص إلى نتائج أكاديمية أقل نسبياً مقارنة بمؤشرات منظمة التعاون الاقتصادي والتنمية. فقد سجل الطلاب السعوديون متوسطًا أقل بمقدار 100 نقطة من نظرائهم في دول المنظمة في اختبارات القراءة والرياضيات والعلوم. ومع ذلك، تشير تقارير برنامج التقييم الدولي للطلاب (PISA) إلى أن المتوسط لدول منظمة التعاون الاقتصادي والتنمية يصل إلى 500، مع قيم تتراوح بين 400 و600. لذلك، يمكن القول إن المملكة العربية السعودية تقع ضمن نطاق جيد من الإنجازات.

استنادًا إلى ما سبق، يمكن الاستنتاج بأن النظام السعودي، على الرغم من عدم خلوه من القضايا الحرجة، يتمتع بجودة عامة كافية تؤدي إلى تحضير أكاديمي وثقافي جيد للطلاب.

في الختام، واجهت المملكة العربية السعودية العديد من التحديات في قطاع التعليم في العقود الأخيرة. ومع ذلك، أظهرت الحكومة التزامًا ثابتًا بتحسين جودة التعليم وتوفير الفرص التعليمية لمواطنيها. إن توسيع المدارس العامة وتأسيس جامعات جديدة هي بعض من الخطوات الإيجابية التي اتخذتها البلاد. على الرغم من ذلك، لا تزال هناك بعض القضايا التي تحتاج إلى حل، مثل عدم المساواة بين الجنسين والحاجة إلى تطوير نظام تعليمي أكثر عدلاً من حيث الفرص الاقتصادية. لذلك، من الضروري أن تعطي السلطات الحكومية أولوية قصوى لهذه القضية: التعليم هو حق إنساني أساسي، وفقط من خلال التعليم الجيد والشامل والعادل ستتمكن المجتمع السعودي من التقدم والازدهار.

 

المراجع

Sfidat e Edukimit ne Shtetet e Bashkuara te Amerikes

 

Perkthim i artikullit te shkruajtur nga Dimitrios Chasouras & Jimena Villot Lopez 

Shtetet e Bashkuara të Amerikës janë një nga vendet më të pasura në botë, me një PBB prej 25 trilionë dollarësh që nga viti 2022. Megjithatë, deri në vitin 2020, shpenzimet për arsimin ishin 12.7% e totalit të shpenzimeve qeveritare për atë vit. Ky alokim fiskal tregon sistemin e financimit të shkollave në SHBA, ku mbështetja financiare është e ndarë mes të ardhurave qeveritare dhe burimeve lokale, që i lidhin buxhetet e shkollave me distriktet e tyre përkatëse. Ky model financimi krijon një ndarje të madhe në mundësitë arsimore që u ofrohen nxënësve. Shkollat në zona më të pasura, me përqindje të ulëta të varfërisë, përfitojnë nga shpenzime më të larta për nxënës, në kontrast me ato në zona ekonomikisht të pafavorizuara, të cilat kanë buxhete më të ulëta. Efektet e këtij hendeku në arsim janë gjithnjë e më të dukshme në jetën dhe performancën e nxënësve.

Një çështje tjetër që trajtohet në këtë artikull është prania e vazhdueshme e rasteve të dhunës me armë në shkolla, e cila është një nga sfidat më të mëdha me të cilat përballen institucionet arsimore në Shtetet e Bashkuara. Shtimi i kufizimeve të burimeve dhe shqetësimeve për sigurinë që sjell dhuna me armë krijon një kërcënim të shumëanshëm për mirëqenien dhe sigurinë e nxënësve në të gjithë vendin. Të dyja këto çështje do të diskutohen veçmas, duke trajtuar kompleksitetet që rrethojnë problemin, së bashku me masat e mundshme për t’i korrigjuar ato, ose të paktën për të provuar ta bëjnë këtë. Është e rëndësishme të kujtojmë se arsimi është thelbësor në zhvillimin e një fëmije dhe, për këtë arsye, është parësore që këto çështje të merren seriozisht. Për më tepër, vëmendja nga qeveria dhe autoritetet lokale është e nevojshme për të vënë në veprim strategji gjithëpërfshirëse (si plane financiare, masa sigurie dhe mbështetje për shëndetin mendor) për të siguruar sigurinë dhe mirëqenien e të gjithë nxënësve, pavarësisht nga prejardhja e tyre socio-ekonomike apo etnike.

Dhuna me armë dhe pasojat në shkolla

Me rreth 50% të familjeve amerikane që zotërojnë të paktën një armë të regjistruar dhe një rritje eksponenciale të prodhimit të armëve, incidentet e dhunës me armë kanë qenë në rritje drastike vitet e fundit, si brenda familjeve ashtu edhe publikisht, përfshirë ambientet e shkollave. Incidentet përfshijnë vetëvrasje, sulme dhe të shtëna në shkolla, gjë që ka çuar në faktin që armët të jenë shkaku kryesor i vdekjes mes fëmijëve dhe adoleshentëve. 76% e të shtënave në shkolla janë kryer nga studentë që kanë marrë armë ose nga familjet e tyre, ose nga të afërmit. Krahasuar me vende të tjera me të ardhura të larta, fëmijët e moshës 5-14 vjeç kanë 21 herë më shumë gjasa të qëllohen me armë, ndërsa adoleshentët e moshës 15-24 kanë 23 herë më shumë gjasa. Për më tepër, rreth 4,000 fëmijë dhe adoleshentë (moshat 0-19) vriten çdo vit nga armët e zjarrit, ndërsa 15,000 plagosen, duke arritur një mesatare prej 53 fëmijësh që qëllohen çdo ditë. Këto statistika përshkruajnë qartë një problem serioz që prek të rriturit dhe të miturit në SHBA në jetën e tyre të përditshme. Incidentet e dhunës me armë kanë pasoja të gjata, jo vetëm për viktimat e drejtpërdrejta, por edhe për miqtë, familjet dhe dëshmitarët e tyre. Të mbijetuarit nga dhuna me armë duhet të përballen me një sërë çështjesh psikologjike dhe mendore, si frika nga vdekja dhe çrregullimi i stresit post-traumatik (PTSD), të cilat mund të çojnë në sjellje të dhunshme dhe abuzim me drogë/alkool.

Për të luftuar dhunën me armë në kampuset shkollore, disa shtete kanë miratuar legjislacion që lejon posedimin e armëve të autorizuara në kampus, madje edhe e bën të detyrueshme. Shkollat, kolegjet dhe universitetet ende kanë vendimin përfundimtar mbi ligjet e sigurisë së armëve (p.sh., posedimi i autorizuar i armëve nga stafi shkollor), por për shkak të rritjes së numrit të incidenteve, legjislacioni në disa shtete vazhdon të promovojë politika të tilla. Shumica e përpjekjeve për të ulur të shtënat në shkolla kanë qenë reaktive, me shembuj të tjerë që përfshijnë grafika të spikatura, përfshirjen dhe mentorimin e të rriturve dhe bashkëmoshatarëve. Nga të gjitha, ajo që është sugjeruar më së shumti janë zgjidhjet e bazuara në komunitet, pasi ato kanë tendencën të jenë më të përshtatura me problemet që përballon shteti, shkolla apo distrikti. Fatkeqësisht, disa distrikte nuk janë në gjendje të zbatojnë programe të tilla për shkak të mungesës së fondeve.

Rezultatet e politikave dhe programeve të lartpërmendura nuk kanë sjellë shumë ndryshime në incidentet e dhunës me armë, dhe shumica e nxënësve ndihen gjithnjë e më të kërcënuar dhe të frikësuar. Shkollat që kanë prezantuar programe të sigurisë me armë, posedimin e autorizuar të armëve ose praninë e forcave të rendit janë përballur me kosto shtesë financiare që nuk mund t’i përballojnë. Në të njëjtën kohë, nxënësit që kalojnë nëpër stërvitje për raste të të shtënave vuajnë nga më shumë depresion, stres, ankth dhe frikë nga vdekja.

Disa studiues sugjerojnë se ligjet më të ashpra për armët kanë efekte të kundërta nga ato të përmendura më lart, për shembull, një ulje të mundësisë për të mos ndjekur shkollën për shkak të ndjenjës së pasigurisë, ulje të rasteve kur nxënësit mbajnë armë në kampus dhe ulje të rasteve kur nxënësit plagosen.

Sfidat e dhunës me armë dhe zgjidhjet e propozuara kanë një ndikim statistikor të pabarabartë te studentët, bazuar në prejardhjen etnike. Më saktësisht, adoleshentët me ngjyrë kanë 17 herë më shumë gjasa të vdesin nga vrasjet dhe 13 herë më shumë gjasa të shtrohen në spital për sulme me armë zjarri në krahasim me adoleshentët e bardhë. Po ashtu, adoleshentët Latinx kanë 2.7 herë më shumë gjasa të vdesin nga vrasjet. Këto statistika janë të vërteta edhe brenda të njëjtave shtete dhe qytete, duke krijuar sfida të pabarabarta për disa studentë krahasuar me të tjerët. Vendimet e politikave ekzistuese dhe mungesa e investimeve në disa pjesë të qyteteve kanë lënë komunitetet afrikano-amerikane dhe latinase të përballen me vështirësi në zbatimin e programeve të përmendura më lart ose në këshillimin e viktimave për shkak të mungesës së burimeve, varfërisë dhe papunësisë, gjë që ka çuar në një rritje të dhunës me armë në vitet e fundit.

Graph from CDC, Wonder.

Edhe kur ligjet për sigurinë e armëve zbatohen, studentët afrikano-amerikanë priren të ndihen më të kërcënuar nga prania e armëve dhe e forcave të rendit në kampus, krahasuar me të tjerët. Nxënësit e bardhë, megjithëse kanë më pak gjasa të vdesin nga dhuna me armë, kanë një rrezik më të lartë për të kryer vetëvrasje kur armët gjenden në shtëpinë e tyre dhe/ose në kampus. Është e qartë se dhuna me armë ka krijuar sfida për studentët në të gjithë Amerikën, por komunitetet dhe grupet etnike të ndryshme përjetojnë lloje dhe nivele të ndryshme të kërcënimit. Kjo ka ndikuar në performancën e përgjithshme shkollore lidhur me ndjekjen e shkollës, rezultatet e testimeve, normat e diplomimit, ndjenjën e sigurisë dhe perceptimin e kërcënimit.

Pasojat e mungesës së financimit në mësimdhënie

Teachers march in protest for education funding in Los Angeles. Photo by LaTerrian McIntosh on Unsplash

Që nga vitet 1800 në Shtetet e Bashkuara, shkollat publike janë financuar kryesisht nga burime lokale dhe shtetërore, ku burimi kryesor i financimit lokal janë taksat e pronës nga rrethet shkollore të komunitetit. Kjo do të thotë se paratë që përdoren për të financuar një shkollë në një rreth të caktuar vijnë nga taksat e pronës të paguara nga pronarët e shtëpive në atë rreth. Avantazhi i kësaj është se siguron kontroll lokal, që do të thotë se buxheti ndahet sipas nevojave specifike dhe përparësive të shkollave në çdo rreth. Megjithatë, kjo ka edhe disavantazhe.

Financimi i arsimit varet kryesisht nga taksat e pronës, gjë që rezulton në pabarazi mes shkollave në zona të pasura dhe atyre të varfra. Ky model financimi ka lënë shumë shkolla të përballen me vështirësi për të siguruar burimet dhe mundësitë që nxënësit kanë nevojë. Shkollat në lagjet më të pasura, ose edhe ato që kanë më pak nxënës me të ardhura të ulëta, marrin shumë më tepër fonde për nxënës sesa ato në zona me varfëri të lartë, ku ka një numër më të madh nxënësish me të ardhura të ulëta. Për shembull, në vitin 2020, shkolla fillore Golfview në Illinois shërbente 550 nxënës, ku 86% e tyre konsideroheshin me të ardhura të ulëta. Nga ana tjetër, shkolla fillore Algonquin Lakes kishte 425 nxënës, me më pak se 50% të tyre me të ardhura të ulëta, dhe Algonquin merrte mbi 2000 dollarë më shumë për nxënës në vit sesa Golfview. Kjo do të thotë se nevojat arsimore të fëmijëve në Algonquin kanë më shumë gjasa të plotësohen, duke përmirësuar përvojën e tyre arsimore, ndërsa nxënësit e Golfview përballen me disavantazhe të mëdha.

Një tjetër pasojë e pabarazive të financimit në zona të ndryshme është kompensimi i pamjaftueshëm që marrin mësuesit në shkolla. Për të përballuar jetesën, shumë mësues detyrohen të punojnë disa punë njëherësh. Kërkesa për një pagë më të lartë dhe të jetueshme po bëhet gjithnjë e më e zëshme, pasi mësuesit e përkushtuar duhet të jenë në gjendje t’i kushtojnë të gjithë energjinë e tyre punës, pa u shqetësuar për stabilitetin financiar. Kjo shkon përtej kompensimit të drejtë.

Mungesa e mësuesve po shkakton probleme më të mëdha në shkollat publike. Shkollat më të pasura, me nxënës nga familje me të ardhura të larta, priren të punësojnë mësues më të kualifikuar dhe me përvojë, gjë që kushton më shumë para. Që nga pandemia, shkollat janë përballur me vështirësi në punësimin e mësuesve të kualifikuar dhe shumica e shkollave me të ardhura të ulëta nuk mund të përballonin pagat e mësuesve me përvojë, gjë që ka ulur ndjeshëm numrin e kandidatëve potencialë për pozitat mësimore. Për shkak të kësaj, disa shtete kanë filluar të ulin kërkesat për kredenciale, duke lejuar mësues të paçertifikuar të zëvendësojnë pozitat vakante, gjë që ndikon negativisht në arsimin e fëmijëve. Christopher Blair, ish-superintendent i Bullock County në Alabama, u citua në vitin 2022 të thoshte: “Kur ke mësues të paçertifikuar, emergjentë ose të papërvojë, nxënësit janë në klasa ku nuk do të marrin nivelin e duhur të rigorozitetit dhe përvojave mësimore.”

Pasojat e kësaj mungese shtrihen edhe në klasat e mbipopulluara, gjë që e bën të vështirë për mësuesit të ofrojnë vëmendje dhe mbështetje të personalizuar për nxënësit. Në vitin 2022, CNN vizitoi një shkollë pranë Phoenix-it, ku një mësuese raportoi se kishte mbi 70 nxënës në klasën e saj të biologjisë. Kjo ka pasoja negative për nxënësit, pasi pengon ofrimin e vëmendjes individuale, por edhe për mësuesen, pasi ajo mund të përjetojë stres dhe shterim emocional nga përqendrimi te kaq shumë nxënës njëherësh. Për më tepër, librat e vjetëruar dhe furnizimet e pamjaftueshme të klasave mbeten një çështje e zakonshme në shkollat me financim të ulët.

Siç shihet nga analiza e mëparshme, modeli i financimit për shkollat publike ka krijuar një ndarje të rëndë në cilësinë e arsimit që marrin nxënësit në të gjithë vendin. Ky model ofron përparësi, si kontrolli lokal dhe një burim i qëndrueshëm të ardhurash për komunitetet, por disavantazhet janë më domethënëse. Shkollat në zona më të pasura ose ato me më pak nxënës me të ardhura të ulëta marrin ndjeshëm më shumë financim për nxënës sesa ato në rajonet me varfëri të lartë. Kjo mospërputhje financiare çon në akses të pabarabartë në burime dhe mundësi, duke i përjetësuar pabarazitë arsimore.

Një tjetër çështje urgjente që del nga mungesa e financimit është kompensimi i pamjaftueshëm për mësuesit, të cilët detyrohen të punojnë disa punë për të përballuar jetesën, duke u penguar që të përqendrojnë gjithë energjinë e tyre në mësimdhënie. Kjo do të thotë që më pak mësues të përvojës do të zgjedhin të punojnë në këto kushte dhe do të preferojnë shkollat më të pasura ose do të gjejnë punë në fusha të tjera. Kjo do të thotë që shkollat me një numër më të madh nxënësish të varfër do të kenë vështirësi në ruajtjen e mësuesve të kualifikuar. Së bashku me mbipopullimin e klasave, librat e vjetëruar dhe furnizimet e pamjaftueshme, këto çështje përbëjnë një sfidë serioze për arsimin e nxënësve në shkollat publike të Shteteve të Bashkuara.

Në fakt, studiuesit kanë debatuar mbi vlerën e rritjes së financimit arsimor. Megjithatë, kërkimet e fundit kanë zbuluar se kur financimi drejtohet drejt shkollave me varfëri të lartë dhe këto para përdoren për qëllime të rëndësishme, si mësuesit me përvojë, punonjësit socialë, ose programet për të adresuar nevojat akademike të nxënësve, mund të rritet ndjeshëm suksesi i nxënësve.

Përfundim

Dhuna me armë dhe pabarazitë në financimin e shkollave janë çështje të ndërlidhura që ndikojnë në arsimin e nxënësve për disa arsye. Së pari, kur shkollat nuk kanë buxhetin e nevojshëm për të punësuar stafin e duhur, si mësuesit, gjithashtu nuk kanë mundësi të paguajnë për staf sigurie që të kontrollojnë hyrjet dhe daljet në shkollë. Kjo gjithashtu përfshin punonjësit socialë, psikologët e shkollës dhe personelin që ndihmon mbrojtjen e shëndetit mendor të nxënësve pas situatave të rrezikshme që mund të ndodhin. Në seksionin e parë, u diskutua se një nga metodat e propozuara për mbrojtjen nga dhuna me armë në shkolla ishte pajisja e mësuesve me armë në raste emergjente. Kjo mund të jetë e dëmshme për disa arsye, pasi mund të krijojë një mjedis të pasigurt për fëmijët dhe njëkohësisht mund të dekurajojë mësuesit të punojnë në shkolla ku duhet të mbajnë armë për mbrojtje.

Kjo është gjithashtu e lidhur me ndarjen e distrikteve, pasi faktorët komunitarë dhe socio-ekonomikë mund të ndikojnë indirekt në sigurinë e shkollave. Shkollat në zona ekonomike të pafavorizuara përballen me sfida shtesë, përfshirë nivele më të larta të krimit dhe ekspozimin ndaj dhunës në komunitet.

Është e rëndësishme të theksohet se financimi arsimor dhe ndarja e burimeve mund të luajnë një rol në adresimin e sigurisë së shkollave dhe dhunës me armë; megjithatë, kjo është vetëm një pjesë e zgjidhjes. Disa strategji të tjera për parandalimin e dhunës me armë përfshijnë mbështetjen e shëndetit mendor nga këshilltarët në shkolla, përpjekjet kundër ngacmimeve dhe angazhimin e komunitetit. Për më tepër, liderët rajonalë dhe politikë duhet të adresojnë faktorët themelorë që i shtyjnë individët të përdorin dhunë dhe të adoptojnë masa përgjegjëse për kontrollin e armëve.

Arsimi është një nga elementët më të rëndësishëm të zhvillimit të një fëmije, dhe masat që pengojnë ose ndalojnë ofrimin e arsimit të duhur për nxënësit në shkollat publike duhet të adresohen. Sigurimi i një mjedisi të sigurt dhe të mbrojtur në shkolla është një sfidë komplekse që kërkon përkushtim serioz në të gjithë vendin.

References

i World Bank Data (2023) GDP (current US$) – United States. The World Bank. https://data.worldbank.org/indicator/NY.GDP.MKTP.CD?locations=US

ii World Bank Data (2023) United States. The World Bank. https://data.worldbank.org/country/united-states

iii Mitchell, T. (June 2017). The demographics of gun ownership in the U.S. Pew Research Center. https://www.pewresearch.org/social-trends/2017/06/22/the-demographics-of-gun-ownership/

iv Everytown for Gun Safety Support Fund. (July 2023). How can we prevent gun violence in American schools? Everytown Research & Policy. https://everytownresearch.org/report/how-can-we-prevent-gun-violence-in-schools/

v Everytown for Gun Safety Support Fund. (May 2019). The impact of gun violence on children and teens. Everytown Research & Policy. https://everytownresearch.org/report/the-impact-of-gun-violence-on-children-and-teens/

vi ibid.

vii RAND. (2020, April). The effects of laws allowing armed staff in K–12 schools. RAND Corporation. https://www.rand.org/research/gun-policy/analysis/laws-allowing-armed-staff-in-K12-schools.html

viii OJJDP. (n.d.). Section VII: Education Initiatives and Alternative Prevention Strategies. (Office of Juvenile Justice and Delinquency Prevention Report) https://ojjdp.ojp.gov/sites/g/files/xyckuh176/files/pubs/gun_violence/sect07.html

ix Everytown for Gun Safety Support Fund. (2020, December). The danger of guns on campus. Everytown Research & Policy. https://everytownresearch.org/report/guns-on-campus/

x Everytown for Gun Safety Support Fund. (May 2019). The impact of gun violence on children and teens. Everytown Research & Policy. https://everytownresearch.org/report/the-impact-of-gun-violence-on-children-and-teens/

xi Everytown for Gun Safety Support Fund. (July 2023). How can we prevent gun violence in American schools? Everytown Research & Policy. https://everytownresearch.org/report/how-can-we-prevent-gun-violence-in-schools/

xii Everytown for Gun Safety Support Fund. (May 2019). The impact of gun violence on children and teens. Everytown Research & Policy. https://everytownresearch.org/report/the-impact-of-gun-violence-on-children-and-teens/

xiii ibid.

xiv Everytown for Gun Safety Support Fund. (2020, December). The danger of guns on campus. Everytown Research & Policy. https://everytownresearch.org/report/guns-on-campus/

xvFindLaw Team (June 2016) Education Funding: State and Local Sources. FindLaw. https://www/findlaw.com/education/curriculum-standards-school-funding.com

xvi Mathewson T.G (October 2020) New data: Even within the same district, some wealthy schools get millions more than poor ones (The Hechinger Report). https://hechingerreport.org/new-data-even-within-the-same-district-some-wealthy-schools-get-millions-more-than-poor-ones/

xvii Richman, T & Crain, T.P (October 2022) Uncertified teachers filling holes in schools across the South (The Hechinger Report). https://hechingerreport.org/uncertified-teachers-filling-holes-in-schools-across-the-south/

xviii Lurye, S & Griesbach, R (September 2022) Teacher shortages are real, but not for the reason you heard (The Hechinger Report). https://hechingerreport.org/teacher-shortages-are-real-but-not-for-the-reason-you-heard/

xix Wolf, Z.B (September 2022) Crises converge on American Education (CNN Politics). https://edition.cnn.com/2022/09/01/politics/us-education-schools-crisis-what-matters/index.html

xxMathewson T.G (October 2020) New data: Even within the same district, some wealthy schools get millions more than poor ones (The Hechinger Report). https://hechingerreport.org/new-data-even-within-the-same-district-some-wealthy-schools-get-millions-more-than-poor-ones/